Ο Μάνος Καζαμίας ο οποίος συμμετέχει στην πιο επιτυχημένη παράσταση των δύο τελευταίων σεζόν, «Άνθρωποι και ποντίκια»**, μιλάει στο All4fun για τον ρόλο του στο έργο, την συνεργασία του με τον Βασίλη Μπισμπίκη και τους υπόλοιπους συντελεστές καθώς και για τα μελλοντικά του σχέδια στο θέατρο.
**Η παράσταση «Άνθρωποι και Ποντίκια» σάρωσε όλα τα 7α Θεατρικά Βραβεία Κοινού All4fun. Συγκεκριμένα κατέκτησε το 1ο βραβείο παράστασης της σεζόν 2018-19, το 1ο βραβείο σκηνοθεσίας (Βασίλης Μπισμπίκης) και το βραβείο καλύτερης παράστασης από τα πολιτιστικά σάιτ.
Κατέκτησε το 1ο βραβείο και στα Θεατρικά Βραβεία Κοινού Αθηνόραματος 2019, καθώς και το αντίστοιχο 1ο βραβείο σκηνοθεσίας. Όπως είναι απόλυτα λογικό συνεχίζεται για 2η σεζόν στον Τεχνοχώρο Cartel με διαδοχικά sold-out.
Τι είναι αυτό που δημιουργεί μια επιτυχία κατά την γνώμη σου;
Συνταγή της επιτυχίας δεν υπάρχει ή μάλλον εγώ δεν την γνωρίζω (χαχα) αφού είναι η πρώτη μου παράσταση που γνωρίζει τόσο μεγάλη επιτυχία, εγώ απλά θα σου πω πού βασιστήκαμε στην προκειμένη περίπτωση.
Ο Βασίλης Μπισμπίκης ως αρχηγός της ομάδας μάζεψε κάποιους ηθοποιούς που τους ήξερε από διαφορετικές στιγμές της ζωής του και έστησε αυτή την ομάδα-παρέα.
Στην πρώτη πρόβα μας είπε «λοιπόν κάθε παράσταση είναι ένα “boeing” σε απογείωση. Μπορεί να απογειωθεί αλλά μπορεί και να χτυπήσει στον τοίχο, αυτό όμως δεν μας ενδιαφέρει και δεν θέλω να μας απασχολεί. Σκοπός μας είναι να είμαστε ευτυχισμένοι μέσα από αυτό που κάνουμε». Και σ’ αυτό στάθηκε σε όλες τις πρόβες. Θυμάμαι να μας ρωτάει συνέχεια: αν εσύ είσαι ευτυχισμένος με αυτό εγώ το παίζω.
Δεν έχουμε να αποδείξουμε σε κανένα τίποτα. Αν είμαστε καλοί ηθοποιοί ή όχι. Είμαστε οι καλύτεροι ηθοποιοί και οι καταλληλότεροι γι΄αυτήν την παράσταση. Στις πρόβες αλλά και στη διασκευή του έργου όλοι βάλαμε το λιθαράκι μας και μάλιστα μεταξύ μας λέγαμε ότι ο τοίχος έρχεται κατά πάνω μας και γελούσαμε ευτυχισμένοι. Ήταν τρελό αλλά τελικά το “boeing” απογειώθηκε, μια πτήση που ακόμα την απολαμβάνουμε και την χαιρόμαστε και ευχαριστούμε πολύ τον κόσμο που κάθε βράδυ «επιβιβάζεται» και «ταξιδεύει» μαζί μας.
Πέρα από την επιτυχία της παράστασης γιατί θα πρότεινες σε κάποιον να έρθει να δει το “Άνθρωποι και Ποντίκια”;
Δεν ξέρω αν είμαι ο κατάλληλος για να απαντήσει σε αυτή την ερώτηση. Ίσως καταλληλότεροι να είναι οι θεατές που ήρθαν και είδαν την παράσταση και την χαρακτήρισαν ως την καλύτερη παράσταση της χρονιάς.
Αν όμως πρέπει να πω κάτι σαν ηθοποιός που συμμετέχει σε αυτή την δουλειά θα έλεγα ότι πράγματι είναι μια ξεχωριστή παράσταση όσο αφορά τον κώδικα υποκριτικής που έχουμε αναπτύξει και στο πως χρησιμοποιούμε τα θεατρικά στοιχεία με έναν άκρως ρεαλιστικό τρόπο και φυσικά πως η ίδια η παράσταση κάνει συμμέτοχο και συνένοχο τον ίδιο τον θεατή.
