Η αγάπη για το φαγητό και το κρασί αποτελεί συχνά πηγή έμπνευσης για τους σεναριογράφους του κινηματογράφου. Οι ταινίες που έχουν γυριστεί και πραγματεύονται σχετικά θέματα είναι αμέτρητες. Εμείς επιλέγουμε για εσάς και σας προτείνουμε ένα shortlist 20 ταινιών για τις κρύες νύχτες του Χειμώνα! Η συνέχεια επί της οθόνης…
1. Babette’s feast (1987): Δεν νοείται λίστα με ταινίες που έχουν ως κεντρικό στοιχείο το φαγητό και δεν περιλαμβάνει τη συγκεκριμένη. Ζεστή, έξυπνη και σοφή ανάμιξη αγάπης, πίστης και τέχνης, η ταινία που είναι γυρισμένη σε ένα χωριό της Δανίας διηγείται την ιστορία της Γαλλίδας Babette που δουλεύει 14 χρόνια ως οικονόμος και μαγείρισσα σε δύο ευσεβείς αδελφές. Στο πρώτο μέρος ξεδιπλώνονται οι χαρακτήρες και η μεταξύ τους σχέση, ενώ στο απολαυστικό δεύτερο μέρος φαίνεται καρέ καρέ η προετοιμασία αλλά και η απόλαυση του λουκούλλειου γεύματος που η Babette θα ετοιμάσει ως ένδειξη ευγνωμοσύνης στις δύο αδελφές. Αυτό το δείπνο και η ηδονή της απόλαυσής του θα σταθεί τελικά αφορμή να ξεφύγουν από τα δεσμά και τα «πρέπει» της πίστης τους και να ζήσουν όσα κάποτε τους απαγόρεψαν.
2. Big Night (1996): Χωρίς το φαγητό η συγκεκριμένη ταινία δεν θα υπήρχε γιατί αυτό έχει τον πρωταγωνιστικό ρόλο. Διαδραματίζεται το ’50, όπου δύο αδέρφια Ιταλοί μετανάστες στην Αμερική, προσπαθούν να βρουν ένα τρόπο να σώσουν το εστιατόριό τους το οποίο βρίσκεται στα πρόθυρα χρεοκοπίας. Και ο λόγος είναι απλός: το φαγητό που σερβίρουν είναι υπερβολικά γκουρμέ για τα γούστα των κατοίκων της περιοχής, και ο σεφ Primo είναι αρκετά υπερήφανος για να δεχθεί να ακολουθήσει αυτό που θέλουν οι πελάτες. Έτσι, αναγκάζονται να εφαρμόσουν ένα σχέδιο πραγματοποιώντας το τέλειο δείπνο που θα τους φέρει την πολυπόθητη πελατεία. Κατά την διάρκεια της προετοιμασίας η οθόνη γεμίζει με σκηνές μέσα στην κουζίνα, τα χειροποίητα ζυμαρικά φτιάχνονται μπροστά στα μάτια μας ενώ είναι πρακτικά αδύνατον να μην νιώσετε κάποια στιγμή την μυρωδιά του βασιλικού να σας γαργαλάει την μύτη. Προνοήστε να έχετε φαγητό στο σπίτι γιατί βλέποντάς τους να απολαμβάνουν τις λιχουδιές είναι σίγουρο πως μείνετε πεινασμένοι.
3. Charlie and the Chocolate Factory (2005): «Στο τέλος, ο Charlie Bucket κέρδισε ένα εργοστάσιο σοκολάτας. Αλλά ο Willy Wonka είχε κερδίσει κάτι καλύτερο, μια οικογένεια. Και ένα πράγμα είναι σίγουρο. Πως η ζωή δεν υπήρξε ποτέ πιο γλυκιά». Έτσι τελειώνει μια από τις ομορφότερες ιστορίες του Roald Dahl που αποφάσισε να μεταφέρει στην οθόνη ο αριστουργηματικός Tim Burton. Ο Charlie είναι ένα παιδάκι που ζει σε συνθήκες εξαιρετικής φτώχειας και παίρνει δώρο στα γενέθλιά του μία σοκολάτα. Μέσα σε αυτήν βρίσκει το τυχερό χρυσό κουπόνι και κερδίζει μια επίσκεψη στο εργοστάσιο σοκολάτας του Willy Wonka (Johnny Depp), όπου συμβαίνουν διάφορα ευτράπελα. Η εν λόγω ταινία-αποκάλυψη των μυστικών και της μαγείας της σοκολάτας όμως, καταλήγει στο συμπέρασμα πως δεν είναι τελικά το τι τρως αλλά με ποιούς το μοιράζεσαι στο ίδιο τραπέζι.
