H Μαρίζα Τσάρη με αφορμή την παράσταση «DEMONS» που πρωταγωνιστεί στο Θέατρο “Τζένη Καρέζη” σε σκηνοθεσία Χρήστου Σουγάρη, μιλά στο All4fun για την παράσταση, το έργο, τον ρόλο της, και πώς επέλεξε να γίνει ηθοποιός.
Μίλησέ μας για την παράστασή σας «Demons» το πασίγνωστο δράμα του Λαρς Νόρεν, σε σκηνοθεσία Χρήστου Σουγάρη.
Η ιστορία διαδραματίζεται στη Στοκχόλμη και εστιάζει στις ερωτικές/συντροφικές σχέσεις. Στον τρόπο που αυτές διαμορφώνονται, που συντηρούνται και τρέφονται μέσα στον χρόνο. Η κάθε προσωπικότητα διαμορφώνεται και διαμορφώνει το ζευγάρι, και έτσι εδραιώνονται οι ‘συμβάσεις’ της εκάστοτε σχέσης. Μέσα στο λοφτ ενός ζευγαριού αστών, τη νύχτα που ο σύζυγος έχει χάσει τη μητέρα του, αποφασίζουν, λοιπόν, να προσκαλέσουν το ζευγάρι γειτόνων τού κάτω ορόφου με σκοπό να περάσουν τη βραδιά τους μαζί. Από τη στιγμή εκείνη ξεδιπλώνονται περίτεχνα και οι τέσσερις χαρακτήρες. Ακολουθεί μια βραδιά γεμάτη εκπλήξεις, όπου όλοι τους ξεπερνούν τους ηθικούς και κοινωνικούς φραγμούς τους.
Υποδύεσαι την Γκένα, η οποία είναι ζευγάρι με τον Τόμας. Ποιοι είναι οι «δαίμονες» της ηρωίδας σου;
Η ηρωίδα που έχω την τύχη να ερμηνεύω, η Γκένα, είναι μία νέα μητέρα δύο μικρών παιδιών. Βρίσκεται σε μία σωματική κατάσταση εξάντλησης λόγω της φροντίδας των παιδιών της, αλλά και της ορμονικής αλλαγής που φέρει η περίοδος μετά τη γέννα, καθώς και η περίοδος του θηλασμού. Προέρχεται από δύο διαδοχικές εγκυμοσύνες και ταυτόχρονα θηλάζει. Ασχολείται αποκλειστικά με τη φροντίδα των παιδιών της. Δεν έχει προσωπικό χρόνο, ούτε κοινωνική ζωή. Όλα αυτά σε συνδυασμό, αποτελούν μία συνθήκη εξαιρετικά δύσκολη για μία σύγχρονη γυναίκα. Η σχέση με τον σύζυγό της έχει τεθεί πια σε μία καινούργια βάση. Η ίδια ψάχνει να βρει και πάλι τον εαυτό της, να ξανασυναντήσει τον εραστή και σύντροφό της. Μέσα σε όλες λοιπόν αυτές τις αλλαγές και συνθήκες, έχουμε ένα ζευγάρι που δε φαίνεται να επικοινωνεί. Δε φαίνεται να επικοινωνούν τις δυσκολίες τους. Έτσι, όταν τα προβλήματα δεν εκφράζονται, όταν η ενσυναίσθηση απουσιάζει μέσα στη σχέση, τότε μάλλον όλο αυτό συσσωρεύεται και μεταμορφώνεται σε έναν θυμό και μία απογοήτευση. Σίγουρα και σε μία απέραντη μοναξιά.
Μιλώντας για «δαίμονες», οι δικοί σου;
Οι δικοί μου δαίμονες… είναι τα σκοτάδια μου και οι φοβίες που μου παρουσιάζονται κατά καιρούς και σχετίζονται φυσικά με κάποια προσωπικά βιώματα, αλλά και με τη συλλογική συνθήκη που βιώνουμε τα τελευταία χρόνια στη χώρα μας, αλλά και σε παγκόσμιο επίπεδο.
Το έργο έχει δυνατούς διαλόγους και έντονες σκηνές. Υπάρχουν σκηνές που σε δυσκόλεψαν;
Υπάρχουν πράγματι σκηνές στο έργο αυτό, που είναι λεκτικά και σωματικά βίαιες και αυτό είναι δύσκολο από μόνο του, αλλά δουλεύοντας με φροντίδα και προσοχή με τον σκηνοθέτη και με τους συναδέλφους, βρίσκει κανείς τον τρόπο να προσεγγίσει αυτές τις δύσκολες σκηνικές στιγμές. Αυτό που ήταν πιο αιχμηρό όμως όταν ξεκινήσαμε την εργασία πάνω στο κείμενο και στην παράσταση, είναι η καλυμμένη βιαιότητα που κρύβουν οι χαρακτήρες του έργου. Μελετώντας τους χαρακτήρες, αναλύοντάς τους, παρατηρεί κανείς τι μπορεί να κρύβει κάθε άνθρωπος μέσα του. Πώς διαχειρίζεται κάθε άνθρωπος το δικό του τραύμα, τον δικό του ‘δαίμονα’ και με πόση βιαιότητα και τοξικότητα περνάει -ακόμα και απαρατήρητη- μέσα στις σχέσεις μας και τις μπολιάζει εντέλει, με βίαιες συμπεριφορές και καταστάσεις.
