Και εκεί που έχω φάει 14 χρόνια κάγκελο για βιαιοπραγία ενηλίκου διότι και καθότι τον έπιασα να έχει βάλει το αίσθημα να κοιτάζει το ταβάνι και ο υπαίτιος το πάτωμα, καθώς περπατάω τον όγδοο χρόνο ποινής και έχω πατήσει και τα 53 σκάει ο φύλαξ στο κελί και ρίχνει σήμα πως κάποιος με θέλει στο επισκεπτήριο.
-Εμέ; του λέω.
-Εσέ, μου λέει.
Έπεσα σε περισυλλογή 8 χρόνια ούτε μύγα δεν είχε περάσει να με δει ποιος θα μπορούσε ήταν; Μήπως η κυρά Μαρία; Αλλά η κυρά μαμά με είχε αφήσει πριν 37 χρόνια, μια μέρα μου είπε, α ρε τσόγλανε θα με φας εσύ μια μέρα με τα καμώματα σου και την έφαγα! Μετά από μια κλοπή που με τσίμπησαν της ήρθε οξύ έμφραγμα του… κάτι με καρδίου και τέντωσε, όλα και όλα είχε λόγο η αείμνηστη ότι έλεγε το έκανε! Ο δε πατέρας; Ήταν πιο έξυπνος, όταν με γέννησε η κυρά Μαρία, είπε:
-Αυτό το παιδί μια μέρα θα γίνει τσογλάνι και θα με καταστρέψει για αυτό πάω να πάρω σπίρτα.
Σπίρτα πήρε, σπίτι δε ξαναπάτησε, δεν έμαθα ποτέ για αυτόν. Η μάνα μου ήταν κυρία, τον περίμενε μέχρι να γυρίσει και επειδή δε γύριζε εγώ μεγάλωνα χωρίς μπαμπά και καθότι και διότι παιδί χωρίς μπαμπά δεν έχει χαλινάρι έπεσα στην τσογλανιά, στην ατιμία, στον έρωτα και σε πολλά ακόμα για να επιβιώσω. Γράμματα πολλά δεν έμαθα αλλά έμαθα την ζωή του δρόμου, άμε!
– Τι θα γίνει ρε θα έρθεις στο επισκεπτήριο ή θα με κοιτάς ;
– Μπαρδόν όργανο έπεσε σκέψη, πάμε.
Ανοίγει η πόρτα μπαίνω στην αίθουσα και το όργανο μου δείχνει αυτόν που με περιμένει, αμέσως του κάνω ακτινοσκόπηση. Μέτριου αναστήματος, στρόγγυλος, αξύριστος, γυαλάκιας, απεριποίητα νυχιά, παπούτσα 44 νούμερο. Κάτι δεν μου άρεσε.
Πάω κάθομαι απέναντι του και του βγαίνω επίθεση.
-Είσαι ο… και τι θες;
– Με λένε Νώντα Μπουρσουμάνη (κάτι τέτοιο πρέπει να είπε) είμαι δημοσιογράφος και θέλω να κάνουμε μια συμφωνία.
Τι είπε ο φιόγκος; Να κάνω συμφωνία με δημοσιογράφο; Δεν πηδάω καλύτερα την κυρά Γιωργία τη καθαρίστρια που είναι 75 χρόνων; Εδώ που τα λέμε εγώ την πηδάω 8 χρόνια εκείνη δεν μου κάθεται. Πάλι επίθεση.
– Δε κάνω συμφωνίες ρε με δημοσιογράφους πουλημένους του κατεστημένου.
– Να σας εξηγήσω…
– Ένας είμαι.
– Να σου εξηγήσω…
– Με ξέρεις και από χθες και μου μιλάς στον ενικό;
– Συγγνώμη.
– Από τότε που βγήκε το συγγνώμη χάθηκε το φιλότιμο.
– Μάλιστα.
– Τα μάλιστα κομμένα.
– Ότι πείτε…
– Μην ξανακούσω την φράση ότι πείτε, έτσι μου έλεγε και ο δικηγόρος ότι πείτε και ότι πείτε και τελικά έφαγα 14 χρόνια. Μίλα γιατί δε μιλάς;
– Τι να πω;
– Ήρθες εδώ και δεν ξέρεις τι να πεις;
– Μα δε με αφήνετe να μιλήσω.
– Έχεις δίκιο μίλα.
