12 C
Athens
Πέμπτη, 13 Φεβρουαρίου, 2025

Φοίβος Συμεωνίδης: «το πέρασμα από τον βωβό κινηματογράφο στο βωβό σωματικό θέατρο είναι μια μεγάλη πρόκληση»

Ο Φοίβος Συμεωνίδης, απόφοιτος της Δραματικής Σχολής του Εθνικού Θεάτρου, είναι από εκίνους τους ηθοποιούς που δεν περνάν απαρατήρητοι στη σκηνή. Τον έχουμε απολάυσει σε παραστάσεις πολύ σημαντικών Ελλήνων σκηνοθετών, να ερμηνεύει με περισσή σκηνική ενέργεια, ενας πραγματικά θαυμάσιος ηθοποιός του σωματικού θεάτρου. Μέλος της ομάδας Art Vouveau, μιας πολύ ιδιάιτερης θεατρικής ομάδας, μας μιλά για την επιλογή του να γίνει ηθοποιός, και τι σημαίνει αυρό σήμερα, για την ομάδα, και την παράσταση της  «Επιστροφή στο Μπουντεγιόβιτσε», εμπνευσμένη από την «Παρεξήγηση» του Αλμπέρ Καμύ.

Γιατί ηθοποιός; πώς επέλεξες να γίνεις ηθοποιός και τι σημαίνει να είσαι ηθοποιός στην Ελλάδα του 2018;

Το ότι είμαι σήμερα ηθοποιός προκύπτει από μία πολύ συνειδητή επιλογή ζωής που έκανα πριν από δέκα χρόνια.

Φοιτητής στο τμήμα Χημικών Μηχανικών, τότε, μπήκα σε μία ερασιτεχνική θεατρική ομάδα και κατάλαβα ότι το θέατρο με γεμίζει και με κινητοποιεί σαν άνθρωπο περισσότερο από κάθε τι άλλο. Έτσι, άφησα τη σχολή μου και ξεκίνησα την πορεία μου σαν ηθοποιός. Από τότε, οι λόγοι για τους οποίους συνεχίζω να είμαι ηθοποιός δεν παραμένουν οι ίδιοι. Αντιθέτως, μεταβάλλονται συχνά-πυκνά και εγώ έχω συμφιλιωθεί με αυτό το γεγονός.

Το να ασκείς το επάγγελμα του ηθοποιού στην Ελλάδα του 2018 είναι, δυστυχώς, σαν να πλέεις σε αχαρτογράφητα ύδατα. Ο επαγγελματίας ηθοποιός δεν έχει καμία διασφάλιση και πολλές φορές βρίσκεται εκτεθειμένος και ανίσχυρος απέναντι σε μεγαλύτερες ή μικρότερες εταιρείες παραγωγής που του προτείνουν (με όρους “πάρ’το ή φύγε”) συμβόλαια που καθιστούν το επάγγελμα του ηθοποιού μη βιώσιμο.  Πραγματικά είναι τέτοιο το χάος που επικρατεί στον χώρο μας που μου είναι αδύνατο να απαντήσω στην ερώτηση.

Η Art Vouveau, πάντως, υπάρχει ως ομάδα από το 2013. Δουλεύουμε ασταμάτητα, έχουμε στο ενεργητικό μας δύο παραστάσεις και η βοήθεια που έχουμε λάβει σε επίπεδο επιχορηγήσεων ή οικονομικής ενίσχυσης είναι μηδενική.  

 27750554_845041849020950_2386415378240831360_n.jpg

Πώς δημιουργήθηκε η ομάδα Art Vouveau, πώς εντάχθηκες εσύ σε αυτήν και τι είναι αυτό που την διαφοροποιεί από τις άλλες θεατρικές ομάδες;

Η θεατρική ομάδα Art Vouveau δημιουργήθηκε το 2013 όταν συναντηθήκαμε, με πρωτοβουλία της Δανάης Τίκου, οχτώ ηθοποιοί και αποφασίσαμε να ερευνήσουμε και να διαμορφώσουμε ένα θεατρικό κώδικα βωβού σωματικού θεάτρου έχοντας ως πηγή έμπνευσης τις βωβές ταινίες των δεκαετιών ’20 και ’30 (Ch.Chaplin, B.Keaton και γερμανικός εξπρεσιονισμός).

