Απόφοιτος της Δραματικής Σχολής του Θεάτρου Τέχνης Καρόλου Κουν, με σπουδές και στο χορό, ο Αυγουστίνος Κούμουλος έχει να επιδείξει μια σταθερή και ανοδική πορεία στις θεατρικές σκηνές. Ιδρυτικό μέλος της ομάδας ΕπίPlay, θεωρείται ένας από τους βασικότερους εκπροσώπους του σωματικού θεατρου. Φέτος τον συναντάμε στο Θέατρο Faust, με την ευρηματική κωμωδία “Επιστροφή στην Άγρια Βρύση” από την Ομάδα ΕπιPlay και στο Θέατρο Πόρτα, στην αναβίώση της μεγάλης επιτυχίας της Ξένιας Καλογεροπούλου, «Το Σκλαβί» σε σκηνοθεσία Θωμά Μοσχόπουλου και Σοφίας Πάσχου.
Ηθοποιός. Επάγγελμα ή λειτούργημα;
Επάγγελμα. Εργάζεσαι, κοπιάζεις και (κανονικά…) πληρώνεσαι. Λειτούργημα κάνουν οι άνθρωποι που βοηθούν τους πρόσφυγες στα νερά του Αιγαίου, λειτούργημα κάνουν οι άνθρωποι που περιθάλπουν αδέσποτα. Ο ηθοποιός εργάζεται και μάλιστα σκληρά, στην Ελλάδα δε, αντιμετωπίζει αντιξοότητες που σε καμία άλλη χώρα δεν θα συναντήσεις.
Τι σημαίνει να είσαι ηθοποιός την περίοδο που η κοινωνία βρίσκεται σε κρίση και ο πολιτισμός και οι τέχνες θεωρούνται είδος πολυτελείας; Οφείλει η Τέχνη να παίρνει θέση;
Υπάρχει μια γενικότερη διάθεση υπονόμευσης τριών πολύ σημαντικών κοινωνικών πυλώνων, του πολιτισμού, της παιδείας και της υγείας. Οι τέχνες λοιπόν πλήττονται από αυτήν την κατάσταση, οι άνθρωποι που εμπλέκονται σε αυτές δυσκολεύονται και οι καταστάσεις όλο και αγριεύουν. Ο κάθε ένας από εμάς οφείλει να έχει μια γνώμη και μια θέση ως πολίτης αυτού του κόσμου. Όχι όμως να την προβάλλει ως «καλλιτέχνης» μέσα από την δουλειά του. Η τέχνη γενικότερα δεν υπάρχει για να ρυθμίζει τα πράγματα και να παίρνει θέση, η τέχνη υπάρχει για να παιδεύει τα μυαλά μας και να μας γαργαλάει, για τα υπόλοιπα είναι άλλοι οι αρμόδιοι.
8 χρόνια από την αποφοίτηση σου από τη Δραματική Σχολή του Θεάτρου Τέχνης. Αν έκανες ένα μίνι απολογισμό τι θα κρατούσες και τι θα πετούσες από τη μέχρι τώρα θητεία σου στο σανίδι.
Θα ήμουν αχάριστος αν πέταγα το παραμικρό, ό,τι έχω κάνει, έχω δει κι έχω ζήσει με έχει φέρει μέχρι εδώ και το έχω σαν εφόδιο για τα παρακάτω. Το σίγουρο είναι ότι έχω κάνει διαφορετικού ύφους δουλειές κι αυτό με ιντριγκάρει γενικότερα. Επίσης έχω συνεργαστεί με ανθρώπους που με τον έναν ή τον άλλον τρόπο με έχουν εμπνεύσει κι έχω μάθει πολλά.
Ομάδα ΕπίPlay, πως γεννήθηκε, και με τι στόχους και σε τι ίσως διαφέρει από άλλες θεατρικές ομάδες;
Γεννήθηκε μέσα από μια παρέα, από πολλές αστείες συζητήσεις αλλά και σοβαρούς προβληματισμούς, που κάποια στιγμή είπαμε να το δοκιμάσουμε στην πράξη. Στόχος μας είναι να εξερευνήσουμε το εύρος της σωματικής έκφρασης και να αφεθούμε στο «σώμα» να μας οδηγήσει. Η κάθε ομάδα χαρακτηρίζεται από τους ανθρώπους που την αποτελούν και για αυτό είναι μοναδική. Αν μολαταύτα πρέπει να βάλουμε μια ταμπελίτσα, θα μπορούσαμε να πούμε ότι εμείς ασχολούμαστε με τον κωμικό, σωματικό αυτοσχεδιασμό.
