Κάθε φορά θέλει ν’ ανακαλύπτει από την αρχή τα όρια της. Και οι συνεργασίες της με τον Αρη Μπινιάρη της δίνουν απλόχερα αυτήν την ευκαιρία.
Μετά την περσινή της παρουσία στους “Ορνιθες” η Ειρήνη Τσέλλου βρίσκεται ξανά στον ίδιο θίασο και αυτό το καλοκαίρι σε μια συνύπαρξη, η οποία ξεκίνησε ως αρχική της επιθυμία από τα χρόνια της στη δραματική σχολή του Γιώργου Αρμένη. Μετά την επιτυχημένη ακρόαση στο Σαλό ήρθαν οι Ορνιθες και μέσα στη σεζόν και ο Φάουστ στο Εθνικό, που επίσης θα επαναληφθεί.
Τρεις εντελώς διαφορετικές δουλειές για τις οποίες ένιωσε να εξελίσσεται ραγδαία και ν’ ανακαλύπτει σε εκείνην ποιότητες που δεν ήξερε ότι διαθέτει, όπως μας σημειώνει ως πρόσωπο της εβδομάδας, ενώ μας αποκαλύπτει ότι θα συμμετάσχει από τη νέα τηλεοπτική σεζόν και στη σειρά “Να μ’ αγαπάς” στον Alpha σε σενάριο Γιώργου Μακρή και σκηνοθεσία Γιώργου Παπαβασιλείου.
* Είμαι στο 4ο έτος στην Φιλολογία και γνωρίζω τον ηθοποιό Περικλή Αλμπάνη. Μας σκηνοθέτησε στο μεσσηνιακό Ερασιτεχνικό Θέατρο στην Καλαμάτα. Μια μέρα μου λέει «γιατί δεν πας να γίνεις ηθοποιός;» Ε και πήγα. Του τα χρωστάω όλα.
* Υποκριτική για μένα σημαίνει να παρατηρώ, ν’ ακούω, ν’ αφήνομαι ν’ ανακαλύπτω κάθε φορά απ’ την αρχή τα όριά μου και τα εκατομμύρια διαφορετικά στοιχεία μου.
* Όλοι ξέρουμε πώς αντιμετωπίζονται οι καλλιτέχνες στην Ελλάδα. Όπως ακριβώς δεν υπάρχει μέριμνα για τα θεμελιώδη, όπως η αξία της ανθρώπινης ζωής και της αυτοδιάθεσης, έτσι δεν υπάρχει και για εκείνους που τολμούν να τα υπερασπιστούν. Μάλλον ενοχλούμε!
* Αισιόδοξη με κρατά το σπίτι μου, οι άνθρωποί μου, η ευαισθησία που κουβαλάνε οι νέες γενιές – μαζί και η δική μου και το χαρτάκι που έχω κολλημένο στο γραφείο μου που γράφει: «Μη φοβάσαι, γερνάει μόνο αυτό που πάψαμε να είμαστε». Όχι εγώ, η Κική Δημουλά.
* Μακάρι για μια εβδομάδα να μην λειτουργούσε τίποτα. Κανένα σινεμά, καμία τηλεόραση, καμία συναυλία, να έπεφτε το youtube, το spotify, τα θέατρα να έκλειναν. Καμία μελωδία πουθενά, σιωπή στα ραδιόφωνα, κλειστά κουτούκια. Μόνο έτσι θα μπορούσαμε κάτι να καταφέρουμε.
* Δείχνοντας έμπρακτα πόση μεγάλη αξία έχουν οι τέχνες στη ζωή μας. Αυτό είναι το μερίδιο ευθύνης μας τώρα: Να κάνουμε ησυχία για να μας ακούσουν. Φυσικά δεν συμφέρει όλους. Κάποιοι πάντα θα είναι περισσότερο προνομιούχοι – ακόμα και σ’ αυτόν τον χώρο. Κι αν εκείνοι πρώτοι δεν κινητοποιηθούν, πώς μπορεί να αλλάξει κάτι; Στην τελική, ποιος νοιάζεται όταν ό,τι σκοτώνεται δεν είναι μες στο δικό του σπίτι;
* Τα πουλιά επέστρεψαν! Το φετινό καλοκαίρι έχει ξεκινήσει δυναμικά και με μεγάλη συγκίνηση, σαν να μην πέρασε μια μέρα από τον προηγούμενο Σεπτέμβρη. Δεύτερη χρονιά «Όρνιθες» σε μια μικρότερη περιοδεία φέτος, κυρίως στην Αθήνα. Μια πολύ όμορφη ομάδα, που συναντιόμαστε τα βράδια και ελπίζουμε μ’ αυτήν την ιστορία κάτι ν’ αλλάξουμε στον κόσμο. Αυτή η παράσταση κάθε μέρα είναι όλο και πιο επίκαιρη. Μέσα στο χάος που ζούμε, είναι μια ενεργή παύση. Μια ευκαιρία για τον θεατή να συγκινηθεί, να γελάσει, να πονέσει, να αναλογιστεί.
