* H υποκριτική προέκυψε όταν γύρω στα 20 είχα περάσει ήδη σε άλλη σχολή κι έβλεπα ότι δεν με ενδιαφέρει τίποτα. Ένιωθα τεμπέλα και μπήκα σε μια διαδικασία να δοκιμάσω ό,τι ως τότε έλεγα όχι, μπας και βρω κάτι να μου αρέσει.
* Υποκριτική για μένα σημαίνει η πιο ωραία δουλειά του κόσμου. Δουλειά.
* Ενας καλλιτέχνης στην Ελλάδα του σήμερα αντιμετωπίζεται με δυσπιστία αλλά και με αγάπη. Και είναι λογικό. Με δυσπιστία για το πως είναι δυνατόν να επέλεξες κάτι τόσο μη σταθερό σε μια χώρα, η οποία με το ζόρι υπάρχει. Με αγάπη ακριβώς για τον ίδιο λόγο.
* Με κρατάει αισιόδοξη το πείσμα μου και οι άνθρωποί μου. Με στεναχωρεί η έλλειψη αξιοκρατίας και ο ναρκισσισμός. Και το μόνιμο οικονομικό άγχος.
* Το μερίδιο των καλλιτεχνών σε όλο αυτό… Για πολλά χρόνια δεν μαχόμασταν για τίποτα. Είχαμε δεχτεί μια τοξική πραγματικότητα και πορευόμασταν με αυτήν. Τα τελευταία χρόνια ευτυχώς έχουμε μετατραπεί σε μαχητές, αντιρρησίες και επαναστάτες με αιτία. Θέλω να πιστεύω ότι βλέπουμε και θα δούμε σύντομα κι άλλα αποτέλεσμα. Η αξία της τέχνης διαχρονικά, είναι να θυμίζει στον άνθρωπο ότι η ζωή είναι όμορφη. Μια λαμψη, μέσα στη μέρα που μπορεί να είναι ισοπεδωτική.
* Το «Ήταν η κακιά η (X)ώρα» είναι μια περίεργη συνθήκη αυτή που ήρθε με την παράσταση αυτή. Θα ήθελα να μην είχαμε λόγο να την κάνουμε. Αλλά έχουμε και θα την κάνουμε κι ευτυχώς με άξιους ανθρώπους και συντελεστές. Θα πρότεινα να την δουν οι θεατές για να μην ξεχάσουμε. Θα πρότεινα να την δουν για να συνεχίσει αυτή η ροή τέτοιων δράσεων μέχρι να έρθει μια δικαίωση.
* Με προσέγγισε η Ειρήνη Κανελλοπούλου (σκηνοθέτης της παράστασης και έχει γράψει κατά ήμισυ και το κείμενο με την Κέλλυ Παπαδοπούλου) και μου μίλησε ανθρώπινα. Και γι αυτο πείστηκα. Έχω την τύχη να κάνω αυτή τη δουλειά με άλλους τρεις ηθοποιούς που εκτίμησα πολύ (Αιμιλία Κεφαλά, Περικλή Σιούντα και Ειρήνη Χαιρετάκη) είναι ωραίοι άνθρωποι και μοιραστήκαμε το βάρος και το σκηνικό και το ανθρώπινο.
* Το κείμενο της Κέλλυς και της Ειρήνης είναι ένα κείμενο για το οποίο έχει γίνει σοβαρή έρευνα, έχουν παρθεί μαρτυρίες συγγενών και επιζώντων και έχει τηρηθεί μια φοβερά ουσιαστική και αξιοπρεπής στάση και οφείλω να τις ευχαριστήσω για αυτό.
* Οι ρόλοι μας δεν είναι συγκεκριμένοι, όλοι κάνουμε πολλά πράγματα επι σκηνής. Και βασικό μέτρο σε όλα νομίζω είναι η ειλικρίνεια.
* Δεν έχω κάνει κινηματογράφο σχεδόν καθόλου και θα ήθελα πολύ να αλλάξει αυτό. Περιμένω τώρα με χαρά μια μικρού μήκους του Αλέξανδρου Χαντζή το «Φουιτ» και θα ήθελα πολύ να έρθουν κι άλλα τέτοια. Είναι μέσο ποιότητας ο κινηματογράφος νομίζω.
