Γνωριμία με διάφορες κουλτούρες, πειραματισμός με ετερόκλητα αντικείμενα, τα οποία συνδυάζονται έντονα με δύο στοιχεία του χαρακτήρα του, τον αυθορμητισμό και την παρόρμηση. Ο Πανάγος Ιωακείμ μπορεί να οδηγείται έτσι στην έκπληξη και στον αιφνιδιασμό, προκειμένου να διακρίνει καλύτερα και την πηγή ενός προβλήματος.
Το να ανακατεύει τις αισθήσεις του, του άρεσε και πριν αποφασίσει να βουτήξει στα άδυτα της υποκριτικής, όπου θεωρεί πως όσο πιο βαθιά φτάνεις κάθε φορά, άλλο τόσο ενισχύεις την αντίληψη και την οξυδέρκεια σου.
Αποδίδει την επιθυμία του να κάνει πολλά πράγματα παράλληλα επειδή είναι δίδυμος με ωροσκόπο δίδυμο, τέσσερις προσωπικότητες δηλαδή σ’ ένα πρόσωπο. Δεν είναι τυχαίο ότι φέτος συμμετέχει σε τρεις παραστάσεις. Από τη Χορευτική Πανούκλα του Γρηγόρη Χατζάκη, όπου υποδύεται επτά ρόλους, στον απαιτητικό Δημοσθένη του «Πιτσιμπούργκο» και στο παιδικό Χάιντι.
Ο Πανάγος προσπαθεί φυσικά να διατηρεί και μια ισορροπία την στιγμή που ψάχνει συνεχώς ερεθίσματα για το αύριο. Με αίσθημα προσωπικής ευθύνης προτείνει ως δίαυλο επικοινωνίας την τέχνη και μια μεγαλύτερη προσοχή στην παιδεία, ακόμα και σε βάθος 20ετίας, προκειμένου να ενισχυθεί η σημασία της.
Με ιδιαίτερη αγάπη στον κινηματογράφο, όπου μετράει συμμετοχές, όπως η «Μικρά Αγγλία» του Παντελή Βούλγαρη θυμάται με νόστο και χαμόγελο τα χρόνια του στο Θέατρο Τέχνης. «Ηταν ένα μεγάλο κεφάλαιο για μένα. Γέλια αλλά και δάκρυα, ματιές αβέβαιες που έγιναν σπινθηροβόλες. Χαίρομαι που πολλοί από τους συμμαθητές μου είναι ενεργοί, προχωρούν και συναντιόμαστε μέσα στα δρώμενα της πόλης. Παιδιά που συναντηθήκαμε τυχαία και μας ενώνουν πλέον τόσα πολλά», παραδέχεται στο All4fun, αναπολώντας ορισμένες από εκείνες τις στιγμές…
* Οι πρώτες μου μνήμες από την υποκριτική ξεκινούν από το δημοτικό σ’ ένα έργο για το πολυτεχνείο, όπου είχα το ρόλο ενός οδηγού τρόλεϊ που το σταμάτησαν οι διαδηλωτές το 1974,αργότερα μια εκδήλωση του γυμνασίου πάνω στον ‘’Ήλιο τον ηλιάτορα ’’ του Ο. Ελύτη. Έπειτα τα χρόνια πέρασαν και τυχαία θα έλεγα το 2005 έγινα ένας ‘’συνένοχος’’ του ερασιτεχνικού θεάτρου στο Δήμο Νέου Ηρακλείου, το νερό μπήκε στο αυλάκι και κάπως έτσι εντάχθηκα με ιδιαίτερη χαρά στην οικογένεια του Θεάτρου Τέχνης.
* Yποκριτική για μένα σημαίνει μια συνεχής παραγωγή, να μετακυλάς από μία πραγματικότητα σε μία άλλη χωρίς κατάλοιπα, μια βουτιά που όσο πιο βαθιά φτάνεις κάθε φορά, άλλο τόσο ενισχύεις την αντίληψη και την οξυδέρκεια σου. Πειθαρχία, ισχυρή σιωπή, το να εναρμονίζεσαι με τον περιβάλλοντα χώρο βρίσκοντας άμεσα τη θέση σου μέσα από μια ομαλή διαδικασία. Αποδοχή συναισθημάτων και φαντασία.