«Επιστροφή στην Άγρια Βρύση». Τι γυρεύει ένα γουέστερν στην Αθήνα; Πως γεννήθηκε αλήθεια η ιδέα;
Μήπως η Αθήνα δεν θυμίζει την Άγρια Δύση; Σε μια πιο Ταραντινική εκδοχή θα έλεγα… Είχαμε ασχοληθεί στις προηγούμενες δύο δουλειές της ομάδος με τις αμερικανικές τηλεοπτικές σειρές δράσεως, αυτή την φορά είπαμε να δοκιμάσουμε την κινηματογραφική φόρμα κι έπειτα από πολλές «καμένες» ιδέες καταλήξαμε στον λατρεμένο χώρο των γουέστερν.
Απουσία λόγου-έντονο σωματικό θέατρο – πολύ μουσική. Πόσο δύσκολο είναι για έναν ηθοποιό να εκφραστεί με αυτόν τον τρόπο, και πως ανταποκρίνεται το κοινό σε αυτό
Ο ηθοποιός στην αρχή μπλοκάρει, νιώθει εγκλωβισμένος, ίσως κι ευνουχισμένος. Αν όμως κάνει υπομονή κι εργαστεί πραγματικά πάνω σε αυτό τον κώδικα, οι περιορισμοί που του θέτει το σώμα είναι κι η απόλυτη ελευθερία του στην συνέχεια, καθώς δεν τον εγκλωβίζουν αλλά του χαράσσουν τον δρόμο. Ανάλογης διαδρομή, νομίζω, πως κάνει κι ο θεατής, στην αρχή δυσκολεύεται να καταλάβει τι είναι αυτό που γίνεται μπροστά του με αυτούς του τύπους που κοπανιούνται, αλλά μετά από λίγο, οι αισθήσεις και η φαντασία απελευθερώνονται και όλοι μαζί συνταξιδεύουμε.
Έχεις μετάσχει σε αρκετές παιδικές παραστάσεις, θα έλεγες ότι ο ηθοποιός τις προσεγγίζει διαφορετικά;
Θα έλεγα ότι ο ηθοποιός καλείται να είναι πιο συνεπής, γιατί το παιδί δεν μπορείς να το ξεγελάσεις, όσο κι αν αρκετοί πιστεύουν το αντίθετο. Οι αισθήσεις των παιδιών είναι ακόμα αμόλυντες κι ανεπηρέαστες σε αυτές τις ηλικίες κι αντιλαμβάνονται τα πάντα κι αντιστοίχως πράττουν. Πραγματικά, αν ένα παιδί βαρεθεί στην παράσταση θα σου το δείξει χωρίς περιστροφές, αλλά αν μαγευτεί βουτάει χωρίς να κριτικάρει το πώς και το γιατί.
O ρόλος σου στο «Σκλαβί» του Θεάτρου Πόρτα ποιος είναι;
Είναι μια δουλειά στην οποία όλοι οι ηθοποιοί βρισκόμαστε πάνω στην σκηνή για να αφηγηθούμε από κοινού μια ιστορία κι αναλόγως με τις ανάγκες της κάθε σκηνής αλλάζουμε αρκετούς ρόλους. Σε ένα μεγάλο μέρος της παράστασης υποδύομαι το Σκλαβί, που είναι ο νόθος γιος του βασιλιά και μητέρα του είναι μια σκλάβα. Αγαπάει πολύ τον αδελφό του και νόμιμο διάδοχο του θρόνου και για χάρη του πηγαίνει μέχρι «τα πέρατα του κόσμου». Κι εκεί αγαπάνε κι οι δυο την ίδια γυναίκα. Μα το Σκλαβί, οδηγούμενο από τα ευγενικά του συναισθήματα βάζει πάνω απ’ όλα τον αδελφό του. Στο τέλος όμως…κάνεις δεν ξέρει!