* Η τηλεόραση μπήκε ενεργά και πιο έντονα στη ζωή μου με το Γλυκάνισο πριν 2-3 χρόνια. Είναι δύσκολη δουλειά, απαιτεί φοβερή ετοιμότητα και ταχύτητα και γιαυτο μου αρέσει. Δεν βαριέσαι σχεδόν ποτέ. Επίσης το ότι μπορεί να σε δει ένας άνθρωπος άγνωστος στο δρόμο και να σου μιλήσει με αγάπη, δεν υπάρχει πιο μαγικό πράγμα.
* Παλιά έγραφα περισσότερο – τεράστια ποσότητα κάθε μέρα. Τώρα γράφω σύμφωνα με το ρητό της Δημουλά: «Κανείς δεν διέκοψε την ευτυχία του για να γράψει.» Γράφω όταν υπάρχει ανάγκη.
* Έχω τελειώσει δημοσιογραφία στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και έκανα μια πρακτική στο ραδιόφωνο της ΕΡΤ. Δεν το έχω εξασκήσει καθόλου και νομίζω το μόνο που θα με ενδιέφερε πραγματικά εξακολουθεί να είναι το ραδιόφωνο. Δεν θεωρώ ότι έχει βοηθήσει στην υποκριτική, γιατί δεν είναι κάτι που με απασχόλησε βαθιά, δεν το έψαξα. Έμεινε στην επιφάνεια. Νομίζω πιο πολύ με έχει βοηθήσει να παρατηρώ τους ανθρώπους όσο είμαι σταματημένη στο φανάρι παρά η σχολή.
* Η σκηνοθεσία ήρθε αναπάντεχα λόγω του έργου «Το Πορτρέτο» κι εξίσου αναπάντεχα έφυγε. Δεν βιώνω ακόμη κάποια φοβερή ανάγκη γιαυτο, αλλά δεν το αποκλείω για το μέλλον.
* Η μουσική και το τραγούδι υπάρχουν στην ζωή μου από άλλη πλευρά, από το αγόρι μου, κάθε μέρα και κάπως έχω αρχίσει και ντρέπομαι λιγότερο από την τόση τριβή, πράγμα πολύ θετικό. Δεν κάνω τώρα μαθήματα δυστυχώς και θα ήθελα να ξανά ξεκινήσω.
* Έκανα πολλά χρόνια μπαλέτο και το αγαπούσα απίστευτα. Κι άλλους χορούς ενδιάμεσα αλλά το μπαλέτο ήταν μεγάλη αγάπη, και μεγάλο πλήγμα όταν μου είπαν ότι δεν θα πήγαινε κάπου σοβαρά λόγω ύψους. Σταμάτησα και ξεκίνησα τένις. Έκανα και στο σχολείο αλλά το συνέχισα και μετά. Είναι από τα πράγματα που θέλω να ξαναβάλω μπρος.
* Θα ήθελα οπωσδήποτε κάποια στιγμή στο θέατρο να έπαιζα την δεσποινίδα Τζούλια. Είναι άπειρα στο μυαλό μου αλλά αυτό είναι το πρώτο που πάντα μου έρχεται. Επισης ανυπομονώ για την επόμενη δουλειά που κανονίζουμε με τον φίλο μου Τάσο Τυρογαλά.
* Στην Αθήνα μου αρέσουν τα μπαλκόνια ακόμη και τα μικρά και σιχαίνομαι την κίνηση.
* Στο All4fun μου αρέσει ότι είναι πάντα μέσα στα πράγματα, μιλάει με αλήθεια και στηρίζει πραγματικά τα νέα παιδιά.
& Αναλυτικές πληροφορίες για την παράσταση «Ήταν η κακιά η (X)ώρα» ΕΔΩ
Του Κυριάκου Κουρουτσαβούρη, 12/3/2025
[…] Την συνέντευξη μπορείτε να την δείτε ΕΔΩ. […]