Σε μια περίοδο προσωπικής κρίσης, όπου δοκίμαζε το κουράγιο της για το αν θα συνεχίσει να είναι ηθοποιός η Ζωή Καραβασίλη είπε το πολυπόθητο ναι στην πρόταση που της έγινε. Και η επιλογή της σαφώς και τη δικαίωσε. Το «Να’ ρθω μαζί σου;» ήταν μια από τις παραστάσεις αυτής της σεζόν και έδωσε την ευκαιρία στη Ζωή να κερδίσει το στοίχημα και να συνεχίσει στις επάλξεις.
Μαζί με τον Κωνσταντίνο Ασπιώτη και τον Λάζαρο Βαρτάνη, μάλιστα, συναντήθηκε ξανά και στο καλοκαιρινό Μελίνα Μ. το οποίο παρουσιάστηκε πρόσφατα στο φεστιβάλ του επί Κολωνώ.
Παιδί της Θεσσαλονίκης και του κρατικού θεάτρου της Βόρειας Ελλάδας η Ζωή διασκέδασε ιδιαίτερα και το βραβείο των αναγνωστών του All4un, το οποίο δόθηκε στο «Να’ ρθω μαζί σου;» ως η καλύτερη παράσταση της θεατρικής σεζόν 2012-13 και στην οποία το σάιτ μας ήταν χορηγός επικοινωνίας…
* Δεν είμαι από εκείνους που από μικροί ήθελαν να γίνουν ηθοποιοί. Αντίθετα δεν ήθελα με τίποτα να λέω ποιήματα στις σχολικές γιορτές. Στο γυμνάσιο πήγα τυχαία σ’ ένα θεατρικό εργαστήρι και από τότε κόλλησα για τα καλά. Αργότερα στις πανελλαδικές όταν κλήθηκα να συμπληρώσω το μηχανογραφικό, δια τις ατόπου απαγωγής, αφού απέρριψα δηλαδή όλες τις σχολές δήλωσα το τμήμα θεάτρου της σχολής καλών τεχνών του Α.Π.Θ. Μετά από δυο χρόνια έδωσα εξετάσεις στη δραματική σχολή του Κ.Θ.Β.Ε., πέρασα, τέλειωσα και να’ μαι.
* Η υποκριτική είναι απλά η χαρά μου. Όταν κάνω πρόβες, όταν έρχομαι αντιμέτωπη μ’ έναν ρόλο, αυτό με ιντριγκάρει και με διεγείρει τόσο πολύ σαν να έχω πάρει το καλύτερο ναρκωτικό του κόσμου. Και μετά όταν ανεβαίνω πάνω στην σκηνή και παίζω νιώθω ελεύθερη και κατά κάποιον τρόπο δυνατή.
* Το επάγγελμα του ηθοποιού βρίσκεται πάντα σε κρίση, άλλοτε λιγότερο άλλοτε περισσότερο. Αυτό που πρέπει να κάνεις είναι να μην χάνεις την πίστη σου και την υπομονή σου. Δύσκολο.
* Η τέχνη νομίζω δημιουργεί ερωτήσεις! Διεγείρει τις αισθήσεις και πυροδοτεί συναισθήματα.
* Το ‘Να’ ρθω μαζι σου;’ ήταν ένα στοίχημα για μένα σε μια περίοδο προσωπικής κρίσης για το αν θέλω, αν έχω το κουράγιο μάλλον να συνεχίσω να ασκώ αυτό το επάγγελμα. Το στοίχημα το κέρδισα, θέλω με τα χίλια και θα το κυνηγήσω μεχρι τέλους. Αυτή η παράσταση με γέμισε ελπίδες και όνειρα. Πέρασα τέλεια με τα παιδιά, τον Λάζαρο Βαρτάνη, τη Σύνθια Μπατσή και τον Κωνσταντινο Καϊκή. Γνωριζόμασταν, ήταν δυο έτη μικρότεροι από μένα στη σχολή του κρατικού. Δεν ήμασταν φίλοι, γίναμε φίλοι. Καλοί! Κι αυτό είναι ένα άλλο πολύ μεγάλο κέρδος για μένα! Η συνεργασία μου μαζί τους ήταν άψογη, ακόμη και οι όποιες συγκρούσεις και νεύρα που είναι αναπόφευκτα, είχαν τρελή πλάκα.