Ένας ρόλος που «τα βρήκες σκούρα», ένας ρόλος σου που λάτρεψες, ένας ρόλος που θα ήθελες οπωσδήποτε να ερμηνεύσεις.
Δεν νομίζω ότι έχω βγάλει με ευκολία κάποιον ρόλο, ειλικρινώς, όλοι οι ρόλοι με απασχολούν και με «ταλαιπωρούν» μέχρι την τελευταία παράσταση. Δεν ξέρω αν αυτό είναι καλό ή κακό, αλλά μου συμβαίνει. Όπως επίσης δυσκολεύομαι να ξεχωρίσω κάποιον έναντι των άλλων γιατί αμέσως αλλάζω γνώμη, κι αλλάζω, κι αλλάζω, κι αλλάζω και πάει κάπως έτσι. Το ίδιο συμβαίνει και με τον ρόλο που θα ήθελα να παίξω, είναι πολλοί και διαφορετικοί, αλλά αν πρέπει να πω πολύ γρήγορα μόνον έναν θα πω τον Μερκούτιο από τον Ρωμαίο και την Ιουλιέτα του Σαίξπηρ.
Τρεις λέξεις για τον εαυτό σου!
Τρεις λέξεις για τον εαυτό μου; Ωχ! Ξέρω κι εγώ; Εμένα ρωτάς; Λοιπόν, παίρνω το ρίσκο και θα πω: υπομονή, επιμονή και σεβασμός.
Κώστας Ζήσης 15/12/2018
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ «ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΗΝ ΑΓΡΙΑ ΔΥΣΗ» ΕΔΩ
ΠΟΥ ΕΧΟΥΜΕ ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙ ΤΟΝ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟ
ΘΕΑΤΡΟ:
• Το Σκλαβί – Θέατρο Πόρτα – σκην.: Θ. Μοσχόπουλος / Σ. Πάσχου
• Επιστροφή στην άγρια βρύση – BIOS exploring urban culture/Faust – σκην.: οµάδα Eπίplay •
Οντισιόν – Άνοδος live stage – σκην.: Μίνως Θεοχάρης (µουσικοθεατρική παράσταση µε την Ελεονώρα Ζουγανέλη)
• Στέλλα Βιολάντη – Θέατρο Δ. Χορν – σκην.: Γ. Λύρας
• Ροµπέν των δασών -Θέατρο Τέχνης Καρόλου Κουν (Φρυνίχου) – σκην. Δ. Δεγαϊτης 1
• Νίκη – Ελληνικός Κόσµος Ι.Μ.Ε. – σκην.: Σ. Φασουλής
• Anima Animus – σκην./χορογρ.: Οµάδα Corporis • Έλα να παίξουµε – σκην.: Γ.Λύρας
• Οι Ακαταµάχητοι Λεβέντες, η τελική αναµέτρηση, ΜΕΡΟΣ Β’ – σκην.: οµάδα Eπίplay
• Οι φανταστικές περιπέτειες του Βαρώνου Μυνχάουζεν – σκην.: Δ.Δεγαϊτης
• 12 ένορκοι – σκην.: Κ.Νικολαϊδη • Ηρακλής, η αληθινή ιστορία – σκην.: Δ.Δεγαϊτης
• Η νύχτα της δολοφονίας του Πολκ – σκην.: Α.Γκαλµπένη
• Οι Ακαταµάχητοι Λεβέντες, η τελική αναµέτρηση, ΜΕΡΟΣ Α’ – σκην.: οµάδα Eπίplay
• Σαρλβίλ – σκην.: Α.Κοτσώρης • Χανς Κρίστιαν Άντερσεν, µια ζωή σαν παραµύθι – σκην.: Δ.Δεγαϊτης
• Όλη η πόλη το κουβεντιάζει – σκην.: Θ.Γράµψας • Όταν ο ήλιος – σκην.: Δ.Φίλιππας
• Η Μαγική Κοτούλα – σκην.: Γ.Μιχελής
• ΕΞΟΥΣΙΑ…ζω; – σκην./χορογρ.: Β.Παπανικολάου
• Η Γάζα είναι…Μαθήµατα επιβίωσης – σκην.: Μ.Παπαδηµητρίου
• Τυχερός – σκην.: Α.Κοτσώρης
• Λαθρεπισκέπτες – σκην.: Π.Αλατζάς
