Το πρόσωπο της εβδομάδας: Αυγουστίνα Κουτσούκου – Ηθοποιός / Μουσικός

Είναι ορισμένες συγκυρίες, που καθορίζουν στη συνέχεια συνεργασίες για τις οποίες όχι μόνο νιώθεις χαρούμενος και ευλογημένος, αλλά αισθάνεσαι πως ήταν και γραφτό να συμβούν.

Κάπως έτσι προέκυψε και η δική μας με την Αυγουστίνα Κουτσούκου. Μια πολύπλευρη ηθοποιό, η οποία πήγε λίγο αργότερα στην δραματική σχολή απ’ ότι συνήθως συμβαίνει, βρίσκοντας τελικά εκεί αυτό, το οποίο την ολοκλήρωνε περισσότερο από κάθε άλλο. Χωρίς φυσικά αυτό να σημαίνει πως αμελεί και τις άλλες σπάνιες για μια ηθοποιό δραστηριότητες της.

Ως μία από τις συμμετέχουσες της “θεατρικής ακρόασης” στα 10α Θεατρικά Βραβεία Κοινού All4fun έπαιξε τρομπόνι (έχει και ιδιαίτερη πλάκα το πώς ξεκίνησε το συγκεκριμένο μουσικό όργανο – παρά το γεγονός ότι αρχικά πήγε για να μάθει σαξόφωνο – την οποία και μας εξηγεί στη συνέντευξη), ενώ όσα ανέφερε στο θεατρικό μας στον casting director Ιωάννη Φρίξου (Γιάννης Βερβενιώτης) ότι κάνει μπουκάλες, ιστιοπλοϊα, ότι οδηγεί φορτηγό (!), ότι ξέρει νοηματική, ντραμς (αλλά και όσα δεν είπε, όπως το να παίζει μπάσκετ, να κολυμπά πολύ κλπ.) είναι απολύτως αληθή.

Απολαύστε, λοιπόν, την πολυπρόσωπη Αυγουστίνα ανακαλύπτοντας και ιδίοις όμμασι για το πολυσύνθετη προσωπικότητα των Ελλήνων ηθοποιών.

* Στη δραματική σχολή πήγα το 2020 σε ηλικία 28 ετών όταν επιτέλους μπορούσα να την υποστηρίξω οικονομικά μόνη μου. Βέβαια στο σπίτι είχα την υποστήριξη της οικογένειάς μου.

* Η υποκριτική υπήρχε πάντα αλλά το παραδεχόμουν μόνο στον εαυτό μου. Ήταν το παιχνίδι μου όταν έμενα μόνη μου, μπροστά στον καθρέφτη του μπάνιου ή μέσα σε ένα άδειο σαλόνι. Μετά υπήρχε στη λαχτάρα μου για τις δραστηριότητες που ήθελα να ασχοληθώ με τα πάντα. Τέλος ήταν η δικαιολογία μου στην αναποφασιστικότητά μου για επιλογή επαγγέλματος και οι γύρω μου μου το έκαναν ακόμη πιο δύσκολο. Όποιο επάγγελμα και να ανέφερα δεν ήταν “ωραίο”, δεν ήταν γυναικείο ή δεν είχε καλές απολαβές. Κάποια στιγμή έγινε ένα κλικ στο μυαλό μου και είπα ηθοποιός θα γίνω για να μπορώ να γίνομαι όποιο επάγγελμα θέλω! Αλλά οι δικοί μου εννοείται δεν το δέχονταν. Τους δικαιολογώ. Έλληνες γονείς είναι!

