Ποιο είναι το όνομα της ομάδας σας; Τι σημαίνει και πώς προέκυψε;
ΒΑΝΕΣΣΑ: Το όνομα της ομάδας μας και Πολιτιστικού Σωματείου Θεάτρου και Τέχνης είναι ”Διυόσκουρος Φοίνιξ”. Διυόσκουρος, από τα δίδυμα παιδιά του Δία και της Λήδας, Κάστωρ και Πολυδεύκη, δηλαδή οι κούροι του Διός που για τους Έλληνες ήταν η προσωποποίηση του φωτός, της τόλμης και της αρετής. Η ορθογραφική παρέμβαση σκοπό είχε να παίξει με την δυαδικότητα της φύσης του ηθοποιού και τη σημασία της ενωτικότητας και της ένωσης στη θεατρική δημιουργία. Φοίνιξ, από το μυθολογικό πουλί που αναγεννάται από τις στάχτες του αφού έχει τυλιχθεί στις ίδιες του τις φλόγες. Θεωρούμε ότι έχει έναν συμβολικό παραλληλισμό με τη διαδρομή του περφόρμερ και κάθε αληθινού καλλιτέχνη που έπειτα από την ολοκλήρωση ενός έργου βιώνει έναν μικρό θάνατο, για να ξεκινήσει ο επόμενος δημιουργικός κύκλος.
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ: «ΔΥΙΟΣΚΟΥΡΟΣ ΦΟΙΝΙΞ», σαν το θρυλικό πουλί που καίγεται στις φλόγες του πάθος και του αγώνα, των συναισθημάτων και των επιλογών και με μια γοερή κραυγή σβήνει και αναγεννάται σαν κεραυνός από τις στάχτες του και με δάκρυα βρεφικά θεραπεύει τις πληγές του παρελθόντος και τολμά να υπάρχει εκ νέου καθαρός, αυθεντικός και ολόκληρος. Το όνομα της ομάδας μας προέρχεται από την ζωή. Από τους πόνους και τους καημούς που αντιμετωπίζουμε στο σύγχρονο αυτό πεδίο μάχης που ξεκινάει στο χτύπημα του ξυπνητηριού και τελειώνει .. ποιος ξέρει που, στο σπίτι, στο καταγώγιο, με χαμόγελο ή δάκρυα ανάμεσα σε μπουκάλια και άλλα μέσα αυτοκαταστροφής. Στην μάχη αυτή που η προσπάθεια του να είναι κανείς ο αυθεντικός εαυτός του πολεμώντας την κοινωνική νόρμα, τον κομφορμισμό και την μόδα, παραμένοντας λειτουργικός και πιστός στις αξίες μια ανώτερης αισθητικής και πνευματικής συλλογικής ύπαρξης, χρειάζεται κανείς σύμμαχο, χρειάζεται καθρέφτη, χρειάζεται φίλο, αδελφό, συναγωνιστή, συμπαίκτη, χρειάζεται μοντέλο, αντικείμενο θαυμασμού και έμπνευσης. Καταλάβαμε ότι ο Φοίνικας στις μέρες μας για να μπορεί να εκτελεί το έργο του, πρέπει να είναι Δύο, πρέπει να δένεται με δεσμούς πίστης και ονείρου, δεσμούς πνευματικούς που συνενώνουν τα σώματα σε ένα κορμί νικώντας κάθε δυισμό και διαχωρισμό συμφέροντος, αγωνίας επιβίωσης, μυαλού και σώματος, ιδεών και πράξης και αγγίζοντας το ουσιώδες κομμάτι της αποστολής μας στην ζωή, την εφαρμογή των οραματικών ιδανικών μας, που εκφράζονται στο όνομά μας από τον εγκιβωτισμό της λέξης «ΔΙΟΣ» και συνεπάγονται την σιγουριά πως ο φοίνικας δεν θα σταματήσει την πτήση του, γιατί μετά από κάθε σκοτάδι θα έλθει λαμπρότερη από ποτέ η χαραυγή.
