Ο Θοδωρής Αντωνιάδης, ηθοποιός με λαμπρή πορεία και πολύτιμες συνεργασίες στο χώρο του θεάτρου, της τηλεόρασης και του κινηματογράφου μιλάει στο All4fun για την πρώτη του σκηνοθεσία στο έργο του Άκη Δήμου «Η Σαμάνθα και ο Μαξ στο βυθό της ασφάλτου» που παίζεται στον Πολυχώρο Vault, αποκαλύπτει το λόγο που επανέρχεται στο ίδιο έργο μετά από 15 χρόνια καθώς και τη συνεργασία του με το δίδυμο των πρωταγωνιστών του.
Έχεις πραγματοποιήσει ήδη, αν και νέος, λαμπρή πορεία στο θέατρο, την τηλεόραση και τον κινηματογράφο (η μορφή σου στη «Δεξιά τσέπη του ράσου» για εμάς τους fans του Γιάννη Μακριδάκη μας κατατρέχει… γιατί κατάφερες να δώσεις την ιδανική μορφή στον ήρωα που φανταζόμασταν ο καθένας μας διαβάζοντας το βιβλίο)… Πώς προέκυψε η απόφαση να περάσεις από την άλλη πλευρά και να σκηνοθετήσεις;
Καταρχάς σας ευχαριστώ για τα θερμά σας λόγια! Τιμή μου!
Πέραν της βασικής μου ιδιότητας αυτής του ηθοποιού, έχω υπάρξει βοηθός σκηνοθέτη δίπλα σε σημαντικούς σκηνοθέτες, όπως ο Διαγόρας Χρονόπουλος, ο Γιάννης Λαπατάς , ο Κώστας Σπυρόπουλος, σε παραστάσεις στην Επίδαυρο, σε περιοδείες, αλλά και στην Αθήνα. Το “αίτιο” της απόφασής μου να περάσω όπως λέτε στην άλλη όχθη (του σκηνοθέτη αυτή τη φορά), είναι το έργο του Άκη Δήμου, οι συγκεκριμένοι συντελεστές-συνεργάτες καθώς και το ότι ηλικιακά (αισίως 41 τον άλλο μήνα) και πνευματικά, αισθανόμουν πιο έτοιμος να κάνω αυτό το βήμα, σε σχέση με το παρελθόν.
Τι σε κέντρισε στο έργο του Άκη Δήμου και αποφάσισες να το ανεβάσεις; Τι θα δούμε στη σκηνή;
Η σχέση μου με το συγκεκριμένο έργο του Άκη Δήμου “Η ΣΑΜΑΝΘΑ ΚΑΙ Ο ΜΑΞ ΣΤΟ ΒΥΘΟ ΤΗΣ ΑΣΦΑΛΤΟΥ”, ξεκινά από παλιά! Πριν 15 χρόνια, είχα την τύχη να ΄μαι ο πρώτος “ΜΑΞ” όταν πρωτοανέβηκε το έργο στο Θέατρο Τέχνης Καρόλου Κουν, με ΣΑΜΑΝΘΑ την καρδιακή μου φίλη, πολύτιμη συνάδελφο και συμφοιτήτρια μου (ήδη από τη δραματική σχολή του Θεάτρου Τέχνης) Ιωάννα Κανελλοπούλου, σε σκηνοθεσία του δασκάλου μας Θόδωρου Γράμψα. Στην ερώτησή σας τι με “κέντρισε”, στο έργο του Άκη Δήμου, παραθέτω αυτό που σημειώνω και στο σκηνοθετικό μου σημείωμα: Όσο για μένα η πολυεπίπεδη γραφή του Άκη Δήμου, είναι το ασφαλέστερο μέσο να προσπαθήσω από άλλη θέση τώρα, να διανύσω εντός μου, μια ουσιαστική καλλιτεχνική διαδρομή. Να μοιραστώ τα συναισθήματα και τις σκέψεις μου μέσα από αυτούς του δύο ήρωες, όχι επειδή τους «ξέρω» από παλιά, αλλά επειδή θέλω να τους ξαναγνωρίσω στο σήμερα… Στο τώρα!
Όσο για το τι θα δούμε πάνω στη σκηνή:
Δύο φίλοι αποφασίζουν ένα βράδυ να δραπετεύσουν.
Στο εγκαταλελειμμένο από χρόνια λούνα παρκ της πόλης, αρχίζουν το παιχνίδι.
Σαν δύο ακροβάτες στο σκοινί του χρόνου, θυμούνται, εξομολογούνται και συγκρούονται!
Ένα εφιαλτικό γαϊτανάκι εξουσίας ξεκινά, όπου η βία, ο ερωτισμός, το σεξ, τα τραύματα, η μοναξιά, η επιθυμία, η ελπίδα και η ανάγκη για αγάπη, παίρνουν σάρκα και οστά!
Τα δικά τους…
Τι θα απομείνει ως το ξημέρωμα;
Πόσο σημαντική θεωρείς τη χημεία, τους κοινούς κώδικες που αναπτύσσονται ανάμεσα στους δύο ηθοποιούς του έργου, με δεδομένο ότι πρόκειται για έργο με δύο πρόσωπα.
