Με αφορμή την παράσταση «Ο Καραφλομπέκατσος και η Σπυριδούλα» της Λένας Κιτσοπούλου σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Μάρκελλου, η νέα και ταλαντούχα ηθοποιός Ελένη Στεργίου πραγματική αποκάλυψη στο ρόλο της πονεμένης “Σπυριδούλας” μιλά στο all4fun για την παράσταση και το ρόλο της, τον εαυτό της, και πως επέλεξε να γίνει ηθοποιός.
“Ο Καραφλομπέκατσος και η Σπυριδούλα” πήραν το βραβείο κοινού , βραβείο καλύτερου έργου, και βραβείο ανδρικού ρόλου για την Ελενη Στεργίου στα Queer Theatre Awards 2018.
Μίλησε μας για την παράσταση σας «Ο Καραφλομπέκατσος και η Σπυριδούλα» της Λένας Κιτσοπούλου
Ο Δημήτρης Καραόλης (ή Καραφλομπέκατσος) και ο Γιώργος, οι πρωταγωνιστές των δυο ιστοριών μας, είναι δύο άνθρωποι σε αδιέξοδο. Πρόσφατα χωρισμένοι, ολομόναχοι, χωρίς ανθρώπους γύρω τους, στους οποίους να μπορούν να ακουμπήσουν. Δεν αντέχουν την απόρριψη. Κλεισμένοι μέσα στο σπίτι τους, εγκλωβισμένοι στο στενό χώρο του κεφαλιού τους, ουρλιάζουν για να ακουστούν αλλά αποτυγχάνουν. Δεν τους ακούει κανείς. Δεν τους ακούει αυτός ο Ένας που πασχίζουν να τους ακούσει. Για χάρη Του φαντασιώνονται ότι είναι μεγάλοι και τρανοί, αστέρες της πίστας, της σκηνής, παντού πετυχημένοι, άξιοι να χαίρουν εκτίμησης και αποδοχής. Μέσα σε αυτή την φαντασίωση των λίγων δευτερολέπτων καταφέρνουν να κλέψουν στιγμές αποδοχής και αγάπης από το φανταστικό κοινό τους, από αυτόν τον Έναν και Μοναδικό. Μονολογούν, τραγουδούν, χορεύουν πρωταγωνιστές και σχολιαστές ταυτόχρονα της ίδιας τους της ζωής.
Μίλησε μας για τον ρόλο σου. Σε δυσκόλεψε κάτι σε αυτόν;
Το ότι είμαι μία γυναίκα που έπρεπε να υποδυθεί το αγόρι που νιώθει κορίτσι αλλά επειδή στην ζωή του δεν του επιτρέπεται να ζήσει όπως θα ήθελε, παρουσιάζεται πάνω στη σκηνή ως μεγάλη ντίβα, ως η μεγεθυμένη έκφραση της καταπιεσμένης του επιθυμίας.
Γιατί θα πρότεινες σε κάποιον να δει την παράσταση σας;
Σ’ αυτήν την παράσταση ενώνουμε όλοι τις μοναξιές μας, η σκηνή με την πλατεία μπερδεύεται. Μας δίνεται η ευκαιρία να πούμε αλήθειες χωρίς φίλτρο, να συγκινηθούμε, να γελάσουμε, να αγαπήσουμε τις πληγές μας, με δυο λέξεις: να επικοινωνήσουμε ουσιαστικά σε μια βάση ανθρώπινη, χωρίς την παρουσία κάποιου αόρατου 4ου τοίχου ή με διάθεση διδακτική. Εκεί μέσα κάθε «λάθος», κάθε ατέλεια, κάθε ιδιαιτερότητα αγκαλιάζεται. Κανείς δεν έχει την υποχρέωση να είναι τέλειος. Είμαστε όλοι τέλειοι επειδή είμαστε εμείς.
