“Δεν μ’ αρέσει να δουλεύω με ερωτεύμενους. Ίσως γιατί τους ζηλεύω -κι εγώ ο ίδιος λαχταράω να μαγευτώ. Ίσως πάλι γιατί ο έρωτας και η ψυχοθεραπεία είναι μεταξύ τους ασύμβατα. Ο καλός θεραπευτής πολεμάει το σκοτάδι και ζητάει το φως, ενώ ο έρωτας συντηρείται από το μυστήριο και καταρρέει μόλις αρχίσεις να τον εξετάζεις σχολαστικά. Κι εγώ σιχαίνομαι να γίνομαι ο δήμιος του έρωτα”.
Δέκα αληθινές ιστορίες ψυχοθεραπείας από τη κλινική εμπειρία του Ίρβιν Γιάλομ. Δέκα ανθρώπινες σχέσεις -δέκα θεραπευτικές περιπέτειες. Σ’ αυτή τη σπάνια περιγραφή του αφοσιωμένου θεραπευτή την ώρα της δουλειάς του, ένας δάσκαλος της ψυχιατρικής έρχεται ανοιχτά αντιμέτωπος όχι μόνο με τα δικά του συναισθήματα και σφάλματα αλλά και με την αβεβαιότητα που υπάρχει στην καρδιά της θεραπευτικής σχέσης.
Ο Γιάλομ στρέφει εδώ τον προβολέα τόσο στους ασθενείς όσο και στον εαυτό του. Περιγράφει και μελετά τη διαδικασία της εξερεύνησης, τη διαδικασία της συμμετοχής μέσα στην ψυχοθεραπεία και για τα δύο μέρη.
Μοιράζεται μαζί μας τις χαρές και τις επιτυχίες του, αλλά και -ακόμα πιο συναρπαστικό- τις αγωνίες του, τους περιορισμούς και τις αποτυχίες του στην κοινή του πορεία προς την αναζήτηση της αλήθειας και της ίασης με τον καθέναν από τους δέκα πρωταγωνιστές των ιστοριών του. Οι σαγηνευτικές αυτές ιστορίες προχωρούν πέρα απ’ την ψυχοθεραπεία και μιλούν για την ανθρώπινη μοίρα με όλη της τη σπαρακτική παραδοξότητα. Και σ’ αυτές ο Ίρβιν Γιάλομ επιτυγχάνει ένα πάθος κι ένα χιούμορ αντάξιο του ίδιου του Τσέχοφ.
“Ο δήμιος του έρωτα”, ο ίδιος ο θεραπευτής, είναι ο ενδέκατος θεραπευόμενος σ’ αυτές τις δέκα ψυχοθεραπευτικές ιστορίες.
Δέκα ιστορίες, τόσο αληθινές που μπορεί να συμβει και σε εμάς και στον διπλανό μας.
Πόσο έτοιμοι είμαστε να τις διαβάσουμε; Ο αναγνώστης από την πρώτη στιγμή μπαίνει στην κατάσταση του κάθε ασθενούς, καθιστώντας τον εαυτό του θύμα και θήτη ταυτόχρονα…
Πώς μπορούμε να παλέψουμε με τα όρια του ίδιου μας του εαυτού;
Σε πολλά σημεία, πιάνουμε τον ίδιο τον συγγραφέα να προσπαθεί να μας υποδείξει την διαδικασία που ακολουθεί στον κάθε “θεραπευόμενο” όπως τον αποκαλεί χαρακτηριστικά, ώστε εμείς να φερθούμε αντάξιοι στην κάθε περίσταση.
Μία εναλλαγη ρόλων στις πιο μύχιες σκέψεις του κάθε ασθενούς με βασικό κριτήριο την αντοχή του αναγνώστη.
Εγώ το λάτρεψα και το συνιστώ!
Επίσης, αυτό που μου κέντρισε το ενδιαφέρον είναι ο τρόπος που παρουσιαζόταν η κάθεμια μια περίσταση με λεπτότητα και ευαισθησία. Πάντως στο τέλος της κάθε ιστορίας, επέρχεται η λύτρωση και είναι αυτό που κάνει το βιβλιο να απευθύνεται σε δυνατούς αναγνώστες!( πρόσωπο κλειδί η ΜΠεθ από το ομώνυμο τίτλο του βιβλίο).
“Ο δήμιος του έρωτα” πρωτοδημοσιεύτηκε το 1990 και είναι το πρώτο βιβλίο του Ίρβιν Γιάλομ όπου ο διάσημος ψυχοθεραπευτής, μετά τα παγκοσμίως γνωστά επιστημονικά του βιβλία, επιχειρεί να αφηγηθεί λογοτεχνικά ιστορίες ψυχοθεραπείας. Παραμένει μέχρι σήμερα σημείο αναφοράς στο λογοτεχνικό του έργο
Της Αλεξίας Βλάρα