ΝΙΚΟΣ: το όνομα Δυοσκουρος Φοίνιξ όταν το άκουσα έκανα την εξής διαπίστωση ένας μόνος του μπορεί να κουνήσει βουνά, αν όμως είναι Δύο η και περισσότεροι με αδελφικό δεσμό μπορούν να γυρίσουν τον κόσμο ολόκληρο και να καοΎν στην προσπάθεια σαν Φοίνικες θα ξαναγεννηθουν από τις στάχτες τους!!!
Πότε και πως δημιουργήθηκε η ομάδα σας;
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ: Η ομάδα μας προέκυψε από τρείς παράγοντες: την αγάπη, την αγανάκτηση και την ανάγκη δύο ταπεινών καλλιτεχνών – φοιτητών τότε στην πόλη της Θεσσαλονίκης- που εξερευνούσαν τέχνη και ζωή κάνοντας όνειρα και την απόφασή τους να τα βάλουν σε εφαρμογή με αδιαπραγμάτευτο τρόπο. Η αγάπη τους για την τέχνη, την καλαισθησία, την αριστεία και την τιμή, ην αγανάκτησή τους για τον ξεπεσμό της των αξιών της δυτικής κοινωνίας, την εξαθλίωση των ιδανικών και τον εκφυλισμό των καλλιτεχνών στα νύχια μιας αυτοκινούμενης μηχανής που συνθλίβει ψυχές στον βωμό της ύλης και την ανάγκη για μια ύπαρξη καθαρή, αδιαπραγμάτευτη, άριστη, χωρίς συμβόλαια με Μεφιστοφελήδες για μια ύπαρξη όπως μας αξίζει.
Από την αγάπη και τα ιδανικά μιας φιλίας ξεπήδησε ο δεσμός – μηχανισμός να ξεπερνάει κανείς τα λάθη και τις ατυχίες της ζωής και να ξανασηκώνεται πιο δυνατός και ορεξάτος να διεκδικήσει και να χτίσει τα όνειρά του.
Αυτόν τον δεσμό μετουσιώσαμε και εξελίξαμε βρίσκοντας κι άλλες ελεύθερες ψυχές, καλλιτέχνες και καλλιτέχνιδες χτίζοντας έναν ζωντανό οργανισμό που κάνει τα όνειρα πραγματικότητα. Η ομάδα μας είναι πλέον ένα σωματείο που είναι ανοιχτό στο να δεχθεί, να ακούσει, να στηρίξει και να αξιοποιήσει κάθε πρόσωπο και καλλιτέχνη που θέλει να αυτοπραγματώνεται με το κεφάλι ψηλά και με σκληρή δουλειά. Πρόκειται για μια πλατφόρμα στην οποία κάθε καλλιτέχνης μπορεί να βρεί τον Δυιοσκουρό του και να βάλει σε εφαρμογή τις προτάσεις του
ΝΙΚΟΣ: το 2017 ο Δημήτρης έχοντας όνειρα για την θεατρική σκηνή της πόλης θέλοντας να δώσει κάτι διαφορετικό απ’ ότι υπήρχε τότε ήταν που μια πλειάδα ηθοποιών ενώσαμε τις δυνάμεις καί τις αδυναμίες μας στην πρώτη παράσταση που ήταν του Ευγένιου Ιονέσκο ‘Μακμπεττ’ και κάποιοι συνεχίζουμε να πιστεύουμε σε αυτό το όνειρο!!
ΒΑΝΕΣΣΑ: Η Διυόσκουρος Φοίνιξ δημιουργήθηκε το 2017 και συστήθηκε στο κοινό παρουσιάζοντας το Μακμπέττ του Ευγένιου Ιονέσκο. Εγώ δεν συμμετείχα στην περσινή παράσταση αλλά είχα την ευκαιρία να απολαύσω ως θεατής μια σπουδαία δημιουργία που χαρακτηρίστηκε ως μία ”θαυμάσια θεατρική εμπειρία”.