Ομοιότητες και διαφορές ανάμεσα στον Καραφλομπέκατσο και την Σπυριδούλα;
Ο Καραφλομπέκατσος και η Σπυριδούλα βγαίνουν στην σκηνή έχοντας στις αποσκευές τους μία μεγάλη ερωτική απόρριψη. Στην πρώτη ιστορία συναντάμε έναν άντρα που τον παράτησε η γυναίκα του και στη δεύτερη έναν άντρα που τον παράτησε ο άντρας του. Και οι δύο αυτοί άνθρωποι υποφέρουν και απελπίζονται. Τους κατακλύζουν αρνητικά συναισθήματα. Η ερωτική απόρριψη τους φέρνει αντιμέτωπους με τον θάνατο. Ο Καραφλομπέκατσος μιλάει σε ενεστώτα χρόνο. Προσπαθεί να πείσει τον εαυτό του ότι μετά τον χωρισμό όλα θα φτιάξουν και θα τα καταφέρει αλλά δεν μπορεί να το πιστέψει ούτε ο ίδιος και φτάνει μέχρι το χείλος του μπαλκονιού του παρακαλώντας να του φέρουν πίσω την αγάπη του. Ο Γιώργος από την άλλη μιλάει σε παρελθόντα χρόνο. Δεν δέχτηκε ποτέ να παρακαλέσει στη ζωή του, να μιλήσει γι’ αυτή του την απόρριψη ανοιχτά και έτσι έρχεται στη σκηνή αφού έχει φύγει από την ζωή και ενώ έχουν όλα συντελεστεί να τα πει έτσι όπως δεν τόλμησε.
Τελικά η καψούρα μας φτάνει στα άκρα;
Η καψούρα εμπεριέχει το ενδεχόμενο της απόρριψης. Και δεν ξέρω αν αυτό που καψουρεύεται κανείς, τελικά, είναι το ίδιο το αντικείμενο του πόθου, της καψούρας ή τον ίδιο τον κίνδυνο της απόρριψης. Την πιθανότητα να ζήσει ως «δραματικό» (πάσχον) πρόσωπο στην κανονική ζωή.
Υπάρχουν κοινά σημεία στον χαρακτήρα της Σπυριδούλας με σένα;
Η Σπυριδούλα είναι η γυναικεία φιγούρα στην οποία μεταμορφώθηκε το αίσθημα ζήλειας του Γιώργου. Με αυτόν, ναι, έχω ένα βασικό κοινό. Θέλω κι εγώ να με αγαπάνε και να με αποδέχονται γι’ αυτό που είμαι.
Αφήνοντας πίσω έναν ρόλο, υπάρχει κάτι που κρατάς από την προσωπικότητα και τον χαρακτήρα του ήρωα που έχεις υποδυθεί;
Κρατάω αυτό το καινούριο κομμάτι του εαυτού μου που ανακάλυψα, και δεν γνώριζα ότι είχα, χάρη σε αυτόν τον ρόλο.
Ποιά αφορμή, πρόσωπο, ή παράσταση, σου γέννησε την επιθυμία της υποκριτικής;
Ο Οδυσσέας Παπασπηλιόπουλος -εν αγνοία του- στο «Σαρδέλες με Σαρδάμ» (ή αλλιώς «Το Σώσε») πριν από πολλά χρόνια. Παρακολουθώντας την παράσταση, δεν ήθελα να βρίσκομαι στη θέση του θεατή, ήθελα να πάω να παίξω κι εγώ μαζί με τους ηθοποιούς. Είδα τον εαυτό μου εκεί μέσα. Ένιωσα κάτι να συμβαίνει στο στομάχι μου και είπα μέσα μου πως κάποια μέρα θα το κάνω κι εγώ αυτό. Περίμενα να τελειώσω τη σχολή στην οποία φοιτούσα, στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου, στην Σύρο, ενώ συγχρόνως άρχισα να ψάχνω για να καταλάβω πως λειτουργεί όλη η ιστορία με τις δραματικές σχολές και να αγοράζω θεατρικά έργα.
Στη δουλειά αυτή ήσουν τυχερή;
Δεν μου έρχονται γρήγορα τα πράγματα. Είναι μεγάλη η πίστη μου για την δουλειά, μου αρέσει πάρα πολύ, δεν βαριέμαι, με κάνει χαρούμενη, είναι τόση η αγάπη μου γι’ αυτό που κάνω που με κάνει να προσπαθώ συνεχώς να γίνομαι καλύτερη. Η πίστη μου και η δουλειά καθαυτή παρασέρνει και την Τύχη μου.
