Προσφέρει όαση ζωής, δημιουργικότητας, έμπνευσης. Και εδώ και τρία χρόνια έχει επιπλέον λόγους να αισθάνεται περηφάνια, χαρά και πληρότητα. Το όνειρο της να φτιάξει έναν χώρο, που να φωτίζει, να ενώνει (και ενίοτε και να θεραπεύει) μικρούς και μεγάλους μέσω της τέχνης πήρε σάρκα και οστά.
Γιατί ακριβώς αυτό συμβαίνει στη “μικρή μας πόλη” που δημιούργησε στο Καματερό η Κωνσταντίνα Τσιτσία – Γεωργαντά. Ένα εργαστήρι, το οποίο συνεχώς μεγαλώνει, ένα εργαστήρι που δημιουργεί δεσμούς και συνεργασίες με ανθρώπους που αγαπούν με πάθος αυτό που κάνουν.
Κι αν η ίδια αποφεύγει τη λέξη σκηνοθέτης, εδώ και 14 χρόνια ενορχηστρώνει θιάσους με τις διάφορες θεατρικές της ομάδες, δημιουργώντας κόσμους από το μηδέν. Μια υπέροχη πρόκληση, όπως και η ενασχόληση της με την υποκριτική (μέσω της οποίας μας παραδέχεται πως προσεγγίζει περισσότερο την αλήθεια της απ’ ότι στην καθημερινότητα).
Σε ευαίσθητες ψυχές, όπως η δική της και έχοντας αναπτύξει την αξία της ενσυναίσθησης η Κωνσταντίνα απολαμβάνει ιδιαίτερα τις τελευταίες της εβδομάδες, δεδομένου πως συμμετέχει στην παράσταση “Perfetta” στο Θέατρο 104 σε σκηνοθεσία της κολλητής της φίλης από την δραματική σχολή του Τέχνης, Δώρα Παρδάλη.
“Το έργο μας το χαρακτηρίζει το χιούμορ, αλλά μιλάει τόσο ειλικρινά και γενναία για κάτι τόσο φυσικό και ταυτόχρονα τόσο αποσιωπημένο, όπως είναι η έμμυνος ρύση μιας γυναίκας. Στην πρώτη κιόλας ανάγνωση του έργου κατάλαβα πόσα κοινά στοιχεία έχω με την ηρωίδα μου, αν και πιστεύω ότι κάθε γυναίκα μπορεί να δει τον εαυτό της μέσα στην perfetta”, μας αναφέρει ως πρόσωπο της εβδομάδας, αποκαλύπτοντας παράλληλα και την επιθυμία της να δουλέψει στο μέλλον περισσότερο σε τηλεόραση και κινηματογράφο.
* Η υποκριτική προέκυψε στη ζωή μου με έναν τρόπο σχεδόν φυσικό και οργανικό. Από μικρή ένιωθα την ανάγκη να εκφράζομαι, να παρατηρώ τους ανθρώπους, να κατανοώ χαρακτήρες και συναισθήματα. Μου άρεσε πολύ να πηγαίνω στο θέατρο και το αγαπημένο μου παιχνίδι ήταν να υποδύομαι διάφορους χαρακτήρες και να παίζω με τις φίλες μου θεατρικά που φτιάχναμε από το μυαλό μας.
* Στο σχολείο δεν είχαμε θεατρική ομάδα. Περιοριζόμασταν μόνο στα ποιήματα και τα μικρά σκετσάκια στις εθνικές εορτές. Η πρώτη μου επαφή με θεατρική ομάδα και ανέβασμα παράστασης ήταν στην ερασιτεχνική ομάδα παιδικής και εφηβικής σκηνής του Δήμου Ιλίου. Μέσα από αυτή την εμπειρία γρήγορα κατάλαβα πως αυτό ήταν κάτι βαθιά δικό μου. Πολύ σύντομα η ανάγκη αυτή μεγάλωσε και με οδήγησε στο Θέατρο Τέχνης Κάρολος Κουν, όπου και σπούδασα υποκριτική.