* Φαντάζομαι την κρίση την αντιμετωπίζει ένας νέος ηθοποιός, όπως ένας άλλος οποιοδήποτε νέος ανεξαρτήτου επαγγελματικού κλάδου. Η κρίση δεν έχει πρόσωπο. Το ντόμινο που ακολούθησε το οργανωμένο και καλά σχεδιασμένο ελληνικό οικονομικό ΄΄πατα-κράκ΄΄ έκανε πιο κατανοητό και πιο ευρέως γνωστό το πρόβλημα. Έθεσε και το αίσθημα της προσωπικής ευθύνης στην κοινωνία μας. Οι ανάγκες παραμένουν ανάγκες, προσωπικά προσπαθώ να είμαι σε εγρήγορση να βλέπω και ν’ αρπάζω την όποια ευκαιρία με οδηγεί στο επόμενο σκαλοπάτι. Αν αυτό σημαίνει πως για να τα βγάλω πέρα με όλη αυτή τη γελοιότητα στην χώρα μας χρειάζεται να κάνω και άλλη δουλειά, θα τη κάνω, όπως την κάνω δηλαδή σε διάφορες περιόδους της ζωής μου αν κρίνω πως αυτό είναι το σωστό.
* Η τέχνη σε οιαδήποτε μορφή της μπορεί μόνο να αφυπνίσει. Ν’ ανοίξει έναν άλλο δίαυλο επικοινωνίας. Μία άλλη ματιά, μια πρωτόλεια σκέψη για αλλαγή ή και για ενίσχυση, πάντα σε προσωπικό επίπεδο και παρουσία βέβαια της επιθυμίας. Δυστυχώς δεν βλέπω στη μεγαλύτερη εικόνα κάτι που να μπορεί ν’ αλλάξει τη τωρινή κατάσταση της Ελλάδος. Αυτό ίσως που μπορεί και σε βάθος εικοσαετίας να συμβεί είναι να συνειδητοποιήσουμε πόσο σημαντική είναι η παιδεία, επιτέλους να ενισχύσουμε με όλα τα μέσα αυτό το κλάδο, ώστε σε 20 χρόνια και η τέχνη μας να είναι πιο ουσιαστική, οι ασυνείδητοι να μην έχουν λόγω ύπαρξης και οι δρόμοι της Αθήνας χωρίς αποτσίγαρα κ σκουπίδια να είναι έτοιμοι να υποδεχτούν την ελεύθερη σκέψη.
* Η “Χορευτική Πανούκλα”, ένα έργο γραμμένο από τους Γ. Χατζάκη και Β. Κατρίτση σε σκηνοθεσία του Γρηγόρη, παρουσιάζεται στο Θέατρο Άλμα κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21:15, μια φρέσκια κωμωδία με αναφορά στο μεσαίωνα και το γεγονός πώς σ’ ένα χωριό του Στρασβούργου άνθρωποι πέθαναν από τον πολύ και συνεχόμενο χορό! Η συνεργασία που είχαμε με όλα τα παιδιά ήταν σε πραγματικά φιλικό και υγιές κλίμα, ο Γ. Χατζάκης πλαισίωσε το έργο με ανθρώπους που ήξερε χρόνια, πλην εμού που ήμουν ο τελευταίος ο οποίος μπήκε σ\ αυτήν την παρέα.