4. Chocolat (2000): Σκηνικό που μας ταξιδεύει στην γαλλική επαρχία του 1959. Τη μονοτονία και τη συντηρητικότητα της περιοχής, έρχεται να διαταράξει η Vianne Rocher που ερμηνεύει εκπληκτικά η Juliette Binoche. Μαζί με την κόρη της ανοίγει ένα μικρό ζαχαροπλαστείο που θα καταφέρει να απελευθερώσει τα πάθη των κατοίκων της πόλης και να τους συνεπάρει με την μαγική της σοκαλατοποιία.
5. Εat, drink, man, woman (1994): Μια ταινία του Αng Lee που αφηγείται την οικογενειακή ιστορία ενός σεφ και των παιδιών του. Και όλα μέσα από την προετοιμασία αλλά και τη διαδικασία του γεύματος. Το εξαιρετικό της ταινίας αυτής είναι ότι μέσα από τις οικογενειακές σχέσεις αλλά και τον τρόπο που το κάθε μέλος προσπαθεί να λύσει τα προσωπικά του προβλήματα, καταφέρνει να συλλάβει τη γενική αλλαγή του τρόπου συμπεριφοράς μεταξύ των γενεών στο Taipei. Συγκινητική αλλά και αστεία ταινία που προβάλλει όπως καμιά άλλη την κινέζικη κουζίνα και που σίγουρα δεν πρέπει να δείτε με άδειο στομάχι!
6. Επικίνδυνες μαγειρικές (2010): Η Νανά κλείνει τα μάτια. Ο Δημοκλής της σερβίρει στο στόμα μια πατάτα με γέμιση από χαβιάρι και της ψιθυρίζει: «Μάσησέ την αργά. Μέχρι που να γίνει δική σου. Είναι η επαφή σου με τη γη. Και το κάθε αβγό από χαβιάρι υπόσχεται έναν κόσμο άγνωστο, μαγικό επικίνδυνο». Δύο άντρες, ο ένας διάσημος σεφ, ο άλλος μάγειρας του Εμπορικού Ναυτικού, οι δυο τους διεκδικούν την Τρίτη πλευρά του τριγώνου, τη Νανά. Με την γαστριμαργική φιλοσοφία της ταινίας να πατά και με τα δυο πόδια στο σήμερα, ο Βασίλης Τσεμελέγκος δίνει ρυθμό, χρώμα και γεύση σε μια πικάντικη ιστορία. Γαστρονομικός σύμβουλος του φιλμ ο Χριστόφορος Πέσκιας, που κάνει κι ένα πέρασμα από την ταινία. Σκηνές αποπλανητικές, με σταγόνες λεμονιού να λούζουν αβγά αχινού και ατάκες όπως: Τα φαγητά, όπως και οι σχέσεις, δυναμώνουν με την απουσία των υλικών τους. Μια παρουσία μπορεί να σε πάει μέχρι εκεί που φτάνεις. Μια απουσία μπορεί να σε ταξιδέψει παντού!
7. Harold and Kumar go to White Castle (2004): Μια ταινία με άφθονο γέλιο και απίστευτα σκηνικά μεταξύ δύο νεαρών συγκατοίκων που αποφασίζουν να περάσουν ένα βράδυ Παρασκευής καταναλώνοντας όσα περισσότερα White Castle hamburgers αντέξουν. Φυσικά αυτό τους το σχέδιο θα πάρει απρόσμενη τροπή αφού θα παγιδευτούν σε ένα επικό ταξίδι απίθανων στοχασμών και ακόμα πιο απίθανου ντελίριου. Ο μοναδικός σκοπός τους σε αυτή την διαδρομή που έχει τεθεί εκτός ελέγχου είναι να φτάσουν στο «White Castle» και να φάνε τα πολυπόθητα πεντανόστιμα burgers!
