Πρόλογος: Άνευ προλόγου αυτή τη φορά.
Σχόλια/ Παρατηρήσεις:
Γιατί με ωθείς στο βούρκο κοπελιά;
Γιατί να ευχηθώ να σου προκύψει μίνι γάγγραινα στο δρόμο;
Έκκληση στη λογική η μοναδική λύση:
Να συνειδητοποιήσεις πως το μπλε κουρτινάκι που χωρίζει το θρανιάκι απ’το φακελάκι,
οδηγεί στον ίδιο πλανήτη. Ανήκει στον ίδιο κόσμο κοπελιά.
“Κοπελιά”. Σιχαμένη, αποκρουστική, φρικτή λέξη.
Καθώς κι οι λέξεις “βαριέμαι” και “ξενερώνω”.
Ταμπονάρω την πούδρα ελαφρά στο κούτελο και σκέφτομαι αν έπραξα σωστά.
Όχι για το ρήξιμο της ψήφου στην κάλπη
αλλά για το αν έκανα καλά
που δε σου ‘κλεισα το τηλέφωνο στα μούτρα
όταν υποστήριξες την κότα, όχι με τα χρυσά αυγά,
αλλά εκείνη που κλωσσά την πίσσα, το κτήνος και την απανθρωπιά που κρύβεις -άψογα- μέσα σου.
Ειδήσεις από παντού στο τέρμα και παιδάκια να τρέχουν ανυποψίαστα στην άσφαλτο/ Μάιος 2012
Αλεξάνδρα Κόνιακ, 13/05/2012