* Η υποκριτική για μένα είναι ένας συνειδητός τρόπος να δώσεις φωνή σε όσα δεν λέγονται εύκολα. Είναι ένας καθρέφτης του κόσμου, μια γλώσσα που δεν βασίζεται μόνο στις λέξεις αλλά και στο σώμα, στην ψυχή, στη σιωπή. Είναι η τέχνη της ενσυναίσθησης. Να μπαίνεις στη θέση του άλλου και να τον υπηρετείς με αλήθεια. Είναι επίσης ένας χώρος ελευθερίας, προσωπικής έρευνας, σύνδεσης με το κοινό αλλά και με τον εαυτό μου. Όταν παίζω, νιώθω ότι βρίσκομαι πιο κοντά στην αλήθεια απ’ ό,τι στην καθημερινότητα.
* Τα τελευταία χρόνια ήταν σίγουρα δύσκολα, όχι μόνο για τον καλλιτεχνικό χώρο αλλά και για την κοινωνία γενικότερα. Ο ηθοποιός καλείται να επιβιώσει μέσα σε ασταθή επαγγελματικά περιβάλλοντα, με χαμηλές αμοιβές, περιορισμένες ευκαιρίες και πολλές φορές χωρίς την υποστήριξη που του αναλογεί από την πολιτεία. Παρ’ όλα αυτά, μέσα σε αυτές τις αντιξοότητες γεννιούνται συχνά εξαιρετικές πρωτοβουλίες, ομάδες, παραστάσεις που μιλούν με θάρρος και ποιότητα.
* Αυτό που με κρατά αισιόδοξη είναι οι άνθρωποι. Οι συνεργασίες που βασίζονται σε αλήθεια και πάθος, το κοινό που εξακολουθεί να στηρίζει το θέατρο, να συγκινείται, να γελά, να σκέφτεται. Όσο υπάρχει αυτή η ανταλλαγή, υπάρχει και λόγος να συνεχίζουμε.
* Η πολιτεία, διαχρονικά, δείχνει να μην αναγνωρίζει τη βαθιά σημασία της τέχνης στην κοινωνία. Αντί να την προστατεύει, την υποτιμά, την περιθωριοποιεί, την κρατά εκτός κέντρου αποφάσεων. Αυτό φάνηκε ξεκάθαρα και στην πρόσφατη υποβάθμιση των καλλιτεχνικών σπουδών.
* Ωστόσο και εμείς, οι καλλιτέχνες, φέρουμε μερίδιο ευθύνης. Πολλές φορές δε διεκδικήσαμε συλλογικά και με συνέπεια, αρκετοί από εμάς συμβιβαστήκαμε, φοβηθήκαμε, σιωπήσαμε. Είναι αναγκαίο να υπάρχει αλληλεγγύη, διάλογος και κοινό όραμα.
* Η τέχνη, για μένα, είναι θεμέλιο πολιτισμού. Είναι παιδεία, είναι μνήμη, είναι αντίσταση. Δεν είναι πολυτέλεια, είναι ανάγκη. Σε δύσκολες εποχές, η τέχνη είναι πάντα εκεί! Να θεραπεύσει, να φωτίσει, να ενώσει. Η απαξίωσή της είναι μια ευρύτερη υποτίμηση της ευαισθησίας και της σκέψης και γι’ αυτό οφείλουμε να επιμένουμε.
* Αυτήν την περίοδο συμμετέχω στην παράσταση “Perfetta” (Η Τέλεια) του Mattia Torre σε σκηνοθεσία Δώρας Παρδάλη στο Θέατρο 104. Είναι ένα από τα αγαπημένα θεατρικά κείμενα της Ιταλίας, το οποίο παρουσιάζεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα. Το έργο είναι μια τολμηρή κοινωνική σάτιρα, που φέρνει στο προσκήνιο ένα βαθιά ανθρώπινο και γυναικείο θέμα, τον έμμηνο κύκλο μιας γυναίκας και μέσα από αυτό, θίγει με χιούμορ αλλά και αλήθεια όλες τις επιταγές, τις πιέσεις και τις αντιφάσεις που βιώνει η σύγχρονη γυναίκα.
