Eίναι από τις παραστάσεις εκείνες που σου μένουν! Όχι μόνο για τις έξοχες ερμηνείες των τριών συντελεστών της, όχι μόνο γιατί ο Χρήστος Πίτσας, ο Στέλιος Χλιαράς και η Βάσια Χρήστου παίζουν, συνσκηνοθετούν, κάνουν τους φωτισμούς, αλλά και επειδή ξαναφέρνουν στο προσκήνιο κομμάτια από την ελληνική λαϊκή παράδοση, η οποία παραμένει ζωντανή μέσα από το πέρασμα του χρόνου.
Τα τρία παιδιά, που συνθέτουν την ομάδα Χ-αίρεται περιπλανήθηκαν μέσα στη σεζόν σε διάφορα χωριά της χώρας μας (κυρίως στη βόρεια Ελλάδα και στην Πελοπόννησο), παρουσιάζοντας το «Ήταν κάποτε», το οποίο αφηγείται πέντε παραμύθια, στα οποία κατέληξαν, αφού μελέτησαν συνολικά πάνω από 80 ανάλογες ιστορίες.
Το All4fun τους ανακάλυψε στο πρόσφατο πολύ επιτυχημένο Bob Theater, στο οποίο συμμετείχαν, όμως το αθηναϊκό κοινό θα έχει την ευκαιρία να τους απολαύσει ξανά στο φεστιβάλ Επί Κολωνώ (Ναυπλίου 12 & Λένορμαν 94, Κολωνός – Κεντρική Σκηνή, 210-5138067) για τρία Σάββατα (1/6, 8/6, 15/6, 23:00) και για τρεις Κυριακές (2/6, 9/6, 16/6, 21:15). Μην τους χάσετε γιατί δεν είναι συχνές οι ευκαιρίες να παίζουν στην πρωτεύουσα…
– Ποια είναι η ιστορία της παράστασης; Πότε προέκυψε και με ποια αφορμή;
Το “Ήταν Κάποτε” παρουσιάστηκε πρώτη φορά στην πόλη της Κοζάνη στις αρχές Μαρτίου του 2012 από το Δη.Πε.Θε Κοζάνης, σε συνεργασία με την ομάδα “Χ-αίρεται”. Αμέσως μετά ακολούθησε τα μονοπάτια της “Άγονης Γραμμής”, και έδωσε παραστάσεις σε ορεινά χωριά της Δυτ. Μακεδονίας, με το ομώνυμο πρόγραμμα του Δη.Πε.Θε. Κοζάνης που ταξιδεύει το θέατρο σε μικρά χωριά και τρυπώνει σε καφενεία, σε αυλές, σε σχολεία, και σε όποιο άλλο -κυρίως μη θεατρικό- μερός μπορούν να δημιουργηθούν συνθήκες θέασης.
Η ιδέα για το “Ήταν Κάποτε” προέκυψε το καλοκαίρι του 2011 σε μία συζήτηση του καλλιτεχνικού διευθυντή του Δη.Πε.Θε. Κοζάνης κ. Γιάννη Καραχισαρίδη, με τον Στέλιο Χλιαρά, τα παραμύθια όμως αποτελούσαν όμως κοινή αναζήτηση του Χρήστου Πίτσα και της Βάσιας Χρήστου, ήδη από τα χρόνια της δραματικής σχολής.
– Πώς είναι να κάνετε μόνοι σας τα πάντα; Ηταν επιλογή σας; Καταφέρνετε πάντα και τα προλαβαίνετε όλα;
Είναι εμπειριάρα! Ευθύνη, άγχος, αναζήτηση βαθειά, προβλήματα, διαφωνίες, συνεργασία, δημιουργικότητα, κούραση, σκέψη, φαντασία, συντονισμός, συγκέντρωση μα και χαρά, πολύ χαρά… Φυσικά και δεν προλαβαίνει κανείς να τα κάνει όλα και μάλιστα σωστά. Αλλά κι αυτό είναι ίσως ένα κομμάτι του παιχνιδιού, αρκεί να μην επιρρεάζει τον θεατή ο οποίος πληρώνει για να δει μία παράσταση. Άλλωστε οι ηθοποιοί πρέπει να είμαστε κομάντος στη σκηνή, όπως έλεγε κι ένας καθηγητής στη σχολή μας ώστε να είμαστε έτοιμοι για τα πάντα, ακόμα και για το άγνωστο…Υπό αυτό το πρίσμα λοιπόν αναλάβαμε τη συνολική ευθύνη της παράστασης…Στην πορεία βέβαια προέκυψε ότι στο βαν με το οποια θα πηγαίναμε περιοδεία, δε χωρούσε 4ος επιβάτης!…
– Πόσο διασκεδαστικό είναι να παίζετε στα χωριά της Ελλάδας; Περιγράψτε μας ορισμένες σκηνές που σας έχουν μείνει περισσότερο στην μνήμη από τη φετινή σας παρουσία στα ελληνικά χωριά.
