13.7 C
Athens
Παρασκευή, 14 Φεβρουαρίου, 2025

ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΚΑΠΕΤΑΝΟΣ: Η Πτολεμαΐδα, η “πίκρα” του 2004, το μουντιάλ του 1994 και το Focus!

Οι επιλογές στην Πτολεμαϊδα είναι περιορισμένες και σχετίζονται κυρίως με το εργοστάσιο της ΔΕΗ το οποίο χαρακτηρίζει ολόκληρη την πόλη. Όπως συνέβη δηλαδή και στην περίπτωση του πατέρα του. Ο Παντελής Καπετάνος, όμως, προσδοκούσε κάτι το διαφορετικό. Και από την πρώτη στιγμή που κλώτσησε την μπάλα, ήξερε ποιον δρόμο θα ακολουθούσε.

«Όταν ξεκινούσα το ποδόσφαιρο θυμάμαι ότι έλεγα στον αδερφό μου, τον Κώστα ότι θα παίξουμε μαζί στην πρώτη εθνική. Και τα καταφέραμε και οι δύο. Από μικρό παιδί το μόνο που θυμάμαι είναι ότι ήμουν πάντα με μια μπάλα στο χέρι για να πάω να παίξω ποδόσφαιρο», θυμάται ο Παντελής, που θα γιορτάσει τα 27ά του γενέθλια τρεις ημέρες πριν την έναρξη του μουντιάλ.

Από τον Ηρακλή Πτολεμαϊδας βρέθηκε δικαίως στην εθνική ομάδα και μετράει αντίστροφα για το παγκόσμιο κύπελλο, το οποίο θα αποτελέσει το αποκορύφωμα της καριέρας του. Γεννημένος στις 8 Ιουνίου του 1983 ο επιθετικός της Στεάουα βλέπει ένα – ένα τα όνειρα του να γίνονται πραγματικότητα.

Το 2004, πάντως, του έμεινε η πίκρα που δε συμμετείχε στην ολυμπιάδα της Αθήνας. «Όταν αναλάβαμε τους ολυμπιακούς είχα πει στον Κώστα: Σκέψου να παίξουμε στη διοργάνωση. Η ειρωνεία είναι ότι όταν έγιναν οι πρώτες κλήσεις της ολυμπιακής ομάδας ήμουν μέσα στη λίστα. Έμεινα σχεδόν μέχρι το τέλος και κόπηκα την τελευταία στιγμή. Στενοχωρήθηκα πολύ».

Την ίδια χρονιά, όμως, βίωσε όπως και εκατομμύρια Ελληνες τη χαρά κατάκτησης του EURO 2004. «Ήμουν στην Πτολεμαϊδα. Ήταν παντού μια γιορτή. Αυτό που συνέβη τότε ήταν κάτι το ιδιαίτερο και ήταν λογικό οι πανηγυρισμοί που ακολούθησαν μιας τέτοιας επιτυχίας να είναι έξαλλοι». Στο αν μπορεί να συμβεί ξανά ένα τέτοιο θαύμα, δεν το αποκλείει κατηγορηματικά: «Κανείς δεν το πίστευε τότε και συνέβη. Σίγουρα είναι πολύ δύσκολο να ξαναγίνει, όμως, ποτέ δεν μπορεί να είσαι απόλυτος. Πρέπει πάντα να πιστεύεις για το καλύτερο. Για να φτάσεις μέχρι εκεί, βέβαια, πρέπει να έχεις και σύμμαχο σου την τύχη».

Το 1994 όταν η εθνική συμμετείχε για πρώτη φορά στο παγκόσμιο κύπελλο ο Παντελής ήταν μόλις 11 ετών. Θυμάται, όμως, τους αγώνες σαν να ήταν χθες. «Τους θυμάμαι κατά γράμμα. Ήμουν δημοτικό τότε, αλλά στο μυαλό μου θυμάμαι τα πάντα. Λόγω της διαφοράς της ώρας ήταν ξημερώματα, αλλά τα έβλεπα κανονικά τα παιχνίδια. Μου είχε μείνει ο τρόπος που είχε πανηγυρίσει μπροστά στην κάμερα ο Μαραντόνα. Γενικά μου άρεσε πολύ το ποδόσφαιρο. Όσο πιο μικρός ήμουν, τόσο ήμουν πιο φανατικός. Όταν είσαι μικρούλης τα βλέπεις όλα ρόδινα. Τα βλέπεις όλα καλά. Μετά που μπαίνεις στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο σε κουράζουν οι απέξω. Όταν πήγα στον Ηρακλή άρχισα να πονηρεύομαι. Όταν είσαι μικρός δεν μπορείς να σκέφτεσαι τι αληθινά μπορεί να συμβαίνει στο ελληνικό ποδόσφαιρο».