Έκτοτε πολύ νερό κύλησε στ’αυλάκι, πολλά πρόσωπα και πράγματα έχουν αλλάξει. Σήμερα η Art Vouveau αποτελείται από τους ηθοποιούς: Αφροδίτη Κλεοβούλου, Θανάση Μεγαλόπουλο, Φοίβο Συμεωνίδη, Δανάη Τίκου, τον σκηνοθέτη-ηθοποιό-ακροβάτη Camilo Bentancor και τον μουσικό Γιάννη Σελέκο.

Έχουμε δημιουργήσει δύο δικές μας θεατρικές παραγωγές: Τα Δεκανίκια ή πώς ξέμαθα να περπατώ και Επιστροφή στο Μπουντεγιόβιτσε. Στα πλαίσια της δεύτερης δουλειάς μας, του Μπουντεγιόβιτσε, συναντηθήκαμε με τον μουσικό Γιώργο Σμακ (κρουστά) και τον ζωγράφο-εικονογράφο Μανόλη Αλμπάνη (που έφτιαξε ένα κόμικ βασισμένο στην παράσταση μας!).

Η Art Vouveau είναι μια ζωντανή ομάδα με καθαρή καλλιτεχνική στόχευση αλλά την ίδια στιγμή ανοιχτή σε νέες συναντήσεις και συνεργασίες που θα την εξελίσσουν και θα την ωριμάζουν. Φτιάχνουμε βωβές θεατρικές παραστάσεις με συνοδεία ζωντανής μουσικής και ενίοτε χρήση μασκών και επιθυμούμε να συνεχίσουμε την έρευνά μας πάνω στο βωβό σωματικό θέατρο και να γνωρίσει τη δουλειά μας πολύς κόσμος, τόσο στην Ελλάδα όσο και εκτός.

Πόσο δύσκολο ή εύκολο είναι η απουσία του λόγου για τους ηθοποιούς; το κοινό; την ίδια την παράσταση;

Την απουσία του λόγου δεν την επιλέξαμε σε καμία περίπτωση ως μία “ευκολία”. Είναι μία δυσκολία με την οποία αποφασίσαμε να πειραματιστούμε και να δουλέψουμε, επειδή παρακολουθώντας τις βωβές ταινίες των πρώτων δεκαετιών του κινηματογράφου, ανακαλύψαμε έναν πολύ δυνατό, καθαρό και συγκινητικό τρόπο αφήγησης ιστοριών.

Το να πετύχεις το πέρασμα από το βωβό κινηματογράφο στο βωβό σωματικό θέατρο είναι μία μεγάλη πρόκληση με την οποία παλεύουμε τα τελευταία χρόνια. Για εμάς τους ηθοποιούς έχει αποδειχτεί μια πολύ απαιτητική, δημιουργική και καρποφόρα διαδικασία.

Και το κοινό, όμως, μιας τέτοιας παράστασης χρειάζεται να είναι σε εγρήγορση, να συντονιστεί με τη σκηνική σύνθεση που εκτυλίσσεται μπροστά του (τις δράσεις των ηρώων, τη ζωντανή μουσική, τους υπέρτιτλους) και να συμπληρώνει το “κενό” που αφήνει η απουσία λόγου.

Πάντως, προσωπικά, βρίσκω συναρπαστικό και απολαυστικό αυτό τον συμμετοχικό τρόπο θέασης μιας παράστασης και γι’αυτό, όποτε μου δίνεται η ευκαιρία, παρακολουθώ βωβές παραστάσεις. 