* Όταν η Δώρα ανακοίνωσε πως σκέφτεται να ανεβάσει αυτό το έργο και μου πρότεινε να παίξω χάρηκα πάρα πολύ, αφενός γιατί την εκτιμώ πολύ ως καλλιτέχνη και αφ’ ετέρου γιατί θα είχα τη δυνατότητα να συνεργαστώ με την πολύ καλή μου φίλη και παλιά συμφοιτήτριά μου στο Θέατρο Τέχνης. Σύντομα διάβασα το κείμενο και ένιωσα μια ισχυρή σύνδεση. Ταυτόχρονα γέλασα πάρα πολύ. Είναι ένα έργο που το χαρακτηρίζει το χιούμορ, αλλά και που μιλάει τόσο ειλικρινά και γενναία για κάτι τόσο φυσικό και ταυτόχρονα τόσο αποσιωπημένο.
* Λίγες μέρες αργότερα η χαρά μου που θα συμμετείχα σ’ αυτήν τη δουλειά έγινε ακόμα μεγαλύτερη, καθώς η τελική απόφαση ήταν ότι θα παιξουμε και οι τέσσερις κολλητές από τη σχολή, όνειρο που επιτέλους θα γινόταν μετά από πολλά χρόνια πραγματικότητα!
* Η συνεργασία με τη Δώρα Παρδάλη και την υπόλοιπη ομάδα είναι πραγματικά πολύτιμη. Υπάρχει σεβασμός, ελευθερία έκφρασης και μια βαθιά κοινή επιθυμία να πούμε κάτι ουσιαστικό. Η χαρά μας που συναντηθήκαμε όλες μαζί πάνω στη σκηνή δεν έχει χαθεί ούτε μια στιγμή. Σε κάθε πρόβα, σε κάθε παράσταση χαιρόμαστε ακόμα περισσότερο! Απολαμβάνω να δημιουργώ με αυτήν την ομάδα! Το υλικό του έργου απαιτεί ειλικρίνεια και ευαισθησία και είναι ευλογία να δουλεύεις με ανθρώπους που σε εμπνέουν και σε στηρίζουν σ’ αυτή τη διαδρομή.
* Από τα σχόλια του κοινού αυτό που με αγγίζει πιο πολύ είναι η αναγνώριση της αλήθειας του έργου. Πολλές γυναίκες λένε ότι ένιωσαν πως κάποιος τις εξέφρασε ακριβώς όπως είναι. Και πολλοί άνδρες ένιωσαν ότι ήρθαν σε επαφή με κάτι που δεν είχαν κατανοήσει τόσο βαθιά πριν.
* Θα πρότεινα ανεπιφύλακτα να έρθει κανείς να δει την παράσταση. Είναι μια εσωτερική πρό(σ)κληση. Θα γελάσει, θα συγκινηθεί, θ’ αναγνωρίσει, θα νιώσει, θα ταυτιστεί.
* Ο ρόλος της γυναίκας στην Perfetta είναι απαιτητικός αλλά και απίστευτα δυναμικός. Ο ίδιος ρόλος είναι μοιρασμένος στις τέσσερις ηθοποιούς. Η κάθε μία από μας υποδύεται την ίδια γυναίκα σε διαφορετική φάση (εβδομάδα) του κύκλου της κατά τη διάρκεια ενός μήνα. Σε κάθε μία φάση αποτυπώνεται μια διαφορετική ψυχοσωματική φάση του κύκλου της. Η Perfetta περνάει από τον δυναμισμό και την υπερπαραγωγικότητα στην εξάντληση, την ανάγκη για απόσυρση, τη θλίψη, την ευθραυστότητα και πάλι την αναγέννηση.
