Η πρώτη φορά στην Επίδαυρο είναι πάντα ιδιαίτερη. Σου μένει στην καρδιά, στη σκέψη, στη θύμιση! Η Ιωάννα Κολλιοπούλου είχε την ευκαιρία να βρεθεί πριν λίγες ημέρες στην παρθενική παράσταση αυτού του καλοκαιριού στο αργολικό θέατρο, συμμετέχοντας στην “Ελένη” του Ευρυπίδη σε σκηνοθεσία Δημήτρη Καραντζά.
“Η αλήθεια είναι ότι η ταχυπαλμία είχε ανέβει σε άλλα επίπεδα, το απολαύσαμε πολύ και φύγαμε γεμάτοι με τα πιο όμορφα συναισθήματα. Η παράσταση επικοινωνούσε πλήρως με τον κόσμο και αυτό μας πετούσε την ενέργεια στα ύψη. Δουλέψαμε σκληρά, κάτι που θα κάναμε ακόμα κι αν δεν ήταν μία η παράσταση και επιτέλους το μοιραστήκαμε με τόσο κόσμο”, περιγράφει στο All4fun την εμπειρία της 5ης Ιουλίου.
Η Ιωάννα συμμετείχε μέσα στη σεζόν στις πολύ επιτυχημένες “Αλεπούδες” σε σκηνοθεσία Ελένης Σκότη στο θέατρο Επί Κολωνώ, το οποίο θεωρεί πλέον κάτι σαν σπίτι της.
Εκτός από τη μέχρι τώρα θεατρική της παρουσία έχει παίξει σε έξι μικρού μήκους ταινίες (το 2011, μάλιστα, για την Ελένη του Στέργιου Πάσχου βραβεύτηκε στη Δράμα με την καλύτερη γυναικεία ερμηνεία), στα “Κωλόπαιδα”, ενώ μέσα στον χειμώνα θα βγει το “Blasted” του Σύλλα Τζουμέρκα και το “The republic” του Δημήτρη Τζέτζα.
* Στο λύκειο πέρασε απ’τις τάξεις η δασκάλα της ομάδας Μαρία Χρυσομάλλη και ρώτησε ποια παιδιά θέλουν να συμμετέχουν. Πήγα στη συνάντηση και κάθισα στην ομάδα δύο χρόνια. Μεγάλο σχολείο η αγαπημένη Χρυσομάλλη…
* Την υποκριτική την αντιλαμβάνομαι ως ένα απ’τα πολλά μέσα έκφρασης, συνομιλίας, ανακάλυψης των έσω και αναζήτησης των έξω. Σου δίνει απλόχερα τεράστια ελευθερία…
* Βλέπω γύρω μου όλο και περισσότερους νέους ανθρώπους που αντιμετωπίζουν την κρίση, μαζί κι εγώ, με φόβο και είναι κατι το οποίο προσπαθώ να καταπολεμώ κάθε μέρα. Οι ευκαιρίες λιγοστεύουν, η αγωνία για το μετά μεγαλώνει,το τέλος είναι απροσδιόριστο χρονικά και ο φόβος χειροτερεύει την κατάσταση. Πίστη και τόλμη χρειάζεται για να πάμε παρακάτω.
* Η τέχνη ανέκαθεν διαμόρφωνε την παιδεία και την κρίση του ανθρώπου, μπορεί να δώσει απαντήσεις σε οποιαδήποτε χρονική περίοδο, σε οποιαδήποτε πολιτική, οικονομική και κοινωνική κατάσταση βρίσκεται η χώρα. Ειδικά λοιπόν στην τωρινή κατάσταση της Ελλάδας, η τέχνη βρίσκεται εδώ για να ανοίξει τους ορίζοντες της σκέψης, να εξελιχθεί και να εξελίξει, να γίνει ο βηματοδότης των νέων καλλιτεχνών που γνώμονας της τέχνης τους είναι η ανάγκη για την αναζήτηση της αλήθειας.
* Η Επίδαυρος ηταν μαγική εμπειρία, όχι μόνο την ημέρα της παράστασης αλλά και όλη τη βδομάδα που ήμασταν εκεί και κάναμε πρόβες. Στην πρεμιέρα η αλήθεια είναι ότι η ταχυπαλμία είχε ανέβει σε άλλα επίπεδα, το απολαύσαμε πολύ και φύγαμε γεμάτοι με τα πιο όμορφα συναισθήματα. Η παράσταση επικοινωνούσε πλήρως με τον κόσμο και αυτό μας πετούσε την ενέργεια στα ύψη. Δουλέψαμε σκληρά κάτι που θα κάναμε ακόμα κι αν δεν ήταν μία η παράσταση και επιτέλους το μοιραστήκαμε με τόσο κόσμο.
* Τη συγκεκριμένη παράσταση την αγαπώ ιδιαίτερα γιατι μου δόθηκε η ευκαιρία να συμμετέχω στο πρώτο ανέβασμα της στο Εθνικό και να τη βλέπω από το πρώτο σχολείο στα Πατήσια, να περνάει από όλα σχεδόν τα σχολεία της Αθήνας και να καταλήγει στην Επίδαυρο. Συγκινητική πορεία!
