Ποιος είναι ο ρόλος σου στην παράσταση Χρόνος Χώμα Νερό που σκηνοθετεί η Βίλια Χατζοπούλου; Μίλησε μας για τον ρόλο έτσι οπως τον είδες μόλις διάβασες το κείμενο και πως τον βλεπεις τώρα μετά τις πρόβες;
Παίζω έναν καταξιωμένο σκηνοθέτη σε τρεις διαφορετικές ηλικίες της ζωής του. Όταν διάβασα το κείμενο σκέφτηκα πως αυτός ο τύπος που υποδύομαι είναι ένα ψυχρό κάθαρμα. Έχουμε όλοι την τάση να βγάζουμε βιαστικά συμπεράσματα και να κατηγοριοποιούμε τους ανθρώπους. Όσο δουλεύαμε το έργο κατάλαβα πως έκανα λάθος. Είναι ένας καλός άνθρωπος που πήρε, κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες, κάποιες λάθος αποφάσεις. Είναι ένας πολύπλευρος χαρακτήρας με πραγματικά μεγάλο ενδιαφέρον. Σκοτεινός, γενναιόδωρος, επίμονος, παρεμβατικός, δίκαιος και άδικος. Ανθρώπινος δηλαδή.
Στην παράσταση βλέπουμε την εξέλιξη της ζωής, όλο τον κύκλο, από το χρυσάφι της νεότητας ως το χώμα της φθοράς. Σε απασχολεί ο χρόνος;
Σίγουρα με απασχολεί. Σε κάποιες περίεργες στιγμές, σκέφτομαι πως είναι αδιανόητο να πεθάνω και ο κόσμος να συνεχίσει να υπάρχει. Ύστερα, σκέφτομαι πως αν πεθάνω εγώ, για μένα μόνο τίποτα θα υπάρχει, οπότε τι με νοιάζει τι κάνουν οι άλλοι. Θέλω να περνάει ο χρόνος και να εξελίσσομαι, να γνωρίζω καινούργια πράγματα, να κάνω καλύτερα την δουλειά μου, να αγαπάω περισσότερο και με καλύτερους τρόπους τους ανθρώπους, να μην τους πληγώνω, τουλάχιστον όχι ανεπανόρθωτα, να είμαι πιστός στον ηθικό μου άξονα και να μην προδίδω τα ιδανικά μου, να ζήσω με έμπνευση και να πεθάνω από βαρεμάρα. Δεν φοβάμαι να γεράσω, ίσως επειδή είμαι ακόμα σχετικά νέος. Νομίζω πως δεν φοβάμαι και να πεθάνω, επειδή είμαι υγιής. Θα ήθελα να καταφέρω να ζω καλύτερα το τώρα, χωρίς να μου τρώνε χώρο οι σκέψεις του μετά. Δύσκολο πράγμα. Θέλω να είμαι δημιουργικός. Με κάθε τρόπο. Οπότε με απασχολεί ο χρόνος πολύ.
Πως είναι η συνεργασία με 4 γυναίκες επί σκηνής και μια στην καρέκλα του σκηνοθέτη;
Σε αυτό είμαι πολύ τυχερός. Συνάντησα πέντε υπέροχους ανθρώπους, ευγενέστατους, που με αγκάλιασαν και δημιούργησαν τις ιδανικές συνθήκες ώστε να μπορέσω να κάνω ό,τι καλύτερο μπορώ. Οι πρόβες ήταν κάτι το ιδανικό. Παίζω με τέσσερα πολύ ταλαντούχα κορίτσια και υπό την καθοδήγηση της Βίλιας, που είναι ο μαέστρος αυτής της προσπάθειας. Είμαι πραγματικά ευγνώμων. Θα ήθελα σε αυτούς τους ανθρώπους να τα δώσω όλα. Θα ήθελα να ξέρω τον τρόπο να τα δίνω όλα. Έχω την πρόθεση να τους δώσω όσα περισσότερα μπορώ. Είναι υπέροχες.
Ποια είναι για σένα η πιο δημιουργική στιγμή στη δουλειά σου; η πρόβα και η μελέτη του ρόλου ή , η ώρα που χτυπάει το τρίτο κουδούνι;
Δύσκολη ερώτηση. Ακουμπάνε αυτά τα δυο. Στην πρόβα παλεύεις να βρεις όσες περισσότερες απαντήσεις μπορείς σε ένα συγκεκριμένο χρονικό διάστημα. Στην παράσταση πρέπει να πεις τις απαντήσεις σου χωρίς να ξεχάσεις καμία και να ανακαλύψεις και άλλες. Αν έπρεπε να διαλέξω, θα έλεγα το τρίτο κουδούνι. Άλλωστε όλα για αυτό γίνονται. Είναι μια μάχη με την στιγμή, που έχει μεγάλο ενδιαφέρον.