* Λέει ο Προμηθέας λίγα λεπτά πριν το τέλος της παράστασης: «Είναι η πρώτη φορά που κάτι έχει αλλάξει στη γη, είναι η πρώτη φορά που ο κόσμος, όπως τον ξέραμε, φτάνει σε ένα τέλος κι ο μόνος πραγματικός σύμμαχος του ανθρώπου είστε εσείς (…) Βάλτε τα δυνατά σας.» Αυτό είναι και το δικό μας κάλεσμα. Ελάτε στη γιορτή μας.
* Αυτό που κρατάω πιο πολύ είναι το χειροκρότημα του κόσμου όταν έρχεται αυθόρμητα στη μέση της παράστασης, τα γέλια τους και η αγωνία τους που με χτυπούν σαν ρεύμα και σκέφτομαι, κάτι αλλάξαμε και σήμερα …
* Με τον Άρη Μπινιάρη πρωτοσυναντηθήκαμε σε κάποιο από τα σεμινάριά του. Ήδη από τη σχολή ήξερα ότι ήθελα να δουλέψω μαζί του – πάση θυσία. Τελειώνοντας τη φοίτησή μου, τον έψαξα και τον βρήκα. Το ένστικτό μου μού έλεγε ότι θα ταιριάξω στο δικό του σύμπαν και τελικά, μάλλον είχα δίκιο. Σύντομα με κάλεσε σε ακρόαση για το Σαλό, έπειτα ήρθαν οι Όρνιθες και τώρα ο Φάουστ.
* Τρεις εντελώς διαφορετικές δουλειές, μέσα από τις οποίες ένιωσα να εξελίσσομαι ραγδαία, ν’ ανακαλύπτω σε μένα ποιότητες που δεν ήξερα ότι έχω. Αυτό που πάλευα να καταφέρω τρία χρόνια στη σχολή – να σωπάσω τη φωνή μες στο κεφάλι μου που κρίνει – το έφερε αυτή η συνεργασία. Αυτό το μεγάλωμά μου, το χρωστάω στον Άρη.
* Η μουσική και ο χορός δεν συνοδεύουν τις παραστάσεις του Άρη. Είναι η παράσταση. Το κείμενο, η φωνή, η αναπνοή και τα σώματά μας συνδιαλέγονται αδιάκοπα με τον ρυθμό. Όλα λειτουργούν σαν ένα ενιαίο σώμα. Έτσι και τα άτομα με τα οποία επιλέγει να συνεργαστεί, είναι πάντα, εκτός από καταπληκτικοί συνεργάτες και άνθρωποι, ηθοποιοί διαθέσιμοι να αφεθούν και να εξερευνήσουν το μαγικό σύμπαν που δημιουργεί κάθε φορά.
* Μετά το περσινό «Σαλό», μια εμπειρία – φωτιά που θα έδινα τα πάντα για να την ξαναζήσω, ήρθαν οι «Όρνιθες» και τώρα ο «Φάουστ». Φέτος αισθάνομαι ότι άρχισα να ωριμάζω σκηνικά αλλά και προσωπικά. Ανυπομονώ πολύ για τον χειμώνα που έρχεται, με έναν «Φάουστ» σε επανάληψη στο Εθνικό, αλλά και όχι ακριβώς, γιατί θα δούμε αρκετές αλλαγές στο βασικό καστ. Προς το παρόν απολαμβάνω την εκπνοή του έτους με τα πουλιά.
* Η επαφή μου με το σινεμά είναι ελάχιστη. Θα ήθελα πολύ στο μέλλον να μου δοθεί η ευκαιρία να εξερευνήσω και αυτό το πεδίο και ανυπομονώ πολύ για αυτό. Θαυμάζω τον ελληνικό κινηματογράφο και τον παρακολουθώ με μεγάλες προσδοκίες που σχεδόν πάντα ανταμείβονται. Υπάρχουν δημιουργοί που με συγκινούν βαθιά και ο Βασίλης Κεκάτος είναι σίγουρα ένας από εκείνους με τους οποίους θα ήθελα πολύ να συνεργαστώ κάποια στιγμή.
* Με την τηλεόραση έχω μία μεγαλύτερη οικειότητα γιατί η πρώτη μου δουλειά αμέσως μετά την σχολή, ήταν τηλεοπτική. Αισθάνομαι πολύ τυχερή που τόσο νωρίς μου δόθηκε η ευκαιρία να μπω σε αυτόν τον χώρο. Ήταν – και παραμένει – ένα μεγάλο σχολείο για μένα.