8. Jiro Dreams of Sushi (2011): Πρόκειται για ντοκιμαντέρ που αφορά έναν βραβευμένο με τρία αστέρια Michelin Shokunin ο οποίος τελειοποιεί την τεχνική του για πάνω από 75 χρόνια. Shokunin δεν αποτελεί, όπως μαθαίνουμε, μόνο τίτλο για αυτούς που κατέχουν την τεχνοτροπία αλλά αποτελεί ταυτόχρονα κοινωνική υποχρέωση και στάση ζωής. Στο υπόγειο εστιατόριό του που χωράει μόλις 10 άτομα, ο Jiro Ono επιδιώκει άκοπα καθημερινά την τελειότητα. Είναι εντυπωσιακός ο τρόπος με τον οποίο βλέπουμε την ζωή του να ξεδιπλώνεται μπροστά μας αλλά και το πώς η πειθαρχία και η αυτοκυριαρχία που τον διακατέχουν μεταφέρθηκε και στους γιους του. Έτσι, πέρα από απολαυστικές σκηνές προετοιμασίας σούσι, ουσιαστικά μας παραδίδεται μια ολόκληρη φιλοσοφία ζωής, ηθικής και αξιών.
9. Julie & Julia (2009): η ταινία που έκανε όλους όσους έχουν πάθος με το φαγητό να τρέξουν στους κινηματογράφους αλλά και αυτή που έκανε μόδα το food blogging. Έχουμε μια Julie και μια Julia με ένα κοινό μεταξύ τους -πέραν του ονόματος-. Την αγάπη τους για τη μαγειρική. Η καταπληκτική Meryl Strip υποδύεται την πασίγνωστη Julia Child που ζει στο Παρίσι του ’50 και προσπαθεί να γίνει η μαγείρισσα που όλοι ξέρουμε, ενώ η Αmy Adams υποδύεται την Julie Powel, που απογοητευμένη από τη ζωή της βρίσκει διέξοδο στο βιβλίο μαγειρικής της πρώτης και το μετατρέπει σε ένα λυτρωτικό οδηγό αυτοβοήθειας. Φτιάχνει το δικό της food blog και περιγράφει κάθε της μαγειρική απόπειρα. Με εκπληκτικές σκηνές στην κουζίνα, πανέμορφα καρέ από ζουμερά λαχανικά, πολύχρωμα γλυκά και λαχταριστά πιάτα, αποτελεί μια εύπεπτη ταινία που καλό θα ήταν να απολαύσετε συνοδεία καλού φαγητού. Εγώ για να σας γλυτώσω από απελπισμένες εξορμήσεις στην κουζίνα το λέω.. Α, και «Βon appétit!».
10. Like Water For Chocolate (1992): Για όποιον πιστεύει πως το φαγητό μπορεί να μεταφέρει συναισθήματα και να εξάψει τις αισθήσεις, αυτή είναι η ιδανική ταινία. Μεταφερόμαστε στο Μεξικό, όπου οι παραδόσεις και τα έθιμα κυριαρχούν και διαμορφώνουν τις ζωές των ηρώων. Ο Πέδρο και η Τίτα ερωτεύονται όμως δεν μπορούν να παντρευτούν μιας και πρώτα πρέπει να αποκατασταθεί η μεγαλύτερή της αδελφή και αυτή οφείλει να μείνει στο πλευρό της μητέρας της και να την προσέχει. Σαν να μην έφτανε αυτό, η μητέρα της κανονίζει να παντρέψει τον Πέδρο με την αδελφή της. Έτσι, τα καταπιεσμένα συναισθήματα της Τίτα βρίσκουν διοχετεύονται στο φαγητό της και συγκινούν όποιον το δοκιμάσει. Εμείς φυσικά παρακολουθούμε να ξεδιπλώνεται μπροστά μας μια υπέροχη ιστορία αγάπης αλλά και μια ολόκληρη μυσταγωγία κατά την διάρκεια της προετοιμασίας των γευμάτων.