Μίλησέ μας για σένα; Αλήθεια, τι σoυ έκανε “κλικ” και επέλεξες να γίνεις ηθοποιός;
Ανήκω στην κατηγορία των ηθοποιών που άργησαν να αντιληφθούν πως τους αρέσει το θέατρο. Αφού ολοκλήρωσα τις πρώτες μου σπουδές πάνω στο art & design, ήρθα σε επαφή με το θέατρο και με γοήτευσε. Έδωσα εξετάσεις και πέρασα στη σχολή του ΚΘΒΕ. Αυτό που θα έλεγα πως μου κέντρισε το ενδιαφέρον τότε, αλλά ακόμα και σήμερα -όσο μεγαλώνω- γίνεται όλο και πιο έντονο, είναι το ότι μου δίνεται η δυνατότητα να ‘ζώ’, να ‘βιώνω’ διαφορετικές προσωπικότητες και συνθήκες, μέσα σ’ αυτή τη μία ζωή που έχω την τύχη να ζω. Είναι σαν να μπορώ να ταξιδεύω διαρκώς και να γνωρίζω διαφορετικούς πολιτισμούς και κουλτούρες για όσο διαρκεί η προετοιμασία και η παρουσίαση μιας παράστασης. Επίσης το γεγονός πως μου δίνεται η δυνατότητα να ‘παίζω’, να απολαμβάνω το παιχνίδι, είναι ζωτικής σημασίας, όπως ακριβώς είναι και για τα παιδιά!
Πες μου 5 λέξεις που περιγράφουν τον εαυτό σου;
1.αγαπώ το δίκαιο, 2.θεωρώ το χιουμορ, πηγή ζωής, 3. είμαι αγχώδης, 4.είμαι τρυφερή, 5.έχω ενσυναίσθηση. Θα βάλω και ένα 6ο… είμαι και ’λιιίγο’ γκρινιάρα!
Κάτι που δεν έχεις ακόμα κάνει, αλλά θα ήθελες;
Θα ήθελα πολύ να γυρίσω όλο τον κόσμο με ένα τροχόσπιτο…
Υπάρχει κάτι που σε στενοχωρεί στο ελληνικό θέατρο;
Στο ελληνικό θέατρο τα τελευταία χρόνια παρατηρείται ολοένα και περισσότερο η δυσκολία ηθοποιών να εργαστούν και να αναγνωριστεί η δουλειά τους, όντας μακριά από τη σφαίρα της δημοσιότητας. Εκατοντάδες ηθοποιοί μάχονται να βρουν τον χώρο τους και να διεκδικήσουν αυτά τα οποία τους αξίζουν μέσα σε ένα αντίξοο εργασιακό περιβάλλον, στο οποίο δίνεται περισσότερο σημασία στην επιρροή που μπορεί να έχει η αναγνωσιμότητά τους, παρά στις δυνατότητές τους.
Τι σε φτιάχνει και τι σε χαλάει στην Αθήνα;
Η ζωή στην Αθήνα προσφέρει την πολυτέλεια της πρόσβασης σε πολλά και διαφορετικά ενδιαφέροντα πολιτιστικά γεγονότα. Από συμβατικές θεατρικές σκηνές, σε πειραματικές σκηνές θεατρικές / performance / μουσικές / καλλιτεχνικές, τεράστια ποικιλία σε συναυλίες, μουσεία, καλλιτεχνικά εργαστήρια για όλες τις ηλικίες, επιμορφώσεις καλλιτεχνικές πάσης φύσεως, εναλλακτικούς καλλιτεχνικούς χώρους και πολλά άλλα. Όλα αυτά ενδυναμώνουν τους πολίτες και αποτελούν σημαντικά ερεθίσματα για την καθημερινότητά μας. Αυτό όμως που δεν απολαμβάνω καθόλου στην πρωτεύουσα είναι η έλλειψη πρασίνου, πάρκων και ησυχίας (είναι πολύ θορυβώδης πόλη). Επίσης η καθημερινή ‘ένταση’ των ανθρώπων στον δρόμο, στην οδήγηση και φυσικά η γενικότερη ακρίβεια, και ακόμα παραπάνω λόγω του υπερτουρισμού, έχουν καταστήσει, για μένα, αυτή την πόλη αρκετά αφιλόξενη και δύσκολη στην καθημερινότητά της.
Τα επόμενα σχέδια σου;
Με τους Δαίμονες, πήραμε παράταση και θα συνεχίσουμε στο θέατρο Τζένη Καρέζη μέχρι την Κυριακή των Βαΐων. Τα επόμενα σχέδια είναι εστιασμένα στην ξεκούραση γιατί η εργασία είναι συνεχόμενη από πέρυσι. Για τη χειμερινή σεζόν βρίσκομαι σε διαδικασία συζητήσεων. Είμαι εδώ γεμάτη χαρά και αδημονία για αυτά που θα έρθουν!
Γιάννης Αντωνίου 19-03-2025