Η ηθοποιός Δήμητρα Μπαντή μιλάει στο All4fun για την παράσταση «Κρυφτό» του Ντάγκλας Κάρτερ Μπιν που ανεβαίνει, για πρώτη φορά στην Ελλάδα, στο Θέατρο Altera Pars σε σκηνοθεσία του Ρωμανού Μαρούδη.
Ο Ρωμανός Μαρούδης ανεβάζει την παράσταση «Κρυφτό» του Ντάγκλας Κάρτερ Μπιν στο Θέατρο Altera Pars. Τι μας παρουσιάζετε σε αυτήν;
Στο “Κρυφτό” παρακολουθούμε μια ιστορία πολύ οικεία αλλά ταυτόχρονα και αρκετά μακρινή μας. Μέσα από το πλαίσιο του Χόλιγουντ, της Νέας Υόρκης και της σόουμπιζ μιλάμε για ανθρώπους και καταστάσεις που βιώνουν τις οποίες λίγο πολύ όλοι έχουμε ζήσει, όπως τον έρωτα, τον εγωισμό, την καταπίεση τους στόχους και τα θέλω μας. Και άραγε στο τέλος της ημέρας τι είναι αυτό που θα μας αφήσει να κοιμηθούμε ήρεμοι; Το να είμαστε ειλικρινής με τους εαυτούς μας ή το να πετύχουμε τα όνειρά μας πάση θυσία;
Θα μας συστήσεις το ρόλο σου στην παράσταση;
Η Έλλεν είναι για μένα ένα παιδί που είτε φοβάται είτε αρνείται να μεγαλώσει, φυσικά δεν έχει τα ελαφρυντικά που θα είχε ένα παιδί. Κάνει επιλογές που δεν είναι απαραίτητα οι σωστές αλλά έχει καλές προθέσεις. Θεωρώ πως είναι κάπως παρεξηγήσιμος χαρακτήρας λόγω του φόβου της για τη ζωή την ίδια, όμως είναι ειλικρινής, πολύ τρυφερή και ίσως μια από τις καλύτερες φίλες που θα μπορούσε να έχει κάποιος. Είναι ένα πλάσμα ανασφαλές, που ψάχνει στους άλλους σιγουριά και σταθερότητα, καθώς η ίδια δεν νιώθει πως θα μπορούσε από μόνη της να πατήσει γερά στα πόδια της.
Πιστεύεις πως οι άνθρωποι σήμερα δυσκολεύονται να ευτυχήσουν;
Για μένα η ευτυχία δεν είναι κάτι πολυσύνθετο και περίπλοκο. Είναι απλά, βασικά πράγματα που όλοι αναζητούμε στη ζωή μας και παλεύουμε για αυτά καθημερινά, βέβαια αν είμαστε τυχεροί ίσως να καταφέρουμε να τα έχουμε ταυτόχρονα. Δυστυχώς όμως ακόμα και να τα έχουμε μπορεί και να μην το βλέπουμε με όλα όσα συμβαίνουν γύρω μας. Είναι στιγμές που μπορεί να μοιάζει έως και εγωιστικό το να ευτυχήσεις όταν άλλοι στερούνται δικαιώματα, ελευθερία και δικαιοσύνη.
Αν έπρεπε να ξεχωρίσεις ένα σημείο από την παράσταση ποιο θα ήταν αυτό;
Ιδανικά θα ήθελα να μην ξεχωρίσω κανένα. Νιώθω πως υπάρχουν πολλές αξιοσημείωτες στιγμές στην παράστασή μας, και από θέμα πλοκής αλλά και από θέμα εικαστικότητας. Αφού πρέπει όμως, θα αναφέρω δύο. Την ερωτική σκηνή του Μίτσελ και του Άλεξ, καθώς εικαστικά είναι η αγαπημένη μου στιγμή. Και το φινάλε του έργου, όπου δίνονται επιλογές και παίρνονται αποφάσεις που καθορίζουν το μέλλον και των τεσσάρων, αλλά ταυτόχρονα τους αφήνει και εξαιρετικά μετέωρους.
Θα μοιραστείς μαζί μας κάποια επόμενα επαγγελματικά σχέδια;
Το “Κρυφτό” μας είναι αυτό στο οποίο θέλω να επικεντρώνομαι αυτό το διάστημα. Υπάρχουν συζητήσεις για το μέλλον, όχι κάτι επίσημο προς το παρόν, αλλά με πολλή χαρά μπορώ να πω πως, αν όλα πάνε καλά, θα έρθουν κι άλλα όμορφα πράγματα στην πορεία για τα οποία ανυπομονώ.
Πληροφορίες για την παράσταση εδώ
Επιμέλεια Μαρία Κωνσταντακοπούλου