Τη γενέτειρα του την αγαπάει, αλλά παραδέχεται τη περιβαλλοντική ζημιά που προκαλεί: «Είναι μια πόλη που δίνει φως στην υπόλοιπη Ελλάδα (σ.σ. γέλια). Όλα αυτά τα εργοστάσια, όμως, που εκτείνονται και στις γύρω περιοχές και φτάνουν μέχρι την Φλώρινα έχουν προκαλέσει ζημιά στο περιβάλλον. Και σίγουρα και στην υγεία των εργαζομένων. Από την άλλη από τη ΔΕΗ ζουν τόσες οικογένειες. Έχει καλά λεφτά, όμως, και αυτό το σκέφτεται πολύ κόσμος. Και ο πατέρας μου δουλεύει εκεί και του αρέσει».

Σε αντίθεση με άλλους ποδοσφαιριστές που ξοδεύουν υπέρογκα ποσά για πανάκριβα αυτοκίνητα έχει ένα Φορντ Φόκους, που του έχει δώσει η Στεάουα. «Αυτό έχω και μου κάνει. Τώρα στο μέλλον ποτέ δεν ξέρεις». Οσο για τον ελεύθερο του χρόνο, του αρέσει το γράψιμο. «Μη φανταστείς κάτι το ιδιαίτερο. Στο ίντερνετ, με e-mail». Θα μπορούσε, λοιπόν, να γίνει δημοσιογράφος; «Όχι, δεν μπορώ να γράφω πολύ με το στυλό. Αν και τώρα πια όλα γράφονται στους υπολογιστές. Δε θα μπορούσα, πάντως, να γράφω τόσες σελίδες όσο εσείς (σ.σ. γέλια)…

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΕΘΝΙΚΗ

Από τα νέα πρόσωπα στο ομοσπονδιακό μας συγκρότημα ο Παντελής Καπετάνος αναμένεται ν’ αποτελέσει ένα σημαντικό επιθετικό εργαλείο στα χέρια του Οτο Ρεχάγκελ. Για τον 27χρονο στράικερ η παρουσία στο μουντιάλ αποτελεί όνειρο ζωής, όπως παραδέχεται. «Aνυπομονούμε για την έναρξη των αγώνων και η συμμετοχή στο μουντιάλ είναι κάτι που ήθελα πάντα στην καριέρα μου».

– Πώς σε υποδέχθηκαν οι υπόλοιποι διεθνείς;

«Το κλίμα είναι πολύ καλό. Δεν θυμίζει εθνική, αλλά σύλλογο. Υπάρχει οικογενειακή ατμόσφαιρα. Δεν είναι τυχαίες οι διακρίσεις της, ούτε και το δέσιμο του συνόλου της, όπως φαίνεται στο γήπεδο».

– Και φυσικά οφείλεται και στον Ότο Ρεχάγκελ.

«Πιστεύω ότι εκεί από εκεί ξεκινάει. Χάρη σε εκείνον υπάρχει το μοναδικό αυτό κλίμα».

– Μετά από 16 χρόνια στη δεύτερη συμμετοχή της στο μουντιάλ η εθνική μας βρίσκεται σ’ έναν όμιλο, όπου έχει και δύο παλιές γνώριμες.

«Πράγματι είναι σχεδόν οι ίδιες ομάδες. Θυμίζει τον όμιλο του 1994, αλλά όλοι ελπίζουμε φυσικά σε ένα διαφορετικό αποτέλεσμα. Και τα τρία παιχνίδια είναι σημαντικά, αλλά το κλειδί είναι το πρώτο. Αν κερδίσουμε τη Νότια Κορέα εκτός από την κατάκτηση τριών πολύτιμων βαθμών θα ανέβει και η ψυχολογία μας εν όψει της συνέχειας και θα είμαστε πιο κοντά στην επίτευξη της πρόκρισης στους «16».

– Μετά από μια τέτοια σεζόν ο Λιονέλ Μέσι μπορεί να ανακοπεί;

«Αν νικήσουμε στα δύο πρώτα παιχνίδια μετά δεν υπάρχει πρόβλημα (σ.σ. γέλια) τι θα κάνει ο Μέσι. Θα βρούμε το φάρμακο. Δίχως ίχνος πλάκας, πάντως, είναι με διαφορά ο καλύτερος παίκτης στον κόσμο. Σίγουρα η αξία του Κριστιάνο Ρονάλντο είναι αδιαμφισβήτητη, αλλά θεωρώ ότι ο Μέσι είναι μεγαλύτερος ποδοσφαιριστής».