Τι είναι για εσάς το Off-Off Athens festival;
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ: Το Off-Off Athens Festival είναι τρία πράγματα για εμάς: 1) Η παροχή ενός σεβαστού βήματος για να εκθέσουμε τους προβληματισμούς, τις ιδέες και τις αισθητικές μας ανακαλύψεις στην πλουραλιστική εκκλησία του δήμου της πόλης των Αθηνών. Ένας τόπος διαλόγου και ανταλλαγής υλικού με άλλες ομάδες και καλλιτέχνες μα και εν τέλη με κάθε πολίτη . 2) Είναι η υλοποίηση ενός βασικού στόχου του σωματείου που εδώ και δύο χρόνια παρουσιάζει δουλειές υψηλού καλλιτεχνικού κριτηρίου και κόστους, προάγοντας την αγαστή συνεργασία καλλιτεχνών με υγιείς οικονομικούς όρους αξιοπρέπειας, έτσι ώστε οι ιδέες που επιλέγονται να τοποθετηθούν ώς προβληματισμός ή πρόταση στην σκηνή να έχουν άρτια αισθητική, καλλιτεχνική και επαγγελματική ενδυμασία. Ο στόχος αυτός ήταν η επέκταση της φωνής του Δυιοσκουρου Φοίνικα στην Αθήνα, όπου βρίσκεται το φυσικό του ακροατήριο καθώς οι φόρμες και οι προβληματισμού του είναι σύγχρονοι και πάντα στην αιχμή του δόρατος. 3) Είναι η δικαίωση ενός αγώνα, είναι μια συμμετοχή που κερδήθηκε με απόλυτα ίδιες δυνάμεις χωρίς καμία βοήθεια ή στήριξη και ως εκ τούτου το off-off Athens Festival είναι για εμάς τιμή και τίτλος τιμής ταυτόχρονα.
ΒΑΝΕΣΣΑ: Για μένα το Off-Off Athens festival είναι μία πολύ καλή ευκαιρία να εκφράσω την καλλιτεχνική μου ανάγκη και πέρα από τα όρια της πόλης μου και να έρθω σε επαφή με άλλους καλλιτέχνες κάτω από μία στέγη ελεύθερης έκφρασης και πειραματισμού.
ΝΙΚΟΣ: Μια ευκαιρία να δείξουμε και στο κοινό της Αθήνας αυτό το όνειρο και την αγάπη μας για την τέχνη της υποκριτικής.
Τι είναι εκείνο που θα θέλατε πάνω από όλα να επικοινωνήσετε στον κόσμο μέσω της δικής σας παράστασης;
ΒΑΝΕΣΣΑ: Εκείνο που θα ήθελα να επικοινωνήσω, είναι η ανθρώπινη κατάσταση. Η εξερεύνηση των ανθρώπινων ορίων, η γραμμή που χωρίζει το κτηνώδες από το θεϊκό και η θέση του ελεύθερου ανθρώπου. Τι συμβαίνει όταν συγκρούονται αντίθετες δυνάμεις μέσα σου, μέχρι που μπορείς να φτάσεις για ένα ιδανικό; κι όταν φτάνεις στην κορυφή τί βρίσκεις στην άλλη πλευρά; Αν θεωρήσουμε ότι τα βιώματα των προγόνων μας εντυπώνονται στην ψυχογενεαλογία μας, τότε ποιοι είμαστε πραγματικά; Η αμφίρροπη ισορροπία της ζωής και οι συνεχείς μεταμορφώσεις μας. Αυτή η παράσταση είναι, κατά κάποιον τρόπο, όλη η ανθρώπινη ιστορία συμπτυγμένη σε 50 λεπτά.