• Σήµα κινδύνου – σκην.: Α.Αντωνόπουλος
ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ:
• R20 – σκην.: Λάκης Λαζόπουλος (2004),
• El Greco – σκην.: Γιάννης Σµαραγδής (2007)
• Red City – σκην.: Μάνος Τσίζεκ (2012)
• Dirty Game – σκην.: Σµαρώ Αγγελακοπούλου (2013)
• Reflections – σκην.: Άλεξ Τριανταφύλλου (2014)
• Τhe Huntsmen – σκην.: Άγγελος Κουτελιδάκης (2015)
• Μηδέν – σκην.: Χρήστος Ηλιόπουλος (2015)
• Choose your future – σκην.: Πέτρος Φλωράκης (2016)
• Rotation – σκην.: Πάνος Κατσιµπέρης (2016)
• Επαφή – σκην.: Τόνυ Λυκουρέσης (2016)
ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ:
• Βέρα στο δεξί – Μέγκα •
See you around – Stick around, πρώτος, δεύτερος, τρίτος, τέταρτος και πέµπτος κύκλος – Αντ1 •
Η γενιά των 592 ευρώ – Μέγκα 2 •
Στο καλό γλυκιά µου συµπεθέρα – Αντ1
ΧΟΡΟΓΡΑΦΗΣΗ – ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΚΙΝΗΣΗΣ:
• Τυχερός, 2011,”Off of Athens” & “Fringe Festivals”
• Αυτή κι Αυτή, 2011, στο «Αγγέλων Βήµα»
• Όλα όσα είδα, 2013, στο θέατρο «Νέα Ελβετία»
• Σαρλβίλ, 2014, στο Ίδρυµα Μιχάλης Κακογιάννης
• H σφήκα η Ρίκα στο µαγεµένο δάσος, 2014, στο θέατρο Κνωσσός
• Ηρακλής, η αληθινή ιστορία, 2014, στο θέατρο Όλβιο
• Κάποιος να µε φωνάξει, 2015, στο θέατρο Μεταξουργείο
• Αυτά που επιστρέφει η θάλασσα, 2015, στην ‘’Ανοιχτή Πλατφόρµα’’ του Εθνικού Θεάτρου και σε ερασιτεχνικές θεατρικές παραστάσεις.
• Ιστορίες από το πράσινο βιβλίο, του Στρατή Μυριβίλη, 2016, στο θέατρο Πόλη
• Όνειρο θερινής νυκτός, Ουίλλιαµ Σαίξπηρ, 2017, Ρωµαϊκή Αγορά, Φεστιβάλ Αθηνών
ΒΟΗΘΟΣ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗ:
• Ηρακλής, η αληθινή ιστορία -Θέατρο Olvio – σκην.: Δ.Δεγαϊτη (2014)
ΣΥΜΜΕΤΟΧΕΣ:
• Συµµετοχή σε παγκόσµιο διαγωνισµό χορών Latin του φορέα I.D.S.F. (Μάιος 2009)
• Οµιλιτής στο κονγκρέσο που οργάνωσε ο χορευτικός οργανισµός I.S.T.D. στο Worthing της Αγγλίας (Ιούνιος 2010)
• Καθηγητής Latin και Ballroom χορών
• Κατάκτηση 3ης θέσης σε παγκόσµιο διαγωνισµό χορών Latin του φορέα I.D.S.F. (Μάρτιος 2012)
• Ίδρυση θεατρικής οµάδας ”ΕπίPlay” (Δ. Δεγαίτης, Ν. Τσέκος, Αλ. Πέρρος, 2014)
• Παράδοση σεµιναρίου σωµατικού θεάτρου µε τον Αλ.Πέρρο σε συνεργασία µε την καλλιτεχνική κολεκτίβα “NorForSale Art Community” (Δεκ. 2014)
• Παράδοση σεµιναρίου σωµατικού θεάτρου µε την οµάδα Επίplay στο Πανεπιστήµιο Πελοπονήσου/Σχολή Καλών Τεχνών/ Τµ. Θεατρικών Σπουδών (Μάρτιος 2016, Ναύπλιο)