Πώς είναι όταν καλείς κόσμο σπίτι, φίλους που έχεις καιρό να δεις και θέλεις να τους περιποιηθείς και να περάσετε όμορφα; Που βάζεις αγαπημένα σου τραγούδια, φέρνεις την πολυθρόνα δίπλα στον καναπέ που κάθονται; Που ανάμεσα στα νέα τους λες και ξαναλές πόσο χάρηκες που τους είδες; Αυτήν ακριβώς την αίσθηση είχα το Σάββατο όταν πήγα να (ξανα)δώ τον Tim Booth. Ίσως έφταιγε και η παρέα μου, που με έκανε να χαλαρώσω και να απολαύσω το απόγευμα με τον Βρετανό αγαπημένο μου.
Δεν με νοιάζει που είπε μόνο 3 τραγούδια από James, τα οποία μου τάραξαν τις αισθήσεις και μου επέτρεψαν να κάνω μια μικρή βουτιά στον παραμελημένο βυθό μου. Laid, Sometimes, Siniorita έτσι κι αλλιώς όποια και να έλεγε δεν έχω Top5 γιατί έχω προσπαθήσει αλλά μάταια. Και 10 να έλεγε πάλι λίγα θα ήταν. Ήμουν όμως δίπλα του. Ακούμπησα τσάντα, τζάκετ στο ηχείο του κιθαρίστα, μέτρησα τα κορδόνια των μουσικών, είδα τα ξέφτια από τα τζιν τους, τράβηξα πίσω τα χέρια μου για να μην χτυπήσω την κιθάρα την ώρα που χόρευα το Laid. Έβλεπα τις ρυτίδες του Tim Booth, την φιγούρα του μέσα από το ραφ διάφανο πουκάμισο, το χαμόγελό του, την ικανοποίησή του. Όταν με κοιτούσε κατάματα, μάζευα το βλέμμα μου και το πήγαινα αλλού. Ντρεπόμουν. Αλήθεια λέω. Κι αν μπορούσα να του πω κάτι θα ήταν ή ότι ελπίζω να ανέβω στο Μάντσεστερ να τον δω να περφορμάρει στην πατρίδα του ή να κάνει την τρελή ιδρωμένη πατσαβούρα διπλανή της Λου να σταματήσει να κάνει σαν κατσίκι υποκρινόμενη ότι ξέρει τα λόγια και τα βασικά του χορού.
Μα δεν λένε ότι το καλό πράγμα φαίνεται από την αρχή; Εμείς τον είδαμε να τρώει με το υπόλοιπο γκρουπ σε ένα εστιατόριο στο Γκάζι, παράλληλα με τις γραμμές, είδαμε καλό, μαζεμένο κόσμο στην είσοδο του κτιρίου που θα λάβαινε χώρα το event, και σκλαβωθήκαμε μόλις μπήκαμε στην αίθουσα. Καλός εξαερισμός, άνετος, διαμορφωμένος ώστε όλοι να έχουν οπτική επαφή, φοβερό support, η έκπληξη των Silly Boy, και ένα δίωρο με τον αγαπημένο frontman να περπατάει ανάμεσα στο πλήθος άνετος, χωρίς προστασία, κόμπλεξ, αγοραφοβία.
Έτσι δεν πρέπει να άλλωστε με τους φίλους; Απλά, καθαρά, όμορφα, ανακουφιστικά.
Tης Αγγελικής Μακρή, 19/5/2011