* Υπήρξε άμεσα ένα δέσιμο κι ένας κοινός κώδικας επικοινωνίας, δουλέψαμε καλά, γελάσαμε και γελάμε ακόμα κι αυτός είναι ένας λόγος να έρθει κάποιος να μας δει, θα δει 5 πολύ καλούς ηθοποιούς, σ’ ένα έργο δοσμένο με μια άλλη ματιά, κάτι διαφορετικό μ’ ένα κείμενο που ανατρέπει τη λογική. Η Ώρα, ο Άγγλος, ο τύπος που χασμουριέται, ο Γεωπόνος, ο Τζιοβάνι Πανούκλα, ο Αστερίξ και ο επιστήμονας είναι οι ρόλοι τους οποίουςυποδύομαι και που έρχονται και φεύγουν, πλαισιώνοντας τη βασική πλοκή του έργου όπου ο Γιόχαν Έρλιχμαν (Χατζάκης) κ ο Φραντς Τρόφεα (Κατρίτσης) στη ταβέρνα του δεύτερου ψάχνουν τρόπο να πιάσουν την καλή. Η Βάλη Μαυρίδη κι ο Βαγγέλης Στρατηγάκος συμπληρώνουν την επί σκηνής πεντάδα, δίνοντας ο καθένας τις δικές του πινελιές στην ιστορία μας.
* Στο Θέατρο Ελυζέ για δεύτερη χρόνια παρουσιάζουμε το ‘’Πιτσιμπούργκο ’’σε σκηνοθεσία Μ.Κλαλιώτη και συμπρωταγωνιστώ με τη Μόνικα Κολοκοτρώνη με την οποία έχουμε υπάρξει και συμμαθητές στη σχολή. Είμαστε δύο άτομα επάνω στη σκηνή και αυτό είναι κάτι που μου ερεθίζει την σκέψη γιατί πρέπει να είσαι εκεί 100%. Δεν έχεις περιθώριο φυγής ούτε για ένα δευτερόλεπτο. Μου αρέσει να βάζω ψηλά το πήχη πόσο μάλλον όταν τα λόγια του κόσμου στο τέλος της παράστασης μας γεμίζουν χαρά και ικανοποίηση. Έρχεται ο κόσμος, συγκινείται, ταυτίζεται μαζί μας και είναι ό,τι πιο σημαντικό αυτό. Η παράσταση μας ταξίδεψε και λίγο από στόμα σε στόμα.
* Θα έλεγα στο θεατρικό κοινό να έρθει να μας παρακολουθήσει διότι παράγουμε μία αλήθεια πάνω σε μία ιστορία που πολλοί από μας ή την έχουμε ζήσει οι ίδιοι ή έχουμε κάποιο άμεσο παράδειγμα μέσα στην οικογένεια μας. Μεταναστευτικό και έρωτας… δρόμοι που χωρίζουν και ενώνονται. Ο ήρωας μου ο Δημοσθένης αφήνει το 1912 την ακριτική Χίο να ταξιδέψει ως το Πίτσμπουργκ της Αμερικής, με στόχο να μαζέψει χρήματα να στείλει το πολυπόθητο εισιτήριο στην αγαπημένη του Ελέγκω. Ανταλλάσουν επιστολές και μας αποκαλύπτουν έναν άλλο κόσμο βγαλμένο μέσα από πόνο, στερήσεις αλλά και μοναξιά.
* Το παιδικό έργο Χάιντι μπήκε πέρυσι στη ζωή μου, όταν μέσω αντικατάστασης μπήκα στη παρέα της Μέθεξις. Μετά από μια επιτυχημένη περιοδεία το καλοκαίρι έχουμε πάλι αποκτήσει τη βάση μας στο Θέατρο Αποθήκη κάθε Κυριακή στις 12. Φεσάκη Τσαμπίκα, Γεωργούση Αφροδίτη, Πάνης Καλοφωλιάς και βεβαίως ο Χρήστος Τριπόδης που είναι και ο οργανωτής της όλης παράστασης σας περιμένουμε με ένα κλασικό παραμύθι να περάσουμε καλά μικροί και μεγάλοι. Γιατί η αλήθεια είναι πως και οι μεγάλοι συμμετέχουν και το διασκεδάζουν τόσο όσο και οι μικροί φίλοι μας. Είναι η δεύτερη παιδική παράσταση που παίρνω μέρος και η όλη επαφή μου με τα παιδιά μόνο σε ενδιαφέροντα και όμορφα μονοπάτια με έχει οδηγήσει. Τα παιδιά είναι σκληροί κριτές, καμιά φορά νιώθω πως είμαι μέσα σε αρένα, όμως έχω βρει τον τρόπο να χαλιναγωγώ από σκηνής τις όποιες εξάρσεις και αντιδράσεις των παιδιών.