* Αισιόδοξη δε με κρατά τίποτα. Στην καθημερινότητά μου είμαι κυρίως απαισιόδοξη. Ώρες ώρες νιώθω ότι λειτουργώ αντίθετα. Όσο πιο απαισιόδοξη νιώθω τόσο πηγαίνω κατά μέτωπον σε κάτι. Ακόμα και όταν πήγαινα έξω από το Μέγαρο Μαξίμου και το Τσίλερ φωνάζοντας 10, 100… μέσα μου πίστευα ότι δε θα αλλάξει τίποτα. Ένας ηθοποιός αντιμετωπίζει όλα αυτά που συμβαίνουν όπως αντιμετωπίζει και ένας συνταξιούχος τη νοσοκομειακή του και ιατροφαρμακευτική του περίθαλψη, όπως ένας εκπαιδευτικός τις ατελείωτες μεταθέσεις, όπως κάθε εργαζόμενος που ψάχνει για δεύτερη δουλειά μπας και γεμίσει το καλάθι του νοικοκυριού.

* Έχοντας παλαιότερα εργαστεί ως αρχαιοφύλακας στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο Αθηνών, το μεγαλύτερο της Ελλάδας και από τα σημαντικότερα της Ευρώπης, το οποίο επίσης υπάγεται στο Yπουργείο Πολιτισμού, τυχαίνει να έχω δει και να μαθαίνω τα προβλήματα που υπάρχουν και σ’ αυτόν τον κλάδο και μάλιστα σε διάφορα μουσεία της χώρας. Δεν είμαστε μόνο εμείς οι παραμελημένοι.

* Το πρόβλημα ειναι γενικότερο όσον αφορά τον πολιτισμό στην Ελλάδα. Το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι. Στον τόπο μας αυτό το κεφάλι μπορεί να έχει πολλά ονόματα, είτε ΚΜ, είτε ΛΜ, είτε ΥΠΠΟ. Για εμένα μπορεί να έχει και ιδιότητα. Όπως π.χ καναλάρχης, πλοιοκτήτης, ιδιοκτήτης ναυπηγείου και άλλα. Τώρα θα μου πεις με πήγες στο πολύ γενικό και μπορεί να με πεις και συνωμοσιολόγο, καταστροφολόγο, illuminati και άλλα.

* Αλλά ώρες ώρες πιστεύω ότι είμαστε και εμείς ένα κομμάτι της χώρας το οποίο πρέπει να καταστραφεί και να κατευθύνεται από συγκεκριμένους. Η απάντηση είναι ότι συνεχίζουν να υπάρχουν άνθρωποι – καλλιτέχνες, οι οποίοι ενώ γνωρίζουν πως κάθε χρόνο βγαίνουν 500+ άτομα από σχολές και παρ’ όλα αυτά επιμένουν και επενδύουν και μορφώνονται.

* Φέτος βρίσκομαι για δεύτερη χρονιά στο Θέατρο Βαφείο με την παιδική παράσταση ΠΟΠΑΫ και υποδύομαι τον ρόλο της Όλιβ. Ένας καθηγητής μου, με πρότεινε στην ομάδα λέγοντάς μου χαρακτηριστικά ότι το σουλούπι μου είναι ίδιο με της Όλιβ! Χάρηκα που με παρομοίασε με μία ψηλόλιγνη με κύφωση, που όμως είναι δυναμική και ρομαντική ταυτοχρονα!

* Είναι μία διαδραστική παράσταση με πολύ παιχνίδι, χιούμορ και εκπλήξεις. Επίσης πέρσι έπαιζα στην παράσταση “Ο κροκόδειλος” του Ντοστογιέφσκι υποδυόμενη την ιδιοκτήτρια του κροκόδειλου και την μητέρα του Ιβάν η οποία ενδέχεται να παιχτεί και φέτος.

* Από μικρή κατανάλωνα αρκετή τηλεόραση βλέποντας ελληνικές και ξένες σειρές, και ξένες ταινίες. Εννοείται είναι ένα μέσο που μεγάλωνε την επιθυμία μου να θέλω να γίνω ηθοποιός. Σίγουρα θα ήθελα να κάνω κάτι κωμικό τηλεοπτικά.