* Υποδύομαι την πρώτη φάση του κύκλου. Αυτήν της περιόδου. Η προσέγγισή μου ξεκίνησε με το συναισθηματικό τοπίο αυτής της γυναίκας, που πρέπει να τα καταφέρει όλα μέσα από μια πολύ ευάλωτη περίοδο, όπου τα πάντα γύρω της τρέχουν σε απίστευτους ρυθμούς όπως πάντα άλλωστε, αλλά εκείνη πρέπει να επιβιώσει μέσα στην καθημερινότητα, με εμπόδιο ακόμα και το ίδιο το σώμα της. Αργότερα δούλεψα τη σωματικότητα. Πώς το σώμα βιώνει εκείνη τη φάση και πόσο αυτό επηρεάζει το οτιδήποτε κάνει αυτή η γυναίκα στην καθημερινότητά της εκείνη την εβδομάδα.
* Στην πρώτη κιόλας ανάγνωση του έργου κατάλαβα πόσα κοινά στοιχεία έχω με την ηρωίδα μας, αν και πιστεύω ότι κάθε γυναίκα μπορεί να δει τον εαυτό της μέσα στην perfetta.
* Αυτός ο ρόλος με βοηθά να κατανοήσω πλευρές του εαυτού μου,που δε μπορούσα να καταλάβω πριν, αλλά και να συμφιλιωθώ με πλευρές μου που άλλοτε μπορεί ακόμα και να έκρυβα. Είναι απελευθερωτικός.
* Η τηλεόραση είναι ένα μέσο με μεγάλη δύναμη και άμεση επαφή με το ευρύ κοινό. Αν και ο κόσμος του θεάτρου είναι για μένα πιο οικείος και “ζωντανός”, με συγκινεί η ιδέα του να μπορώ να αφηγηθώ ιστορίες και μέσα από την τηλεοπτική εικόνα.
* Θα μου άρεσε πολύ να συμμετάσχω σε μια δουλειά τηλεοπτική με καλή αισθητική, σύγχρονη γραφή, βάθος χαρακτήρων και ρεαλισμό. Θα ήθελα να υποδυθώ έναν ρόλο με εσωτερικότητα, είτε πρόκειται για δράμα είτε για σύγχρονη κοινωνική σάτιρα.
* Η τηλεόραση μπορεί να γίνει σπουδαίο εργαλείο αν χρησιμοποιηθεί με ευθύνη και καλλιτεχνική ποιότητα. Και νομίζω ότι τα τελευταία χρόνια, βλέπουμε ευχάριστα βήματα προς αυτή την κατεύθυνση.
* Ο κινηματογράφος έχει για μένα κάτι μαγικό. Είναι ένας κόσμος όπου κάθε λεπτομέρεια έχει σημασία, κάθε βλέμμα, κάθε σιωπή, κάθε πλάνο μπορεί να κουβαλάει ένα ολόκληρο σύμπαν συναισθημάτων. Είναι πιο εσωτερικός, πιο λεπταίσθητος και με γοητεύει βαθιά αυτή η ποιότητα.
* Το σινεμά, όπως και το θέατρο, έχει τη δύναμη να σε φέρει αντιμέτωπο με τον εαυτό σου, απλώς με έναν άλλο ρυθμό, πιο σιωπηλό, πιο κινηματογραφικό. Είναι κάτι που θέλω πολύ να εξερευνήσω περισσότερο στο μέλλον.
* Με το γράψιμο ασχολούμαι μόνο στο πλαίσιο των διαδραστικών θεατρικών παραστάσεων για παιδιά. Πολλές φορές διασκευάζω παραμύθια ή βασίζομαι σε ένα κλασσικό παραμύθι και δημιουργώ διαφορετικό τέλος ή προσθέτω χαρακτήρες ή τοποθετώ την ιστορία σε άλλη εποχή. Ο λόγος που συχνά γίνονται αυτές οι αλλαγές είναι για να προσαρμοζόμαστε στο εκάστοτε κοινό. Στις απαιτήσεις που έχει το κοινό των παιδιών 2-3 ετών και σε εκείνες των μεγαλύτερων παιδιών.
