11.5 C
Athens
Σάββατο, 14 Δεκεμβρίου, 2024

Δυο σκέψεις για το ξεχωριστό Whiplash

Πόσο μακριά μπορείς να φτάσεις για να κυνηγήσεις τα όνειρά σου; Τι πρέπει να θυσιάσεις; Τι αξίζει να θυσιάσεις;

Πού τελειώνει η φιλοδοξία και πού αρχίζει η υπερεκτίμηση των δυνατοτήτων σου;

Το Whiplash θέτει όλα τα ερωτήματα, ακολουθώντας την προσπάθεια του Andrew να καταξιωθεί ως μουσικός, να γίνει ένας εκ των σπουδαίων και να εντυπωσιάσει το μαέστρο Fletcher –εδώ ο J.K.Simmons στο ρόλο που του χάρισε το Όσκαρ Β’ ανδρικού ρόλου.

Στην αρχή της ταινίας, όταν ο Andrew γίνεται δεκτός στην ορχήστρα του Fletcher μοιάζει ανίκητος, σίγουρος για τον εαυτό του.

Άλλωστε είναι μέλος της καλύτερης μπάντας του σχολείου του, που είναι το καλύτερο μουσικό σχολείο της χώρας, όπως αποκαλύπτει με ολοφάνερη αλαζονεία σ’ ένα ντροπαλό κορίτσι από την Αριζόνα που θα εγκαταλείψει πριν καλά καλά μπει στη ζωή του.

Γρήγορα όμως οι ψευδαισθήσεις του καταρρέουν, αφού ο Andrew δεν είναι, όπως αποδεικνύεται, ο καλύτερος στο είδος του.

Ο Damien Chazelle γράφει, σκηνοθετεί και μιλά για όνειρα και μουσική σ’ αυτήν την ταινία, την πρώτη του, δίνοντάς μας, άθελά του, μια μικρή γεύση των δυνατοτήτων του που απογειώθηκαν στο μαγικό Lalaland.

Η μουσική είναι άλλωστε και ο κρυφός πρωταγωνιστής της ταινίας, αφού μπορεί ο Andrew να ματώνει σε κάθε πλάνο- ο Miles Teller είναι συγκλονιστικός- αλλά τελικά την παράσταση, ακόμη και τη θέση στον τίτλο της ταινίας κλέβει η μουσική- το Whiplash παίζεται ξανά και ξανά όσο περνά η ώρα και γίνεται μανία, μια κορυφή που θέλει να κατακτήσει με κάθε κόστος

Αλήθεια, εγκαταλείπουμε ποτέ τα όνειρά μας;

Εκάτη Κάππα, 17/10/2018

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ

Σχετικά Άρθρα

Τελευταία Άρθρα