Το πρόσωπο της εβδομάδας: Βάλια Φιλιάγκου – Ηθοποιός

* Δεν μπορώ να το προσδιορίσω ακριβώς χρονικά το πότε θέλησα να γίνω ηθοποιός. Το πρώτο στίγμα σίγουρα το εντοπίζω από τη θέση του θεατή, από το συναίσθημα που βίωνα ως παιδί παρακολουθώντας κάποια θεατρική παράσταση ή ταινία. Μου δημιουργήθηκε μια περιέργεια για το πως γίνεται, πως κατασκευάζεται όλο αυτό που με κάνει να νιώθω τόσα συναισθήματα, σε τι οφείλεται αυτή η εγγύτητα όταν παρακολουθώ τις ιστορίες άλλων.

* Απ’ όσο θυμάμαι τον εαυτό μου η υποκριτική πάντα κάπως με απασχολούσε. Με γοήτευε. Οι αρχικές μου σπουδές στην ιταλική φιλολογία με οδήγησαν αρχικά σε άλλα μονοπάτια, όμως ταυτόχρονα χτιζόταν σταδιακά και αυτή η διαδρομή κι εγώ την ακολουθούσα…αν και με παίδεψα αρκετά.

* Δούλευα σε διαφορετικά αντικείμενα και παράλληλα συμμετείχα στην ερασιτεχνική θεατρική ομάδα το Τέταρτο Κουδούνι. Θα είμαι πάντα ευγνώμων για εκείνη την περίοδο.

* Εκεί εδραιώθηκαν πολλά πράγματα μέσα μου. Τότε μου δόθηκε και η ευκαιρία να συμμετάσχω σε δυο επαγγελματικές θεατρικές δουλειές και κάπου εκεί άλλαξε η πορεία μου.

* Αποφάσισα να φοιτήσω σε δραματική σχολή σε μια ηλικία μεγαλύτερη από αυτή που «συνηθίζεται». Προσπαθούσα να βρω έως τότε τη μορφή, τη θέση, τον τρόπο ενασχόλησης που με εκφράζει καλύτερα. Σπούδασα στο Νέο Ελληνικό Θέατρο του Γιώργου Αρμένη.

* Νομίζω είναι μια αέναη διερευνητική πορεία για εμένα. Αγαπώ τη μαθητική πορεία. Να φέρω αυτό το σκεπτικό. Είναι μια Τέχνη στην οποία κατά τη γνώμη μου πρέπει πάντα με έναν τρόπο να εξασκείς τα εκφραστικά σου μέσα, την τεχνική σου. Δε σταματάς να μαθαίνεις ποτέ!

* Θα πω μετά από το πέρασμα κάποιων χρόνων πως η Υποκριτική για εμένα αποτελεί ανάγκη. Χωρίς να προσδίδω χαρακτήρα βαρύγδουπο, χωρίς καμία σοβαροφάνεια. Η βαθιά της σύνδεση με την ανθρώπινη ύπαρξη, η αμεσότητα, η δύναμη με την οποία τελείται αυτή η σύνδεση και το μοίρασμα σημαίνουν για εμένα πολλά πράγματα. Για την Υποκριτική προσπαθείς να κρατάς την επαφή με το παιδί που ήσουν, που υπάρχει μέσα σου ακόμη. Να το φροντίζεις, να μην το ξεχνάς. Να του φέρεσαι με τρυφερότητα. Να παίζεις. Αυτό είναι κάτι που με συγκινεί.

* Το επάγγελμα του ηθοποιού γενικά αλλά και το να είσαι ηθοποιός στην Ελλάδα φέρει μεγάλες προκλήσεις. Δεν είναι μια ευθεία γραμμή. Στα ζητήματα που προκύπτουν θα πω, πως προσπαθώ να τα διαχειρίζομαι με ψυχραιμία. Να θυμάμαι πάντα το αρχικό «παιδικό» μου κίνητρο και τη στιγμή εκείνη στο παρελθόν που αποφάσισα να βουτήξω πιο βαθιά. Μια στιγμή καθαρή. Αυτή η στιγμή, με κρατά αισιόδοξη, με τροφοδοτεί, μου δίνει δύναμη. Με «φέρνει κάπως στα ίσια μου» στις δύσκολες μέρες που φυσικά είναι πολλές.

* Οι συνθήκες κάτω από τις οποίες ζει και εργάζεται ένας ηθοποιός στην Ελλάδα είναι δύσκολες, πολλές φορές χαοτικές. Η πολιτεία είναι απαραίτητο να βοηθήσει σε όλο αυτό. Να σχηματίσει ένα ωφέλιμο πλαίσιο. Πιστεύω πως τα πολύπλευρα προβλήματα που υπάρχουν στον τομέα της Παιδείας και στο εκπαιδευτικό μας σύστημα επηρεάζουν και τον ρόλο της Τέχνης στην κοινωνία. Η πολιτεία πρέπει να κάνει ουσιαστικές αλλαγές ξεκινώντας από εκεί. Είναι επίσης πολύ σημαντική η επιλογή των ανθρώπων σε καίριες θέσεις.