11. My Dinner with Andre (1981): Ο Wallace Shawn, συγγραφέας και σεναριογράφος, αναγκάζεται να πάει για δείπνο με τον Andre Gregory, εν αποστρατεία σκηνοθέτη θεάτρου. Όλο σχεδόν το έργο διαδραματίζεται στο τραπέζι του εστιατορίου, και εμείς ως αδιάκριτοι συνδαιτυμόνες «κρυφακούμε» την συνομιλία τους και φυσικά ταυτόχρονα, παρατηρούμε ολόκληρο το δείπνο. Το επίκεντρο είναι στους διαλόγους και στην επί σχεδόν δύο ώρες ανάλυση της κοσμοθεωρίας και της φιλοσοφίας του καθενός ενώ υπάρχουν μερικά απολαυστικά σχόλια που παρεμβάλλονται στην ομολογουμένως δύσπεπτη συζήτηση και αφορούν φυσικά το φαγητό.
12. No Reservations (2007): Διασκευή ουσιαστικά του Mostly Martha. Η Catherine Zeta-Jones υποδύεται τη διάσημη σεφ Kate, που είναι η επιτομή της control freak καριερίστριας που ζει και εργάζεται στην Νέα Υόρκη. Μια αυταρχική επαγγελματίας που πάντα στο τέλος της βάρδιας καταλήγει μόνη σε ένα άδειο διαμέρισμα. Στη ζωή της θα εμφανιστεί η Zoe, η πρόσφατη ορφανή μικρή ανιψιά της και η συμβίωση με την εννιάχρονη λάτρη του junk food θα αποδειχθεί δύσκολη υπόθεση. Όταν όλα δείχνουν πως θα λυγίσει, στο εστιατόριο που δουλεύει, εμφανίζεται ο γοητευτικός πλην εκνευριστικός Nick, για να της κλέψει την παράσταση στην κουζίνα και την… καρδιά της. Απ’ τις intro σκηνές της ταινίας αυτή που η Kate μιλάει με τον ψυχολόγο της για το signature dish της και τον υπέροχο συνδυασμό που πετυχαίνει το ορτύκι με την σος τρούφας, είναι μία από τις πιο γαργαλιστικές για τον ουρανίσκο κινηματογραφικές σκηνές. Περιέχει επίσης μερικές εκπληκτικές σκηνές που αναδεικνύουν την ένταση που επικρατεί μέσα στην κουζίνα κατά την διάρκεια της βραδιάς.
13. Πολίτικη Κουζίνα (2003): απίστευτα καρέ εικόνων που όχι μόνο τα βλέπεις αλλά με έναν μαγικό τρόπο καταφέρνεις ταυτόχρονα να τα μυρίσεις και να τα γευτείς. Όλα αυτά αναδεικνύονται μέσα από ατάκες-φιλοσοφία ζωής που αποκαλύπτουν το πως η γαστρονομία κρύβεται μέσα στην αστρονομία και πως η γεωγραφία μαθαίνεται ευκολότερα σ’ ένα μπακάλικο κάπου στην αγορά της Κωνσταντινούπολης. Ταινία πασπαλισμένη από την αρχή μέχρι το τέλος με κανέλα, κύμινο και κάθε λογής μπαχαρικό, και ειπωμένο μέσα από τους μαγειρικούς κώδικες των ανθρώπων που συνδυάζουν δύο πολιτισμούς. Ένα κινηματογραφικό κομψοτέχνημα που μας ταξιδεύει στο σύμπαν της γαστρονομίας και μας αποδεικνύει πως τα πάντα περνούν από την κουζίνα και εξαρτώνται από τα καρυκεύματα που τα συνοδεύουν!