* Ως δίδυμος με δίδυμο δε νομίζω πως μπροστά σ ένα σταυροδρόμι τελικά έχω δίλημμα. Θα προσπαθήσω να πάω σε όσες κατευθύνσεις μπορώ ή προλαβαίνω. Μου αρέσει να ανακατεύομαι με διάφορα όπως μ’ αρέσει να ανακατεύω τις αισθήσεις, να πειραματίζομαι με ετερόκλητα αντικείμενα και να δοκιμάζω μπαχάρια μέσα στο φαί. Πάντα ήθελα να γνωρίζω κουλτούρες διαφορετικές να κατανοώ διαφορετικές οπτικές γωνίες μέσα από μία κατάσταση και να βλέπω τη πηγή ενός προβλήματος. Από την άλλη είμαι πολύ αυθόρμητος και παρορμητικός στοιχεία που με οδηγούν στην έκπληξη και στον αιφνιδιασμό. Μια ισορροπία αυτών είναι πάντα στους στόχους μου, αν και το σύνηθες για τον οργανισμό και την ιδιοσυγκρασία μου είναι να ψάχνω συνεχώς ερεθίσματα για το αύριο, δεν με πειράζει καθόλου που και που να πλανεύομαι μέσα στη σιωπή και την ανυπαρξία.
* Η τριετής φοίτηση μου στο Θέατρο Τέχνης ήταν η αρχή ενός άλλου κεφαλαίου στη ζωή μου. Η διαρκής και καθημερινή ανακάλυψη όλου αυτού του πράγματος συνάμα με την αβεβαιότητα του μέλλοντος ήταν μια σύγκρουση η οποία γέννησε ισχυρούς δεσμούς με αρκετά από τα παιδιά που η τύχη έμπλεξε τις ζωές μας για τρία χρόνια. Όταν ο λογισμός τρέχει σ’ εκείνην την περίοδο ο νόστος μαζί μ’ ένα αδιόρατο χαμόγελο εμφανίζονται στο πρόσωπο μου. Ατελείωτες σουρεαλιστικές στιγμές, γέλια αλλά και δάκρυα, ματιές αβέβαιες που έγιναν σπινθηροβόλες, άνθρωποι που συνάντησα στο δρόμο μου τυχαία και μας ενώνουν πλέον τόσα πολλά.
* Χαίρομαι που πολλοί από τους συμμαθητές μου είναι ενεργοί, προχωρούν και συναντιόμαστε μέσα στα δρώμενα της πόλης. Νιώθω πιο μεγάλη ασφάλεια. Οι ρυθμοί μας είναι τόσο γρήγοροι πια και τα ωράρια μας πάνω κάτω τα ίδια οπότε η συχνότητα που συναντιόμαστε είναι μικρή. Όμως πάντα μ’ αρέσουν αυτές οι συναντήσεις. Με κάποιους βέβαια η επικοινωνία είναι πιο τακτική γιατί έχει τύχει να συνεργαστώ με αρκετά από τα παιδιά αυτά μετά το πέρας της φοίτησης μας.
