Συνάντησα τον νέο και ταλαντούχο ηθοποιό στο Θέατρο Tempus Verum – Εν Αθήναις με αφορμή την παράσταση «Νιζίνσκι – Η προφητεία της φωτιάς» του Χριστόφορου Χριστοφή σε σκηνοθεσία Δημήτρη Λάλου. Μίλησε για την παράσταση και τον μεγάλο Ρώσο χορευτή και χορογράφο, πως επέλεξε να γίνει ηθοποιός, τα μελλοντικά του σχέδια και όλα αυτά με σκοπό να τον γνωρίσουμε καλύτερα.
Μίλησε μας για την παράσταση σας «Νιζίνσκι – Η προφητεία της φωτιάς» που παίζεται στο Θέατρο Tempus Verum – Εν Αθήναις;
Βρέθηκα σε μια συνθήκη δουλειάς με νέους ανθρώπους και ένα όμορφο κείμενο. Δουλέψαμε με την κατεύθυνση του σκηνοθέτη στις πρόβες ο κάθε συνάδελφος είχε διαθεσιμότητα και φαντασία, ειναι εργαλεία πολύ σημαντικά για τη δουλειά μας, ασχοληθήκαμε και μιλήσαμε για τη ζωή και τη συμπεριφορά ενός μεγάλου καλλιτέχνη με ευαισθησίες πανανθρώπινες. Επίσης δεδομένου ότι στην παράσταση αυτή υπήρχε η ανάγκη να ανατραπούν θεατρικές συμβάσεις, αυτόματα κληθήκαμε να αναζητήσουμε κάτι δύσκολο και συνάμα προκλητικά ενδιαφέρον.
Τι πρόκειται να δούμε πάνω στη σκηνή;
Στην σκηνή πρόκειται να δουμε στιγμές και γεγονότα από τη ζωή του μεγαλοφυούς χορευτή και χορογράφου Βάσλαβ Νιζίνσκι. Κυρίως θα δούμε μια σκηνοθεσία, θα μπορούσαμε να πούμε «πειραγμένη». Αυτό προέρχεται από τις αναγνώσεις που έγιναν πάνω στο έργο αλλά και από τον κεντρικό μας ήρωα, ο οποίος είχε διαγνωσθεί με σχιζοφρένεια.
Τι σε γοητεύει ιδιαίτερα σε αυτό το έργο, και τι στο ρόλο σου;
Ο Βάσλαβ Νιζίνσκι ήθελε να χορέψει «το χορό της ζωής ενάντια στο θάνατο» όπως αναφέρει και ο ίδιος στα ημερολόγια του. Μόλις διάβασα αυτή την ατάκα ένιωσα πολύ τυχερός αλλά και τεράστια ευθύνη που θα τον εκπροσωπήσω σκηνικά. Τα πράγματα που με γοήτευσαν στο ρολο ή καλύτερα στον άνθρωπο Νιζίνσκι, ήταν ότι πίστεψε πως ο άνθρωπος είναι ένας μικρός Θεός και όλες οι χαρές της ζωής παίρνανε μέσα απο τον ίδιο.
Τι θα ήθελες να πάρει ο θεατής φεύγοντας απ’ την παράσταση;
Θα ηθελα να αναλογιστεί ότι η παράσταση είναι μια συνεύρεση για θεατές και ηθοποιούς, πως συμβάλει και ο ίδιος ώστε να συμβεί το θεατρικό δρώμενο. Μια ξεχωριστή και μοναδική στιγμή της ημέρας μας.
Τι είναι πιο σημαντικό: ο ρόλος ή ποιος κάνει την παράσταση;
Είναι και τα δύο το ίδιο εξίσου σημαντικά επειδή το ένα διαμορφώνει το άλλο. Έχουν και τα δύο την ίδια ευθύνη και είναι σημαντικό να συνομιλούν γιατί διαμορφώνουν τον καλλιτεχνικό χαρακτήρα μιας δουλειάς.
Πιστεύεις ο,τι το θεάτρο είναι ένα ομαδικό σπόρ;
Ναι γιατί το θέατρο κυρίως το χαρακτηρίζει μια διάθεση για επικοινωνία και εξωστρέφεια. Είναι ένας τόπος συνάντησης. Όλοι συντελεστές μιας παράστασης διαμορφώνουν με την προσωπικότητα τούς τη μορφή της θεατρικής πράξης.
Μίλησέ μας για τον εαυτό σου.
Δεν έχω να πω πολλά πράγματα. Μεγάλωσα στη Ν. Σμύρνη, εκεί ήταν τα σχολικά μου χρόνια. Η καταγωγή μου είναι από τη Νάξο εκεί περνούσα τα καλοκαίρια μου. Έκανα πολλά αθλήματα όταν ήμουν μικρός και τα αλλάζα συνέχεια σαν να ήθελα να τα γνωρίσω να τα γευτώ όλα. Έπειτα προς το Λύκειο ξεκίνησα να δουλεύω να βγάζω τα δικά μου χρήματα, να γίνομαι πιο ανεξάρτητος και να αναλαμβάνω την ευθύνη του εαυτού μου. Είναι κάτι που έχει διαμορφώσει τις αντοχές μου σήμερα πάνω στη δουλειά. Δεν την φοβάμαι, ξέρω ότι με δυναμώνει και καρφώνει γερά τα πόδια μου πάνω στη γη.
