Αυτή η ιστορία γράφεται στις 3 τα ξημερώματα αδελφέ μου, είναι κάτι νύχτες μέσα στο κάγκελο που σε πιάνουν κάτι αϋπνίες και αρχίζεις να σκέφτεσαι την ζωή σου από το α ως το ω… τα λεπτά περνούν αργά βασανιστικά, δε τελειώνει η ριμάδα η νύχτα με τίποτα.
Δυο ώρες τώρα σκέφτομαι και σκέφτομαι τι έκανα στραβά, πολλά ήταν τα στραβά πολλά τα σωστά αλλά αυτό που κατάλαβα τελικά είναι, ότι πληγωνόμαστε από την αλήθεια του αλλού γιατί έχουμε την ανάγκη να ζούμε στο δικό μας ψέμα! Για αυτό και η αλήθεια πονάει . Εγώ έτυχε να είμαι πολύ ευαίσθητος και να μην αντέχω να βγαίνω από το ψέμα μου, για αυτό πολλές φορές όταν αναγκαζόμουν, εξόκειλα.
Τώρα θα μου πεις σου αρέσει να ζεις στο ψέμα; Και θα σου απαντήσω εγώ, ψέμα που δεν ξέρεις ότι είναι ψέμα είναι αλήθεια και πολλές φορές πιο γλυκιά από την πραγματική!
Τι θυμήθηκα τώρα! Πρέπει να ήμουν κοντά στα 16 τσογλαναρία, όταν μου την είχε δώσει να κατεβαίνω εκείνο το καλοκαίρι στην πειραϊκή να ψαρεύω. Είχα φτιάξει ένα καλάμι του είχα πετάξει και μια πετονιά πάνω, έπαιρνα και ψωμοτύρι και βουρ τα ψαράκια να τρέμουν.
Ως γνωστών όμως το ψάρεμα είναι τύχη και έμενα η τύχη μου ήταν μαύρη, αντί να πιάνω τίποτα σπάρους να τρώμε έπιανα συνέχεια κάτι μαύρα ψαράκια που ήταν μέσα στα κόκκαλα τα οποία τα έλεγαν καλόγριες! Ένα σπάρο πέντε καλόγριες, τις οποίες αναγκαζόμουν να πετάξω μέσα αφού δε τρωγώντουσαν, την γλίτωναν οι ψόφιες και την πλήρωνε ο σπάρος… την γλίτωναν είπα; Αυτές ναι αλλά υπήρχε μια η Μαρίνα η καλόγρια που δεν την γλίτωσε, τι θυμήθηκα πάλι, τι είναι το μυαλό από το ένα στο άλλο πάει, για πάμε στο άλλο.
Ένα πρωινό είπα να δοκιμάσω την τύχη μου στο ψάρεμα στο λιμάνι, πήρα τα σύνεργα μου και πήγα, άραξα σε μια πίντα και ξεκίνησα την εργασία μου. Δυο ώρες δεν είχα πιάσει τίποτα και ξαφνικά τι περνάει από μπροστά μου; Μια καλόγρια γύρω στα 28 με μια βαλίτσα στο χέρι, δε ξέρω τώρα πως και γιατί αλλά λόλανα, Ήταν η πρώτη καλόγρια που πραγματικά ήθελα να ψαρέψω. Ήθελα να δω το πλούτο που έκρυβε κάτω από τα ράσα. Είχε μια προσωπάρα θεϊκή καθότι και καλόγρια, τα στήθια της φούσκωναν τόσο πολύ που ήθελα να κάνω ορειβασία! Η αλήθεια είναι πως για να αγιάσεις πρέπει πρώτα να δοκιμάσεις τον πειρασμό και μετά να τον διώξεις! Εγώ ήθελα να κάνω τον πειρασμό της. Για αυτούς που θα με πουν αλήτη και παλιόπαιδο θα τους πω πως ο θεός με έστειλε να την δοκιμάσω, καθώς πολλοί προσπαθούσαν να αγιάσουν μόνο και μόνο υπό το φόβο της εξασφάλισης μια καλύτερης μετά θάνατον ζωής και όχι για την πραγματική κάθαρση της ψυχής. Έπρεπε να την βοηθήσω να καταλάβει σε ποια από τις δυο ομάδες άνηκε!
Πως τα λέω έτσι ο πούστης σήμερα! Αν ανατρίχιασες αδελφέ μου αναγνώστη μην νιώθεις άβολα και έμενα κάγκελο μου έχει γίνει… η τρίχα!
Με το που με διασχίζει αφήνω το καλάμι τρέχω και την πιάνω στο μπίρι μπίρι, η καλόγρια; Μηδέν, δε μου έδινε σημασία.
-Είμαι καλό παιδί, μη κοιτάς που μικροδείχνω 23 είμαι, είναι κακό που θέλω να γνωριστούμε να μιλήσουμε για το θεό;
Και άλλες τέτοιες κουταμάρες, ώσπου γύρισε και μου είπε…
-Αν θες να μιλήσουμε για το θεό έλα στην Τήνο πάω στο μοναστήρι.
-Σε ποιο μοναστήρι;
-Αν είναι αλήθεια όλα αυτά που μου είπες ο θεός θα σταθεί δίπλα σου και θα σε βοηθήσει να βρεις σε ποιο θα είμαι.
-Και αν το βρω;
-Πολλά μπορούν να συμβούν!
Αμάν τι κουβέντα ήταν αυτή, τέντωσα! Έπρεπε να πάω στην Τήνο, πως όμως 16 χρονών σκατό, χωρίς φράγκα στη τσέπη; Πήγα αμέσως και ζήτησα από την κυρά Μαρία, δε μπορώ να πω αποδείχτηκε ανοιχτοχέρα μου έδωσε πέντε φάσκελα με έστειλε και στον έξω από εδώ και ηρέμησα.