Εμπειριάρα νούμερο 2!… Ας αρχίσουμε από το πόσο μοναδικό είναι να ξανακούγονται αυτά τα παραμύθια στα μέρη που τα γέννησαν. Στα χωριά, στη φύση, στις πλατείες, στις αυλές. Έπειτα είναι οι άνθρωποι. Άνθρωποι που διψούν για ανθρώπους. Για επαφή, για επικοινωνία, για κουβεντολόι… Το “Ήταν Κάποτε” ταξίδεψε σε δεκάδες χωριά και ελπίζει να ταξιδέψει σε ακόμα περισσότερα.
Ένα από τα πολλά περιστατικά που ζήσαμε και έχει μείνει στη μνήμη μας, ήταν όταν ένας γέροντας μιλούσε καθ’ όλη τη διάρκεια της παράστασης προειδοποιώντας -μεγαλόφωνα- τους ήρωες για τους κινδύνους που διατρέχουν! Ή σε ένα άλλο χωριό ένα τρακτέρ σταμάτησε στην πλατεία που παίζαμε, ακριβώς από πίσω μας, και όλο το χωριό έλεγε στον οδηγό να φύγει, αλλά αυτός από το θόρυβο της μηχανής δεν άκουγε… Ή τέλος όταν η Βάσια, πάνω στα βουνά, στη μέση του πουθενά, έσπασε το κλειδί του βαν και δεν μπορούσαμε να το ανοίξουμε για να βάλουμε μέσα τον εξοπλισμό, ούτε φυσικά να φύγουμε…
– Τι θα λέγατε σ’ έναν θεατή για να έρθει να σας δει;
Η παράστασή μας αποτελείται από πέντε αλληλοβόρα, παραδοσιακά παραμύθια. Ιστορίες που ο καθένας πιθανόν κάποτε να έχει ακούσει, που στον καθένα σίγουρα κάτι θα θυμίζουν. Μια παράσταση χειροποίητη στο κάθε τι, από τον τρόπο που δημιουργήθηκε στις πρόβες, τον τρόπο που παρουσιάζεται (ο χειρισμός ήχου και φώτων γίνεται επί σκηνής από τους τρεις μας), μέχρι και την πορεία που ακολούθησε μετά την πρώτο κύκλο παραστάσεων και το πως αυτή σχεδιάστηκε. Άσχετα με τον αν η παράσταση είναι καλή ή κακή, σίγουρα ο θεατής θα δει τρεις νέους ανθρώπους που προσπαθούν για το καλύτερο δίνοντας ένα κομμάτι του εαυτού τους και πέντε υπέροχες ιστορίες που θα του αποκαλύψουν ένα κομμάτι του τεράστιου πλούτου της λαϊκής μας παράδοσης.
