Aκόμη και τώρα που το σεξ υπερπροβάλλεται υπάρχουν ορισμένα θέματα προς αποφυγή συζητήσεων. Παραμένουν κοινωνικά ταμπού και το πολύ – πολύ να ακούγονται στον κόσμο ως ψίθυροι. Στο «Δε Μιλάμε Γι΄ Αυτά», όμως οι διαφορετικές εκδοχές της σεξουαλικότητας παρουσιάζονται κατά έναν παιγνιώδη τρόπο, όπως παραδέχεται ο Κώστας Γάκης. Στο πιο τολμηρό του μέχρι τώρα εγχείρημα ο σκηνοθέτης της παράστασης απενοχοποιεί το γυμνό σώμα, το οποίο χρόνια τώρα παρουσιάζεται ως κάτι κακό, ως κάτι ανήθικο…
Ο δημιουργός του το χαρακτηρίζει «Παιδική χαρά του σεξ», έχοντας για συμμάχους τους τέσσερις νεαρούς ηθοποιούς, τον Λευτέρη Καταχανά, τον Προμηθέα Δοκιμάκη-Νερατίνι, την Στέλλα Νούλη και τη Νάνσυ Μπούκλη. Το Αll4fun τους συνάντησε ένα βράδυ στο εστιατόριο της Γωγώς δίπλα στο Θέατρο του Νέου Κόσμου και κατάλαβε από την πρώτη στιγμή το πόσο διασκεδάζουν την παρουσία τους σ’ αυτήν την τόσο ξεχωριστή παράσταση.
Ηταν, μάλιστα, τέτοια η επιθυμία τους να δώσουν το κάτι παραπάνω, που προκειμένου να συγκεντρώσουν όσο το δυνατόν περισσότερες πληροφορίες δε δίστασαν για να πάρουν μια ιδέα να επισκεφθούν ακόμη και τους οίκους ανοχής της οδού Φυλής!
ΠΩΣ ΗΤΑΝ Η ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΜΕ ΤΟΝ ΚΩΣΤΑ ΓΑΚΗ: «Ζήσαμε σκληρές και δημιουργικές εμπειρίες. Σε βάζει σε μια διαδικασία αυτοσχεδιασμού από την οποία προκύπτουν πράγματα που μπορεί να μη ξέρεις ότι τα διαθέτεις. Μπορεί να γίνεται και επίπονο, αλλά αξίζει να το προσπαθήσεις», αναφέρει ο Λευτέρης Καταχανάς. «Και μαθαίνεις πράγματα απ? αυτήν τη διαδικασία, όπως εγρήγορση, θεατρική αντίληψη», αναγνωρίζει ο Προμηθέας Δοκιμάκης-Νερατίνι.
Για την Στέλλα Νούλη το μυστικό είναι πως ο Γάκης κατάφερε να νιώθουν και οι τέσσερις νεαροί ηθοποιοί ο εαυτός τους: «Ήταν για όλους μας μια δημιουργική και επίπονη συνεργασία, που έβγαλε αποτέλεσμα. Ήταν σημαντικό για μας που μας δόθηκε μια τέτοια ευκαιρία και ήταν μια εμπειρία που δεν τη μαθαίνεις στην σχολή. Να είσαι με τον κόσμο στην σκηνή! Ήθελε πολύ να το μάθουμε και να είμαστε ο εαυτός μας. Αν δεν έχεις τριφτεί τόσο πολύ στις πρόβες δεν μπορείς να το κάνεις». Η Νάνσυ Μπούκλη είναι από τα άτομα που δε μιλούν πολύ στις συνεντεύξεις, αλλά όταν το κάνουν πετούν την ατάκα: «Και μας ξεπαρθένιασε (!) Με την έννοια ότι με μας έβαλε αμέσως στη δουλειά. Είναι πολύ δύσκολο από σχολή να βρεθείς ξαφνικά να παίζεις σ’ ένα έργο».