* Θα πρέπει να είμαστε ειλικρινείς με τον εαυτό μας και ο καθένας να αναλαμβάνει την ευθύνη που του αναλογεί από τη θέση που κατέχει. Από την πιο μικρή έως την πιο μεγάλη. Η αλλαγή και η βελτίωση μπορεί να γίνει με συλλογική προσπάθεια. Με Αγάπη, αλληλεγγύη, δικαιοσύνη, συναδελφικότητα. Η απογοήτευση πολλές φορές είναι μεγάλη και δυστυχώς μας πάει πίσω.

* Η παράσταση μας, “Οι Καρέκλες” ήρθε ξαφνικά. Ο Νίκος Κουφάκης (με τον οποίο έχω τη χαρά να μοιράζομαι τη σκηνή, αλλά είναι και ο σκηνοθέτης της παράστασής μας) με πήρε τηλέφωνο και μου πρότεινε τον ρόλο της Γριάς, στο έργο του Ε. Ιονέσκο. Στο συγκεκριμένο θεατρικό έργο βλέπουμε ένα ηλικιωμένο ζευγάρι που ζει απομονωμένο από τον υπόλοιπο κόσμο, να έρχεται αντιμέτωπο με το παρελθόν του, να αγωνιά, να επιζητά ουσιώδη επικοινωνία. Μου μίλησε για τη σκηνοθετική του προσέγγιση, συζητήσαμε τη σκέψη του σχετικά με αυτόν το ρόλο και του λόγους που τον οδήγησαν ώστε να μου κάνει αυτή την πρόταση.

* Με τον Νίκο γνωριζόμαστε από τη σχολή, αν και δεν ήμασταν στο ίδιο έτος, είχαμε παρακολουθήσει ο ένας την πορεία του άλλου και ξέραμε με τι έχουμε να κάνουμε. Η συνεργασία, το κείμενο για το οποίο δε χρειάζεται να πω πολλά αλλά και το θέατρο Παραλόγου σαν είδος με το οποίο δεν είχα ασχοληθεί ξανά και ήθελα πολύ, με έκαναν να βουτήξω στην πρόκληση αυτή. Τον ευχαριστώ από καρδιάς για την εμπιστοσύνη που μου έδειξε.

* Είναι σίγουρα μια συνεργασία που θα θυμάμαι για πάντα. Είμαστε τρεις ηθοποιοί πάνω στη σκηνή, ο Νίκος Κουφάκης, ο Γιάννης Δουράτσος κι εγώ. Από την αρχή δουλέψαμε με άξονα τη βαθιά ανθρώπινη υπόσταση του έργου. Σταθήκαμε πολύ πάνω σε αυτό. Εξερευνήσαμε τις ρωγμές των χαρακτήρων μας και το φως που μπορεί και πρέπει να μπει μέσα από αυτές. Αυτά μοιραστήκαμε και δουλέψαμε στις πρόβες μας, αυτά μοιραζόμαστε και τώρα στις παραστάσεις μας.

* Το θέατρο Παραλόγου είναι ένα δύσκολο είδος που στοχεύει στον πυρήνα της ανθρώπινης ύπαρξης. Πραγματεύεται με ιδιαίτερο τρόπο, μέσα από μια σειρά φαινομενικά ασυνάρτητων δράσεων και διαλόγων, τη ματαιότητα, τη ματαίωση, το υπαρξιακό άγχος, την έλλειψη επικοινωνίας, τον θάνατο. Ζητήματα δηλαδή που διαχρονικά απασχολούν τη ζωή μας. Τα φέρουμε, τα κουβαλάμε όλοι μας άλλοτε συνειδητά και άλλοτε ασυνείδητα. Το έργο παίζει και προβληματίζεται με αυτά.

* Προσπαθώ να προσεγγίζω τον κάθε ρόλο διερευνητικά, χωρίς να βιάζομαι να πάρω αποφάσεις, με ενσυναίσθηση, να βρω τα κοινά μας στοιχεία, να «είμαι με το μέρος του», χωρίς να τον κατακρίνω. Στο ρόλο της Γριάς λόγω της ιδιαιτερότητας του είδους, με απασχόλησε πολύ η προσέγγιση και η ισορροπία που θα ήταν χρήσιμο να κρατήσω, καθώς δεν έχουμε ρεαλιστικά δεδομένα. Προσπάθησα να αποκωδικοποιήσω ό,τι στοιχείο μου δίνει το κείμενο, ώστε να μπορέσω να βρω την κοινή γραμμή, το καθρέφτισμα στο δικό μου κόσμο και χαρακτήρα.

* * Η εμπειρία μου τόσο στην τηλεόραση όσο και στον κινηματογράφο μετρά λίγες μικρές συμμετοχές έως τώρα. Σημαντικές και διδακτικές. Μελλοντικά επιθυμώ να μου δοθεί η ευκαιρία να δουλέψω παραπάνω. Στην τηλεόραση μου αρέσει η ευκαιρία που δίνει, σε κόσμο που ενδεχομένως για πολλούς λόγους δεν έχει άλλη δυνατότητα, να παρακολουθήσει καλλιτέχνες, προγράμματα και είδη που επιθυμεί. Θεωρώ πως πρέπει να το φροντίζουμε πάρα πολύ ως μέσο ακριβώς λόγω αυτής της αμεσότητας. Οι καλοί συντελεστές, οι συνεργάτες και τα καλοδουλεμένα σενάρια νομίζω είναι επιθυμία κάθε ηθοποιού. Θα ήθελα πολύ να συμμετάσχω σε μια κωμωδία!