14. Ratatouille (2007): Πρόκειται για το ποντικάκι που όλοι αγαπήσαμε και το μοναδικό που δεν θα μας πείραζε να βρίσκεται στην κουζίνα μας! Η ταινία που κέρδισε το Όσκαρ κινουμένων σχεδίων, διηγείται την ιστορία του Ratatouille που κατάφερε να οδηγήσει τον ανίδεο Linguini στον μαγικό κόσμο της γαλλικής γαστρονομίας. Καταφέρνοντας να ξεχωρίσει όλα τα καλά συστατικά και τους σωστούς συνδυασμούς γεύσεων, μεγαλούργησε στην κουζίνα του διάσημου εστιατορίου του Παρισιού «Gasteau». Είναι εκπληκτικό το πόσοι μαγειρικοί κανόνες προβάλλονται στην ταινία, αλλά το αληθινό μήνυμα στο τέλος είναι πως όλοι μπορούν να μαγειρέψουν!
15. Sideways (2004): Το tagline της ταινίας είναι κατατοπιστικό: δυο φίλοι ανακαλύπτουν το κρασί, τις γυναίκες και τον εαυτό τους. Κι αυτό είδαμε. Αντιμέτωποι με τα πάθη και τις ανασφάλειες τους, ο Miles μας συστήνεται ως χωρισμένος γευσιγνώστης και ο Jack ως άνεργος ηθοποιός που βρίσκεται λίγο πριν τα σκαλιά της εκκλησίας. Οι εικόνες είναι μαγικές, με τους δυο τους να ταξιδεύουν στους αμπελώνες της Santa Ines, με τον πρώτο να ‘χει το μυαλό του στο κρασί και τον δεύτερο στις γυναίκες. Μιας εβδομάδας περιήγηση και κάμποσα ποτήρια Sanford Vin Gris, Pinot Noir Whitcraft του 2001 και Louis Latour Pommard, κάνουν τους δύο ήρωες να έρθουν πιο κοντά ο ένας στον άλλο και στον ίδιο τους τον εαυτό, αναθεωρώντας την στάση τους στη ζωή. Μια γλυκύτατη κωμωδία βασισμένη περισσότερο στο λόγο παρά στις καταστάσεις, που κάνει cheers σε διαχρονικού προβληματισμούς όπως τη φιλία, τη μοναξιά και την αλλαγή. Και βέβαια, το καλό κρασί.
16. Soul Kitchen (2009): Ο Ζήνος Καζαντζάκης, Έλληνας μετανάστης δεύτερης γενιάς, είναι ιδιοκτήτης ενός άθλιου παρακμιακού εστιατορίου στο Αμβούργο. Ξαφνικά όμως όλα ξεκινούν να του πηγαίνουν στραβά: η κοπέλα του φεύγει για Σαγκάη, οι τακτικοί του πελάτες τον εγκαταλείπουν και ο ίδιο υποφέρει από δισκοπάθεια. Την ίδια περίοδο προσλαμβάνει έναν ιδιαίτερα ταλαντούχο σεφ πλην όμως άκρως ιδιόρρυθμο και αναγκάζεται να πάρει για δουλειά τον μικροαπατεώνα ανεύθυνο αδερφό του ώστε να μπορεί να παίρνει άδεια από την φυλακή. Με την βοήθεια του μανιακού σεφ που θα αλλάξει όλη την αισθητική του εστιατορίου αλλά και την καταπληκτική μουσική υπόκρουση, το καταδικασμένο μέρος θα μεταμορφωθεί στο νέο hot spot.
17. Tampopo (1986): Ο σκηνοθέτης του Juno Itami, το χαρακτήρισε «ramen western»-τα ράμεν είναι κινέζικα ζυμαρικά και ουσιαστικά αποτελούν είδος γρήγορου φαγητού. Μέσα από αυτή την ταινία που αφορά τις απολαύσεις και το φαγητό, ξεδιπλώνεται η ιστορία του Goro, ενός οδηγού φορτηγού που γίνεται μέντορας και καθοδηγητής της ηρωίδας στην προσπάθειά της να πετύχει το τέλειο ramen. Μαζί με αυτή την ιστορία περιπλέκονται και άλλες όπως αυτή του πλούσιου γκάνγκστερ και της ερωμένης του, που σαν μοναδικά ενδιαφέροντα έχουν το φαγητό, το σεξ, τον θάνατο και το σινεμά. Μέσα από τις ιστορίες φανερώνονται οι κεντρικές θεματικές της ιαπωνικής ζωής και κουλτούρας όπως η φτώχεια, η οικογένεια, η ενοχή και η απάτη.