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ: Ο «Μπράντ», του Ερρίκου Ίψεν ανέβηκε για πρώτη φορά στην Ελλάδα σε επαγγελματική παραγωγή μεγάλου βεληνεκούς από το Σωματείο μας, στο θέατρο Αυλαία Θεσσαλονίκης. Η ίδια η διαδικασία επιλογής και ολοκλήρωσης του συγκεκριμένου έργου που τόσοι και τόσοι λάτρεις του Ίψεν στην χώρα μας απέφυγαν με μαεστρία λόγο του ασβεστού, αδέκαστου και καυστικού πνεύματός του ενάντια σε κάθε καθεστώς πολιτικό, θρησκευτικό, κοινωνικό, λαϊκό, οικογενειακό, ιδεολογικό, ατομικό, φυσικών αναγκών και κοινής λογικής. Αυτό το μήνυμα ενάντια σε κάθε συμβιβασμό και άσβεστης θέλησης, που είναι ένα άλλο όνομα για την Πίστη μα και το πνεύμα θυσίας είναι το τρίπτυχο των νοημάτων της αρχικής παράστασης. Για την φεστιβαλική έκδοση που παρουσιάζεται στο Off-Off Festival, ο προβληματισμός που αναπτύσσεται αφορά το ανάμεικτο και έντονο feedback που λάβαμε από το κοινό μετά την επιτυχημένη παρουσίαση του έργου σχετικά με τα νοήματα του και τις δικές μας αναπαραστατικές επιλογές. Υπ’ αυτήν την έννοια, η έκδοση αυτή είναι μια ψυχολογική διερεύνηση στα κίνητρα των δημιουργών της παράστασης αλλά και στην επίδραση που έχει η ενεργειακή ανταλλαγή με το κοινό. Πρόκειται για ένα collage σκηνών της παράστασης με νεομπρεχτικάστοιχεία σχολιασμού και προβληματισμού, με τρόπο που το project συνεχίζει να εξελίσσεται καλλιτεχνικά και φιλοσοφικά μετά την παρουσίαση του μα από την άλλη πλευρά δεν αδικεί την αρχική εκδοχή που δεν μπορεί να μεταφερθεί λόγω των χρονικών περιορισμών του φεστιβάλ.
ΝΙΚΟΣ: Θα δανειστω μια πρόταση από το έργο ελαφρώς παραποιημένη ‘Να μην χάσουν την ικανότητα τους να πιστεύουν’
Τι γνώμη έχετε για τις υπόλοιπες ομάδες του φεστιβάλ; Γνωρίζετε καλλιτεχνικά κάποιες από αυτές;
ΒΑΝΕΣΣΑ: Είχα τη χαρά να γνωρίσω κάποιες από τις ομάδες που συμμετέχουν στο φετινό φεστιβάλ, μέσα από τη βραδιά προβολής των τρέιλερ των έργων τους. Με ενθουσίασε πραγματικά η ποικοιλία των συμμετοχών και το φρέσκο πνεύμα των νέων καλλιτεχνών. Διέκρινα την αυθεντική ανάγκη της κάθε ομάδας να ανοίξει διάλογο με την κοινωνία θέτοντας ερωτήματα, κάποιες μέσα από το χιούμορ, άλλες μέσα από την πρόκληση αλλά σίγουρα δίνοντας τη δική τους υπαρξιακή ερμηνεία στα ζητήματα της γενιάς τους.
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ! Ικανοποιητική και ευχάριστη έκπληξη αποτέλεσε για μάς η αποκάλυψη των υπολοίπων ομάδων του φεστιβάλ, καθώς διαπιστώσαμε πολυφωνία απόψεων, στάσεων πρός το θεατρικό φαινόμενο ιδεολογικά και πρακτικά στην αγορά, προσεγγίσεων στην φόρμα, υφών και θέσεων των καλλιτεχνών απέναντι στην δουλειά τους, στην κοινωνικοπολιτιστική λειτουργία τους, στο φεστιβάλ και πσους άλλους καλλιτέχνες. Ιδιαίτερα ευχάριστη ήταν και η διαπίστωση θεματολογιών και προβληματισμών των άλλων ομάδων όπως η ομάδα Μπλέ Γραμμή που διαπραγματεύεται το θέμα της αυτοκτονίας αλλά και άλλες όπως οι αδερφές Papin και η γνωστή μας από την Θεσσαλονίκη ομάδα Mammals που πραγματεύονται επίσης άγνωστα λογοτεχνικά κείμενα στο ελληνικό κοινό ή η άλλες όπως η ομάδα «κέικ» που αναπτύσσουν κοινωνικό προβληματισμό. Μολονότι οι θέσεις, στάσεις και απόψεις των υπολοίπων καλλιτεχνών δεν συνάδουν πολλές φορές με τις δικές μας, εντούτοις αυτό το στοιχείο είναι που κάνει τόσο ενδιαφέρουσα την ύπαρξή τους και την συμμετοχή τους στο φεστιβάλ, το γεγονός δηλαδή ότι δημιουργείται ένα forum για αποτελεσματική ανταλλαγή απόψεων, οπτικών, επιχειρημάτων, συναισθημάτων απορρέοντας έτσι ένα πλαίσιο ουσιαστικού και πραγματικά ελεύθερου διαλόγου. Όλα αυτά, λαμβάνοντας υπόψιν ότι ασχέτως προσέγγισης, όλες οι ομάδες έχουν εξασκημένο και αυξημένο αισθητικό κριτήριο για το θέατρο, όπως φάνηκε και από την συνάντηση, γνωριμία και συζήτηση των ομάδων στην τελετή έναρξης του φεστιβάλ, στην οποία παρευρεθήκαμε.