Απολύτως σημαντική, αναγκαία και εντελώς απαραίτητη! Θεωρώ πως είναι το Α και το Ω, ειδικά σε ένα έργο δυο προσώπων! Κατά την ταπεινή μου άποψη στο θέατρο παίζεις και δίνεις τον καλύτερο εαυτό σου πρώτα για τον συνάδελφο-συμπαίκτη σου και ύστερα για το κοινό και τον εαυτό σου.
Πώς ήταν η συνεργασία σου μαζί τους;
Θεωρώ τον εαυτό μου ιδιαιτέρως τυχερό διότι στην πρώτη μου σκηνοθετική απόπειρα είχα συνταξιδιώτες στο όνειρο, την Εύη Τσάφου και τον Πάρη Σκαρτσολιά! Με την ερώτησή σας, μου δίνετε την ευκαιρία για ακόμη μια φορά να τους ευχαριστήσω δημόσια για την αμέριστη και συγκινητική εμπιστοσύνη που έδειξαν στο πρόσωπό μου! Για τις δημιουργικές μας διαδρομές όλο αυτό τον καιρό! Τις “πυρετώδεις” πρόβες, τα μεταμεσονύχτια “δράματα”, τις εντάσεις, τις δυσκολίες, τις διαφωνίες, τις χαρές, τις συγκινήσεις! Κυρίως όμως για την κατάθεση του ταλέντου τους και την απόλυτη διαθεσιμότητά τους, χωρίς ίχνος έκπτωσης.. Υλικά “ακριβά”, που συνθέτουν τη δημιουργία μιας παράστασης! Τους αγαπώ και τους ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου!
Είχες την ευτυχία να συνεργαστείς με πολλούς σημαντικούς σκηνοθέτες σε θέατρο, κινηματογράφο, τηλεόραση. Ξεχωρίζεις κάποιες απ’ αυτές και για ποιο λόγο;
Πράγματι σε αυτό τον τομέα υπήρξα τυχερός! Ήδη μετράω σχεδόν 20 χρόνια στο χώρο.. Αισθάνομαι πλήρης από τις συνεργασίες μου και προσδοκώ και σε μελλοντικές εμπνευσμένες συναντήσεις!
Από όλους τους σκηνοθέτες που συνεργάστηκα διδάχτηκα κάτι! Χωρίς να θέλω να “αδικήσω” κανέναν και καμία (και επειδή με ρωτάτε), θα ‘θελα να σταθώ σε κάποιους ανθρώπους και συνεργασίες που έγραψαν ανεξίτηλα εντός μου.
Θα αρχίσω με τον Γιάννη Λαπατά γιατί αποτελεί την έναρξη της επαγγελματικής μου σταδιοδρομίας (αμέσως μετά τη σχολή του Θεάτρου Τέχνης). Πρώτα σκηνοθετώντας με στο θέατρο, ύστερα σε τηλεοπτικά επεισόδια και σειρές και προσφάτως στην ταινία “Η ΔΕΞΙΑ ΤΣΕΠΗ ΤΟΥ ΡΑΣΟΥ”, που για μένα αποτελεί ορόσημο, στη μέχρι τώρα πορεία μου! Πρόκειται για ένα φίλο και συνεργάτη καρδιάς καθώς και πολύτιμο μου δάσκαλο!
Ο δάσκαλος μου Μίμης Κουγιουμτζής, ο Διαγόρας Χρονόπουλος, ο Εύης Γαβριηλίδης, ο Γιώργος Μιχαηλίδης, ο Πάνος Κοκκινόπουλος, ο Μανούσος Μανουσάκης με έχουν “σημαδέψει” και σε επαγγελματικό και σε προσωπικό επίπεδο! Τους χρωστάω πολλά! Θα μου επιτρέψετε να σταθώ στη συνεργασία- ΓΝΩΡΙΜΙΑ ΦΥΛΑΧΤΟ με τον Μίκη Θεοδωράκη και τον Μάνο Ελευθερίου! ΔΩΡΟ ΖΩΗΣ!
Αν ήταν να διαλέξεις ανάμεσα σε θέατρο ή κινηματογράφο για την επόμενη, μελλοντική συνεργασία, τι θα διάλεγες;
Θα διάλεγα τη συνεργασία αυτή που θα με πήγαινε ακόμα ένα βήμα μπροστά “φωτίζοντάς” μου το δρόμο. Σε αυτή τη συνεργασία που η λαχτάρα μου για μάθηση, δημιουργία και έμπνευση θα έβρισκε πρόσφορο έδαφος! Τώρα αν συμβεί και στις δυο περιπτώσεις, θεατρικά και κινηματογραφικά (συμπληρώνω και τηλεοπτικά), τότε θα θεωρήσω πως είναι ανοιχτοί οι ουρανοί και η ευχή μου φτάνει!
Της Δώρας Μπαρουτάκη, 10/1/2020
Πληροφορίες για την παράσταση εδώ