– Πόσο προκλητικό, γοητευτικό και συνάμα δύσκολο είναι να παίζετε τόσους διαφορετικούς ρόλους;
Για εμάς δεν είναι αυτοσκοπός οι πολλοί και διαφορετικοί ρόλοι. Σίγουρα είναι μια τάση των καιρών μας, αλλά δεν πρέπει να γίνεται αυτοσκοπός ούτε για τον ηθοποιό, ούτε για την ίδια την παράσταση. Εμείς σταθήκαμε κυρίως στο τι θέλουμε να πούμε μέσα από το κάθε παραμύθι, ποιά θέματα -που αφορούν τους ανθρώπους σήμερα- θέλαμε να θίξουμε μέσα από την κάθε ιστορία και λιγότερο στο πως θα ερμηνευτούν οι ρόλοι. Εξ’ άλλου το πρώτο υλικό είναι ο αφηγηματικός λόγος και δεν θέλαμε να χαθεί αυτό το στοιχείο. Σίγουρα είναι γοητευτικό και δύσκολο να “παίζεις” τόσους ρόλους, αλλά ας μην ξεχνάμε ότι είναι απλά μια αφορμή για παιχνίδι…
– Σκοπεύετε να τη συνεχίσετε και του χρόνου;
Από τον χειμώνα του 2012 η παράσταση ταξιδεύει σε διάφορα μέρη της Ελλάδας με μικρά διαλείμματα, όπου ο καθένας μας έκανε και άλλες – παράλληλες δουλειές. Όμως για κάποιο λόγο συνεχώς επιστρέφουμε στο “Ήταν Κάποτε”… Θα θέλαμε πολύ να παίξουμε και στο εξωτερικό! Έχουμε γνωρίσει κάποιους ανθρώπους στην περιοδεία που μας έχουν καλέσει στις χώρες που μένουν μόνιμα. Οπότε για τη νέα σεζόν, όλα τα ενδεχόμενα είναι ανοιχτά…
– Πόσο σημαντικά είναι τα μηνύματα που μας δίνουν τα ελληνικά παραμύθια; Από πόσα παραμύθια επιλέξατε τα πέντε της παράστασης σας;
Τα ελληνικά παραμύθια είναι ένα κράμα ιστοριών διάφορων λαών, με επιρροές από την καθημερινότητα των ανθρώπων, σε συνδιασμό με μύθους και ιστορίες ελληνικές ή μη. Παρόμοια μοτίβα, πρόσωπα και ιστορίες συναντάμε σε παραμύθια των βαλκανίων, την ευρύτερης ευρωπαϊκής ζώνης, ακόμα και της Ανατολής. Άλλωστε τους ανθρώπους και τότε και τώρα και εδώ και εκεί, μας απασχολούσαν και μας απασχολούν τα ίδια πράγματα: Ζήλια, μίσος, αγάπη, εξουσία, αδικία, ανομολόγητοι έρωτες, απώλεια, συγχώρεση…
Κατά τη διάρκεια των προβών διαβάσαμε τουλάχιστον 80 παραμύθια, συν όσα ήξερε ήδη ο καθένας μας, και από αυτά επιλέξαμε πέντε, που αποτέλεσαν τον ιστό της παράστασής μας. Πέντε ιστορίες ανθρώπων που οδηγούν το θεατή από το ιλαρό στο τραγικό και από το παραμύθι στην πραγματικότητα, την αλήθεια και τη ζωή.
– Πόσο διασκεδάσατε τη συμμετοχή σας στο bob theater και τι σήμαινε η παρουσία σας εκεί; Το περιμένατε; Και επίσης πόσο ανυπομονείτε για την παρουσία σας και στο φεστιβάλ επί Κολωνώ…
Το Bob ήταν άλλη μια όμορφη εμπειρία, άλλος ένα σταθμός του ταξιδιού. Βρεθήκαμε εκεί μετά από πρόσκληση του Γιάννη Σαρακατσάνη, τον οποίο ευχαριστούμε και από εδώ θερμά. Αξίζει να αναφέρουμε ότι το Δη.Πε.Θε. Κοζάνης είχε διπλή συμμετοχή στο φεστιβάλ, καθώς εκτός από το “Ήταν Κάποτε” συμμετείχε και η φετινή παραγωγή της “Άγονης Γραμμής” τα “Καλά Ξεμπερδέματα”, με διηγήματα του Άντον Τσέχωφ!
Επόμενος σταθμός του “Ήταν Κάποτε” είναι το θέατρο “Επί Κολωνώ”, επίσης μετά από πρόσκληση που δεχτήκαμε από τη διεύθυνση του θεάτρου. Θα είμαστε εκεί λοιπόν τα 3 πρώτα Σαββατοκύριακα του Ιούνη (Σαββατο, λίγο πριν τα μεσάνυχτα, στις 23.15 – Κυριακή στις 21.00), και περιμένουμε με αγωνία να πούμε τις ιστορίες μας σε όσους θέλουν να παραμυθιαστούν, να ταξιδέψουν και να θυμηθούν…”Αρχή του παραμυθιού λοιπόν, καλησπέρα τσ΄αφεντιές σας! Ήταν κάποτε….”
Aναλυτικές λεπτομέρειες για το “Ήταν κάποτε” ακολουθούν στον σχετικό σύνδεσμο: http://www.all4fun.gr/fun/theater/6515-2013-05-17-11-34-45.html
Και το event στο φεστιβάλ επί Κολωνώ στον σχετικό σύνδεσμο στο f.b: https://www.facebook.com/events/160851034083662/
Toυ Κυρ. Κουρουτσαβούρη, 1/6/2013