ΤΟ ΑΝ ΤΟ ”ΔΕ ΜΙΛΑΜΕ ΓΙ’ ΑΥΤΑ” ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΣΟΚΑΡΙΣΤΙΚΗ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ: «Δε θα το έλεγα έτσι», εξηγεί ο Λευτέρης. «Θα την έλεγα πιο απαλή». «Εχει σκληρά στοιχεία, αλλά είναι και χιουμοριστική. Δεν είναι φτιαγμένη για ένα μόνο πράγμα», σημειώνει η Στέλλα. «Όταν μας πρωτοείπε ο Κώστας το θέμα νιώσαμε ένα μικρό σοκ. Είχε προηγηθεί, βέβαια, μια συζήτηση για το θέμα της παράστασης. Ο Κώστας μας είχε δει στην σχολή στην Οπερα της Πεντάρας του Μπρεχτ. Και εκεί ουσιαστικά του ήρθε η έμπνευση να κάνει την παράσταση», παραδέχεται ο Προμηθέας και ο Λευτέρης συμπληρώνει: «Εξαρτάται το πώς θα το ερμηνεύσεις. Με τον τρόπο που παρουσιάζεται στην παράσταση είναι πολύ αθώο. Το γυμνό σώμα είναι ο άνθρωπος από μόνος του».
ΟΙ ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ: «Το πιο ωραίο το έχει πει ένας θεατής στην παράσταση. Αντί να ψάχνει κάποιος γιατί υπάρχει γυμνό σε μια σκηνή να ψάχνει στο τέλος το γιατί πρέπει να είναι ντυμένος», θυμάται ο Προμηθέας και η Στέλλα προσθέτει: «Κάποιοι μας έχουν πει ότι θα ήθελαν να φύγουν από τις θέσεις τους και να γδυθούν μαζί μας στην σκηνή. Ότι κάτι τέτοιο θα τους απελευθέρωνε». Εκεί έρχεται και η παρέμβαση της Νάνσυς: «Εχει πλάκα. Το είπε βέβαια. Δε σημαίνει ότι θα το έκανε κιόλας».
ΟΙ ΣΚΗΝΕΣ ΠΟΥ ΣΑΣ ΔΥΣΚΟΛΕΨΑΝ: «Η 1η φορά ήταν δύσκολη, όπου έπρεπε να γδυθούμε όλοι και να βλέπουμε γυμνοί ο ένας τον άλλο», λέει ο Λευτέρης. Για την Στέλλα ήταν το πώς θα υποστήριζε σεξουαλικά θέματα που ενώ υπάρχουν δε λέγονται εύκολα. «Η έναρξη ήταν κάτι που μας δυσκόλεψε. Και το γεγονός ότι με τα όσα χρόνια τώρα περνούν από την θρησκεία, την οικογένεια υπάρχει μια δυσκολία στο να υποστηρίξεις. Γενικά η παράσταση έχει πολλές αλήθειες συσσωρευμένες, όμως πρέπει υποκριτικά να τις υποστηρίξεις για να μη γίνουν μανιφέστο». Στην μνήμη του Προμηθέα υπάρχει μια συγκεκριμένη σκηνή: «Μέχρι πριν από δύο μήνες ήταν ο μονόλογος με τον δίδυμο αδερφό μου. Είναι μια συγκλονιστική σκηνή και ήταν δύσκολη λόγω ρυθμού». Σχετικά με την πρώτη – πρώτη του έργου, όπου μπορεί να σοκάρει κάποιους απαντά: «Αρχισα να το συνηθίζω σε τέτοιο βαθμό που να μη με δυσκολεύει».
