“Όταν κανείς φτάνει στην άκρη της θάλασσας, νιώθει μιαν ανεξήγητη χαρά. Το παιχνίδι του νερού με το μυαλό μας μοιάζει να πλαταίνει το νου μας, τη φαντασία μας, την ίδια μας τη σκέψη. Η διάθεση για τη ζωή αλλάζει κι ο κόσμος παίρνει ζωντανά χρώματα κι έτσι το ταξίδι… αρχίζει. Η περιπέτεια.
Μια τέτοια περιπέτεια, ένα σεργιάνι σε γη και θάλασσα είναι και τούτο το διήγημα. Το ταξίδι δεν είναι ποτέ εύκολο. Δεν έχει νόημα αν είναι εύκολο. Η ζωή η ίδια του ανθρώπου δεν είναι εύκολη, η θάλασσα, επίσης. Διάλεξα μια γλώσσα που με χαροποίησε το άκουσμά της. Είναι απλή, καθημερινή, δύσκολη ίσως για κάποιους, μα πιστεύω πιο κοντά στη θάλασσα.
Γνωρίζω καλά πως οι αγκαλιές, οι συντροφιές και οι κουβέντες των ανθρώπων είναι τεράστιες. Μπορούν και χωρούν τα πάντα. Κι αυτός είναι ένα στόχος, που έρχεται μέσα από όλες αυτές τις σκέψεις για τη θάλασσα. Δεν είναι, κατά την ταπεινή μου γνώμη, ένας ύμνος στη θάλασσα τούτο το βιβλίο. Είναι μια αναζήτηση για το τι μπορεί να χωρέσει η αγκαλιά του κάθε ανθρώπου, που κάθεται στην άκρη του κύματος και να μοχλεύει το είναι του”.
Γιώργος Καϊάφας