Οι συντελεστές της παράστασης “Το Τέρας” μιλούν στο all4fun

Οι συντελεστές της παράστασης : ” Το τέρας” μιλούν στο All4fun για την παράσταση που παίζεται κάθε Σάββατο στο Life N’ Art Theater…

 

 

 

Το τέρας για μένα ήταν πραγματικά μια αποκάλυψη. Το διάβασα μονορούφι! Δεν μπορούσα να σταματήσω. Ήθελα να δω τι θα συμβεί παρακάτω. Στο τέλος η πρώτη σκέψη που έκανα ήταν: “τι έξυπνο θεατρικό έργο”! Από εκείνη τη στιγμή ήθελα να το δω στη σκηνή. Καμιά φορά τα όνειρα γίνονται πραγματικότητα κι έτσι μου δόθηκε αυτή η ευκαιρία. Δουλέψαμε με αφοσίωση όλοι οι συντελεστές. Κάναμε το καλύτερο που μπορούσαμε για να αποδώσουμε όλες τις “πτυχές” του κειμένου. Πρόκειται για ένα έργο πολύπλευρο, με αρκετά κωμικά, αλλά, κυρίως κοινωνικά και έντονα συγκινησιακά στοιχεία. Και φυσικά με ένα απρόβλεπτο, ιδιοφυές φινάλε. Μεγάλη πρόκληση. Ελπίζω να φανήκαμε αντάξιοι.

 

 

Όταν διάβασα το έργο πρώτη φορά μου έκανε εντύπωση το πώς ένα παιδί μέσα απο τις αντιδράσεις του μπορεί να αφυπνίσει τους γονείς του από τον λήθαργο της καθημερινότητας, να τους κάνει να αποκτήσουν συναίσθηση της ευθύνης για την πραγματοποίηση οικογένειας αλλά και συναίσθηση για το πού οδηγούνται οι σχέσεις στην κοινωνία της παγκοσμιοποίησης. Σήμερα, είμαστε πιο μόνοι απο ποτέ, θαρρώ, έχουμε τυφλωθεί και κυνηγάμε μόνο την ατομική και ιδιωτική μας υπόθεση, αδιαφορώντας για τον διπλανό, το συλλογικό καλό. Στο έργο δίνεται  αυτή η ανταγωνιστική σχέση με αρκετό χιούμορ και γλαφυρότητα, βλέπουμε στη σκηνή ενα ζευγάρι στο οποίο πρέπει να επέλθει η ισορροπία για να μη διαλυθεί η σχέση τους.

 

Αυτό, όμως, που κρατώ πιο έντονα από το έργο αυτό είναι η ανάγκη που μου δημιούργησε να σκεφτώ εξ αρχής τον τρόπο ζωής που θα ήθελα να έχω αν δημιουργήσω οικογένεια. Προβληματίστηκα για το πώς λειτουργούν οι γονείς σε μια σύγχρονη ανταγωνιστική κοινωνία  και πώς θα έπρεπε να λειτουργούν. Κατέληξα, πως η πρόοδος και η εξέλιξη της κοινωνίας μπλοκάρεται από την ρομποτική εργασία κι ότι ο άνθρωπος έχει πάψει να αισθάνεται και να αναπτύσσεται ελεύθερα.

 

 

Όταν πρωτοήρθε στα χέρια μου το κείμενο ξεχώρισα αμέσως το ποσο καλά συνδυάζει τα κωμικά με τα δραματικά στοιχεία. Θα έλεγα πως είναι αριστοτεχνικός ο τρόπος με τον οποίο ο Γιάννης Οικονομίδης βάζει το θεατή και τους ήρωες του έργου στον κόσμο που έχει δημιουργήσει. Οι γρήγορες εναλλαγές του έργου, έδωσαν τόσο σε μένα όσο και στη συμπρωταγωνίστρια μου τη δυνατότητα να δοκιμάσουμε τις υποκριτικές μας ικανότητες και να δουλέψουμε με τέτοιο τρόπο, ώστε ο θεατής, τελικά, να εκπλήσσεται από το ρυθμό της παράστασης. Θέλουμε τόσο εμείς που βρισκόμαστε επί σκηνής, όσο και οι άνθρωποι που μας παρακολουθούν να είναι σε μια δημιουργική εγρήγορση, να σκέφτονται και να προβληματίζονται επί τόπου, να αναγνωρίζουν, ίσως, τους εαυτούς τους στους ήρωες και να συμπάσχουν. Ποιες είναι πραγματικά οι αξίες της ζωής, κόντρα σε όσα πρεσβεύει ο σύγχρονος τρόπος ζωής; Αυτή την αλήθεια θεώρησα σπουδαιότερη στο έργο του Οικονομίδη, αυτήν αναζητάμε διαρκώς κι εκτός θεάτρου.