18. The Chef (2012): Ο Jacky είναι αυτοδίδακτος λάτρης της υψηλής κουζίνας και ο Alexandre Lagarde είναι διάσημος σεφ στο Παρίσι ο οποίος δέχεται πόλεμο από τον ιδιοκτήτη του εστιατορίου στο οποίο δουλεύει, που θέλει να τον αντικαταστήσει με κάποιον νεότερο και πιο «μοντέρνο» σεφ που θα ασχολείται με μοριακή κουζίνα. Όταν ο Lagarde βλέπει την έμπνευσή του να τον εγκαταλείπει, στον δρόμο του βρίσκεται ο Jacky ο οποίος θα δεχθεί να τον βοηθήσει να ανταπεξέλθει. Έτσι αποδίδεται με κινηματογραφικό τρόπο η ατέλειωτη διαμάχη μεταξύ παραδοσιακής και μοντέρνας/μοριακής κουζίνας προσφέροντας μερικές απολαυστικές στιγμές εντός κουζίνας. Πολλοί από τους υποστηρικτές και φίλους της μοντέρνας μαγειρικής ίσως εντοπίσουν μερικές άστοχες παρατηρήσεις αλλά παραμένει μια διασκεδαστική κομεντί.
19. The Cook the Thief His Wife and Her Lover (1989): Σε μια ταινία όπου το αισθητικά απολαυστικό και το άκρως αηδιαστικό βρίσκουν τρόπο να συνυπάρξουν, εκτυλίσσεται μια τολμηρή ιστορία που έχει φυσικά ως κεντρικό στοιχείο και το φαγητό. Το Le Hollandais είναι το εστιατόριο στο οποίο δειπνεί κάθε βράδυ ο κλέφτης Michael με την γυναίκα του Georgina, ο οποίος δεν διστάζει να την κακομεταχειρίζεται και να την προσβάλλει με κάθε ευκαιρία. Ο τελειομανής σεφ του εστιατορίου απεχθάνεται τον κλέφτη ενώ παράλληλα τρέφει μια έντονη συμπάθεια για την Georgina, στην οποία προσφέρει καταφύγιο και προστασία όταν αυτή αποφασίζει να συνάψει μια εξωσυζυγική σχέση. Φυσικά όταν το μαθαίνει ο κλέφτης βλέπουμε με κινηματογραφικά δεξιοτεχνικό τρόπο να παρουσιάζονται τα αποτελέσματα της οργής και της βίας και τελικά την απόλυτη εκδίκηση της Georginas και του σεφ. Ποιος είπε ότι η εκδίκηση είναι ένα πιάτο που τρώγεται κρύο;
20. Waiting (2005): Άλλη μια ταινία που διαδραματίζεται εντός ενός εστιατορίου, του παλιομοδίτικου Shenaniganz αυτήν την φορά. Εκεί παρακολουθούμε τις ζωές τριών σερβιτόρων: του γυναικά Monty, του νεαρού Dean που δεν ξέρει τι θέλει να κάνει στην ζωή του και της πρώην κοπέλας του Monty, Serena. Σε μια προσπάθεια να σπάσουν την μονοτονία και να διασκεδάσουν στήνουν πλάκες, προβληματίζονται, ερωτεύονται και ονειρεύονται. Φυσικά το κοινό δεν είναι πάντα δεκτικό σε τέτοιου είδους καταστάσεις και ειδικά οι συγκεκριμένοι αγενείς πελάτες. Μας δίνετε έστω με αυτόν τον τρόπο μια ματιά στην «εκτός κουζίνας» πραγματικότητα ενός εστιατορίου.
Πηγή: www.aleria.gr