Πρόλογος: Πρώτη φορά που το τραγούδι επιλέχθηκε πριν καν γραφτεί το κείμενο και πριν αποφασιστεί η φωτογραφία. Τίποτα όμως δε συμβαίνει τυχαία..
Σχόλια/ Παρατηρήσεις:
Σκαλίζω το μέσα μου, μέρες τώρα,
ανακατεύοντας τις γεύσεις και τα χρώματα
μιας εξασθενημένης μνήμης,
για να έχω κάτι να σου δωρίσω.
Τόσο προσωπικό.
Με ανακρίνω πριν τις πράξεις μου
και ανακηρύσσω επίσημα τον εαυτό μου,
κάθε φορά, αθώο.
Το βράδυ αυτό δε χωράει καληνύχτα.
Κι όμως, το γκάζι δεν είναι πάντα το σωστό.
Το βράδυ αυτό δε χωράει καληνύχτα.
Κι όμως με σαμποτάρω λέγοντάς τη.
“Δεν κάνεις τίποτα κακό!”, σιγοψιθυρίζω.
“Παίρνεις μαγεία, δίνεις μαγεία.”
Νοέμβριος 2012/ Γωνιά κατακόκκινη του καναπέ.
Αλεξάνδρα Κόνιακ