– Εκτός της Ελλάδας ποια άλλη ομάδα θα υποστηρίζεις στη διοργάνωση;

«Για να πω την αλήθεια τώρα πια δεν είμαι τίποτα. Είμαι μόνο εθνική. Παλιά ήμουν π.χ. και Γαλλία. Δεν ήμουν με τις πιο μεγάλες, την Βραζιλία και την Αργεντινή. H Γαλλία του 1998 μου άρεσε πολύ. Μου άρεσε και η Αγγλία».

– Ποιους θεωρείς φαβορί για την επικράτηση;

«Υπάρχουν πολλές ομάδες. Π.χ. η Ισπανία είναι καταπληκτική, αλλά δεν ξέρω αν μετά το ευρωπαϊκό πρωτάθλημα μπορεί να κατακτήσει και το μουντιάλ. Η Βραζιλία παραμένει πάντα μια μεγάλη δύναμη, όπως και η Αργεντινή».

– Για τον πρώτο σκόρερ; Παντελής Καπετάνος μήπως;

«Ε, τώρα μου βάζεις δύσκολα (σ.σ. χαχα.). Είναι πάρα πολύ δύσκολο να βρεις τον πρώτο σκόρερ μιας τέτοιας διοργάνωσης, ειδικά όταν συμμετέχουν τόσοι πολλοί καλοί παίκτες. Είναι θέμα μέρας και φυσικά πορείας μιας χώρας. Αν δεν βοηθηθείς από τους συμπαίκτες σου και δεν πας ψηλά με την εθνική σου, δεν μπορείς να διεκδικήσεις αυτόν τον τίτλο».

Η ΖΩΗ ΣΤΗ ΡΟΥΜΑΝΙΑ

– Βρίσκεσαι πλέον σχεδόν δύο χρόνια στη Ρουμανία, όμως πώς βίωσες τις πρώτες στιγμές σου σε μια ξένη χώρα;

«Αρχικά λίγο δυσκολεύτηκα. Τον πρώτο μήνα μέχρι να μπω στο κλίμα. Μετά όλα πήγαν περίφημα. Περνώ πολύ καλά και το σημαντικό για μένα είναι ότι με αγαπάει ο κόσμος»

– Σε αναγνωρίζουν στον δρόμο;

«Πάρα πολύ. Για να πω την αλήθεια δεν περίμενα τόση αγάπη. Με σταματούν και μου ζητούν αυτόγραφα. Γενικά μου φέρονται πολύ καλά. Τέτοια αγάπη δεν την έχω νιώσει ξανά. Ίσως μόνο στην ΑΕΚ, όταν πρωτοπήγα».

– Επομένως φαντάζομαι ότι δεν έχεις μετανιώσει που αποφάσισες να μετακομίσεις στο Βουκουρέστι.

«Καθόλου. Το αντίθετο, μάλιστα».

– Θα παραμείνεις δηλαδή και την επόμενη σεζόν;

«Αυτό είναι καθαρά θέμα του προέδρου Μπεκάλι και από το αν θελήσει να με παραχωρήσει. Εγώ δεν σκέφτομαι να φύγω. Έχω συμβόλαιο ενός ακόμα χρόνου στην Στεάουα».

– Το Βουκουρέστι πώς είναι σαν πόλη;

«Πολύ ωραίο. Έχει πολύ πράσινο και αυτό μου αρέσει ιδιαίτερα. Πολλά εμπορικά κέντρα, έχεις πράγματα να κάνεις. Είναι λίγο δύσκολα τον χειμώνα από πλευράς κλίματος, αφού έχει αρκετό χιόνι. Όταν καλοκαιριάζει, όμως, γίνεται φανταστικό λόγω πράσινου».

– Έχει Έλληνες;

«Πολλούς. Πιο πολλούς και από Ρουμάνους (σ.σ. γέλια). Στον δρόμο ακούω πολύ συχνά ελληνικά. Δεν έχει μόνο φοιτητές, αλλά και επιχειρηματίες, που μένουν εκεί. Έχω γνωριστεί με αρκετούς και κάνουμε παρέα».

