Μετά από μία επιτυχημένη σεζόν η παράσταση «Ανατόλ ή η μάχη των φύλων» επαναλαμβάνεται αυτή τη φορά στο Θέατρο Άλμα. Ο ηθοποιός Βαγγέλης Παπαδάκης προτείνει τους λόγους για τους οποίους αξίζει να την παρακολουθήσουμε.Στη συνέντευξη που μας παραχώρησε μας παρουσιάζει τους συνεργάτες του αλλά και το ρόλο του στο εργο.
Τι πραγματεύεται η παράσταση σας και τι πρόκειται να δούμε πάνω στη σκηνή;
Η παράσταση πραγματεύεται την επί της ουσίας ύπαρξη ή μη του έρωτα. Πόσο επιπόλαιο ή πόσο δυσβάσταχτο είναι να είσαι ερωτευμένος. Υπάρχει αυτή η συνθήκη ή είναι μια σκηνοθετική δεξιοτεχνία του μυαλού μας; Τί αγαπάμε πραγματικά; Αυτό που πραγματικά “είναι” ο άλλος ή μια φαντασιακή αποτύπωση της ιδεώδους αγάπης μας για αυτόν. Και αυτό ακριβώς βλέπουμε στην σκηνή.
Επτά διαφορετικές ιστορίες έρωτος και πάθους μεταξύ ενός άνδρα και επτά διαφορετικών γυναικών που καταλήγουν σε μια μάχη προσδοκιών, επιθυμιών και κατ’ επέκταση σε μια υπαρξιακή ματαίωση. Κι όλα αυτά εμποτισμένα με μια φλογερή διάθεση για ζωή.
Γιατί θα πρότεινες σε κάποιον να δει το έργο σας;
Γιατί μέσα από την ανάλαφρη και”σαμπανιζέ” ατμόσφαιρα της παράστασης και την άκρως χιουμοριστική και αυτοσαρκαστική διάθεση του έργου, θίγονται η προδοσία, η απώλεια, η καθολική επιθυμία του άλλου, η ανάγκη να αγαπηθούμε απόλυτα. Ακόμα και σήμερα, οι ίδιες ανάγκες μας διακατέχουν. Θα γελάσει κανείς πολύ με την αλήθεια -σκληρή ενίοτε- η οποία μας αντικατοπτρίζει.
Μίλησε μας για τον ρόλο σου και την αξία του κειμένου
Ο ρόλος μου είναι ένας Δον Ζουάν, ένας Καζανόβα ο οποίος όμως ματαιώνεται διαρκώς. Αναζητά την στιγμή που θα κρατήσει για πάντα μέσα από τα μάτια μιας γυναίκας. Στήνει παραμύθια προς αποπλάνηση για να αγγίξει την ευτυχία. Αναζητά την ιερή αγάπη στην πιο εφήμερη σχέση. Ψάχνει μανιωδώς την αλήθεια και πέφτει πάντα στο ψέμα. Λες και οι άνθρωποι είμαστε τελικά καταδικασμένοι να αποδεχτούμε οτι η αλήθεια μας είναι οτι ψευδόμαστε.
Το κείμενο του Σνίτσλερ γραμμένο πριν από περισσότερο του ενός αιώνα, διεισδύει εξονυχιστικά στην αντρική ψυχολογία και αποκαλύπτει όλες τις πτυχές αυτής γύρω από την σχέση του άντρα με την γυναίκα. Ο ίδιος δε κρατούσε ημερολόγιο με τις ερωτικές του περιπέτειες.
Μίλησε μας για το πώς βιώνεις τη συνεργασία σου με τον σκηνοθέτη και τους υπόλοιπους συντελεστές της παράστασης;
Ειλικρινά δεν έχω λέξεις να περιγράψω το πόσο τυχερός και ευγνώμων νιώθω που βρέθηκα ανάμεσα σε τόσο σπουδαίους καλλιτέχνες του θεάτρου. Αισθάνομαι οτι κάθε μέρα γίνομαι καλύτερος ηθοποιός. Η Τζούλη Σούμα πέρα του οτι είναι υπερταλαντούχα ηθοποιός είναι απίστευτα γενναιόδωρη παρτενέρ. Ο Πέρης Μιχαηλίδης για μένα είναι η επιτομή του “δασκάλου”, σου μεταδίδει τα πάντα χωρίς να σου πει τίποτα.
Και ο Γιάννης Βούρος φυσικά είναι ένας θεατρικός βράχος. Τους ευχαριστώ από καρδίας καθώς επίσης και την Φρόσω και την Τζωρτζίνα και τον Δημήτρη και όλους τους συντελεστές φυσικά που έχουν συμβάλλει στην πραγματοποίηση αυτής της παραγωγής. Νιώθω μια ζεστή αγκαλιά δίπλα τους.
Πόσο σημαντική θεωρείς για σένα αυτήν τη δουλειά και ποιες είναι οι προσδοκίες σου συνολικά;
Την θεωρώ πολύ σημαντική. Σημαντική ως προς το καλλιτεχνικό της αποτέλεσμα -σκηνοθεσία, αισθητική, τα κοστούμια του Δημήτρη Ντάσιου είναι απλά υπέροχα- αλλά και ως προς την δική μου επαγγελματική σταδιοδρομία. Μου δόθηκε μια ευκαιρία να ερμηνεύσω έναν αρκετά απαιτητικό πρωταγωνιστικό ρόλο δίπλα σε τόσο καταξιωμένους ηθοποιούς και συντελεστές. Και η μόνη μου προσδοκία, και δεν είναι καθόλου ποταπή, είναι να έχω πάντα τόσο αρμονικές συνεργασίες και να εξελίσσομαι όλο και περισσότερο ως καλλιτέχνης μέσα από αυτές.
Δείτε πληροφορίες για την παράσταση: εδώ