Τι κι αν η βροχή είχε φωνή; Τι θα μας έλεγε άραγε πέφτοντας από τον γκρίζο ουρανό μια Κυριακή πρωι στα μέσα του φθινοπώρου; Η βροχή για κάθε άνθρωπο συμβολίζει κάτι το διαφορετικό, σε άλλους επιφέρει μια κάθαρση ψυχής και συναισθημάτων και σε άλλους εκνευρισμό και μελαγχολία. Συμβολίζει κάτι μαγικό και ισχυρό ταυτόχρονα, μπροστά στα καιρικά φαινόμενα ο άνθρωπος είναι ανίσχυρος κα το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να τα θαυμάσει για την μεγαλοπρέπεια τους και την δύναμη τους.
Από την αρχαιότητα είχε δημιουργηθεί στους ανθρώπους το ερώτημα γι αυτό το υγρό φυσικό φαινόμενο. Επειδή το φαινόμενο της εξάτμισης ήταν άγνωστο οι περισσότεροι αρχαίοι λαοί πίστευαν πως πάνω από τον ουρανό βρίσκονται τεράστιες δεξαμενές νερού που κάθε τόσο έπεφτε στη Γη ως βροχή όποτε οι θεοί το αποφάσιζαν.
Στην ελληνική μυθολογία, η βροχή ήταν συνδεδεμένη με τον Δία ο οποίος ήταν ο μετεωρολογικός θεός που ήλεγχε τον ουρανό, την αστραπή, τη βροντή και φυσικά τις βροχές. Πραγματοποιούσαν θυσίες στο Λυκαίο Δία για να τον εξευμενίσουν να στείλει την ιερή βροχή σε περίπτωση ξηρασίας και κοντά στο ιερό του υπήρχε η πηγή Αγνώ οπού ο ιερέας του ναού προσευχόταν για την εμφάνιση βροχής ταράζοντας παράλληλα την γαλήνια επιφάνια του νερού με ένα κλαδί βελανιδιάς.
Ο Δίας εμφανίζεται σε διάφορους μύθους που σχετίζονται με τη βροχή. Για παράδειγμα ο μύθος της χρυσής βροχής ή ακόμη ο μύθος του κατακλυσμού του Δευκαλίωνα. Σύμφωνα με αυτόν το μύθο, ο Δίας θυμωμένος από την κακία των ανθρώπων, αποφάσισε να προκαλέσει ένα φοβερό κατακλυσμό, για να τους εξαφανίσει, σας θυμίζει κάτι αυτό;
Σε όλες τις θρησκείες υπάρχει μια μεγάλη καταστροφή από κατακλυσμό που προκάλεσε από οργή ο εκάστοτε Θεός… Μια άλλη θεότητα που συνδέονταν με το φαινόμενο της βροχής ήταν οι Υάδες οι οποίες ήταν αδελφές. Ήταν νύμφες κόρες της Πλειόνης και του Άτλαντα, του γίγαντα που έφερε τους ουρανούς στους ώμους του.
Ήταν οι θεότητες της βροχής, οι νύμφες της υγρασίας, οι τροφοί της φύσης. Οι Υάδες που είχαν διάφορες αδελφές, όπως τις Πλειάδες και τις Εσπερίδες ήταν πολύ συνδεμένες με τον αδελφό τους τον Ύα. Μια ημέρα, ενώ ο Ύας κυνηγούσε, σκοτώθηκε από ένα λιοντάρι. Οι Υάδες ήταν απαρηγόρητες και άρχισαν να κλαίνε από τη λύπη τους ασταμάτητα.
Ο Δίας τις λυπήθηκε και τις μεταμόρφωσε σε ένα σμήνος αστεριών στον αστερισμό του Ταύρου. Η βροχή αντιπροσώπευε τα δάκρυα των Υάδων για το χαμό του πολυαγαπημένου τους αδελφού. Τα ονόματα των Υάδων ποικίλλουν, η επικρατέστερη εκδοχή θέλει τα ονόματά τους να είναι: Φάολα, Αμβροσία, Ευδώρα, Κορωνίς και Πολυξώ.