– Έχεις και ένα κίνητρο παραπάνω για ν’ αγωνίζεσαι καλά, όταν έρχονται και στο γήπεδο για να σε στηρίξουν;

«Σίγουρα, αλλά αυτό ισχύει περισσότερο για όλον τον κόσμο που έρχεται στο γήπεδο. Αυτό που βιώνω στην Στεάουα είναι φανταστικό. Το λέω ειλικρινά».

– Υπάρχει μια εντύπωση ότι το Βουκουρέστι είναι παλιομοδίτικο. Ισχύει κάτι τέτοιο ή, είναι απλά μια στερεοτυπική σκέψη;

«Ξέρεις με όποιον μιλάω από την Ελλάδα με ρωτάει το ίδιο πράγμα. Μπορώ να πω ότι η ζωή εδώ είναι πολύ καλή. Τα κτίρια ίσως είναι λίγο μουντά και ενδεχομένως να θυμίζουν και λίγο τη Γερμανία. Εκτιμώ, όμως, ότι είναι μια πολύ ωραία πόλη που συνεχώς αναπτύσσεται και δεν της λείπει τίποτα. Γενικά στη Ρουμανία γίνονται βήματα προς τα μπροστά. Ο τρόπος ανάπτυξης είναι πολύ γρήγορος. Αγγίζει σχεδόν το 200%. Οι Ρουμάνοι είχαν φροντίσει να πάρουν μέτρα εκ των προτέρων και έτσι η κρίση προς το παρόν δε φαίνεται να τους έχει αγγίξει».

– Αντίθετα με την Ελλάδα δηλαδή.

«Από την στιγμή που προσγειώθηκα εδώ είναι κάτι που ακούω συνεχώς. Όταν είσαι με την εθνική, όμως, είναι διαφορετικά και αυτό που σε ενδιαφέρει είναι το πώς θα πάει καλά στο μουντιάλ. Δεν το έχω βιώσει, λοιπόν, σε προσωπικό επίπεδο, αλλά όταν μιλάμε με τον πατέρα μου όλο αυτό μου λέει».

– Πώς περνάς μια τυπική μέρα στη Ρουμανία εκτός γηπέδων;

«Με την οικογένεια μου. Πριν από δέκα ήμερες ήρθε στη ζωή και το δεύτερο παιδί μου και είμαι πολύ χαρούμενος. Κάθομαι σπίτι, πάω βόλτα στο πάρκα με τα παιδιά και τη γυναίκα μου, για φαγητό. Γενικά γεμίζει το 24ωρο μου».

– Οικογενειάρχης δηλαδή.

«Ναι, και μου αρέσει πολύ. Όπως και στη γυναίκα μου. Της αρέσει επίσης το Βουκουρέστι. Να φανταστείς τώρα έχει μείνει εκεί με τα παιδιά και θα με περιμένει να γυρίσω. Για να σου πω την αλήθεια θα με ακολουθούσε όπου και αν πήγαινα να παίξω. Και αυτό είναι πολύ σημαντικό».

– Η Ελλάδα σου λείπει;

«Μόνο η οικογένεια μου και οι φίλοι μου. Το ποδόσφαιρο της ειλικρινά όχι. Εδώ οι Ρουμάνοι οπαδοί είναι πολύ πιο μπροστά από τους Έλληνες».

– Ποιο είναι το παραδοσιακό ντέρμπι για την Στεάουα;

«Κόντρα στην Ντινάμο. Είναι το απόλυτο ντέρμπι. Κάτι σαν Ολυμπιακός – Παναθηναϊκός. Είναι από την ίδια πόλη και χαρακτηρίζει το Βουκουρέστι. Υπάρχουν και άλλες ομάδες, όπως η Ραπίντ, αλλά τα συγκεκριμένα παιχνίδια δεν έχουν την ίδια αίγλη. Όταν παίζουμε με την Ντινάμο το γήπεδο είναι πάντα γεμάτο και όλος ο κόσμος ασχολείται μέρες. Διψάει για αυτό το ντέρμπι. Οι φανατικοί ενδιαφέρονται μόνο να κερδίσουν τον αιώνιο αντίπαλο τους και ας χάσουν όλα τα άλλα παιχνίδια στο πρωτάθλημα. Κάτι σαν Ελλάδα δηλαδή (σ.σ. γέλια)».

– Με τα 15 γκολ που πέτυχες έχασες για λίγο τον τίτλο του πρώτου σκόρερ.