* Δυστυχώς οι δραματικές σχολές δίνουν περισσότερο βάρος στο θέατρο κι έτσι η εξοικείωση με την κάμερα είναι ελάχιστη. Η τηλεόραση απαιτεί άλλου είδους εγρήγορση. Χρειάζεται ένα multitasking το οποίο μ’ εξιτάρει.
* Ανυπομονώ για τη νέα σεζόν και για όλα τα ωραία που έρχονται! «Να μ’ αγαπάς» στον Alpha, σε σενάριο του Γιώργου Μακρή και σκηνοθεσία του Γιώργου Παπαβασιλείου, με μια dream team της οποίας είμαι ευγνώμων που είμαι μέρος.
* Νομίζω ότι ξεκίνησα να γράφω στο γυμνάσιο. Κρατούσα κάτι σαν ημερολόγιο, το οποίο κάποια στιγμή το έκαψα. Στο λύκειο άρχισα να γράφω ποιήματα. Διακρίθηκα σε κάποιους μαθητικούς διαγωνισμούς, κάτι το οποίο ποτέ δεν κατάλαβα πώς έγινε.
* Τώρα ντρέπομαι και να τα διαβάσω. Τότε έλεγα ότι θέλω κάποια στιγμή να εκδώσω μια ποιητική συλλογή. Ναυάγησε η σκέψη αυτή, αλλά ποτέ δεν ξέρεις. Η σκηνοθεσία συνέβη πρόπερσι και δεν ξέρω πόσο σύντομα θα ξανασυμβεί. Είναι κάτι που μαζί με την διδασκαλία με ενδιαφέρει μελλοντικά, αλλά πολύ μελλοντικά. Προς το παρόν προσπαθώ να ξεχειλώνω τα όριά μου στην σκηνή.
* Η μουσική και το τραγούδι μπήκαν ενεργά στη ζωή μου στην ηλικία των 7 ετών. Κάποτε ήθελα να κάνω μιούζικαλ για να μπορώ να τα συνδυάζω όλα. Μετά απογοητεύτηκα γιατί έβλεπα ότι – στην Ελλάδα τουλάχιστον – η βάση δίνεται κυρίως στο τραγούδι και τον χορό και λιγότερο στην υποκριτική. Εύχομαι πραγματικά ν’ αλλάξει αυτό.
* Ο αθλητισμός ήταν αναπόφευκτο πεδίο λόγω γονιών – αθλητών. Κι εγώ και τα αδέλφια μου ξεκινήσαμε με στίβο από μωρά και έπειτα περάσαμε κι από άλλα αθλήματα όλα μας. Ο ένας μόνο έγινε μπασκετμπολίστας, οι υπόλοιποι λοξοδρομήσαμε (επαγγελματικά τουλάχιστον). Ο χορός ξεκίνησε επίσης στην ηλικία των 7 (νομίζω ότι αν έκανα τότε το μηχανογραφικό μου θα ήταν η καταλληλότερη στιγμή). Παρότι μιούζικαλ δεν έχω κάνει ακόμα, με κάποιον τρόπο όλα αυτά τα κρατάω ενεργά όπως μπορώ μέσα από τη δουλειά μου.
* Είναι άπειροι οι σκηνοθέτες που θαυμάζω και θέλω να δουλέψω. Ο Γιώργος Κουτλής, Χρήστος Θεοδωρίδης, Μάριο Μπανούσι, Έκτορας Λυγίζος, Ευριπίδης Λασκαρίδης και μερικές δεκάδες ακόμη.
* Δεν υπάρχουν ρόλοι, έργα ή συγγραφείς που μ’ ενδιαφέρουν λιγότερο ή περισσότερο. Αυτά που με ενδιαφέρουν περισσότερο είναι το κοινό όραμα και οι καλοί συνεργάτες.
* Μ’ αρέσει που η Αθήνα έχει τα πάντα για να μπορώ να διαλέγω τον θόρυβο ή την ησυχία. Τον πρώτο όταν δεν αντέχω άλλο τη φασαρία στο κεφάλι μου και τη δεύτερη όταν μπορώ να την αντέξω. Ελπίζω να καταφέρω κάποτε να τα αντιστρέψω. Να μην χρειάζομαι το έξω να φροντίζει το μέσα μου.
* Στο All4fun μου αρέσει που αναδεικνύει νέους και ταλαντούχους ανθρώπους. Τους δίνει χώρο να εκφράζονται και είναι η νο1 ανοιχτή και προσβάσιμη πηγή για όλους μας στο κομμάτι των ακροάσεων / casting.
& Αναλυτικές πληροφορίες για τους “Ορνιθες” ΕΔΩ
Του Κυριάκου Κουρουτσαβούρη, 8/7/2025