ΤΟ ΠΟΣΟ ΕΠΗΡΕΑΖΕΙ ΤΟ ΚΟΙΝΟ: «Πάρα πολύ. Αν και δε θα έπρεπε (σ. σ. γέλια). Το λαμβάνουμε υπ? όψιν μας πάντως», παραδέχεται η Στέλλα. «Αν είναι θετικό από την αρχή, σίγουρα νιώθεις καλύτερα και αυτό βγαίνει και στην παράσταση», προσθέτει ο Προμηθέας. Στο ίδιο μήκος κύματος και ο Λευτέρης: «Αυτό το πάρε-δώσε με το κοινό δεν μπορείς να μην το υπολογίζεις. Και σίγουρα είναι καλό να βλέπεις θετικές αντιδράσεις. Και όταν υπάρχει παγωμάρα πώς το αντιμετωπίζουν τα παιδιά; «Απλά με χιούμορ», σημειώνει ο Λευτέρης, με την Στέλλα να λέει: «Απλά προσπαθούμε να σπάσει η παγωμάρα».
ΤΟ ΑΝ ΟΙ ΘΕΤΙΚΕΣ ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ: «Ναι γενικά θεωρώ ότι οι περισσότεροι που βλέπουν την παράσταση έχουν θετική άποψη. Και αν δεν την έχουν, κατά τη διάρκεια της θέλουμε να την αποκτήσουν Όσο για αυτούς που δεν τους αρέσει τους δεχόμαστε φυσικά. Δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι άλλο. Χαίρομαι, πάντως, που αρέσει στους περισσότερους και επειδή το κοινό έχει διάφορες αντιδράσεις κατά τη διάρκεια της παράστασης», αναφέρει ο Προμηθέας. Ανάλογη και η εκτίμηση της Στέλλας: «Σίγουρα είναι πιο πολλές. Οφείλεται στο γεγονός ότι δίνουμε τον καλύτερο μας εαυτό στην σκηνή, στο κείμενο, αλλά και στο ότι ο κόσμος απολαμβάνει τις ειλικρινείς μας προσπάθειες. Είναι κάτι που το κοινό το εκτιμά».
Η ΚΟΙΝΗ ΤΟΥΣ ΣΥΝΥΠΑΡΞΗ ΣΤΗΝ ΣΚΗΝΗ: «Είναι μια πολύ ωραία εμπειρία. Δεν έχω βαρεθεί καθόλου. Είναι για μένα μια εμπειρία ζωής», αναφέρει ο Λευτέρης. Για την Στέλλα αυτοί οι μήνες άλλαξαν της ζωή της. «Πράγματι όλοι μας βιώνουμε μια πολύ ωραία εμπειρία. Από τις πρόβες έως την παράσταση. Από την πρώτη μέχρι και την επόμενη. Μας έχει δώσει πολλά και μας έχει αλλάξει. Όταν κάνεις αυτό που ονειρεύεσαι και με ανθρώπους που έχεις πολύ καλές σχέσεις δεν μπορεί παρά να νιώθεις πολύ όμορφα». Μαζί τους συμφωνεί και ο Προμηθέας: «Ήταν και είναι μια πολύ ωραία εμπειρία. Την χρειαζόμουν και μας άλλαξε πολλά. Είδα διαφορετικά κάποια πράγματα, όπως το γυμνό. Το αντιμετωπίζω αλλιώτικα απ’ ότι πριν».
Η ΠΙΟ ΑΣΤΕΙΑ ΣΚΗΝΗ: «Εκεί που έφυγε από τον Προμηθέα ένα βρακί και πήγε στο κοινό», θυμάται γελώντας ο Λευτέρης και ο Προμηθέας προσθέτει: «Μετά γελάγαμε όλοι μαζί. Δεν το πήρε μαζί του, πάντως, μου το έδωσε πίσω». Τέτοιες στιγμές είναι που κάνουν αυτήν την παράσταση ιδιαίτερη. Και όπως και καταλήγει η Στέλλα, «Κάθε μέρα είναι διαφορετική. Ανάλογα φυσικά και με το πώς είναι και η ενέργεια του κοινού?»
