Ο Δημήτρης Μαύρος μιλάει στο All4fun για την παράσταση «Το ζαφείρι του Κασμίρ» στην οποία πρωταγωνιστεί, την συνεργασία του με τους υπόλοιπους συντελεστές κι ιδιαίτερα με τον Γιάννη Καλαντζόπουλο που την σκηνοθετεί καθώς και τις μελλοντικές του προσδοκίες.
Τι πραγματεύεται η παράσταση σας και τι πρόκειται να δούμε πάνω στη σκηνή;
«Το ζαφείρι του Κασμίρ», γίνεται αφορμή να ξεδιπλωθούν ιστορίες της καθημερινότητας μας…. Άνθρωποι της διπλανής πόρτας… ή εμείς οι ίδιοι ίσως …Καταστάσεις κωμικές μέσα από αναπάντεχες ανατροπές μας θέτουν ερωτήματα. Αν αξίζει να ζει κανείς κοιτάζοντας την πάρτη του και μόνο. Αν αξίζει να θυσιάζονται φιλίες και έρωτες στον βωμό του προσωπικού συμφέροντος. Αν μπορεί να απολαμβάνει την σεξουαλική αυτοδιάθεσή του χωρίς να την μπλέκει με τον ωφελιμισμό. Όλα τελικά γίνονται μόνο όταν υπάρχει προσωπικό όφελος; Ένα ομοφυλόφιλο ζευγάρι, ένα straight ζευγάρι παντρεμένο, ένας παππούς που κουβαλάει την ιστορία της πατρίδας μας στην πλάτη του κι ένα δαχτυλίδι που για χάρη του θα ξεδιπλωθούν επί σκηνής οι ιστορίες των ηρώων.
Γιατί θα πρότεινες σε κάποιον να δει το έργο σας;
Γιατί ο θεατής θα διασκεδάσει, θα προβληματιστεί και θα φύγει μετά από μία ώρα και δέκα λεπτά χαρούμενος για αυτό που είδε. Ο ρόλος του θεάτρου είναι παιδευτικός αλλά κανείς δάσκαλος δεν πέτυχε να πείσει τους μαθητές κουνώντας τους το δάχτυλο. Σε αυτήν την παράσταση ευτυχώς το πετύχαμε αυτό : να μην κουνάμε το δάχτυλο στους θεατές. Είναι ένα έργο που ο θεατής γελάει αβίαστα, την ίδια στιγμή που έχει την δυνατότητα να σκεφτεί για την κοινωνία μας αν το επιθυμεί.
Μίλησέ μας για τον ρόλο σου και για την αξία του κειμένου.
Ο Πέτρος είναι ο τύπος που θα κάνει τα πάντα για να κονομήσει εύκολο χρήμα και να περνάει καλά…Τον νοιάζει η πάρτη του, έχει χιούμορ και ζει έντονα κάθε στιγμή της ζωής του. Γουστάρει το σεξ και γεύεται την ηδονή χαρίζοντας το κορμί του όπου γουστάρει. Οι φιλίες του θα δοκιμαστούν όταν εμφανιστεί «Το ζαφείρι του Κασμίρ» .
Η αξία του εξαιρετικού κειμένου που έχει γράψει ο Γιάννης Καλατζόπουλος βρίσκεται ακριβώς σε αυτό που ανέφερα παραπάνω: δεν κουνάει το δάχτυλο στους θεατές. Ακουμπάει τα σημαντικά θέματα με απλό και καθημερινό τρόπο. Αφήνει στον θεατή να διαλέξει μέχρι ποιο σημείο κατάδυσης θα φτάσει στην ανάγνωση του έργου.
Μίλησέ μας για το πώς βιώνεις τη συνεργασία σου με τον σκηνοθέτη και τους λοιπούς συντελεστές του έργου.
Στο θέατρο OLVIO βρίσκομαι για τρίτη χρονιά. Κάθε Σ/Κ παίζω και στο ΥΠΟΓΕΙΟ. Αντιλαμβάνεσαι ότι έχει γίνει δεύτερο σπίτι μου. Όσο για την συγκεκριμένη παράσταση οι προσωπικές σχέσεις τόσο με τον Γιάννη Καλατζόπουλο όσο και το Στέλιο Γούτη είναι τέτοιες που μόνο ευχάριστες στιγμές θα μπορούσαμε να έχουμε. Με τον Γιάννη είμαστε είκοσι χρόνια φίλοι. Είμαστε συγγενείς πλέον. Το μόνο δύσκολο στην σχέση μας είναι αυτό που την κάνει να είναι συγχρόνως και εύκολη: ότι κουβαλάμε την ίδια τρέλα. Όταν εκτιμάς κι αγαπάς κάποιον –όσο εγώ τον Γιάννη κι εκείνος εμένα- δεν νομίζω ότι αφήνεις το μικρό της καθημερινότητας να σκοτώσει την αιωνιότητα του μεγάλου. Και με τα νεότερα παιδιά – Μάνο Γαλανή, Δέσποινα Γιώτη, Τάσο Τσώνη- διασκεδάζουμε και γελάμε πολύ.
Πόσο σημαντική θεωρείς για σένα αυτήν τη δουλειά και ποιες είναι οι προσδοκίες σου συνολικά;
Κάθε εμφάνιση μου στην σκηνή την θεωρώ την σημαντικότερη μέχρι την επόμενη. Δεν έχω προσδοκίες προσωπικές. Ξέρω πλέον ποιος είμαι και ευτυχώς μου επιστρέφουν σιγουριά για αυτό ,οι άνθρωποι που εκτιμώ και σέβομαι εντός και εκτός του χώρου. Εγώ θέλω να είμαι υγιής και να αμείβομαι για το έργο που παράγω. Προσδοκώ όμως ένα καλύτερο αύριο για την οικογένεια μου, τους φίλους μου, την πατρίδα μας. Προσδοκώ να έρθουν καλύτερες στιγμές για το ελληνικό θέατρο. Υπάρχουν πολλοί ταλαντούχοι άνθρωποι και μας αξίζει σαν λαός ένα πολιτιστικό πλαίσιο ουσιαστικότερο που θα αναδείξει την ομορφιά της τέχνης μας.
Δείτε πληροφορίες για την παράσταση ΕΔΩ
Της Δώρας Μπαρουτάκη, 3/11/2019