* Ο κινηματογράφος μ’ έχει μαγέψει, μου αρέσει σε όλο το φάσμα του. Ήταν άλλος ένας κεραυνοβόλος έρωτας που μακάρι ποτέ να μην τελειώσει. Έχω κάνει μερικά κινηματογραφικά βήματα και εύχομαι να κάνω και βόλτα ολόκληρη κάνοντας όχι μόνο βήματα αλλά χιλιόμετρα. Έχω συμμετάσχει στο 4ever του Γιώργου Πυρπασόπουλου, στην Μικρά Αγγλία του Παντελή Βούλγαρη, με δεύτερους ρόλους στο ‘’Πλοίο για την Παλαιστίνη΄΄ του Νίκου Κούνδουρου, και στο ‘’Highway to Hellas’’ του Aron Lehman, μια γερμανοελληνική παραγωγή που τα γυρίσματα έλαβαν χώρα στη Τήνο και τέλειωσαν πριν από ένα μήνα και ένα πρωταγωνιστικό στο ΄΄Μαξιλάρι΄΄ του Κ. Κακογιάννη ενός ανθρώπου που πολύ συμπάθησα καθώς κι ένα μικρού μήκους με συμμετοχή στη Δράμα το ‘’Κόντρα’ του Δημήτρη Μπίτου. Αυτήν την περίοδο είμαι και στη διαδικασία γυρισμάτων για ακόμη ένα αλλά δεν έχει ολοκληρωθεί. Μελλοντικά θα ήθελα να προχωρήσω ακόμη παραπέρα. Ε και γιατί όχι, να με σκηνοθετήσει ο Τζάρμους, οι αδελφοί Κοέν, να γνωρίσω το ευρωπαϊκό σινεμά από μέσα. Τα όνειρα δεν κοστίζουν, άλλωστε…
* Η σχέση μου με την τηλεόραση έχει αρχίσει λίγο – λίγο να δημιουργείται και να αποκτάει πιο στερεή βάση. Είχα κάποιες συμμετοχές ως guest στη “Γενιά των 592 ευρώ” και στο “δια ταύτα”, καθώς και μία διαφήμιση στο ενεργητικό μου. Όμως εδώ και λίγες ημέρες έχω ξεκινήσει γυρίσματα για μία σειρά του Mega η οποία ήδη προβάλλεται. Ο ρόλος μου θα είναι αρκετά μεγάλος ώστε να αποκομίσω και μια παραπάνω εμπειρία πάνω στο τηλεοπτικό πλατό και το πώς λειτουργεί ο τηλεοπτικός χρόνος. Επίσης εύχομαι να συνεχίσω να έχω προτάσεις και αργά αλλά σταθερά να ανεβαίνω υποκριτική βαθμίδα και σε αυτό το μέσο.
* Πάντοτε θυμάμαι το εαυτό μου να σκαρώνει μικρά στιχάκια και να τα μοιράζει δεξιά και αριστερά, μ’ αρέσει η έκφραση που αποδίδεται με τη γραφή. Κάνω απόπειρες να γράψω διάφορα όμως λόγω περιορισμένου χρόνου δεν είναι τόσο εφικτό. Το γράψιμο δεν είναι μια απλή διαδικασία. Θέλει από πίσω πολλά εφόδια διάβασμα γνώση καθαρό μυαλό και χρόνο. Συνεχίζω όμως με πείσμα και κάποια στιγμή που οι συνθήκες θα είναι πιο βολικές, ίσως αποπειραθώ ν’ ασχοληθώ πιο έντονα και ουσιαστικά.
* Σκηνοθετικά μπορώ να πω πως έχω μια έφεση και οι ιδέες μου στα διάφορα θεατρικά έργα που έχω συμμετάσχει έχουν βρει χώρο και θέση μέσα στη δουλειά μας. Αν και η σκηνοθεσία κινηματογράφου με γοητεύει πιο πολύ, θέλω να ελπίζω πώς αποκτώντας μια μεγαλύτερη πείρα ως ηθοποιός μέσα από τη συνεχή τριβή κάποια στιγμή θα αποπειραθώ να περάσω και στην απέναντι όχθη. Χορός, τραγούδι είναι μέσα έκφρασης που συνεχίζω να δουλεύω καθημερινά για να βελτιώνω τις αδυναμίες μου. Μου αρέσουν και είναι ένα αναπόσπαστο μέρος της δουλειάς μας.
* Δεν μπορώ να μιλήσω για σπουδαιότερες συνεργασίες. Σε κάθε μου θεατρικό έργο αποκόμισα κάτι που με πήγαινε παραπέρα. Από τη κάθε δουλειά έβρισκα να πάρω κάτι να με βελτιώσει να μου ανοίξει το πεδίο μου να αντιληφθώ όλο και περισσότερο πώς θα εξελιχθώ. Στο ‘’Αμάρτημα της μητρός μου’’ η συνύπαρξη μου με τον Ηλία Λογοθέτη πάνω στη σκηνή, η πρώτη μου θεατρική απόπειρα στο υπόγειο του Θεάτρου Τέχνης ήταν αποκαλυπτική. Έπειτα η συμμετοχή μου στον “Πλούτο” του Διαγόρα Χρονόπουλου και η Επίδαυρος ήταν κάτι που δεν μπορώ να ξεχάσω. Σημαντικό είναι κάτι που σ’ επηρεάζει επίσης προσωπικά. Μια τέτοια παράσταση ήταν του Δημήτρη Μπίτου οι “Σιωπηλές Φωνές”, όπου ανοίγαμε τις πόρτες του Βυρσοδεψείου στις 06:00 το πρωί. Κάποιες μαγικές αλληλεπιδράσεις μεταξύ ηθοποιών και θεατών είχαν συμβεί εκεί.