Αγαπώ τη μουσική είναι η μία απο τις σημαντικές παρέες που έχω, με ακολουθεί όταν κάνω ποδήλατο ή περπατώ στο κέντρο της Αθήνας. Προσπαθώ να μην μιλάω πολύ και να μιλούν οι πράξεις μου για μένα. Μετά τη δραματική σχολή ένιωσα ότι έχώ ένα ισχυρό όπλο στα χέρια μου, την σκηνή και την κάμερα, και πιστεύω ότι ένα δρώμενο μπορεί να είναι κατάθεση μιας αλήθειας, και να μεγαλώσει το νου μας και την ευαισθησία μας. Το ένιωσα κι ‘γω τα χρόνια της σχολής μου, ο εαυτός μου μεγάλωσε το χώρο του και συνεχίζει να το κάνει.
Αλήθεια, πως επέλεξες να γίνεις ηθοποιός;
Είναι η πιο όμορφη μου ανάμνηση και θα την θυμάμαι παντα όσα χρόνια και αν περάσουν. Όταν είδα την πρώτη μου παράσταση στα 23. Μέχρι τότε δεν είχα δει ποτέ θέατρο αλλά παρακολουθούσα πολύ συχνά κινηματογράφο. Δούλευα εκείνη την περίοδο και έψαχνα να βρω κάτι να κάνω στο ρεπό μου. Αναρωτήθηκα πώς γίνεται να μην έχω πάει ποτέ να δω θέατρο και πήγα. Όταν τελείωσε η παράσταση θυμάμαι ότι ένιωσα οτι είχα ταξιδέψει μέσα από τη ιστορία που είδα και άκουσα. Ότι για λίγες ωρες άφησα την μικρή μου πραγματικότητα και αναρωτήθηκα για τη ζωή και τον άνθρωπο σε ευρύτερο φάσμα. Αυτό ήταν, μετά από έξι μήνες παραιτήθηκα από την δουλειά μου και έδωσα έξετασεις στη δραματική σχολή του θεάτρου Τέχνης και πέρασα.
Είναι η πιο ωραία και ισχυρή άποφαση που έχώ πάρει από τα 23 μου μέχρι και σήμερα. Συνειδητοποιώ ότι έχώ διαλέξει ένα επάγγελμα που η βασική του φύση περιέχει το ρήμα “παίζω” και χαμογελάω πάντα όταν το σκέφτομαι, θα έχώ τη χαρά ελπίζω να παίρνουν τα χρόνια παίζοντας. Αυτή τη χαρά την είδα στα μάτια των ηθοποιών στη πρώτη παράσταση που είδα τότε, άρα έιμαι στο δρόμο που πραγματικά θελω και εύχομαι να έχώ την ίδια τιμή. Να κοιτώ τον κόσμο μετά από μια παράσταση ή μια κινηματογραφική δουλειά που συμμετείχα στα μάτια και να διακρίνω την ίδια ανησυχία και μετατόπιση που ένιωσα κι γω στα 23 μου.
Ποιο ρόλο που θα ήθελες οπωσδήποτε να παίξεις και γιατί;
Δεν έχω κάποιο συγκεκριμένο ρόλο στο μυαλό μου, δεν μπορώ να ξεχωρίσω κάποιον. Όλοι οι ρόλοι εκπροσωπούν μια πτυχή ζωής σημαντική. Ακριβώς για αυτό το λόγο όποιος ρόλος μου παρουσιαστεί θα του δώσω ένα λόγο ύπαρξης για να είναι σημαντικός και μεγάλος, ανεξάρτητα από την έκταση που έχει στο έργο. Κάθε στιγμή ενός ήρωα στην σκηνή είναι μοναδική και σημαντική αυτή πιστεύω είναι και η ευθύνη του ηθοποιού. Ετσι λοιπόν κοιτώ κάθε ρόλο μοναδικά για την ύπαρξη του χωρίς διαχωρισμούς ή κάποιο φαβορί. Σίγουρα όλοι οι γνωστοί ρόλοι και μεγάλοι είναι σημαντικοί και ποθητοί.
Στην τύχη πιστεύεις;
Όχι προσωπικά δεν πιστεύω στην τύχη. Πιστεύω όμως οτι οι επιλογές μας παντα πρέπει να έχουν ένα κίνητρο πραγματικό για εμάς, ώστε να μας φέρνουν πιο κοντά στους στόχους μας. Είναι πιο ελπιδοφόρο να πιστεύεις στις δυνάμεις σου και στις επιλογές σου, να στηρίζεσαι σε αυτές διότι τις ορίζεις εσύ. Ενώ το παράγοντα τύχη δεν μπορείς να τον γνωρίζεις άρα συνεπώς ούτε να τον ορίζεις. Εμείς φτιάχνουμε τον δρόμο μας, καμία τύχη, αρκεί πάντα να έχουμε ένα κίνητρο που να μας αφορά και να το εκπροσωπούμε οπότε πιστεύω ότι όλα είναι στο χέρι μας.
Στη δουλειά αυτή ήσουν τυχερός;
Ναι, γνώρισα καινούργιους συναδέλφους με διαθεσιμότητα και γενναιοδωρία πάνω και κάτω από την σκηνή. Μελέτησα τη ζωή και το έργο ενός σπουδαίου καλλιτέχνη και ανθρώπου. Αυτοί οι δύο παράγοντες αρκούν για να νιώθεις τυχερός σε μια καλλιτεχνική δουλειά.
Μελλοντικά σχέδια;
Κάνω πρόβες για μια παράσταση που θα ανέβει το Μάρτιο, αφορά τη ζωή και το έργο του Σάμιουελ Μπέκετ στο θέατρο 14. Εχώ τη χαρά να συνεργάζομαι με τρεις νέους συναδέλφους. Τα υπόλοιπα σχέδια μου είναι να μην σταματήσω την εκπαίδευση μου ως ηθοποιός και να διευρύνω τα υποκριτικά μου εργαλεία.
Του Γιάννη Αντωνίου, 21/2/20