Μίλησε μας για τον ρόλο σου, αλλά και το κείμενο, όπως έχει διαμορφωθεί στη διασκευή του Βασίλη Μπισμπίκη.
Είναι ένας άνθρωπος που έχει μεγαλώσει σε ένα περιβάλλον βίας αρχικά μέσα στην οικογένεια του και συνεχίζει να ζει σε ένα σκληρό περιβάλλον προσπαθώντας να επιβιώσει.
Λειτουργεί σαν ισορροπιστής τις σχέσεις, με τους υπόλοιπους εργάτες του εργοταξίου, δίκαια. Στο βάθος κρύβει μια ευαίσθητη παιδική πλευρά.
Όσο αφορά το κείμενο είναι ρευστό και γεννιέται κάθε βράδυ με την ελευθερία του αυτοσχεδιασμού γύρω από τον άξονα της εξέλιξης του έργου του “John Steinbeck” και έτσι μας κρατάει ζωντανούς και αληθινούς.
Πώς βίωσες τη συνεργασία σου με τον Βασίλη, αλλά με και τους υπόλοιπους συντελεστές της παράστασης;
Με τον Βασίλη Μπισμπίκη έχουμε συνεργαστεί σαν ηθοποιοί σε δύο παραστάσεις στο «Κάζιμιρ και Καρολίνα” και στο «Θείο Βάνια» και έτσι ξεκίνησε η γνωριμία μας και η αλληλοεκτίμηση, ως άνθρωποι αρχικά και ως ηθοποιοί ύστερα.
Ως σκηνοθέτης ο Βασίλης έχει ένα μοναδικό τρόπο να ξετυλίγει ότι καλύτερο έχεις να δώσεις σε ένα ρόλο, σαν μια πλήρη απελευθέρωση.
Θεωρώ τον εαυτό μου πολύ τυχερό που είμαι μέλος της ομάδας “Cartel” με υπέροχους συνεργάτες-φίλους.
Όλη αυτή η συναναστροφή η επικοινωνία εντός και εκτός σκηνής λειτουργεί μαγικά. Με τον καθένα ξεχωριστά χτίσαμε δεσμούς οικογένειας και γουστάρουμε πολύ να δουλεύουμε μαζί.
Τι σημαίνει για σένα αυτή η παράσταση και ποιες είναι οι προσδοκίες σου συνολικά στον χώρο;
Την θεωρώ πολύ σημαντική γιατί μέσω της συγκεκριμένης παράστασης έγινα γνωστός σε ένα ευρύτερο κοινό και με πρόσεξαν κάποιοι άνθρωποι του χώρου, κάτι που έφερε θετικές εξελίξεις στην επαγγελματική μου πορεία .
Με βοήθησε να ωριμάσω υποκριτικά και να δω κι άλλες πτυχές της έκφρασής μου πάνω στη σκηνή, να δουλέψω με διαφορετικό τρόπο την προσέγγιση ενός ρόλου.
Σχέδια δεν μου αρέσει να κάνω, προτιμώ να προχωράω σιγά και σταθερά.
Φυσικά αυτό τον καιρό τρέχω ασταμάτητα μιας και μου δόθηκε η ευκαιρία να παίξω ένα ρόλο “guest” στις «Άγριες μέλισσες» (πολύ ξεχωριστή σειρά που συμβάλει στην αλλαγή της ελληνικής τηλεόρασης) και είμαι στα γυρίσματα της σειράς , επίσης είμαι στην παράσταση «Άνθρωποι και ποντίκια». Παράλληλα κάνω πρόβες για την νέα παραγωγή της ομάδας “Cartel” «Κόκκινα φανάρια» που θα ανέβει τον καινούριο χρόνο και σταθερά βρίσκομαι στο bar «μπρίκι»
Ζω λοιπόν στο quartetto: ποντίκια-μέλισσες-φανάρια-μπρίκι….
Του Κυριάκου Κουρουτσαβούρη, 27/11/2019
Πληροφορίες για την παράσταση «Άνθρωποι και ποντίκια» εδώ
& Η κεντρική φωτογραφία είναι της Γκέλυς Διονυσοπούλου.