* Ο Δημήτρης Καραντζάς είναι το δυνατό χαρτί του θεάτρου αυτή τη στιγμή, από τον τρόπο που δουλεύει, τον τρόπο που διαβάζει ένα κείμενο,τον τρόπο που εμπνέει, την νοοτροπία του, την οπτική του, την αγάπη και την τόλμη σε αυτό που κάνει και την απόλυτη ελευθερία που δίνει στους ηθοποιούς του. Πιο ωραία δεν έχω ξαναπεράσει σε πρόβες, ηταν σα να γνωριζόμασταν απο πάντα όλοι. Πιστεύω ότι αυτό το πρώτο άνοιγμα σε ένα νέο σκηνοθέτη θα το ακολουθήσει το θεατρικό γίγνεσθαι του τόπου και θα δίνει περισσότερες ευκαιρίες.
* Οι “Αλεπούδες” ήταν μια εκπληκτική εμπειρία, ήταν η πρώτη φορά που συμμετείχα 6 μήνες σε μια παράσταση. Ένα έργο δυνατό, συμβολικό με πολλές αναφορές στην σύγχονη ελληνική πραγματικότητα. Μιλούσε για ένα είδος πλύσης εγκεφάλου για κάποιον αόρατο εχθρό (στο έργο ηταν η αλεπού) που χρησιμοποιεί η κάθε μορφή εξουσίας για να διασπείρει το φόβο και να αποκρύψει την αλήθεια.
* Ο ρόλος που έπαιζα , η “Σάρα”, ηταν η μόνη που αντιστάθηκε σε αυτό το σύστημα θυσιάζοντας όμως τα πιστεύω της και προδίδοντας τους φιλους και συνεργάτες της. Ο ρόλος αυτός είναι ένα σχόλιο της συγγραφέως Dawn King για την έννοια του πραγματικού επαναστάτη.
* Την Ελένη Σκότη πέρα απο την εκτίμηση που της έχω, την έχω μέσα στην καρδιά μου. Με βοήθησε πολύ τα δύο χρόνια που ήμουν στο εργαστήρι της (δεν είχα την τύχη να είμαι στο μάθημά της στο Εθνικό), ήθελα πολύ να δουλέψω μαζί της και δεν το είχα συνειδητοποιήσει ότι πέρασα στην ακρόαση μέχρι την πρώτη πρόβα. Είναι απο τους πιο σημαντικούς δασκάλους που είχα.
* Για την ομάδα ό,τι και να πω είναι λίγο. Δημήτρης Λάλος, Ιωάννα Παππά και Χάρης Χιώτης ήμασταν κανονικά σαν οικογένεια. Ζήσαμε έναν χειμώνα αξέχαστο. Το Επι Κολωνώ το θεωρώ σπίτι μου πια. Τις είδα όλες τις παραστάσεις του Επι Κολωνώ και ήταν όλες διαφορετικές και εξίσου αξιόλογες.
* Στο Εθνικό μπήκα στα 23. Σπούδασα πρώτα Φιλολογία στην Αθήνα και ένα χρόνο Γλωσσολογία στη Σορβόνη στο Παρίσι με το πρόγραμμα Erasmus. Στη σχολή ήταν πολύ κουραστικά τα ωράρια (τώρα νομίζω είναι λιγότερες ώρες), θυμάμαι κάθε χρόνο απο το Φεβρουάριο και μετά σερνόμασταν απο τοίχο σε τοίχο. Φοβερή πειθαρχία όμως. Οι φιλίες που έκανα με κάποιους συμφοιτητές μου ήταν μετά τη σχολή.
* Πέρσι καταπιάστηκα για λίγο με τη σκηνοθεσία και το γράψιμο. Απο ένα αστείο ξεκίνησε και κατέληξε στην παράσταση Habits που γράψαμε , σκηνοθετήσαμε και ερμηνεύσαμε με το Σωτήρη Βενέτη. Η παράσταση συμμετείχε στο Off Off festival στο Επι Κολωνώ. Δεν το αποκλείω, αλλά αυτή τη στιγμή δεν μου έχει δημιουργηθεί κάποια ανάλογη ανάγκη.
* Εχω παίξει σε 6 μικρού μήκους ταινίες, εκ των οποίων η “Ελένη” του Στέργιου Πάσχου βραβεύτηκε στο Φεστιβάλ Δράμας το 2011 με το βραβείο γυναικείας ερμηνείας, μεγάλη χαρά πήρα. Συμμετείχα στα “Κωλόπαιδα” , την πρώτη ταινία μεγάλου μήκους του Στέλιου Καμμίτση και σε 2 ταινίες που θα βγούν το χειμώνα, το “Blasted” του Σύλλα Τζουμέρκα και το “The republic” του Δημήτρη Τζέτζα.
* Στην Αθήνα μ’αρέσει το Ζάππειο (δεν καταλαβαίνεις ότι είσαι στο κέντρο της πόλης όταν βλέπεις παγώνια), τα όμορφα μπαρ – στέκια, η βόλτα στην Πλάκα, το καλό φαγητό σε συγκεκριμένα μέρη, η θάλασσα που είναι κοντά και το γεγονός ότι και μόνος σου να πας βόλτα θα συναντήσεις σίγουρα κάποιο γνωστό σου, ναι τόσο μικρή είναι.΄Μ΄ εκνευρίζει πολύ το γεγονός ότι μέσα στη μέρα θα χάσεις σίγουρα τρεις ώρες στην κίνηση.
* Στο All4fun μου αρέσει που δίνει την ευκαιρία να ακουστούν και να φανούν νέα πρόσωπα απ’ όλους τους τομείς.
& Στην κεντρική φωτό η Ιωάννα εικονίζεται με τον ηθοποιό Βασίλη Παπαγεωργίου από την παράσταση “Πυρκαγιές” του Μαουαντ σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Αρβανιτάκη στο Εθνικό Θέατρο.
Του Κυριάκου Κουρουτσαβούρη, 20/7/2014