ΟΙ ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΗΘΟΠΟΙΟΙ ΤΟΥ ”ΔΕ ΜΙΛΑΜΕ ΓΙ’ ΑΥΤΑ” ΜΑΣ ΣΥΣΤΗΝΟΝΤΑΙ
ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΚΑΤΑΧΑΝΑΣ: «Είμαι 29 και είμαι παράλληλα νοσηλευτής. Δουλεύω σε μια ψυχιατρική κλινική. Τελείωσα την δραματική σχολή το 2008 και μετά τον στρατό άρχισα να κάνω παραστάσεις χοροθεάτρου. Είναι δύσκολο να τα συνδυάζεις και τα δύο, διότι έχουν μεγάλες απαιτήσεις. Κουράζομαι όχι ψυχολογικά, αλλά σωματικά, διότι κοιμάμαι πολύ λίγο. Αντέχω, όμως, γιατί μ? αρέσει αυτή η φάση. Αν έκανα αγγαρεία θα σταματούσα. Ξέρω τα παιδιά έναν χρόνο και έχουμε βρει τις ισορροπίες για να μπορούμε να λειτουργούμε όλοι μαζί. Δεν ξέρω αν αυτό θα αλλάξει στο μέλλον, διότι μια γνώμη μπορεί να ανατραπεί και μέσα σε πέντε λεπτά. Από την άλλη, όμως, έχεις μια διαμορφωμένη άποψη. Ειδικά αν έχεις περάσει μαζί δύσκολες στιγμές, ειδικά αν σε ενώνουν όμορφα στιγμιότυπα».
ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ ΔΟΚΙΜΑΚΗΣ-NETTIMANI: «Εχω δύο επίθετα, επειδή ο πατέρας μου είναι Ιταλός. Μεγάλωσα παντού και έκανα πολλά ταξίδια. Αίγυπτος, Σάμος, Κρήτη, Ικαρία, Ιταλία, Σαντορίνη. Ο πατέρας μου ήταν δημοσιογράφος στη Rai και μόλις πήρε σύνταξη κατέληξα στην Αθήνα. Γενικά με θυμάμαι πάντα να ταξιδεύω. Θα ήθελα να πάω Ιταλία να δουλέψω, αλλά όχι ακόμα. Ηθοποιός ήθελα πάντα να γίνω. Λόγω κινηματογράφου βασικά, όχι λόγω θεάτρου».
ΣΤΕΛΛΑ ΝΟΥΛΗ: «Κατά κάποιον τρόπο όσο θυμάμαι πάντα ήθελα να γίνω ηθοποιός. Όταν ήμουν μικρή σκεφτόμουν να γίνω και ζωγράφος. Αλλά μετά στο πανεπιστήμιο μπήκε ξανά στο μυαλό μου η ηθοποιία. Θα μπορούσα να γίνω παιδαγωγός, αλλά τώρα δε μ’ ενδιαφέρει. Με τον Προμηθέα και τη Νάνσυ βρισκόμασταν στη θεατρική σχολή Δήλος, όπου γνωριστήκαμε. Εκεί μας πρόσεξε και ο Κώστας Γάκης. Στο τρίτο έτος συγκεκριμένα και είπε να μας δει όλους μαζί και στην σκηνή. Ετσι προέκυψε και η συνεργασία μας».
ΝΑΝΣΥ ΜΠΟΥΚΛΗ: «Από μικρή αυτό ήθελα να κάνω. Το καλό είναι πως με το πού τελειώσαμε με τα παιδιά την σχολή, είχαμε την πρώτη μας δουλειά. Στην πορεία προστέθηκε και ο Λευτέρης. Είμαστε μια ωραία παρέα και εκτός δουλειάς και όταν συναντιόμαστε στη σκηνή όλα γίνονται μαγικά. Ο καθένας έχει τον ρόλο του και αυτό μας κρατάει σε μια ισορροπία. Όπως και το γεγονός ότι είμαστε τέσσερις αντίθετοι χαρακτήρες».
Του Κυρ. Κουρουτσαβούρη, 15/03/2011