H επικίνδυνη παγίδα στην οποία πέφτουν συχνά ηθοποιοί, οι οποίοι ξεκίνησαν νωρίς τις τηλεοπτικές τους εμφανίσεις είναι να παρουσιάσουν στη συνέχεια μια συμπεριφορά αλαζονική και επιτηδευμένη. Αλλά στην περίπτωση της Αναστασίας Τσιλιμπίου όχι μόνο δε συμβαίνει κάτι τέτοιο, αλλά ακριβώς το αντίθετο.
Σεμνή, προσγειωμένη, παρά τα φλας που ήρθαν από μικρή – και τα οποία συνεχίζονται – αναζητά συνεχώς τρόπους να εξελίσσεται, να βελτιώνεται και να βρίσκει ρόλους που να μην παραπέμπουν μόνο στο ευγενικό της παρουσιαστικό. Μου άρεσε πολύ πριν δύο τηλεοπτικές σεζόν στο “Αυτή η νύχτα μένει” και όταν την γνώρισα από κοντά διαπίστωσα τις αρετές της και εκτός πλατό ή σκηνής.
Φέτος έχει ένα εξαντλητικό πρόγραμμα με δύο παραστάσεις ως η ομώνυμη “Αλίκη” στην “Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων” και ως η Βούλα στο “Για μια ζωή” συν την τηλεοπτική της παρουσία στον ‘Αγιο Ερωτα”, όμως καταφέρνει όλα να τα προλαβαίνει, διότι η σύνδεσή της με την υποκριτική είναι πολύ πιο πάνω και από την κούραση.
Θέλοντας πολύ να συμμετάσχει περισσότερο στον κινηματογράφο στο μέλλον ήταν και η πρώτη μας επιλογή για την στήλη για το 2025 (στα συν της φυσικά και η θετική ενέργεια, την οποία μεταδίδει με το καλημέρα).
* Η υποκριτική προέκυψε πολύ συγκυριακά στη ζωή μου. Εγώ ξεκίνησα ως παιδί μοντέλο και με είχε μαγέψει η μόδα και το μόντελινγκ ακόμα και αν ήμουν 6 χρονών. Ειχα βρεθεί σε οντισιόν για τηλεοπτικές παραγωγές αλλά ούσα μικρή, δεν κατάφερνα να αρθρώσω λέξη από την ντροπή μου. Μια μέρα βρέθηκα στα 9 μου, με τη μητέρα μου στο γραφείο του Στράτου Μαρκίδη και έτσι κάπως το 2007 είχα την τιμή να υποδυθώ τον πρώτο μου ρόλο στη σειρά «Για την καρδιά ενος αγγέλου» ως Ελπίδα.
* Για εμένα η υποκριτική είναι όπως ο έρωτας. Δεν μπορείς να βάλεις σε λέξεις τι σημαίνει για εσένα. Είναι κάτι που κρύβει μέσα του τα πάντα και τίποτα μαζί, αν βγάζει νόημα η σκέψη μου.
* Ισως το ότι νιώθω ελεύθερη, νιώθω ταυτόχρονα ότι εκθέτω τη «γυμνή» ψυχή μου, αλλά ίσως και επειδή μου δίνει την ευκαιρία να ανακαλύψω βαθιές πτυχές του εαυτού μου.
* Βλέποντας στις πρόβες τον ταλαντούχο θίασό μας στην παράστασή μας, “Η Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων”, ήξερα πως θα έχουμε την ευκαιρία να δημιουργήσουμε κάτι αγνό και όμορφο. Θαυμάζω έναν έναν τους συντελεστές μας για το μεράκι και τον κόπο που κάνουν ή έκαναν για να «ανέβει» η Αλίκη μας. Κάπως νιώθω ότι δε μαγεύονται μόνο οι μικροί μας θεατές αλλά παίρνουν μέρος στο ταξίδι και οι γονείς!
* Αυτή η συνεργασία είναι φυσικά μία από αυτές που θα μπουν σε ειδική θέση στην καρδιά μου. Πρώτη φορά κάνω παιδική παράσταση και νιώθω σε κάθε παράστασή μας ευγνωμοσύνη για το όμορφο περιβάλλον που έχουμε φτιάξει.
* Επιπλέον το έργο αυτό, κρύβει τόσα όμορφα νοήματα από πίσω που προσωπικά εμένα με ενθουσίασαν όταν έκανα την έρευνά μου. Η Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων, δεν είναι μόνο ένα παιδικό παραμύθι. Μιλάει για το πόσο σημαντικό είναι να είσαι περίεργος στη ζωή σου. Να έχεις την περιέργεια να μάθεις, να εξελιχθείς και να ξεπεράσεις όλες τις δυσκολίες που έρχονται στη ζωή σου, πράγμα που σίγουρα το κάνει άξιο παρακολούθησης.