Αγόρι μου, σε αυτή την ηλικία αν βάλεις κάτι στο μυαλό σου δε σε σταματάει τίποτα. Άκου τώρα την φτιάξη!
Πήρα ένα φίλο μου τον Γιακουμή και του λέω με κάνεις δέμα, τι δέμα λέει αυτός; Απλά πράγματα, θα με έβαζε σε ένα κιβώτιο και θα με έστελνε στην Τήνο σα δέμα με αποστολέα κάποιον τάδε ο οποίος θα πλήρωνε εκεί μόλις το λάμβανε! Έξυπνο; Παμπόνηρο!
-Ρε μαλάκα θα κάνεις τέτοιο πράγμα για μια γκόμενα;
-Μη μιλάς έτσι είναι καλόγρια.
-Στα τέτοια μου.
-Τα τέτοια σου να μην τα ξανά αναφέρεις. Εδώ μιλάμε για αγάπη.
-Πότε την αγάπησες ρε;
-Άμα δεις κάτι βυζάρες που είχε, μια κωλάρα και ένα πρόσωπο!
-Έλα ρε σοβαρά;
-Ε τι παίζουμε; Τούμπανο.
-Άμα είναι έτσι!
Σε δυο μέρες το κόλπο είχε μπει σε δράση! Το καράβι έφευγε στις 9 το πρωί, στις 6 ο Γιακουμής τσίμπησε το τρίκυκλο του πατέρα του, βάλαμε μέσα το κιβώτιο αφού του είχαμε ανοίξει τρύπες και πήγαμε στο λιμάνι. Εκεί μας περίμενε ο Γιάννος άλλο φιλαράκι, με έβαλαν στο κιβώτιο και με πήγαν στο καράβι.
-Βαρύ ρε παιδιά το κιβώτιο.
-Έχει παχύνει τώρα τελευτ… θέλω να πω έχει μέσα πατάτες και άλλα.
Με τα πολλά μπήκα στο χώρο των αποσκευών, όταν ένιωσα το καράβι να ξεκινάει είπα να βγω από το κιβώτιο, αμέσως σκέφτηκα μην γίνει καμιά στραβή θα άφηνα λίγο χρόνο ακόμα και μετά θα ξεμπούκαρα.
Πιτσιρίκας ήμουν 6 το πρωί είχα σηκωθεί με πήρε ο ύπνος. Ευτυχώς ξύπνησα την ώρα που κατέβαινε ο κόσμος και έπαιρνε και τις αποσκευές του, μόλις έσπασε ο κόσμος λίγο πριν φύγει το καράβι πετάχτηκα από το μπαούλο και βγήκα έξω. Αμάν αδελφέ μου πρώτη φορά πήγαινα σε νησί, ένιωθα τέλεια! Τώρα το μόνο που έπρεπε ήταν να βρω την Μαρίνα! Ξεκίνησα αμέσως να ρωτάω για τα μοναστήρια, τρία είχε όλα και όλα, μέχρι το βράδυ τα γύρισα όλα αλλά η Μαρίνα πουθενά. Φρίκαρα με είχε κοροϊδέψει.
Το μεγάλο πρόβλημα τώρα ήταν πως πάνω στην τρέλα μου δεν είχα καθόλου χρήματα, ούτε για να φάω ούτε για να γυρίσω.
Κατά τις 9 το βράδυ όπως καθόμουν προβληματισμένος σε ένα παγκάκι και έβλεπα τον κόσμο να πηγαίνει πέρα δώθε, ακούω κάποιον να λέει πολύ ωραία τελικά η Πάρος! Αμάν τι έπαθα, με είχε πάρει ο ύπνος και δεν κατάλαβα ότι περάσαμε την Τήνο και βγήκα στην Πάρο.
Να μη τα πολύ λέμε και κουράζουμε, παρακάλεσα ένα καταστηματάρχη να πάρω ένα τηλέφωνο την κυρά Μαρία, αυτό ήταν! Ήρθε με το θειο μου την άλλη μέρα και με πήραν, το τι ξύλο έφαγα στο σπίτι δε λέγεται. Αυτό όμως που μου έκανε πιο πολύ εντύπωση είναι αφού είχε χρήματα για να έρθει με τον θειο μου γιατί δεν μου τα έδινε να πάω σα κύριος; Ούτε την Τήνο θα έχανα ούτε την Μαρίνα, α ρε Μαρίνα, δυστυχώς δεν γράψαμε την δικιά μας ιστορία.
Όπως έτρωγα το ξύλο, μου ήρθαν στο μυαλό τα λόγια της Μαρίνας. <<Αν είναι αλήθεια όλα αυτά που μου είπες ο θεός θα σταθεί δίπλα σου και θα σε βοηθήσει να βρεις σε ποιο θα είμαι>>. Δηλαδή για ένα ψεματάκι που της είπα ο θεός αντί να σταθεί δίπλα μου με έστειλε στην Πάρο. Άλλος ένας λόγος να βρισκόμαστε σε διαρκεί σύγκρουση μεταξύ μας!
Από τότε σταμάτησα και το ψάρεμα δεν ήθελα στη ζωή μου άλλες καλόγριες.
Ο μάγκας είναι ένας από όλους αυτούς τους ανώνυμους <<ήρωες>> που γεννηθήκαν σε μια φτωχογειτονιά του Πειραιά στα μέσα του 1940. Ένας από όλους αυτούς που για να επιβιώσει έπεσε στην αλητεία, την κλεψιά και την πονηρία, συνάμα όμως έμαθε την μπέσα, την τιμή και την αξία του λόγου. Τώρα που γέρασε μας αφηγείται μέσα από την φυλακή στιγμές από την ζωή του!
V-sam