Aκούς για έξοδο στο Μνημόνιο 2 μετά την εκλογική μάχη της 6ης Μαϊου και αναρωτιέσαι αν πρόκειται για ένα κόλπο των κομμάτων, προκειμένου να κερδίσουν ψήφους ή, αν μπορεί κάτι τέτοιο να συμβεί ρεαλιστικά. Βρεθήκαμε πρόσφατα στη συζήτηση που είχε ο υποψήφιος βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ στην Α’ Αθηνών Γιάννης Μηλιός στο θέατρο του Νέου Κόσμου και του κάναμε πέντε σημαντικές ερωτήσεις.
Καθηγητής πολιτικής οικονομίας στο Ε.Μ. Πολυτεχνείο και συγγραφέας πολλών οικονομικών βιβλίων έδωσε απαντήσεις στο All4fun σε απορίες, που έχουν δικαιολογημένα πολλοί συμπατριώτες μας.
– Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν αποδέχεται το Μνημόνιο 2. Πόσο ρεαλιστικό είναι να το αποποιηθεί από την στιγμή που έχουν υπάρξει υπογραφές;
Είναι γνωστό ότι ο πρόεδρος της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ είχε αποστείλει επιστολή στους Ευρωπαίους ηγέτες με την οποία προειδοποιούσε ότι οι υπογραφές αυτές δεσμεύουν τα κόμματα που τις βάζουν και όχι τον ελληνικό λαό. Η κυβέρνηση της Αριστεράς θα καταγγείλει τη δανειακή σύμβαση και θα διαπραγματευτεί την περίοδο μη πληρωμής χρέους με ρήτρα ανάπτυξης σε επίπεδο ηγετών Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η διαπραγμάτευση αυτή είναι απολύτως ρεαλιστική. Εκείνο που δεν είναι ρεαλιστικό είναι να «βγάλουν» την Ελλάδα από την Ευρωζώνη πόσο μάλλον από την ΕΕ. Δεν είναι καθόλου ρεαλιστική αυτή η απειλή, η οποία εδώ που τα λέμε εκτοξεύεται αποκλειστικά για εσωτερική κατανάλωση. Ο λόγος που είναι ένας ψεύτικος εκβιασμός είναι το κόστος μιας τέτοιας ενέργειας για τα κράτη που θα έπαιρναν αυτήν την απόφαση. Ο καπιταλισμός, ακόμη και ο ειδικός ανταγωνισμός των κρατών λειτουργεί στη βάση του κέρδους. Πιο πιθανό είναι λοιπόν να διαλυθεί η Ευρωζώνη από την εμβάθυνση αυτών των πολιτικών και της κρίσης παρά να αποβληθεί η Ελλάδα.
– Γιατί να ψηφίσει κάποιος ΣΥΡΙΖΑ και όχι ένα άλλο κόμμα;
Κατ’αρχήν για το πρόγραμμα του. Για τη διασφάλιση ενός εγγυημένου δικτύου κοινωνικής προστασίας, για να μην υπάρχουν άστεγοι, για να επανέλθουν οι μισθοί, για να καταγγελθούν οι δανειακές συμβάσεις. Αλλά πέρα από όλα αυτά γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ εννοεί αυτά που λέει για την ενότητα της Αριστεράς και θα προσπαθήσει να σχηματίσει κυβέρνηση Αριστεράς, δηλαδή να αλλάξει στην πράξη την κοινωνία του μνημονίου.