* Ή περιέργεια της Αλίκης ήταν η αφετηρία μου για την προσέγγιση αυτού του ρόλου. Η περιέργεια να δει, να μάθει, να κάνει λάθη, να βρει λύσεις ήταν αυτά που «εκτίμησα» ως στοιχεία του ρόλου. Νομίζω η αφοσίωση της Αλίκης είναι και αυτή που εκφράζει και εμένα ως άνθρωπο. Η αφοσίωση που δείχνω στους ανθρώπους με κάνει και εμένα Αλίκη κάποιες φορές στη ζωή μου.
* Το «Για μια Ζωή» είναι μια έκπληξη για εμένα φέτος. Η συνεργασία μου με τους Μιχάλη Ρέππα, Θανάση Παπαθανασιου ήταν στ’ αλήθεια δώρο για εμένα. Γνώριζα και είχα παρακολουθήσει την παράσταση από πέρσι στην πρώτη της χρονιά και γνώριζα για τη μεγάλη της επιτυχία! Και φυσικά ακόμα πιο ευχάριστο που έγινε αυτό και φέτος!
* Ο ρόλος μου, η Βούλα, είναι ένα κορίτσι που δε θέλει να χάσει την ελπίδα της στον έρωτα και περιμένει με πίστη τον άνθρωπό της να γυρίσει σ’ εκείνη. Νομίζω η ελπίδα της και η πίστη της στους ανθρώπους της είναι ένα κοινό μας στοιχείο.
* Η δυσκολία του να έχεις την έκθεση από μικρή ηλικία και να φύγεις πια από το «παιδί ηθοποιός» αλλά πια ως ενήλικας κάνει εκεί το έδαφος δύσκολο κάποιες φορές. Προσπαθώ πια να μην είμαι το «κοριτσάκι από το Νησί», αλλά η ενήλικη πια εκδοχή μου σ’ αυτόν τον χώρο. Στο μέλλον θέλω απλά να νιώθω δημιουργική και γεμάτη.
* Μεγάλωσα με κλασικό αμερικάνικο κινηματογράφο. Το «Όσα παίρνει ο Άνεμος», η Aundrey Hepburn, η Vivienne Lee και η Meryl Monroe αποτελούν πάντα το comfort μου και η επιλογή μου. Θέλω πολύ να γίνω μέρος της μαγείας του κινηματογράφου και ν’ ανακαλύψω τον εαυτό μου πρακτικά και μεταφορικά μέσα σε αυτόν.
* Μ’ αρέσει που ακόμα και μέχρι τα 27 μου ανακαλύπτω και δοκιμάζω τον εαυτό μου σε εδάφη άγνωστα και ίσως πιο απαιτητικά. Η σκηνοθεσία δε με συναρπάζει για να την εξασκήσω, αλλά παρακολουθώ με μεγάλο θαυμασμό την τέχνη της.
* Από μικρή ο χορός μου άρεσε πολύ ωστόσο η ζωή τα έφερε έτσι και κάπως σταμάτησα. Έχω βάλει στοίχημα με τον εαυτό μου να εξελιχθώ στους τομείς χορό και αθλητισμό και να προκαλέσω τον εαυτό μου να κάνει υπέροχα λάθη, που όμως μπορεί να γεννήσει νέους έρωτες και στα δύο.
* Στο μέλλον θέλω σίγουρα να δοκιμαστώ σε έναν διαφορετικό ρόλο από αυτούς που μ’ έχει συνηθίσει το κοινό. Λατρεύω και έχω μέσα στην καρδιά μου κάθε ρόλο που έχω υποδυθεί, ωστόσο θέλω αυτόν που δεν περιμένει ποτέ ο κόσμος να με δει. Τον λιγότερο ευαίσθητο, τον δυναμικό κλπ. Θέλω πολύ να καταφέρω να φέρω το κοινό σε μεγάλη έκπληξη και να δουν την Αναστασία όπως δε θα τη φανταζόταν.
* Όλες τις πόλεις, όλα τα σημεία, όλα τα μέρη τα κάνουμε εμείς όμορφα. Με το «φως» μας, την ψυχή μας και την ενέργειά μας. Σίγουρα η ομορφιά των Ευρωπαϊκών χωρών δε συγκρίνεται, αλλά η Αθήνα είναι αυτή που είναι γιατί εμείς την κάνουμε. Με τα άσχημα και με τα καλά της.
* Στο All4fun μου αρέσει ότι είναι σαν μια μεγάλη σκηνή και σαν μια ζεστή αγκαλιά ταυτόχρονα. Είναι ένα μέρος όπου μπορούμε να ταυτιστούμε, να εκφραστούμε, να ονειρευτούμε!
& Αναλυτικές πληροφορίες για την “Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων” ΕΔΩ
& Αναλυτικές πληροφορίες για το “Για μια ζωή” ΕΔΩ
Του Κυριάκου Κουρουτσαβούρη, 5/1/2025
