Η Ελλάδα είναι ίσως η ομορφότερη χώρα του κόσμου! Εντάξει, κι αν όχι, τότε αναμφίβολα ανήκει στις 5-6 ομορφότερες. Όμως όλος ο πλανήτης είναι πολύ γοητευτικός. Η συμπεριφορά των ανθρώπων μπορεί να τον φθείρει σταδιακά, αλλά γενικά πρέπει να νιώθουμε τυχεροί για το «σπίτι» μας.
Δεν θα σταθώ όμως σε όσα όμορφα δημιούργησε η φύση, αλλά σε ένα δημιούργημα των ανθρώπων. Τη Νέα Υόρκη. Βρέθηκα πρόσφατα για πρώτη φορά εκεί και περίμενα ότι θα συναντήσω κάτι που θα με τρομάξει. Διπλάσια σε έκταση από την Αθήνα, διπλάσια και σε πληθυσμό, τη φανταζόμουν χαοτική και απωθητική. Δε νομίζω όμως ότι υπάρχει άνθρωπος που γνώρισε τη Νέα Υόρκη και την αντιπάθησε.
Την αποτελούν πέντε δήμοι, αλλά στην ουσία πρόκειται για πέντε πόλεις μέσα στην πόλη! Το Μανχάταν είναι το κομμάτι που συγκεντρώνει το μεγαλύτερο τουριστικό ενδιαφέρον. Εκεί βρίσκονταν οι Δίδυμοι Πύργοι που έχουν αντικατασταθεί πια με 4 νέους ουρανοξύστες, το Άγαλμα της Ελευθερίας, το Σέντραλ Παρκ, τα σημαντικότερα μουσεία της πόλης, τα μεγαλύτερα κτίρια, τα θέατρα της λεωφόρου Μπρόντγουεϊ, η Τάιμς Σκουέαρ και περιοχές με τη δική τους ιστορία όπως η Τσάινα Τάουν, η Μικρή Ιταλία, το Σόχο και πιο βόρεια το Χάρλεμ.
Η Νέα Υόρκη που βλέπουμε στην τηλεόραση είναι το Μανχάταν. Το κοσμοπολίτικο κομμάτι, που αποτελεί όμως μόνο το 1/5. Μπρούκλιν, Κουίνς, Μπρονξ και Στέιτεν Άιλαντ είναι τα μέρη της πόλης που θα συναντήσετε κυρίως τον απλό κόσμο. Διαφορετικές τάξεις, διαφορετικά οικονομικά μεγέθη και εκεί. Κάποιοι πλούσιοι, πολλοί μικρομεσαίοι, πιο πολλοί φτωχοί, μαύροι, λευκοί, κίτρινοι, όλοι είναι εκεί. Κι όμως μακριά από το Μανχάταν, μακριά από τα «φώτα» μπορείς να συναντήσεις πολλά μέρη με ιδιαίτερη γοητεία. Είναι γοητευτικά, γιατί είναι αληθινά. Τους λείπει το φανταχτερό περιτύλιγμα του Μανχάταν, είναι όμως αυθεντικά. Και τελικά ισχύει ότι η Νέα Υόρκη είναι οι άνθρωποί της. Δεν θα ξεχάσω τα πιτσιρίκια με τα άφρο μαλλιά που έπαιζαν μπάσκετ στις φτωχικές γειτονιές του Μπρούκλιν, τους ήχους γκόσπελ από τις εκκλησίες κάθε Κυριακή, τους αμέτρητους Κινέζους στην Τσάινα Τάουν που έχουν φτιάξει τον δικό τους κόσμο στην καρδιά της πόλης ή τους Άραβες με τους ναργιλέδες τους σε κάθε γωνιά της Αστόρια, που πλέον δεν είναι και τόσο ελληνική.
Αυτό που απρόσμενα βρήκα εκεί, είναι ότι ανάμεσα σε 8,5 εκατομμύρια κόσμου, μπορείς να αισθανθείς τη σιωπή, τη γαλήνη, να έρθεις σε επαφή με τη φύση, να βρεις έμπνευση. Είναι μια πόλη που τα έχει όλα και είναι αδύνατο να σε απογοητεύσει…
Του Νίκου Καπίρη, 18/01/2013