* Η σκηνοθεσία είναι ένα πεδίο που έχω ήδη αγγίξει εδώ και 14 χρόνια μέσα από τη δουλειά μου με παιδικές, εφηβικές ερασιτεχνικές ομάδες στο εργαστήρι μου, καθώς και με ερασιτεχνικες ομάδες ενηλίκων. Με ενθουσιάζει η διαδικασία της δημιουργίας ενός κόσμου από το μηδέν, της καθοδήγησης και της εμπνευσμένης συνεργασίας. Είναι μια υπέροχη πρόκληση να ενορχηστρώνεις την ομαδική έκφραση και να αφουγκράζεσαι τις ανάγκες κάθε ερμηνευτή.
* Όσο για το τραγούδι, είναι κάτι που αποφεύγω. Παρ όλα αυτά επειδή είναι μέσα στη φύση της θεατρικής έκφρασης, το χρησιμοποιώ μόνο όποτε το απαιτεί η εκάστοτε παράσταση.
* Έχω ασχοληθεί περισσότερο με τον σύγχρονο χορό. Παρ όλα αυτά έχω έρθει σε επαφή και με άλλα είδη. Στο παρελθόν έκανα μαθήματα αργεντίνικου τανγκό, τα τελευταία χρόνια έχω ασχοληθεί λίγο με τους λάτιν χορούς και το rock n roll.
* Όσον αφορά τον αθλητισμό, φέτος για πρώτη φορά ξεκίνησα beach volley. Ανακάλυψα κάτι που δεν είχα ιδέα στο παρελθόν πόσο θα μου άρεσε. Δεν έκανα ποτέ πριν κάποιο άθλημα, αλλά πάντα είχα επαφή με το σώμα μου και το φρόντιζα κάνοντας διάφορες δραστηριότητες. Χορό, yoga, γυμναστήριο, aerial yoga, ενώ τα τελευταία χρόνια κάνω πολύ συστηματικά πιλάτες.
* Στο θέατρο, με κινητοποιούν οι συνεργασίες που βασίζονται στην εμπιστοσύνη, την αλήθεια και την κοινή ανάγκη για καλλιτεχνική έκφραση. Θα με ενδιέφερε πολύ να συνεργαστώ με σκηνοθέτες που προσεγγίζουν τη δουλειά με ευαισθησία και βάθος, που δίνουν χώρο στον ηθοποιό ν’ ανακαλύψει και όχι απλώς να εκτελέσει.
* Ως προς τα έργα, με ελκύουν τόσο τα κλασικά όσο και τα σύγχρονα. Θα ήθελα κάποτε να καταπιαστώ με κάποιο ρόλο από έργο του Τενεσί Ουίλιαμς. Για παράδειγμα η Μάγκυ από τη Λυσσασμένη γάτα είναι ένας ρόλος που αγαπώ πολύ. Ο ρόλος που με αγγίζει και με συγκινεί περισσότερο και που θα ήθελα πολύ να παίξω στο εγγύς μέλλον είναι η Κυρία Μαργαρίτα του Ρομπέρτο Ατάυντε.
* Και φυσικά, θα ήθελα να συνεχίσω να δημιουργώ και με τις δικές μου θεατρικές ομάδες. Είναι πάντα πηγή χαράς και αλήθειας για μένα.
* Το εργαστήρι μου, το καλλιτεχνικό εργαστήρι “Η μικρή μας πόλη” λειτουργεί τα τελευταία τρία χρόνια. Πιο πριν και για 11 συνεχόμενα χρόνια οι ερασιτεχνικές ομάδες θεάτρου λειτουργούσαν υπό την αιγίδα συλλόγων γονέων και κηδεμόνων. Ο Covid έκοψε αυτές τις δραστηριότητες και σύντομα μπήκα σε σκέψεις για το πώς θα μπορούσε όλο αυτό να συνεχιστεί.