– Σε περίπτωση που ο ΣΥΡΙΖΑ βγει τρίτο κόμμα και του ζητηθεί να κάνει κυβέρνηση είναι σε θέση να το κάνει; Και με ποια κόμματα πρόκειται να συνεργαστεί;
Το χειρότερο σενάριο είναι να βγει ο ΣΥΡΙΖΑ τρίτο κόμμα. Αλλά ακόμη και θεωρώντας ότι δε θα είναι δυνατό να σχηματιστεί μνημονιακή κυβέρνηση, ο ΣΥΡΙΖΑ θα θέσει το πρόγραμμα του στη διάθεση της βουλής και εκεί θα ζητήσει ψήφο εμπιστοσύνης. Πρέπει να έχουμε υπόψη μας όταν συζητάμε αυτό το ενδεχόμενο ότι σ’αυτήν την περίπτωση στη βουλή θα δούμε πολύ ισχυρές αναταράξεις μέσα στα ηττημένα μνημονιακά κόμματα, πιθανές διασπάσεις, μετακινήσεις βουλευτών, γενικότερα μια πλήρη ανακατάταξη. Το πιο σημαντικό από όλα όμως θα είναι η πίεση της βάσης της αριστεράς για τη συνεργασία των αριστερών δυνάμεων. Στην πρωτοβουλία των μαζών προσδοκούμε και μετά τις εκλογές για να μπορέσουμε να σχηματίσουμε την κυβέρνηση της Αριστεράς.
– Η Ελλάδα είναι η πρώτη δύναμη παγκοσμίως στη ναυτιλία, όμως οι εφοπλιστές φορολογούνται πολύ λίγο. Τι σκοπεύει να κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ γι’ αυτό;
Να αυξήσει σε πολύ μεγάλο βαθμό τη φορολογία τους, να καταργήσει τις φοροαπαλλαγές τους, να φορολογήσει το τζίρο των offshore εταιριών τους. Επίσης να τους υποχρεώσει να αντιμετωπίσουν την ακτοπλοϊα μας σαν αυτό που είναι δηλαδή σαν κοινωνικό αγαθό.
– Ρεαλιστικά και χωρίς προεκλογικές υποσχέσεις υπάρχει σχέδιο ανάπτυξης της Ελλάδας χωρίς να μειωθούν δραματικά οι μισθοί και οι συντάξεις όπως ζητά το ΔΝΤ;
Εδώ παίζει πολύ μεγάλο ρόλο τι εννοούμε με τη λέξη ανάπτυξη. Ξέρετε πώς ανάπτυξη καπιταλιστική δε σημαίνει κατ’ ανάγκη κοινωνική ευημερία, ούτε καν ενσωμάτωση μεγάλου μέρους του πληθυσμού στην παραγωγική διαδικασία. Η ανάπτυξη που προτείνεται από το μνημόνιο, δηλαδή η αύξηση των κερδών μέσω της αύξησης της απόλυτης υπεραξίας, με ταυτόχρονη αύξηση της καταστολής και του αποκλεισμού ή και του εγκλεισμού μέρους της εργασιακής δύναμης για μας δεν είναι κοινωνική ανάπτυξη. Δε μας αφορά, είναι εκτός του πεδίου της όρασης μας. Εμείς μιλάμε για κάτι εντελώς διαφορετικό. Εμείς μιλάμε για την οικονομία των αναγκών, μιλάμε για την οικονομία που θα καλύπτει τις ανάγκες των ανθρώπων και θα αναπτύσσει τις δεξιότητες και τις δυνατότητες τους κατά τον καλύτερο για τους ίδιους τρόπο. Έτσι για παράδειγμα με τη μνημονιακή πολιτική όταν μια επιχείρηση δεν βγάζει κέρδη πρέπει να κλείσει, να μην πληρωθούν κατά το δυνατό οι μισθοί, να κατασταλούν οι εργαζόμενοι/άνεργοι που διεκδικούν, να απαξιωθεί το σταθερό της κεφάλαιο και μετά πιθανόν να χρησιμοποιηθεί από κάποιο άλλο μεγαλύτερο κεφάλαιο για να ξεκινήσει ξανά η διαδικασία της συσσώρευσης. Για μας όμως η λύση μπορεί να είναι να αυοτδιαχειριστούν οι εργαζόμενοι της την επιχείρηση που παραπαίει λόγω της κρίσης και πιθανόν να αλλάξουν τον προσανατολισμό τον τρόπο παραγωγής και διανομής, στη βάση των σχέσεων τους με την κοινωνία που τους περιβάλλει. Πρόκειται για άλλη φιλοσοφία απέναντι στην παραγωγή, την οικονομία και τελικά στη ζωή.
Του Κυρ. Κουρουτσαβούρη, 2/3/2012