* Αλλά και με τον κινηματογράφο θα ήθελα ν’ ασχοληθώ πιο πολύ. Με συναρπάζει! Υπάρχουν πάρα πολλοί συντελεστές με τους οποίους θα ήθελα να συνεργαστώ. Το αποτύπωμα που σου αφήνει μια καλή ταινία είναι κάτι μαγικό. Θαυμάζω την οργάνωση, την πειθαρχία και τις συνθήκες που βλέπω σε παραγωγές του εξωτερικού.

* Όταν ήμουν μικρή έγραφα πάρα πολύ. Κυρίως ποιήματα. Κάποια στιγμή ξεκίνησα και ημερολόγιο, νομίζω είχα επηρεαστεί από το ημερολόγιο της Άννα Φρανκ. Κράτησε κάποια χρόνια. Δεν ήμουν συνεπής καθημερινά, όμως είναι πολύτιμο να έχω αυτές τις σελίδες τώρα. Δυστυχώς το γράψιμο είναι κάτι που άφησα, όμως θα ήθελα πολύ να αρχίσω συστηματικά να ασχολούμαι με αυτό, με εκφράζει και θα ήθελα να το καλλιεργήσω.

* Όπως και η μετάφραση. Κατά καιρούς ακόμη γράφω κάποια κείμενα, έχουν μείνει ανολοκλήρωτα όμως. Μέχρι στιγμής τα κρατώ για μένα.

* Με τη σκηνοθεσία έχω ασχοληθεί δυο φορές. Είναι κάτι που ήθελα να δοκιμάσω και λόγω συνθηκών το τόλμησα. Η εξέλιξή μου ως ηθοποιός παραμένει προτεραιότητά μου.

* Αγαπώ το τραγούδι, τη μουσική και ο ρυθμός είναι παντού μέσα στη ζωή μας. Προσπαθώ να καλλιεργώ τη φωνή μου. Κάνω μαθήματα φωνητικής. Είναι αναγκαίο μέσο στη δουλειά μας. Θα ήθελα να ξέρω να παίζω πιάνο. Δυστυχώς δεν ξέρω.

* Λόγω αγάπης προς τη θάλασσα ως παιδί δοκίμασα μόνο την κολύμβηση αλλά όχι συστηματικά. Έχω ασχοληθεί πιο πολύ με τον χορό δοκιμάζοντας διάφορα είδη όπως το μπαλέτο και το αργεντίνικο τάνγκο, ενώ τα τελευταία χρόνια ασχολούμαι με το pilates.

* Το σώμα στη δουλειά μας είναι απαραίτητο εργαλείο, βασικός συντελεστής του υποκριτικού μας οργάνου. Όλα βρίσκονται στη δράση. Η πλαστικότητα, η ευεξία και η χαλάρωση είναι ζητούμενα για εμένα και θα ήθελα να εμβαθύνω ακόμη περισσότερο.

* Οι άνθρωποι κάνουν τις καλές συνεργασίες παντού! Έτσι και στο θέατρο. Οπότε εύχομαι και προσδοκώ να συναντήσω τέτοιους ανθρώπους και καλά κείμενα.

* Από ρόλους, έργα, συγγραφείς … Δεν ξέρω τι να πρωτοπώ! Φοβάμαι πως θα παραλείψω σίγουρα κάποιους που θα αναρωτιέμαι μετά πως είναι δυνατόν να μην τους αναφέρω.

* Μου αρέσει ο Αύγουστος στην Αθήνα. Να την παρατηρώ από ψηλά, πχ η θέα από τον Λυκαβηττό. Οι ταράτσες και κάποιες πλατείες τα καλοκαιρινά βράδια. Μερικά ήσυχα σοκάκια. Με κουράζουν: Η κίνηση που κάνει τις αποστάσεις ακόμη πιο μεγάλες και τους ανθρώπους ακόμη πιο αγχωμένους και νευρικούς, να ψάχνω για πάρκινγκ, ο θόρυβος. Στεναχωριέμαι όταν βλέπω πολλή βρωμιά.

* Το All4fun είναι ένας κοινός τόπος για όποιον αγαπά την Τέχνη. Ένας προσιτός, ανθρώπινος τόπος, που σέβεται και εκτιμά τις προσπάθειες μας! Ένας τόπος επικοινωνίας, αλληλεπίδρασης και ενημέρωσης για όλους. Ευχαριστώ πολύ Αll4fun, ευχαριστώ πολύ Κυριάκο!

& Αναλυτικές πληροφορίες για τις “Καρέκλες” ΕΔΩ

Του Κυριάκου Κουρουτσαβούρη, 8/4/2025