* Ο κινηματογράφος με εξιτάρει πολύ να τον γνωρίσω μέσα από τη δουλειά του ηθοποιού αλλά και του κάμεραμαν. Μεγάλη υπόθεση να μεταφέρεις μέσα από ένα γυαλί ή ένα πανί μία ολόκληρη ατμόσφαιρα. Θα ήθελα πάρα πολύ να παίξω σε μία ταινία τρόμου, μυστηρίου, δράσης.

* Φέτος είχα την ευκαιρία να πρωταγωνιστώ στο βίντεο κλιπ “Βάλε φωτιά” των Σεραφείμ Γιαννακόπουλου και Δήμητρας Γαλάνη στο οποίο οδηγώ μία Harley Davidson! Βγήκε πολύ ωραίο αποτέλεσμα! Μπορώ να πω ότι ο φακός “με θέλει” χαχα!

* Μεγαααάλη κουβέντα για το πώς προέκυψαν οι διάφορές μου δραστηριότητες. Συνήθως σε αυτή την ερώτηση τους λέω: “Να σου στείλω καλύτερα ένα βιογραφικό μου;”. Χαχα. Επειδή όταν ήμουν μικρή δεν ήταν εύκολο να πάω σε δραστηριότητες, όταν τελείωσα το σχολείο έπιασα δουλειά και άρχισα επιτέλους να ασχολούμαι με ό,τι περίεργο και ασυνήθιστο ήθελα να μάθω!

* Καταρχάς η καταγωγή μου είναι από τη Σαλαμίνα οπότε το δίπλωμα ιστιοπλοΐας και οι καταδύσεις με μπουκάλες (scuba diving) ήρθαν πρώτα και κάπως ως φυσιολογική για μένα εξέλιξη.

* Ο βυθός είναι θεραπευτικός! Κάποια στιγμή ήρθε η εκμάθηση της ελληνικής νοηματικής γλώσσας νιώθοντας ένα κάποιο αισθημα ευθύνης και υποχρέωσης απέναντι σε αυτά τα άτομα. Ο αθλητισμός είναι επίσης κάτι που εκτιμώ πάρα πολύ και έχω το ίδιο πρόβλημα όπως και με τα μουσικά όργανα. Θέλω να τα μάθω όλα! Θα σταθώ κυρίως στο ping pong και το basket με τα οποία είχα καταπιαστεί για ένα διάστημα. Τέλος αφήνω το δίπλωμα οδήγησης μοτοσυκλέτας, τις οποίες μοτοσυκλέτες λατρεύω και το δίπλωμα φορτηγού το οποίο το έβγαλα για να το έχω ως προσόν. Μετράει σε διάφορα επαγγέλματα. Ποτέ δεν ξέρεις!  Μπορεί να στήσω κάποτε το δικό μου “μπουλούκι” μέσα σε ένα φορτηγάκι, όπως ο Λόρκα και να γυρίζω τα χωριά!

* Με το γράψιμο δεν έχω καταπιαστεί γιατί το φοβάμαι λίγο. Όσο για τη σκηνοθεσία είναι κάτι που με ενδιαφέρει, αλλά προς το παρόν θέλω να εξελιχθώ υποκριτικά. Πιστεύω ότι ένας σκηνοθέτης είναι απαραίτητο να περάσει και από την υποκριτική διαδικασία.