* Χμμμ.! Τι να πω για τον Κωνσταντίνο Ασπιώτη; Τα λόγια είναι περιττά. Με τον Κωστάκη μου – έτσι τον λέω εγώ – αισθάνομαι πραγματικά ελεύθερη. Νιώθω σαν πλαστελίνη στα χέρια του και του αφήνομαι γιατί τον εμπιστεύομαι απόλυτα. Πέρα από το ότι τον αγαπώ και τον εκτιμώ βαθιά, τον θεωρώ σπουδαίο μυαλό.
* Σχετικά με το βραβείο από τους αναγνώστες του All4fun για την παράσταση μας έχω να τους πω ότι τους ευχαριστώ παρά πολύ! Τι άλλο να πω! Όταν το άκουσα ένιωσα λίγο σαν να βραβευόμαστε στα Όσκαρ! Μας έκαναν πολύ χαρούμενους που αναγνωρίστηκε η δουλειά μας. Η επιτυχία αυτής της παράστασης έγκειται βασικά στους συντελεστές που δούλεψαν αφιλοκερδώς με πολύ πίστη και σκληρή δουλειά. Επίσης στην Πωλινα Καραναστάση και στον Θάνο Δημητριάδη από το θέατρο 104 που πίστεψαν σε μας και μας έδωσαν την ευκαιρία να δείξουμε τη δουλειά μας. Ήταν μια παράσταση φρέσκια, σύγχρονα ανεβασμένη από ανθρώπους που βράζει το αίμα τους.
* Εκτός από το ‘Να’ ρθω μαζί σου;’ έπαιξα και στην παράσταση “2013/Μελίνα Μ.” με αφορμή τη ζωή και το έργο της Μελίνας Μερκούρη σε άμεσο διάλογο με την πραγματικότητα που βιώνουν οι νέοι ηθοποιοί γενικότερα, οι νέοι άνθρωποι σήμερα. Αυτή η παράσταση για μένα την οποία επίσης σκηνοθέτησε ο Κωνσταντίνος Ασπιώτης ήταν ένα όνειρο που πραγματοποιήθηκε γιατί θαυμάζω πολύ τη Μελίνα Μερκούρη. Χωρίς να θέλω να φανώ υπερόπτης, νομίζω ότι ήταν μια εξαιρετική παράσταση με μια εξαιρετική σκηνοθεσία που θα’ χει σίγουρα και συνέχεια.
* Η αγαπημένη μου συνεργασία ήταν αυτή με τον Πήτερ Στάιν στην Ηλέκτρα του Σοφοκλή και φυσικά οι συνεργασίες μου με το Κωνσταντίνο Ασπιώτη. Προσδοκούσα να δουλέψω με τον Λευτέρη Βογιατζή, όμως δυστυχώς κάτι τέτοιο δεν πρόκειται να γίνει ποτέ! Θαυμάζω πολύ τη Λένα Κιτσοπούλου και θα ήθελα πολύ να συνεργαστώ μαζι της. Και φυσικά δεν θα έλεγα ποτέ όχι σε μια ακόμη συνεργασία με τον Κωνσταντίνο Ασπιώτη.
* Έπαιξα στην τηλεόραση, αλλά δεν μπορώ να πω ότι μου λείπει. Μ’ ενδιαφέρει περισσότερο το θέατρο και ο κινηματογράφος. Βέβαια δεν θα έλεγα όχι σε μια ενδιαφέρουσα πρόταση.
* Η Αθήνα γενικά σαν πόλη μου αρέσει πάρα πολύ. Αυτό που με ενοχλεί είναι οι άνθρωποι που την κακοποιούν.
* Δεν μου λείπει η Θεσσαλονίκη σαν πόλη, μου λείπουν απίστευτα οι συγγενείς μου και οι φίλοι μου. Δε νομίζω ότι θα ξαναγύριζα, μου αρέσει περισσότερο η Αθήνα. Πηγαίνω όμως αρκετά συχνά – έχω μια κόρη που πρέπει να βλέπει τους παππούδες και τις γιαγιάδες της – Οπότε αναπληρώνω το κενό!
Του Κυρ. Κουρουτσαβούρη, 5/7/2013