Προέρχεσαι από μια επιτυχία με τα Αξύριστα Πηγούνια; εκεί τόσο η κριτική όσο και η αποδοχή του κόσμου( ακόμα και την τελευταία πρόσφατη σεζόν που ήσουν κι εσύ στην ομάδα) ήταν γενναιόδωρη και πλούσια. Νοιώθεις ότι αυτό θεατρικά άνοιξε κάποιον δρόμο για τη συνέχεια;
Του χρόνου θα είναι ο τρίτος χρόνος που θα βρίσκομαι στα Αξύριστα Πηγούνια. Για μένα είναι ένα όνειρο ζωής. Ήμουν θαυμαστής της παράστασης πριν παίξω. Η συνεργασία μου με τον Γιώργο Παλούμπη ήταν το ταβάνι των προσδοκιών μου σε σχέση με το Θέατρο. Είχα πει στον εαυτό μου, πως αν με σκηνοθετήσει ο Γιώργος δεν θέλω τίποτε άλλο. Ήρθε νωρίς και είμαι τρομερά χαρούμενος. Νωρίς είχα την ευκαιρία να παίξω και με τον Στάθη Σταμουλακάτο και τον Ηλία Βαλάση, δυο ηθοποιούς που είναι υπέροχοι και πάνω στην σκηνή και πίσω από αυτήν. Με έχουν βοηθήσει πολύ, ο καθένας με τον τρόπο του. Το να παίζεις σε ένα έργο του Τσίρου είναι κάτι το υπέροχο. Θα μπορούσα να γράφω ασταμάτητα για τα Αξύριστα Πηγούνια. Λατρεύω αυτή την δουλειά. Μετά τα Αξύριστα Πηγούνια έχουν ανοίξει αρκετοί δρόμοι. Κάποιους τους περπάτησα, κάποιους τους περπατώ και κάποιους άλλους τους άφησα για άλλους. Ένας δρόμος που άνοιξε και για τον οποίο είμαι χαρούμενος, είναι η παράσταση “Χρόνος Χώμα Νερό”. Από τα Αξύριστα Πηγούνια γνώρισα την Βίλια Χατζοπούλου. Η αλήθεια, πάντως, είναι, πως δεν έχω καμιά ιδιαίτερη πρεμούρα να μου ανοίγουν δρόμοι. Δεν το σκέφτομαι καθόλου. Ξέρω πως αν δεν σταματήσω να θέλω να κάνω Θέατρο, θα κάνω. Άλλωστε, ανήκω στην θεατρική ομάδα mementaλ από το 2014 και έχουμε τους τρόπους μας να ανοίγουμε τα δικά μας μονοπάτια με αρκετή επιτυχία. Είμαι τυχερός που κάποιοι άνθρωποι βρέθηκαν στον δρόμο μου και με εμπιστεύτηκαν, δίνοντάς μου την ευκαιρία να γνωρίσω καλύτερα το Θέατρο. Χάρη σε αυτούς έχω λιγότερα ερωτηματικά και καθόλου απωθημένα. Η πρώτη που με εμπιστεύτηκε ήταν η Χριστίνα Χριστοφή. Ένας πραγματικός στρατιώτης της Τέχνης. Την αγαπώ.
Τι σημαίνει να είσαι ηθοποιός στην Αθήνα το 2024;
Δεν σημαίνει κάτι. Η Αθήνα σου δίνει τις ίδιες ευκαιρίες να ενθουσιάζεσαι και να δυσανασχετείς, είτε είσαι ηθοποιός, είτε όχι. Είναι ωραίο να είσαι ηθοποιός, να παίζεις στο θέατρο Μπέλλος και να κάνεις κάθε μέρα πρόβα στην Πλάκα.
Σε τι έχεις αποφασίσει να μην κάνεις υποχωρήσεις στη δουλειά σου;
Δεν δέχομαι την αγένεια. Δεν έχω κανένα πρόβλημα να με θεωρεί κάποιος κακό ηθοποιό, δεν επιτρέπω σε κανέναν να με θεωρεί κακό άνθρωπο. Έχω πάντα τις καλύτερες προθέσεις και πάντα κάνω ό,τι καλύτερο μπορώ. Αν κάποιος είναι προσβλητικός ή βλάπτει την ψυχική μου υγεία, αποχωρώ. Δεν δέχομαι να μην τηρεί κάποιος τις συμφωνίες που έχουμε κάνει, γραπτές ή προφορικές. Δεν θεωρώ αυτονόητο πως θα είμαι ηθοποιός για το υπόλοιπο της ζωής μου. Κάνω Θέατρο, όσο αυτό ομορφαίνει την ζωή μου. Συνεπώς, δεν κάνω καμία υποχώρηση που μου προκαλεί δυσφορία, εκτός και αν η δυσφορία προκύπτει από μια δημιουργική πίεση, που έχει επιτελεί έναν αγνό σκοπό. Μέχρι στιγμής, πάντως, μόνο υπέροχοι άνθρωποι μου έχουν προκύψει στο Θέατρο.