Η Ξένια Αλεξίου μιλάει στο All4fun με αφορμή την παράσταση «Οι Γειτονιές του Κόσμου» του Γιάννη Ρίτσου που παρουσιάζεται από τις 7 Νοεμβρίου, κάθε Κυριακή στο Θέατρο Βαφείο-Λάκης Καραλής.
Τι πραγματεύεται η παράστασή σας και τι πρόκειται να δούμε πάνω στη σκηνή;
Ξένια Αλεξίου: “Οι γειτονιές του κόσμου” διατρέχουν την πολύπαθη και πολύ σημαντική δεκαετία 1941-1951. Κατοχή, Αντίσταση, Απελευθέρωση, Δεκεμβριανά, Εμφύλιος. Τι πραγματικά ξέρουμε για αυτό το κομμάτι της Ιστορίας μας; Πόσα λίγα έχουμε διδαχτεί και πόσα πολλά έχουν αποσιωπηθεί ή έχουν παρερμηνευτεί; Το έργο αυτό, βγαλμένο από την προσωπική εμπειρία του Γιάννη Ρίτσου, μεταφέρει το βίωμα του αγωνιστή, μιλά για τους πρωταγωνιστές της ιστορίας αυτής και ξεδιπλώνει τα συναισθήματα, τα κίνητρα και τους τρόπους με τους οποίους πέτυχαν το ακατόρθωτο, την αλληλεγγύη, το θάνατο, τις νίκες, αλλά και τις ήττες, το στίγμα, το παράπονο, το άδικο. “Οι γειτονιές του κόσμου” είναι το “τραγούδι” του Γιάννη Ρίτσου, το χάρισε στις επόμενες γενιές, ως οδηγό και έμπνευση. Αυτή όλη τη γνώση προσπαθούμε και εμείς να μεταφέρουμε, με τα δικά μας εργαλεία επιχειρούμε να αφηγηθούμε την Ιστορία μας.
Γιατί θα πρότεινες σε κάποιον να δει το έργο σας;
Ξένια Αλεξίου: Για να πάρει δύναμη, θάρρος και κουράγιο. Είναι μια παράσταση για τους απλούς καθημερινούς ανθρώπους που τόλμησαν να κάνουν την υπέρβαση, πιάστηκαν χέρι-χέρι και διεκδίκησαν μια δίκαιη, ελεύθερη ζωή για όλους.
Μίλησέ μας για το ρόλο σου και τη διαχρονική αξία του κειμένου.
Ξένια Αλεξίου: Επί σκηνής είμαστε τέσσερα νέα παιδιά που ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος μας βρήκε στην αρχή της ενήλικης ζωής μας και η λαχτάρα μας για ζωή μας μεταμόρφωσε σε θαρραλέους αγωνιστές. Όλοι μαζί, όπως και τότε, διηγούμαστε το βίωμά μας, αλληλοσυμπληρωνόμαστε και προχωράμε την ιστορία, θυμόμαστε τους ανθρώπους που μας συντρόφευσαν και πως μας ενέπνευσαν να κάνουμε πράγματα μεγάλα και σημαντικά, να νικήσουμε το φόβο μας, να περάσουμε από το προσωπικό στο συλλογικό καθήκον. “Ονειρευόμασταν μια μεγάλη σοβαρή ευτυχία” λέει ο Δημήτρης και εκεί ακριβώς έγκειται και η διαχρονικότητα του κειμένου, στη μεγάλη σοβαρή ευτυχία που στερούμαστε διαχρονικά.
Μίλησε μας για τη συνεργασία σου με τη σκηνοθέτιδα και τους υπόλοιπους συντελεστές της παράστασης.
Ξένια Αλεξίου Η Νάντια Δαλκυριάδου είναι ένας καλλιτέχνης με βαθιά αγάπη για τον “άνθρωπο” εν γένει, το οποίο βρίσκω θεμελιώδες για έναν εργάτη του θεάτρου. Ο “άνθρωπος” είναι το αντικείμενο μελέτης μας και όσο περισσότερο καλλιεργείς την περιέργειά σου γι’ αυτόν, με ενσυναίσθηση και κατανόηση, τόσο πιο βαθιά μέσα του θα φτάσεις. Η Νάντια είναι πολύ σεβαστός συνεργάτης στην αναζήτησή μου αυτή. Αντιμετωπίζει τους ηθοποιούς με φροντίδα, ανοιχτόμυαλα και ελεύθερα, με ειλικρίνεια και υπομονή. Οπότε θεωρώ πολύ σημαντική τη συνάντησή μας. Όσο για την υπόλοιπη συμμορία, Δημήτρης Χατζημιχαηλίδης, Λάζαρος Βαρτάνης και Στέφανος Παπατρέχας, είναι φοβερά ζεστοί άνθρωποι, αφοσιωμένοι στη δουλειά τους, με βαθιά αγάπη για το θέατρο, με υποδέχτηκαν ανοιχτόκαρδα και με βοήθησαν πολύ να βουτήξω στην ποίηση και στην ιδιαίτερη φυσιογνωμία της παράστασης, δίνοντάς μου το χώρο που χρειαζόμουν, όταν μπήκα ως αντικαταστάτρια της Βασιλικής Σαραντοπούλου. Τους ευχαριστώ όλους για την εμπιστοσύνη και την υπομονή τους.
Πόσο σημαντική θεωρείς για σένα αυτή τη δουλειά και ποια είναι η ανταπόκριση του κόσμου μέχρι τώρα;
Ξένια Αλεξίου Η επαφή με τέτοια κείμενα πάντα σε αλλάζει, σε μετατοπίζει, ίσως σε ευθυγραμμίζει. Μέσα από την εμπειρία αυτή θεωρώ ότι πάτησα περισσότερο στα πόδια μου σαν άνθρωπος, ως ενεργός πολίτης, πήρα δύναμη μέσα από τη γνώση αλλά και από την αίσθηση που μένει στο σώμα μου στο τέλος της παράστασης. Νιώθω ζωντανή, ζεστή, γενναία. Νομίζω κάτι από αυτήν την αίσθηση παίρνει και ο κόσμος φεύγοντας. Αυτό με κάνει να σκέφτομαι ότι κάτι καλό κάνουμε.
Του Γρηγόρη Μήτση, 16/11/2021