Σαν έρθει η αντάρα θάλλω από άφατη χαρά.
Τα ζοφερό το κλίμα που με κατατρύχει εδώ και μέρες παραλίγο να με φέρει στο ναδίρ.
Ήρθε, όμως, το μελίρρυτο κορίτσι και μου είπε χωρατά.
Μπροστά στο μαζεμένο στίφο, σαν μια μαγεμένη βακτηρία με ακούμπησε γλυκά.
Θεράπευσε τα δήγματα της μοίρας και μ’ έκανε να ξανανιώθω διαπρύσιος για τη ζωή.
Μακριά της όντως ένιωθα γλίσχρος.
Τώρα, όμως, μετακινήθηκα στην προσφυή μου θέση.
Είναι αυτή η ώσμωση σαν βρίσκεται πλάι μου.
Σαν μια πετροκαλαμίθρα, όταν βρίσκει τον προορισμό της.
Αδιαφορώ στους μύδρους για την ταπεινή της καταγωγή.
Και αν διαφωνεί κανείς με μένα αυθωρεί, δικαίωμα του.
Εγώ θ’ απαντώ ουμανιστικά…
ΚΥΡ. Κ.
& Το συγκεκριμένο εγχείρημα προέκυψε μετά το σχετικό κουίζ: