H πρόκληση είναι μεγάλη. Η Μυρτώ Γκόνη με το καλημέρα έχει ν’ αναμετρηθεί μ’ έναν ρόλο ζωής. Η ανταπόκριση της, όμως, ως Γέρμα είναι ιδανική. Σε βαθμό, που φεύγοντας ν’ αναρωτιέσαι αν αποφοίτησε μόλις λίγους μήνες νωρίτερα από την δραματική σχολή της Νέλλης Καρρά…
Στην πρώτη της επαγγελματική δουλειά δίνει μια ερμηνεία, που μπορεί ν’ αποτελεί αντικείμενο συζήτησης στη θεατρική Αθήνα.
Το συγκεκριμένο έργο του Λόρκα γράφτηκε δύο χρόνια πριν την εκτέλεση του και σκιαγραφεί το «τέρας», το οποίο μεγαλώνει η σκληροπυρηνική οικογένεια.
Η Γέρμα επιθυμεί μέσω της μητρότητας να δημιουργήσει. «Για άλλους μπορεί να είναι ένας έρωτας, μια δουλειά, μια ιδέα. Για τον κάθε άνθρωπο όμως υπάρχει ένα σημείο ακλόνητο, αδιαπραγμάτευτο. Είναι αυτό για το οποίο με ψυχραιμία θα έφτανε στις πιο ακραίες πράξεις.
Είναι αυτό που ολοκληρώνει την ύπαρξη και νοηματοδοτεί την ζωή», σημειώνει στο All4fun η Μυρτώ.Μαθήτρια της σκηνοθέτιδας του έργου Λίλλυς Μελεμέ στην σχολή η Μυρτώ υποδύεται τη Γέρμα σε διπλή διανομή με την Ειρήνη Κουμπαρούλη.
Αξίζει να δείτε την παράσταση (όπως φυσικά και όταν η Ειρήνη ερμηνεύει την τραγική φιγούρα του Λόρκα) και ίσως κάνετε και εσείς τον δικό μας συνειρμό. Γιατί η Μυρτώ μας θύμισε αρκετά μια από τις μεγαλύτερες εν ενεργεία Ελληνίδες ηθοποιούς…(μια βόλτα από το Vault ίσως αρκεί για να το διαπιστώσετε και εσείς…)
* Όταν ήμουν κάπου στην τετάρτη δημοτικού και επειδή πια είχα ξεπεράσει το επιτρεπτό ύψος για να γίνω γυμνάστρια της ενόργανης (αυτό ήταν το όνειρό μου) είπα «δεν πειράζει θα γίνω ηθοποιός».
* Υποκριτική για μένα είναι ένα αναγκαίο κακό. Μακάρι να είχα τότε (στην Τετάρτη δημοτικού) αποφασίσει κάτι άλλο γιατί αυτή η δουλειά είναι βάσανο. Το κακό είναι ότι δεν μπορώ χωρίς αυτήν ενώ κατά πάσα πιθανότητα αυτή τα καταφέρνει μια χαρά χωρίς εμένα…
* Ο νέος ηθοποιός οφείλει να αντιμετωπίζει την κρίση κατά μέτωπο, με πίστη και αισιοδοξία, αλλιώς δεν καταλαβαίνω γιατί δεν έχει αλλάξει ακόμα επάγγελμα.
* Πιστεύω ότι η τέχνη μπορεί να δώσει απαντήσεις περίοδο κρίσης και έχει νόημα. Στις χρονιές βαθύτερης οικονομικής ύφεσης είχαμε περισσότερες πρεμιέρες από ποτέ. Και αυτό δείχνει κάτι.
* Τελείωσα την δραματική σχολή πριν 6 μήνες. Είναι πολύ νωρίς για να μπω σε διαδικασία αναδρομής. Αυτό που μου έχει μείνει όμως πολύ έντονο ως αίσθηση είναι το πόσο μεγενθυμένα και υπερφυσικά μου φαίνονταν όλα τα τρία χρόνια της σχολής. Σαν η κάθε λεπτομέρεια να ήταν σε παραμορφωτικό φακό. Δεν μπορώ να το εξηγήσω. Τώρα όλα αυτά, σιγά – σιγά επανέρχονται στην πραγματική τους κλίμακα.
* Έχω την μεγάλη τύχη να παίζω σε ένα έργο που γεννήθηκε σαν πρώτο υλικό ως πτυχιακή μας στη σχολή και συνεχίστηκε περνώντας από πολλά στάδια μέχρι να φτάσει στο τελικό. Είχαμε όλο τον χρόνο με τα παιδιά να διεισδύσουμε στον κόσμο του έργου αλλά το πιο σημαντικό για μένα είναι ότι ορμώμενοι από αυτό το σπουδαίο κλασικό κείμενο μιλάμε για κάτι που μας αφορά σήμερα. Αυτό δεν είναι άλλο από την άκοπη επιθυμία του ανθρώπου για δημιουργία. Για τη Γέρμα δημιουργία σημαίνει μητρότητα. Είναι αυτό που ολοκληρώνει την ύπαρξη και νοηματοδοτεί την ζωή. Για άλλους μπορεί να είναι ένας έρωτας, μια δουλειά, μια ιδέα. Για τον κάθε άνθρωπο όμως υπάρχει ένα σημείο ακλόνητο, αδιαπραγμάτευτο. Είναι αυτό για το οποίο με ψυχραιμία θα έφτανε στις πιο ακραίες πράξεις.
* Ο Λόρκα δύο χρόνια πριν πάει ο ίδιος στο εκτελεστικό απόσπασμα, σκιαγραφεί το τέρας το όποιο η σκληροπυρηνική οικογένεια και κοινωνία της εποχής μεγαλώνει με φροντίδα. Η Γέρμα μην μπορώντας να ανταποκριθεί σαν γυναίκα(να γίνει μάνα) στο πρότυπο της πατριαρχικής κοινωνίας έρχεται αντιμέτωπη με αυτήν και ουσιαστικά συνθλίβεται. Δεν μπορώ να σκεφτώ κάτι πιο επίκαιρο από αυτό όταν δυστυχώς ο φασισμός είναι το τέρας που ακόμα και σήμερα τροφοδοτείται και θεριεύει στο σπίτι του καθένα.
* Η Λίλλυ Μελεμέ έχει σταθεί δίπλα μου σαν δασκάλα, σκηνοθέτης, συνεργάτης , φίλη, μάνα όλα. Της έχω απόλυτη εμπιστοσύνη και μαθαίνω καθημερινά πλάι της πάνω από όλα πώς να είμαι επαγγελματίας Το ότι η ίδια είναι και ηθοποιός την ξεχωρίζει γιατί αγαπάει και προσέχει τους ηθοποιούς της στην λεπτομέρεια.
* Με τα κορίτσια (Δήμητρα Μπαλή, Νάντια Πυθαρά, Μαρουσώ ΒαΪούλη, Σεβίνα Μαραγκού, Μάγδα Κόρπη, Ειρήνη Κουμπαρούλη, Μαρίνα Τσουμπρή) ήμασταν συμμαθήτριες στη σχολή, ενώ τα αγόρια (Σωτήρης Μεντζέλος, Σάββας Σωτηρόπουλος) είναι παλαιότεροι απόφοιτοι. Νομίζω ότι έγινε η πιο ομαλή μετάβαση από την σπουδή στο επάγγελμα που θα μπορούσε να γίνει. Με την δασκάλα μας την Λίλλυ σε έναν καινούριο χώρο που μας δέχτηκε με πολλή χαρά και ευχαριστούμε τον Δημήτρη Καρατζιά γι’ αυτό μ’ ένα έργο που είχαμε αρχίσει να συλλαβίζουμε από την σχολή ακόμα. Είμαστε πολύ χαρούμενες και περήφανες γι’ αυτή την δουλειά και νομίζω όσα χρόνια να περάσουν θα παραμένει σημείο αναφοράς.
* Είναι πολύ μεγάλη πρόκληση αυτό το έργο γενικά και αυτός ο ρόλος ειδικά. Φοβόμουν ότι δεν θα θυμάμαι καν τα λόγια μου μέχρι το τέλος, στη σχολή δεν είχαμε ποτέ έναν ρόλο για 1.5 ώρα να παίρνει και να δίνει σκυτάλη συνεχώς, οπότε δεν είχα καμία αντίστοιχη εμπειρία. Κάθε βράδυ που παίζω είναι σαν να εισπνέω στις 21:00 και να εκπνέω στις 22.30. Αλλά στην ενδιάμεση άπνοια κάποιες φορές συμβαίνουν μαγικά πράγματα.
* Η Γέρμα για μένα αντιπροσωπεύει τον κάθε άνθρωπο, από τον πιο ταγμένο επαναστάτη μέχρι την πιο αφανή νοικοκυρά που διεκδίκησε κάτι παραπάνω για τη ζωή και «έπεσε πάνω σε έναν τοίχο». Μάλλον έχουμε κάποια κοινά με αυτό το κορίτσι, ίσως στο ότι και εγώ δεν παραιτούμαι εύκολα όταν πιστεύω σε κάτι. Βέβαια, η σύγκριση είναι εντελώς άτοπη διότι η Γέρμα είναι ήρωας τραγωδίας, δεν μπορείς να τον κρίνεις με ανθρώπινα μέτρα.
* Όχι δεν θα ΄θελα να ασχοληθώ με την σκηνοθεσία ή το γράψιμο, γιατί φοβάμαι ότι θα είμαι ακατάλληλη και ανεπαρκής και στα δύο. Με την κάμερα δεν έχω κάποια σχέση (ακόμα), αλλά είναι μια ιδέα που στριφογυρνάει στο μυαλό μου. Νομίζω όμως ότι υπάρχει μια μεγάλη παρεξήγηση στην Ελλάδα όσο αφορά στην υποκριτική στην κάμερα, δεν είναι αυτονόητο ότι ένα ηθοποιός του θεάτρου μπορεί να κάνει κινηματογράφο. Εδώ οι σχολές μας είναι κατεξοχήν θεατρικές.
* Προσδοκώ πολλές συνεργασίες στο μέλλον. Γενικά πιστεύω πολύ στην ομαδική δουλειά έτσι έμαθα και από τις δύο σχολές μου να δουλεύω. Τώρα συγκεκριμένα πρόσωπα δεν υπάρχουν που να λαχταρώ να δουλέψω μαζί τους, δεν είναι προσωποκεντρικός ο προσανατολισμός μου. Θαυμάζω όμως το έργο πολλών Ελλήνων ηθοποιών και πιστεύω ότι έχουμε εξαιρετικές περιπτώσεις καλλιτεχνών στο θέατρο.
* Στην Αθήνα μ’ αρέσει η αίσθηση ότι μπορείς να χαθείς στον κόσμο αλλά αν τα βρεις σκούρα ξέρεις σε ποια μπαράκια θα τα πίνουν οι φίλοι σου. Δε μ’ αρέσει αυτή όλη η χιπστερ σουπερχαιπ ρετρο σουινγκ αισθητική που θέλουν να φορέσουν στην πόλη μας. Ό,τι ταπετσαρία και να περνάνε, η Αχαρνών θα είναι εκεί να τους κλείνει το μάτι.
* Στο Αll4fun μ’ αρέσουν τα πάρτυ!! Συναντάς μαζεμένους φίλους που έχεις να δεις καιρό και όλα καλά!
& Αναλυτικές λεπτομέρειες για τη Γέρμα ακολουθούν στον σχετικό σύνδεσμο: http://www.all4fun.gr/fun/theater/7684-2013-11-06-19-59-40.html
Του Κυρ. Κουρουτσαβούρη, 16/12/2013