*Σημαντικός σταθμός ήταν και το “Όταν ο ήλιος”, όπου βρεθήκαμε νέα παιδιά όλοι του Θεάτρου Τέχνης συμμαθητές και μη και κάναμε μια πάρα πολύ ωραία δουλειά.Το ότι μετείχα στις ταινίες του Βούλγαρη του Κούνδουρου, του Πυρπασόπουλου και την γερμανοελληνική ‘’Ηighway to Hellas’’ και το ότι είδα μεγάλες παραγωγές εκ των έσω με έχει γλυκάνει και θέλω κι άλλο πολύ ακόμη για το μέλλον. Θέλω να προσεγγίσω το ενδιαφέρον καλών σκηνοθετών είτε στο θέατρο είτε στο κινηματογράφo γιατί και αγαπάω και μου αρέσει αυτό που κάνω και μακάρι άνθρωποι που είναι γνώστες και εμπνευστές να με αναλάβουν και να με πάνε ακόμα παρακάτω. Δεν θα μπω σε ονοματολογία όλοι ξέρουμε πάνω κάτω ποιοι είναι αυτοί.
* Στην Αθήνα μου αρέσει η Αθήνα και συνάμα αυτό που δεν μου αρέσει είναι πάλι η Αθήνα. Έχει η πόλη υπέροχες βόλτες. Τα Αναφιώτικα είναι το μέρος που πηγαίνω και κάθομαι αν είμαι πιεσμένος εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Η Αθήνα έχει ζωή, παλμό, θάλασσα κοντά, είναι πόλη ανατρεπτική όμως έχεις και όλα τα αρνητικά μιας μεγαλούπολης με κακή οργανωτική δομή. Ένα είναι το σίγουρο, η Αθήνα μπορεί να γίνει πολύ καλύτερη πόλη, αλλά πρώτα πρέπει να γίνουμε κι εμείς καλύτεροι άνθρωποι.
* Σtο All4fun εκτός του ότι μπορώ να ενημερώνομαι άμεσα και με μια ποικιλία που την αναζητώ, μπορώ και παρακολουθώ τα βήματα και των συναδέλφων να μαθαίνω και δέκα πράγματα για αυτούς , γιατί και οι νέοι ηθοποιοί είμαστε πολλοί, και καλό είναι να ξέρουμε τι “ρόλο”’ βαράει ο καθένας. Χαίρομαι πάντως που η προσπάθεια σας συνεχίζεται εξελίσσεται και πάει παραπέρα. Εύχομαι σε όλη την ομάδα του Αll4fun να συνεχίσει έτσι δυναμικά και αμερόληπτα. Καλές γιορτές μ’ ένα νέο έτος ακόμα πιο εκρηκτικό γεμάτο υγεία και χαμόγελο!
& Αναλυτικές πληροφορίες για τη Χορευτική Πανούκλα ακολουθούν στον σχετικό σύνδεσμο: http://www.all4fun.gr/fun/theater/9491-q-q-.html
&& Αναλυτικές πληροφορίες για το Πιτσιμπούργκο κολουθούν στον σχετικό σύνδεσμο: http://www.all4fun.gr/fun/theater/9535-qq-.html
&&& Αναλυτικές πληροφορίες για τη Χάιντι ακολουθούν στον σχετικό σύνδεσμο: http://www.all4fun.gr/fun/theater/9832-q——q—.html
Toυ Κυριάκου Κουρουτσαβούρη, 15/12/2014