47578661_1042215842636882_5926701302477225984_n.jpg

 Κι ενώ θα περίμενε κανείς να ανεβάζατε ένα καθαρά κωμικό έργο επιλέξατε την Επιστροφή, παράσταση εμπνευσμένη από την “Παρεξήγηση” του Καμύ. Γιατί αυτή η επιλογή και πώς λειτουργεί το βωβό σε ένα δραματικό έργο;

Η πρώτη μας δουλειά, τα Δεκανίκια, ήταν μία μαύρη κωμωδία. Στη δεύτερη δουλειά μας θέλαμε να κάνουμε κάτι διαφορετικό, να καταπιαστούμε με κάτι που θα μας ξαναέριχνε στα βαθιά και θα μας εξέλισσε ως ομάδα. Στις διάφορες προτάσεις που έπεσαν στο τραπέζι ήταν και η “Παρεξήγηση” του Αλμπέρ Καμύ. Πρόκειται για ένα πολύ δυνατό θεατρικό έργο με καθαρή και ενδιαφέρουσα πλοκή. Ορμώμενοι, λοιπόν, από την Παρεξήγηση ήρθαμε σε επαφή με το σύνολο του έργου του σπουδαίου φιλόσοφου και συγγραφέα Καμύ, ενθουσιαστήκαμε από αυτό και αποφασίσαμε να φτιάξουμε μια βωβή παράσταση που να πατάει στην πλοκή της Παρεξήγησης και να πραγματεύεται τις φιλοσοφικές θέσεις και αγωνίες του Καμύ.

Με την καθοδήγηση του έμπειρου Camilo Bentancor ερευνήσαμε πώς μπορούμε να φτιάξουμε ένα βωβό νουάρ δράμα και μάλιστα με τη χρήση εκφραστικών μασκών (που κατασκευάστηκαν από τον ίδιο τον Camilo Bentancor και τον Alfredo Iriarte). Κοπιάσαμε πολύ μέχρι να φτάσουμε στην παράσταση που παρουσιάζουμε αυτόν τον καιρό αλλά ήταν μία πολύ δημιουργική περίοδος και είμαστε πολύ ικανοποιημένοι και χαρούμενοι με το αποτέλεσμα.

Η χρήση της μάσκας διευκολύνει τον ηθοποιό στην επικοινωνία του με τον θεατή σε σχέση με την ατμόσφαιρα και τα μηνύματα της παράστασης; τι ρόλο παίζει η μουσική;

Η χρήση της μάσκας δίνει μία πολύ μεγάλη σκηνική δύναμη στον ηθοποιό. Απαιτεί πολλά από αυτόν, αλλά εφόσον τη στηρίξει σωστά το αποτέλεσμα είναι μαγικό. Πολλοί θεατές εκπλήσσονται με το πόσο ζωντανές γίνονται οι μάσκες, τόσο που νομίζεις πως αναπνέουν και αλλάζουν εκφράσεις ανάλογα με το τι τους συμβαίνει.

Επίσης, στην παράστασή μας η συνύπαρξη ηθοποιών-χαρακτήρων χωρίς μάσκα με ηθοποιούς-χαρακτήρες με μάσκα φωτίζει τα βασικά θέματα του έργου (αποξένωση, παράλογο, εξέγερση) και ενισχύει την noir ατμόσφαιρα που διαποτίζει όλη την παράσταση.

Ο ρόλος που παίζει η μουσική στην παράστασή μας είναι θεμελιώδης. Ο συνθέτης της πρωτότυπης μουσικής Γιάννης Σελέκος, παίζει ζωντανά πιάνο με τη συνοδεία του Γιώργου Σμακ στα κρουστά. Η μουσική είναι σε ζωντανό διάλογο με τους ηθοποιούς και η σκηνική δράση συνδιαμορφώνεται και ξετυλίγεται από το σύνολο των έξι ερμηνευτών επί σκηνής: των τεσσάρων ηθοποιών και των δύο μουσικών.