* Όσο για τη μουσική και τον χορό, αυτά τα πήρα από τους γονείς μου, οι οποίοι φαντάσου γνωρίστηκαν σε σχολή χορού! Ακούω πολλά είδη μουσικής γι’ αυτό έχω ασχοληθεί και με διάφορα είδη χορού όπως λάτιν, rock ‘n’ roll, παραδοσιακούς. Ο πατέρας μου έπαιζε για αρκετά χρόνια κρουστά ως επαγγελματίας και η μητέρα μου έχει πτυχίο ωδικής και οι δύο τραγουδούν. Έτσι πήρα το μικρόβιο για τα κρουστά και το τραγούδι. Το τρομπόνι με επέλεξε! Πήγα ένα πρωί στη φιλαρμονική του Δήμου να ζητήσω σαξόφωνο (πιστεύοντας ότι εγώ θα διαλέξω όργανο) και μου λέει ο αρχιμουσικός “το μόνο που υπάρχει είναι δύο τρομπόνια! θες;”. Το σκέφτηκα για ένα δευτερόλεπτο και του είπα: “δώσε μου το ένα!”.

* Πολύ δύσκολη ερώτηση για το με ποιους θα ήθελα να συνεργαστώ στο μέλλον στο θέατρο, αλλά αντίστοιχα και για έργα, ρόλους κλπ.! Η λίστα είναι μεγάλη, για αυτό θα απαντήσω γρήγορα με ονόματα και τίτλους γιατί δεν μπορώ να διαλέξω! Σκηνοθέτες: Τιμοφέι Κουλιάμπιν, Λίλλη Μελεμέ. Έργα: Βάκχες (Αγαύη) και Hedda Gabler.

* Η σχολή δυστυχώς τελείωσε γρήγορα. Είμαστε από τα έτη που του έτυχαν τα πάντα σχεδόν!, όπως ο κορονοϊός ο οποίος φάνταζε μεγάλο εμπόδιο αλλά δε μας πτόησε! Πιστεύω ότι είχα ακόμη πολλά να δώσω και να πάρω αλλά ο καιρός περνάει και φτάσαμε στις πτυχιακές μας για τις οποίες πήραμε πάρα πολύ καλές κριτικές. Υπάρχουν άτομα από το τμήμα μου που θα ήθελα πολύ να συνεργαστώ και πιστεύω ότι θα γίνει. Ήδη έχω συνεργαστεί με μία κοπέλα από τη σχολή μου όταν παίξαμε τον κροκόδειλο του Ντοστογιέφσκι.

* Στην Αθήνα το μόνο που μου αρέσει είναι το θέατρα και τα μπαρ όπου μπορώ να ακούσω καλή μουσική και live σχήματα. Κατά τα άλλα τη θεωρώ μία πόλη βρώμικη και μίζερη.

* Έχει να κάνει βέβαια και ο τόπος που ‘χω μεγαλώσει και έχω συνηθίσει, τη Σαλαμίνα. Ένας τόπος πιο ανοιχτός με θάλασσα και δάσος. Όμως δε θα έλεγα όχι στο να μείνω στον Πειραιά. Τον Πειραιά τον αγαπώ. Έχει κοντά τη θάλασσα, μαγαζιά, νύχτα, τα πάντα.

* Το All4fun το γνώριζα, αλλά το έμαθα καλύτερα όταν έστειλα ένα βιογραφικό μου στον Κυριάκο. Ο Κυριάκος μετά από λίγο καιρό είδε το βιογραφικό μου, μου απάντησε, επειδή του έκανε εντύπωση το δίπλωμα καταδύσεων και φορτηγού και έτσι γνωριστήκαμε. Εκείνη την περίοδο ετοίμαζε τα δέκατα βραβεία κοινού. Μου πρότεινε να συμμετέχω, όπως και έκανα, σε ένα πολύ ωραίο μικρό θεατρικό δρώμενο που παίξαμε τη βραδιά των βραβείων. Πέρασα πολύ ωραία και γνώρισα πολύ κόσμο. Τον ευχαριστώ πάρα πολύ για αυτή τη γνωριμία, για αυτή τη συνεργασία και ελπίζω να ξαναβρεθούμε επαγγελματικά και στο μέλλον.

& Αναλυτικές πληροφορίες για τον “Ποπάυ” ΕΔΩ:

Του Κυριάκου Κουρουτσαβούρη, 11/11/2024