ΝΙΚΟΣ: Εγώ προσωπικά δεν γνωρίζω κάποια από τις υπόλοιπες ομάδες δεν γνωρίζω την δουλειά τους οπότε δεν μπορώ να πω κάτι, θα χαρώ όμως να τους γνωρίσω και όπως κάνω πάντα χωρίς να μπω στην διαδικασία να κρίνω τον τρόπο που εκφράζουν την κοινή μας αγάπη το Θέατρο!!
Φεύγοντας από αυτή τη διαδικασία – εμπειρία τι πιστεύετε θα μείνει αξέχαστο στην ομάδα σας;
ΝΙΚΟΣ: Η ίδια η διαδικασία – εμπειρία νομίζω απο μόνα τους θα είναι μια πολύ ισχυρή ανάμνηση.
ΒΑΝΕΣΣΑ: Η παράστασή μας Μπραντ του Ερρίκου Ίψεν, αλλά και η προετοιμασία για τη φεστιβαλική εκδοχή ”Μπραντ και Αγνή μια ψυχολογική διερεύνηση ή ένα κλειδί για τον Μπραντ” ήταν για εμένα από την αρχή μια συναισθηματική κατάδυση χωρίς ιμάντες ασφαλείας. Διασχίσαμε μεγάλο και τραχύ δρόμο, ο κάθε ένας από εμάς σε αυτό το ταξίδι έδωσε τον προσωπικό του αγώνα. Θα μείνει, λοιπόν, αξέχαστο, το γεγονός ότι, παρά τις αντιξοότητες, το πολυδύναμο μήνυμα του Μπραντ θα ακουστεί ξανά, αυτήν τη φορά στο Επί Κολωνώ, προσθέτοντας στο μωσαικό της ιστορίας της ομάδας μας μία ακόμη μικρή ιστορία επιβίωσης και αφορμής για γιορτή!
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ: Η δυνατότητα να λάβουμε μέρος και βήμα σε μια διαδικασία που εκτός από την παρουσίαση των προτάσεων και ανακαλύψεών μας, θα έχουμε την δυνατότητα να συμμετάσχουμε στον διάλογο, την ανάδραση και την συζήτηση γύρω από αυτές και γύρω από τις προτάσεις και των υπολοίπων καλλιτεχνών. Και φυσικά θα μας μείνει για πάντα αξέχαστο το γεγονός πως η καλλιτεχνική «κάθοδος» του Πολιτιστικού Σωματείου Θεάτρου και Τέχνης «ΔΥΙΟΣΚΟΥΡΟΣ ΦΟΙΝΙΞ» στην Αθηναϊκή κοινοπολιτεία ξεκίνησε πρώτα από το Off-off Athens Festival του Φεστιβάλ Επί Κολωνό, σηματοδοτώντας μια νέα λαμπρή εποχή παραγωγικότητας, δημιουργίας και προσφοράς στα κοινά.