3463632.jpg

Γιατί θα πρέπει κάποιος να δει την παράστασή σας;

  • είναι μια πρωτότυπη και ιδιαίτερη παράσταση: ένα βωβό νουάρ δράμα με μάσκες και συνοδεία ζωντανής μουσικής
  • είναι βασισμένη στο θεατρικό έργο “Η Παρεξήγηση” του σπουδαίου φιλόσοφου και συγγραφέα Αλμπέρ Καμύ
  • αν ήδη γνωρίζετε την ομάδα Art Vouveau από “Τα Δεκανίκια ή πώς ξέμαθα να περπατώ” και θέλετε να δείτε τη δεύτερη παράστασή της
  • αν δεν γνωρίζετε την Art Vouveau και θέλετε να δείτε τη δουλειά της

Τρεις λέξεις που θεωρείς ότι χαρακτηρίζουν την παράσταση;

* νουάρ

* βωβή

* μαύρο χιούμορ

Κώστας Ζήσης 8/12/2018

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΕΔΩ

48361864_523143464831970_2511369705567027200_n.jpg

Ποιος είναι ο Φοίβος Συμεωνίδης

Ο Συμεωνίδης Φοίβος είναι απόφοιτος της Δραματικής Σχολής του Εθνικού Θεάτρου (2011). Είναι ιδρυτικό μέλος της ομάδας Art Vouveau και έχει συνεργαστεί, μεταξύ άλλων, με τους σκηνοθέτες: Camilo Bentancor, Θωμάς Μοσχόπουλος, , Κώστας Φιλίππογλου, Μάρθα Φριντζήλα, Βίκυ Γεωργιάδου, Γιάννης Λεοντάρης, Γκάυ Στεφάνου, Στέλλα Σερέφογλου.

Έχει συμμετάσχει, μεταξύ άλλων, στις παραστάσεις:

  • «Καντίντ ή η αισιοδοξία» του Βολταίρου, «Η Δίκη του Κ.» του Φ.Κάφκα, «Το σκλαβί» της Ξ.Καλογεροπούλου, σε σκηνοθεσία Θ.Μοσχόπουλου (παραγωγή: Θέατρο Πόρτα),
  • «Επιστροφή στο Μπουντεγιόβιτσε» σε σκηνοθεσία Camilo Bentancor  και “Τα Δεκανίκια ή πώς ξέμαθα να περπατώ” σε σκηνοθεσία Δανάης Τίκου (παραγωγή: Art Vouveau),
  • «Βάτραχοι» του Αριστοφάνη σε σκηνοθεσία Κώστα Φιλίππογλου (παραγωγή: Φεστιβάλ Αθηνών),
  • «Αίας» του Σοφοκλή, «Βάκχες» του Ευριπίδη, «Τσάι στης κοντέσσας Περγκόλι» του Α.ντε Μυσσέ και «Τρεις Αδελφές» του Α.Τσέχωφ
    σε σκηνοθεσία Μάρθας Φριντζήλα (παραγωγή: Baumstrasse),
  • «Νέοι χωρίς Θεό» του Ε.Φ.Χόρβατ, «Μια άγνωστη από τον Σηκουάνα» του Ε.Φ.Χόρβατ και «Έπρεπε να είχα» του Φ.Κάφκα σε σκηνοθεσία Βίκυς Γεωργιάδου (παραγωγή: Ομάδα Πάλσαρ),
  • «Ο Άμλετ του Χειμωνά» σε σκηνοθεσία Γιάννη Λεοντάρη (παραγωγή: Ομάδα Κανιγκούντα και Φεστιβάλ Φιλίππων).

Επίσης στο παιδικό θέατρο έχει συμμετάσχει στις παραστάσεις:  «Το σκλαβί» (σκηνοθεσία: Θωμάς Μοσχόπουλος), «Δυο ξεροκέφαλες κουτάλες» (σκηνοθεσία Γκάυ Στεφάνου), «Ο κύριος ΚΙΧ και το μυστικό κουτί των ήχων» και «Τα μεγάλα ψέματα του μικρού Ερμή» από την ομάδα Κοπέρνικος,  
«Η υπέροχη αγκαλιά της μαμάς μου» σε σκηνοθεσία Στ.Σερέφογλου.

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ

Σχετικά Άρθρα

Τελευταία Άρθρα