“Κυρά της Ρω” στο Θέατρο Σφενδόνη: μια Ζωή με Ζ κεφαλαίο…

“…Θέλω αντί για ίχνη, να αφήσω μια σημαία. Του ασήμαντου ανθρώπου, του κυριακάτικου τραπεζιού, της αρχαίας χαράς…“

Πάνω σε μικρές μαύρες εξέδρες, σαν άλλα φουρτουνιασμένα κύματα του Αιγαίου, η Φωτεινή Μπαξεβάνη περιδιαβαίνει τον τόπο και την ψυχή της Δέσποινας Αχλαδιώτη, της περίφημης Κυράς της Ρω.

Το ίδιο το κείμενο του Γιάννη Σκαραγκά, που ερμηνεύει η ηθοποιός, αποτελεί μια επίσκεψη στα ακριτικά νησιά του Καστελλόριζου και τη Ρω, τόπους που έζησε η απλή αυτή γυναίκα, ένα γλυκό “σκύψιμο” στη ζωή και τα έθιμα των ανθρώπων που ζουν σαν Ακρίτες στς απομακρυσμένες γειτονιές της Ελλάδας, μια τρυφερή αγκαλιά στο μεγαλείο του απλού ανθρώπου.Δεν υπάρχει ίχνος εθνικιστικής κορώνας, “ηρωικού πατριωτισμού”, πατριδοκαπηλείας και αναφοράς σε “ένδοξα έθνη” και “εκλεκτών” λαών, όπως ίσως θα περίμενε κάποιος. Η μορφή της “Κυράς της Ρω”, σμιλεύεται με αυτά τα ίδια υλικά που διαμορφώθηκε η Δέσποινα Αχλαδιώτη στην πραγματική ζωή της: αγάπη για τη ζωή και μόνο, αγώνας για την επιβίωση, χρώμα γαλάζιο και νερό, νερό, νερό.

Σε αυτά τα ίδια μονοπάτια καθοδήγησε την εξαίρετη ηθοποιό η Κατερίνα Μπερδέκα. Αποφεύγοντας άτοπες εξάρσεις, μεγαλοστομίες,, υπερβολές και ακρότητες, τοποθέτησε τη Φωτεινή Μπαξεβάνη να “παλεύει” με τα κύματα, στο έξυπνο σκηνικό του Γιώργου Γαβαλά και στους υπέροχους φωτισμούς του Λευτέρη Παυλόπουλου, με τον τσελίστα Τάσο Μισυρλή να “ζωντανεύει” τους ήχους του νησιού

Το νερό διακριτικά κυρίαρχο: η Κυρά της Ρω, νίβει χέρια, μουσκεύει μαντήλι, πίνει και ξεδιψάει, δροσίζει πρόσωπο. Ακόμα και αυτή η σημαία, γκρίζα από κουρέλια, που υψώνει στο τέλος έχει καθαγιαστεί πρώτα μέσα στο νερό, και υγρή υψωνεται από τα ίδια της τα χέρια.