– Έλεγα…
– Ώπα και παύση. Δε με νοιάζει τι έλεγες τώρα τι θα πεις είναι το θέμα.
– Ρε ΜΑΛΑΚΑ θα με αφήσεις να μιλήσω;
– Παρακαλώ σας ακούω.
– Διάβασα σε μια παλιά εφημερίδα την ιστορία σου και την βρήκα ενδιαφέρουσα…
-Τι ενδιαφέρουσα ρε; Έγκυος ειναι; Μίλα όμορφα.
-Θα ήθελες κάθε εβδομάδα να γράφεις για την εφημερίδα μας ένα διηγηματάκι από συμβάντα της ζωής σου;
– Όχι! Και σηκώθηκα να φύγω καθότι και διότι ζούμε για ένα κούτελο στην κοινωνία, όχι και να το λερώσω να δουλέψω για την εξουσία.
– Θα σου δίνω για κάθε διήγημα 50 ευρώ.
Αμέσως ξανάκατσα, και δε το καθαρίζω με ένα πανάκι! 50 είναι αυτά.
-Μαύρα;
– Τι Μαύρα;
– Τα μάτια σου!
– Τι έχουν;
– Όταν τα βλέπω με ζαλίζουν. Ρε στουρνάρι, το χρήμα μαύρο ή φορολογήσιμο;
– Παίζει ρόλο;
– Εμ δε παίζει; Το θέλω μαύρο πίσσα κατράμι. Να νιώθω ότι κλέβω το κράτος, χούι είναι αυτό δεν κόβεται.
– Εντάξει για κάθε μια ιστορία που θα μου δίνεις την εβδομάδα θα σου δίνω 50 ευρώ είμαστε οκ;
– Είμαστε!
– Ωραία θα έρθω σε μια εβδομάδα ακριβώς, γεια!
– ‘Ωπα και κόκκαλο! Που πας;
– Φεύγω.
– Και εγώ;
– Τι εσύ;
– Εγώ μένω.
– Το ξέρω.
– Ναι αλλά πως μένω;
– Πως;
– Με πενήντα στο χέρι και δεν τα βλέπω.
– Τι; Προκαταβολή;
– Α γεια σου!
– Προκαταβολή δε δίνω το έχω σε κακό.
– Ρε Μπουρσουκαλέμη πως σε λένε, ξέρεις πόσοι με ζήτησαν πριν από εσένα; Ξέρεις; Αλλά που να ξέρεις γιατί αν ήξερες θα ήξερες και δεν θα ήσουν τώρα εδώ χωρίς να ξέρεις. Τα πολλά λόγια είναι φτώχεια.
– Δε καταλαβαίνω.
– Και εγώ γιατί είμαι εδώ; Για να καταλάβεις. Πας να βάλεις τηλέφωνο τι σου ζητάνε; Προκαταβολή τον πρώτο λογαριασμό, πας να βάλεις ρεύμα τι σου ζητάνε; Εγγύηση, πας να βάλεις νερό, τι σου ζητάνε; Εγγύηση. Και έρχεσαι εσύ εδώ ρε Νώντα να με βγάλεις από το κελί, να έρθω εδώ να σε δω, να με βάλεις στην πρίζα να γράφω και δε θα μου δώσεις εγγύηση; Νισάφι ρε Νώντα νισάφι με τους ερασιτεχνισμούς σας, δε μπορώ τους ερασιτεχνισμούς.
– Αφού δεν τους μπορείς γιατί σε έχουν πιάσει πάνω από 30 φορές πριν φας τα 14 χρόνια;
– Για αυτό δεν τους μπορώ.
Έκανε έτσι έβγαλε 50 ευρώ και μου τα έδωσε. Μου είπε πως θα έρθει την άλλη εβδομάδα και να έχω έτοιμη την ιστορία. Αμέσως σηκώθηκα βγήκα από την αίθουσα και στρώθηκα στην δουλειά. Φώναξα τον Γιάγκο, τον Αρίστο και τον Τέλη και ξεκινήσαμε το μπαρμπούτι! Όσο για την ιστορία, μέχρι την επόμενη φορά κάποιο συμβάν της ζωής μου θα ξεσκονίσω, άμε!
Ντόρτια; Φτου την τύχη μου μέσα, δεν ξεκίνησε καλά η μέρα, γκαντέμης ο Μπουρσουσούλης πως τον λένε.
Ευάγγελος Σαμιωτης