11.3 C
Athens
Τετάρτη, 19 Φεβρουαρίου, 2025

Το ρεπορτάζ 6

-Είμαι περήφανος για αυτό που έκανα, δεν βλέπω να μπορούσα να κάνω κάτι άλλο.

-Πως άρχισαν τα πράγματα;

-Από την αρχή.

-Θέλω να πω πως ξεκίνησε η ιστορία;

-Αφού θέλετε να πείτε αυτό γιατί λέτε το άλλο;

-Κοιτάξτε ο τηλεοπτικός χρόνος είναι περιορισμένος θα μας πείτε πως τι έγινε η να φύγουμε;

-Θα σας πω ντε, πω πω νεύρα. Είναι μεσημέρι, είμαι σπίτι και τρώω τα μακαρόνια που μου έχει φτιάξει η γυναίκα μου. Έρχεται ο γιος μου, δέκα χρονών, από το σχολείο με κλάματα, τρελάθηκα μου έκατσε το μακαρόνι στο στομάχι, ευτυχώς το είχα καταπιεί, τον ρωτάω τι έχει και εκείνος μόνο να κλαίει, το δάκρυ; Κορόμηλο. Βρε Βαγγελάκη τι συμβαίνει καμάρι μου; Πες στον πατέρα σου που σε αγαπάει, πες μου μην έρθει η μητέρα σου και νομίζει ότι φταίω εγώ και ποιος την ακούει.

Με τα πολλά μου έριξε την μπόμπα. Μπαμπά όλα τα παιδάκια στο σχολείο είναι περήφανα για τον πατέρα τους γιατί ο ένας είναι πιλότος, ο άλλος είναι δυνατός ο άλλος εκείνο ο άλλος το άλλο, εγώ τι να τους πω μπαμπά; Ότι είσαι σκατατζής;

Αυτό το έχει ακούσει από την μητέρα του επειδή δουλεύω σε αποφράξεις. Τον ηρέμησα και του είπα πως όλα θα πάνε καλά.

Δε το κρύβω έπεσα σε βαθιά κατάθλιψη. Κάθε παιδί πρέπει να είναι περήφανο για τον πατέρα του, όμως από την άλλη καταλάβαινα πως ήθελε να με έχει κάτι σαν είδωλο. Σπουδαίες ικανότητες δεν έχω, ούτε γρήγορος, ούτε δυνατός, ούτε καλή φωνή έχω, τίποτα το σπουδαίο.

Κλείστηκα στον εαυτό μου, έπρεπε να βρω μια λύση, τις επόμενες μέρες που αντίκρυζα το παιδί μου ένιωθα μειονεκτικά, δε λυπόμουν τον γιο μου αλλά τον εαυτό μου. Φυσικά το έκρυψα από την μητέρα του και για ένα περίεργο λόγο ούτε εκείνος της το είπε, μάλλον ντρεπόταν μέχρι και να της το πει.

Το μόνο που θα κέρδιζα αν το έλεγα στην γυναίκα μου είναι να μου έριχνε ευθύνες. Ήμουν αυτό που ήμουν, τι έφταιγα αν δεν ήμουν αυτό που ήθελε ο γιος μου; Σάμπως εγώ δεν ήθελα να είμαι αυτό που θέλει ο γιος μου και όχι αυτό που είμαι;

Να έκανα μια ληστεία; Θα με έπιαναν, δεν κάνω για τέτοια. Να έδερνα κάποιον; Θα με έδερνε. Να πηγαίναμε να παίξουμε κάποιο άθλημα με άλλους; Θα χάναμε. Να τον διάβαζα; Πιο πολλά ήξερε από εμένα.

Ένα Σάββατο που είμαστε και οι τρεις στο σπίτι και τρώμε, μου ήρθε αναλαμπή, ναι αυτό έπρεπε να κάνω! Όπως για πολλοστή φορά μου τα έψελνε η γυναίκα μου για τα οικονομικά, σηκώνομαι πάνω, της βάζω τις φωνές και της λέω πως δεν φταίω εγώ για όλα αυτά και πως από εδώ και πέρα εγώ θα κάνω ΕΓΩ κουμάντο στο σπίτι!

-Και;

-Μόνο το τασάκι θυμάμαι στο κεφάλι μου, το κηροπήγιο και το ραδιόφωνο μου το είπαν! Πλέον ο Βαγγελάκης φουσκώνει από περηφάνια στο σχολείο.

-Για τον πατέρα του;

-Όχι για την μάνα του!

-Και εσείς τι λέτε για όλο αυτό;

-Α δεν ξέρω, ότι πει η μάνα του…

F/B Evagelos Samiotis

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ

Σχετικά Άρθρα

Τελευταία Άρθρα