* Σύντομα ήρθε η ιδέα της “μικρής μας πόλης”, ενός χώρου έκφρασης, φαντασίας και ελευθερίας για παιδιά αλλά και για ενήλικες. Ήθελα ένα μέρος όπου οι άνθρωποι, ανεξαρτήτως ηλικίας, να μπορούν να ανακαλύψουν τη φωνή τους, να συνδεθούν με το σώμα και το συναίσθημά τους, να συνυπάρξουν δημιουργικά. Μέσα στη μικρή μας πόλη υπάρχουν τμήματα θεάτρου και εικαστικών για κάθε ηλικία, μουσικοκινητικής, yoga kids, σύγχρονου χορού και μπαλέτου, πιλάτες, latin, ρομποτικής, δημιουργικής γραφής.
* Πλέον, έπειτα από τρία χρόνια συνεχούς παρουσίας, νιώθω τεράστια χαρά και περηφάνια. Το εργαστήρι έχει μεγαλώσει, έχει αποκτήσει κοινότητα, έχει δημιουργήσει δεσμούς. Έχω τη χαρά να συνεργάζομαι με ανθρώπους που αγαπούν αυτό που κάνουν και το κάνουν με πάθος. Βλέπω τα παιδιά και τους μεγάλους, να εκφράζονται μέσα από την τέχνη. Να έρχονται με λαχτάρα και να φεύγουν με χαμόγελο και αίσθημα πληρότητας. Για μένα, δεν είναι απλώς ένα εργαστήρι. Είναι μια μικρή πόλη γεμάτη ιστορίες, συναισθήματα, παιχνίδι και ζωή.
* Η Αθήνα είναι μια πόλη γεμάτη αντιθέσεις κι αυτό, όσο με γοητεύει, άλλο τόσο με προβληματίζει. Μου αρέσει η ενέργειά της, που διαρκώς κινείται, αλλά και οι άνθρωποι της τέχνης που επιμένουν δημιουργικά μέσα σε δύσκολες συνθήκες. Μου αρέσει η ιστορία της, οι μικρές γωνιές της που κρύβουν ομορφιά και ηρεμία όπως τα σοκάκια της Πλάκας. Μου αρέσουν τα υπαίθρια καφέ της, τα πεζοδρόμια όπου μπορείς να συναντήσεις μουσικούς του δρόμου ή θεατρικά δρώμενα.
* Αυτό που δεν μου αρέσει είναι η απίστευτη κίνηση στους δρόμους, η έλλειψη σεβασμού προς την αισθητική του δημόσιου χώρου. Ο θόρυβος, η βιασύνη, η απουσία πράσινου, η έλλειψη δομών που θα έκαναν την καθημερινότητα πιο ανθρώπινη. Θα ήθελα μια πόλη που να προστατεύει περισσότερο την ομορφιά της και τους ανθρώπους της.
* Αυτό που μου αρέσει στο All4fun είναι ότι λειτουργεί σαν μια ζωντανή πλατφόρμα που στηρίζει και αναδεικνύει την τέχνη με φρέσκια, ανθρώπινη και προσιτή ματιά. Δίνει χώρο σε καλλιτέχνες κάθε είδους, νέους και πιο έμπειρους, να εκφραστούν, να μοιραστούν τη δουλειά τους και τις σκέψεις τους, κάτι που είναι πολύτιμο, ειδικά στις μέρες μας.
* Μου αρέσει επίσης το γεγονός ότι η προσέγγιση είναι πάντα με σεβασμό αλλά και ζεστασιά. Δεν είναι απλώς ένα ακόμα site πολιτισμού, είναι ένας χώρος επικοινωνίας, ανταλλαγής και σύνδεσης. Και αυτό για εμάς τους ανθρώπους της τέχνης έχει τεράστια σημασία. Να νιώθουμε ότι κάποιος μας “βλέπει” και θέλει να μας δώσει βήμα.
& Αναλυτικές πληροφορίες για την παράσταση “Perfetta” ΕΔΩ
&& Αναλυτικές πληροφορίες για το καλλιτεχνικό εργαστήρι “Η μικρή μας πόλη” ΕΔΩ
Του Κυριάκου Κουρουτσαβούρη 30/3/2025