Στην αστρονομία οι Υάδες είναι ένα σμήνος 34 αστεριών που βρίσκεται στον αστερισμό του Ταύρου και κυρίως στο μέρος που παριστάνει το μέτωπο του ζώου σχηματίζοντας ένα V, που διαμορφώνει τα κέρατα και τη μύτη του. Οι Υάδες θεωρούνται ως αστέρια που φέρνουν βροχή και η εμφάνιση του σμήνους αυτού πριν την αυγή προμήνυε κάθε χρόνο το τέλος του καλοκαιριού και τις πρώτες βροχές. Φαίνονται εύκολα με γυμνό μάτι τις νύχτες του Σεπτέμβρη και ήταν γνωστές από την προϊστορική εποχή όπως αναφέρετε από τον Όμηρο.
Στην άλλη πλευρά του πλανήτη τώρα στα σπήλαια της Βορειοδυτικής Αυστραλίας, κοντά στην περιοχή του ποταμού Glenelg του Κίμπερλι, από τον 19ο αιώνα έχουν ανακαλυφθεί μια σειρά από ζωγραφισμένα όντα, που οι ιθαγενείς αποκαλούσαν Wandjina. Οι τοιχογραφίες δείχνουν δεκάδες παράξενα λευκά κεφάλια χωρίς στόμα, με μεγάλα μαύρα μάτια και μακριές μύτες, να τα περιβάλουν αστραπές, σύννεφα ή βροχή.
Οι ιθαγενείς δεν τοποθετούσαν στόματα στα κεφάλια των Wandjina, γιατί όπως ισχυρίζονταν ήταν τόσο ισχυροί που δεν χρειάζονταν την ομιλία για να επικοινωνούν. Τι μπορεί να ήταν αυτά τα παράξενα πλάσματα; Αποκύημα τις φαντασίας μιας αρχαίας φυλής όπως ο δικός μας Δίας και οι Υαδες ή μήπως κάποια μορφή εξωγήινης ζωής;
Στη μυθολογία των Αβοριγίνων, οι Wandjina ήταν αρχαίες θεότητες της βροχής που ταξίδευαν πάνω σε ένα σύννεφο και προκαλούσαν ομαλές βροχοπτώσεις στους πιστούς ή τρομερές πλημμύρες στους άπιστους. Ο μύθος λέει, ότι τις πρώτες ζωγραφιές σχεδίασαν κάποιοι κυνηγημένοι ιθαγενείς για να ηρεμίσουν την οργή των θεών πριν τελικά πνιγούν.
Από τότε η φυλή των Mowanjum ξαναζωγράφιζει τις εικόνες αυτές κάθε χρόνο τον Δεκέμβρη. H ηλικία των πρώτων στρώσεων των χρωματισμών υπολογίζεται από το 3000 π.χ. Οι ερευνητές αρχαίων εξωγήινων θεωρούν τις τοιχογραφίες μερικά από τα πρώτα δείγματα εξωγήινης επισκεψιμότητας στο πλανήτη. Τι σχέση μπορεί να έχει η βροχή λοιπόν με την ζωή και τον πλανήτη μας; Μήπως δεν είναι ένα απλό φυσικό φαινόμενο που έχει να κάνει με την εξάτμιση του νερού τους καλοκαιρινούς μηνες;
Άγνωστο για μας τους περισσότερους το γιατί αυτός ο πλανήτης έχει τόσο ανάγκη την βροχή, το σίγουρο είναι ότι έχει μεγάλη ενέργεια και επιρροή πάνω μας αφού όχι μόνο επηρεάζει το σώμα μας αλλά και την ψυχή μας που πάει να πει ότι φέρει μεγάλη ενέργεια μαζί της η βροχή που πέφτει από τον ουρανό πάνω μας, πράγμα που συμφωνεί και ένας απλός φυσικός.
Θαυμάστε λοιπόν την βροχή που πέφτει, προβληματιστείτε και ευχαριστήστε, τον δικό σας θεό που ακόμα πέφτει από τον απέραντο ουρανό και εσείς έχετε την τύχη να μπορείτε να την δείτε να την μυρίσετε και να την νιώσετε στο πρόσωπο σας…
Της Αγγελίνας Παρασκευαϊδη, 23/10/2012