Υπηρέτες: μια παράσταση που βασίζεται και καλύτερα εμπνέεται από εμβληματικά έργα της παγκόσμιας δραματουργίας για να μιλήσει για ένα μεγάλο ταξικό θέμα. Απολαύστε όσα θέλησαν να μοιραστούν oι συντελεστές της παράστασης, με τους αναγνώστες του all4fun.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΤΕΡΑΚΗΣ
Πως προέκυψε η ιδέα;
Η ιδέα προέκυψε μετά από πολλές συζητήσεις. Μοιραστήκαμε προσωπικούς προβληματισμούς σε μία περίοδο (αρχές και μέσα του ‘23) που οι κοινωνική και επαγγελματική πραγματικότητα γύρω μας έμοιαζε να είναι παραπάνω από δυστοπική, ανεξάρτητα από την προσωπική πορεία του καθενός. Ο σκηνοθέτης μας, ο Αλέξανδρος Μπαλαμώτης, έφερε την ιδέα των υπηρετών στο έργο του Γλάρου το Α. Τσέχωφ και αμέσως είδαμε την δυναμική αυτής της ιδέας. Η ταξικότητα μέσα στο έργο τέχνης, η ταξικότητα στην τέχνη, η ταξικότητα στην αναρώτηση και τον προβληματισμό ως παράγωγο της ταξικότητας της κοινωνίας.
Πως εξελίχθηκε η συγγραφή του;
Η συγγραφή του προέκυψε μέσα από τις πρόβες. Με πολλούς αυτοσχεδιασμούς, πάνω στις συνθήκες και τα συμβάντα του Γλάρου. Βγήκε πολύ κείμενο, το επεξεργαστήκαμε και βγήκε ένα τετράπρακτο έργο, όπως και ο Γλάρος, μία παράλληλη ιστορία που επηρεάζεται απόλυτα, ίσως και ανελέητα, από την ιστορία του Γλάρου. Ήταν μία δύσκολη διαδικασία και αν κρατάω μία φράση είναι αυτή που έλεγε ο Αλέξανδρος, “you have to kill your darlings”. Και είχε πάντα δίκιο.
‘Οπως διαβάζω στο δελτίο είστε δυο ομάδες που συμπράττουν. Πιστεύετε στις ομαδικότητες στο θέατρο; γιατί βλέπουμε πολλές νεανικές θεατρικές ομάδες που δρουν μόνες;
Αν σε κάτι πιστεύω είναι οι ομαδικότητες, ειδικά στο θέατρο. Δεν μαθαίνουμε ως πολίτες να λειτουργούμε ομαδικά, ακούμε την φράση “το σημαντικό είναι η ομάδα” μόνο θεωρητικά. Οπότε το να μπορέσουμε να λειτουργήσουμε ομαδικά είναι μεγάλο και απαραίτητο στοίχημα. Οι νεανικές ομάδες που δρούν μόνες τους είναι οι ομάδες που έχουν κάτι να πουν και το επιχειρούν. Γι’ αυτό και μου φαίνεται ότι πιο ενδιαφέρον μπορεί να παρακολουθήσει κανείς, γιατι δεν υπάρχει κανείς να φιλτράρει το μήνυμα ώστε να μην ενοχλήσει. Όταν παρακολουθείς την δουλειά τέτοιων ομάδων, βλέπεις ανθρώπους που προσπαθούν να μιλήσουν όσο πιο ελεύθερα μπορούν και αυτό μου φαίνεται απίστευτα γοητευτικό, ανεξάρτητα αν το πείραμα πετυχαίνει ή όχι.
Μιλήστε μας ο καθένας για τον ρόλο του;
Εγώ παίζω τον Σεργκέι. Είμαι πολλά χρόνια στο κτήμα, ξέρω πως λειτουργεί αλλά δεν έχω πετύχει στην σταδιοδρομία αυτή. Και αυτό με έχει διαλύσει ψυχολογικά. Αν συνεχίσω θα πω όλο το έργο!! Θα πω μόνο ότι ο Σεργκέι είναι ο άνθρωπος που ενώ προσπαθεί να κάνει ότι καλύτερο μπορεί βάσει των ικανοτήτων του και του ηθικού του κανόνα, είναι αυτός που στην ζωή του την έχει πατήσει και δεν ξέρει πότε και πως έγινε αυτό.
Γιατί θα προτρέψετε κάποιον να έρθει να δει αυτή την παράσταση;
Θέλω να πιστεύω πως όποιο άτομο δει την παράσταση θα ταυτιστεί και θα αναγνωρίσει συναισθήματα και συμπεριφορές, όπως το πάθαμε κι εμείς ανακαλύπτοντας αυτό το έργο, πολύ κοινές και πολύ προσωπικές ταυτόχρονα σχετικά με την δουλειά, την συνεργασία, την ζωή και τις προσδοκίες. Αυτή η αντιστροφή που επιχειρούμε νομίζω ότι φωτίζει κάποιες πτυχές της ζωής μας για τις οποίες δεν μιλάμε. Είναι οι βουβοί ρόλοι των εμβληματικών έργων, που συνήθως δεν φτάνουν ποτέ στην σκηνή, όπως είναι οι Υπηρέτες για τον Γλάρο.
ΑΝΤΩΝΗΣ ΚΥΡΙΑΚΑΚΗΣ