«Ναι και στενοχωρήθηκα, διότι ήθελα αυτόν τον τίτλο. Έχασα τα δύο τελευταία παιχνίδια και λόγω εθνικής θα λείψω και την Κυριακή. Επομένως δεν προλαβαίνω να βγω πρώτος σκόρερ. Θα ήμουν ο πρώτος ξένος στην ιστορία, που θα τα κατάφερνε. Αν παραμείνω του χρόνου αυτός θα είναι ο προσωπικός μου στόχος».

– Τον χειμώνα, πάντως, κέρδισες το βραβείο του κορυφαίου ξένου ποδοσφαιριστή στη Ρουμανία.

«Γύρισα από την Ελλάδα και με βράβευσαν. Ήταν πολύ σημαντικό για μένα, διότι το ψήφισε ο κόσμος. Και μη φανταστείς ότι εδώ υπάρχουν αρκετά καλοί ξένοι. Δεν το περίμενα για να πω την αλήθεια».

– Η πορεία σου στην Στεάουα θα μπορούσε να θεωρηθεί και μια απάντηση σε όσους σε είχαν επικρίνει για την απόδοση σου στην Ελλάδα;

«Το έχω πει και στο παρελθόν. Το μεγάλο μου πρόβλημα στην ΑΕΚ ήταν οι κοιλιακοί. Είχα κάνει ήδη μια επέμβαση στον Ηρακλή και μετά ακολούθησαν δύο στην ΑΕΚ. Δεν μπόρεσα να παίξω όπως θα ήθελα στην ΑΕΚ. Και ήμουν 100% υγιής, ακριβώς όταν έφυγα».

– Όταν αποφάσισες να πας στη Ρουμανία είχες στο μυαλό σου την σκέψη ότι θα μπορούσες να κληθείς στην εθνική;

«Αρχικά το πρώτο πράγμα που με ενδιέφερε ήταν να παίξω. Από τη δεύτερη σεζόν άρχισα να το σκέφτομαι. Το είχα βάλει στόχο. Έγινε πραγματικότητα και είμαι πολύ χαρούμενος».

– Γενικά ικανοποιείς τους στόχους που θέτεις;

«Αυτόν τον πέτυχα (σ.σ. γέλια). Έχασα εκείνον του πρώτου σκόρερ, αλλά και τη δυνατότητα να στεφθώ πρωταθλητής. Δυστυχώς εμείς τον χάσαμε τον τίτλο. Το ρουμανικό πρωτάθλημα, πάντως, είναι σε καλό επίπεδο. Υπάρχουν και άλλες καλές ομάδες εκτός από εκείνες του Βουκουρεστίου, όπως η Κλουζ και η Τιμισοάρα. Τα πράγματα δεν είναι εύκολα για τους μεγάλους, όπως συμβαίνει στην Ελλάδα. Ακόμη και οι μεγάλες ομάδες χάνουν βαθμούς, ειδικά όταν παίζουν εκτός έδρας. Αν δεις τη βαθμολογία θα καταλάβεις πόσο ανταγωνιστικό είναι».

– Παρά το καλό επίπεδο, ωστόσο, η εθνική Ρουμανίας δεν έχει να παρουσιάσει κάτι αξιόλογο τα τελευταία χρόνια.

«Ισχύει. Ίσως οφείλεται στο ότι δε δουλεύουν τόσο πολύ. Είναι μια αλήθεια αυτό. Υπάρχουν πολλά ταλέντα εδώ. Εγώ δεν είχα ξαναδεί τόσα πολλά μαζεμένα ταλέντα. Και είναι ένα πρωτάθλημα το οποίο παρακολουθούν πολλοί σκάουτερ. Να με θυμηθείς, πάντως, ότι κάποια στιγμή θα έρθουν οι επιτυχίες στη Ρουμανία Τώρα έχει αναλάβει ο γιος του Λουτσέσκου και νομίζω πως θα ανεβάσει αγωνιστικά την εθνική».

– Και για τον Ηρακλή πιστεύεις πως κάποια στιγμή μπορεί να κάνει την υπέρβαση στη σουπερλίγκα;

«Είναι μια περίεργη ομάδα. Ακόμη και αν έχει πολύ καλό υλικό δεν καταφέρνει το κάτι παραπάνω. Όλα τα χρόνια που τον παρακολουθώ με προσοχή έχω καταλήξει στο συμπέρασμα ότι όσο καλούς παίκτες και αν έχει, όσο καλό υλικό, θα βρίσκεται πάντα εκεί…».

Του Κυρ. Κουρουτσαβούρη, από το www.pamemundial.gr, 09/06/2010

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ

Σχετικά Άρθρα

Τελευταία Άρθρα