Ποιο ρόλο θα ήθελες να παίξεις οπωσδήποτε και γιατί;
Την Αντιγόνη του Σοφοκλή. Με συναρπάζει η πίστη της σε μια ανώτερη δικαιοσύνη απ’ την οποία αντλεί την δύναμη να αντισταθεί σε μια κατασκευασμένη και προσαρμοσμένη στα ανθρώπινα μέτρα δικαιοσύνη.
Γιάννης Αντωνίου 1/12/2018
επιμέλεια: Κώστας Ζήσης
Για 4 ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ_ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ ως 11/12/18
Δευτέρα-Τρίτη 21.15 στο Σταθμός Θέατρο
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΕΔΩ
Ποια είναι η Ελένη Στεργίου
Η Ελένη Στεργίου κατάγεται από τα Ιωάννινα. Είναι απόφοιτος της Ανώτερης Σχολής Δραματικής Τέχνης του Πνευματικού Κέντρου του Δήμου Αγίας Βαρβάρας “Ιακωβος Καμπανέλλης” (2013) και του τμήματος Μηχανικών Σχεδίασης Προϊόντων και Συστημάτων του Πανεπιστημίου Αιγαίου (Σύρος, 2009).
Έχει κάνει μαθήματα πιάνου, κλασικού μπαλέτου και φωνητικής. Από το 2010 ως σήμερα παρακολουθεί σεμινάρια θεάτρου («Soundings» , The Body and The Voice) με τον Ryszard Nieoczym, συνεργάτη και μαθητή του J.Grotowski, με αντικείμενο την ενεργοποίηση των ηχογόνων πηγών και την απελευθέρωση της αναπνοής και της φωνής.
Το 2012 ίδρυσε με τον Κωνσταντίνο Μάρκελλο την ομάδα θεάτρου This Famous Tiny Circus theater group.
Έχει παίξει στις παραστάσεις: “Οφσάιντ ” του Σέρτζι Μπελμπέλ, (Από Μηχανής Θέατρο, 2016-ΛΙΖΑ), «Ταρτούφος» του Μολιέρου, (Θέατρο του Νέου Κόσμου 2015-ΕΛΜΙΡΑ), “Eumenidae-A Reading” (Φεστιβάλ “Αισχύλεια 2013), τρεις παραγωγές των This Famous σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Μάρκελλου, «Αγγελιοφόροι» (Καλλιτεχνική επιμέλεια Άντζελας Μπρούσκου & Παρθενόπης Μπουζούρη, ΙΕΤΜ Athens 2013), «Τα Πορτραίτα της Τρέλας» (1o Βραβείο στο 4ο Διεθνές Φεστιβάλ Θεάτρου Δρόμου) σε σκηνοθεσία Θωδ. Εσπίριτου, 2012.
Την περασμένη σαιζόν υποδύθηκε την ΖΩΗ στην «Παρέλαση» της Λούλας Αναγνωστάκη, παράσταση που συν-σκηνοθέτησε με τον Κωνσταντίνο Μάρκελλο, η οποία παρουσιάστηκε για δυο σαιζόν στην Β΄ Σκηνή του Θεάτρου της Οδού Κεφαλληνίας και σε πανελλήνια περιοδεία, σε συμπαραγωγή με το Δη.Πε.Θε. Ιωαννίνων. Συμμετείχε στο 6ο Ιβηροαμερικανικό Φεστιβάλ Θεατρικών Αναλογίων με το έργο του Τζόρντι Γκαλθεράν «Αλυσιδωτές Λέξεις» (ΛΑΟΥΡΑ).
Για δεύτερη χρονιά υποδύεται τον Γιώργο στο Θέατρο Σταθμός, στην παράσταση «Ο Καραφλομπέκατσος και η Σπυριδούλα» της Λένας Κιτσοπούλου. Από 6 Φεβρουαρίου θα παίζει στην νέα δουλειά των This Famous Tiny Circus, στην «Απαγωγή της Τασούλας» στο Θέατρο Σταθμός.