Οι Έλληνες είμαστε των άκρων. Πολιτισμένοι εδώ και χιλιάδες χρόνια, μα πολλές φορές απολίτιστοι στην καθημερινότητά μας. Ή μήπως όχι; Φέτος κατάφερα να γεμίσω το μυαλό μου με πολλές ενδιαφέρουσες εικόνες που με έκαναν και πάλι υπερήφανο για την Ελλάδα, μια αίσθηση που μου είχε λείψει πολύ. Είχα την τύχη να διαθέτω αρκετό ελεύθερο χρόνο αυτό το καλοκαίρι και ταυτόχρονα να έχω για παρέα, δύο ανθρώπους που μαγνητίζονται από την Αρχαία Ελλάδα περισσότερο από τον μέσο όρο.
Έτσι με παρέσυραν (γιατί μόνος δεν θα το έκανα) και βρέθηκα σε χώρους όπου όλοι οι Έλληνες θαυμάζουμε συνήθως από απόσταση. Παρθενώνας (+μουσείο), Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου και Δελφοί (+μουσείο)! Δεν θα σας πω πόσο όμορφος και επιβλητικός είναι ο Παρθενώνας.
Τον ξέρετε, οι Αθηναίοι τον βλέπετε κάθε μέρα, αλήθεια όμως, πόσες φορές έχετε βρεθεί εκεί; ΟΚ, αν είστε οδηγός ταξί, μέχρι πρόσφατα απεργός, σίγουρα κατέχετε το πανελλήνιο ρεκόρ επισκέψεων! Για μένα ήταν η δεύτερη φορά και πρώτη μετά από τα χρόνια του δημοτικού (και έχουν περάσει αρκετά από τότε). Με χαρά όμως διαπίστωσα ότι πέρα από τους τουρίστες που ταξιδεύουν από κάθε σημείο του πλανήτη, ήταν εκεί και μικρά παιδιά. Πιτσιρικάδες που τους είχαν πάρει οι γονείς ή οι παππούδες από το χέρι και βρέθηκαν εκεί για μια βόλτα, μια βόλτα παρέα με την ιστορία.
Δεύτερος σταθμός η Επίδαυρος. Απέχει 60 χλμ. από τον Ισθμό της Κορίνθου. Η διαδρομή είναι πολύ όμορφη και την έκανα για πρώτη φορά. Αν σας κουράζουν οι στροφές, η ανάσα που δίνει το πευκοδάσος θα σας χαλαρώσει και στο τέλος, όταν αντικρίσετε το θέατρο, δεν θα θέλετε τίποτα άλλο. Περισσότεροι από 30.000 άνθρωποι βρέθηκαν εκεί σε ένα τριήμερο στα τέλη Ιουλίου για να δουν τον Κέβιν Σπέισι να καθηλώνει ως «Ριχάρδος Γ’». Μια ξεχωριστή παραγωγή στο πιο ξεχωριστό θέατρο του κόσμου.
Κι εκεί που για πολλούς θα εξαντλούνταν τα αποθέματα κουλτούρας, βρήκα τη δύναμη να συνεχίσω. Δελφοί! Αρχαιολογικός χώρος που έχει διατηρηθεί σε πολύ καλό επίπεδο, με το στάδιο και το θέατρο να μοιάζουν ανεπηρέαστα από το πέρασμα του χρόνου. Αποκτάς γρήγορα την αίσθηση ότι η Πυθία είναι εκεί, σε περιμένει και αγωνιά να τη ρωτήσεις κάτι… Πραγματικά εξαιρετικό ήταν και το μουσείο. Από τα πλέον σημαντικά της χώρας, με αγάλματα, συλλογές και αντικείμενα που εντυπωσιάζουν και πραγματικά δεν περίμενα ότι θα δω εκεί.
Η Ελλάδα είναι ανεξάντλητη, περιμένει να την ανακαλύψουμε και για καλή μας τύχη δεν περιορίζεται μόνο σε νυχτερινή ζωή, καλό φαγητό και παραλίες. Έχουμε περισσότερα απ’ όσο νομίζουμε…
Του Νίκου Καπίρη, 6/9/2011