Το πρόσωπό της μοιάζει σα να έχει βγει από περασμένες δεκαετίες. Με μια αυθεντική αθωότητα που έρχεται να ταιριάξει με μια έντονη επιθυμία ν’ ανακαλύπτει διαρκώς νέα μονοπάτια. Κι όταν τη βλέπω στις “Ψυχοκόρες” στον ρόλο της Βασιλικής με παρασύρει απόλυτα στον παλμό του συγκεκριμένου χαρακτήρα.
Η Μαργαρίτα Αλεξιάδη είναι μια από τις νέες ηθοποιούς, που είναι δεδομένο πως θα μας απασχολήσει για πολύ καιρό. Όχι μόνο διότι επιλέχθηκε να είναι η μία από τις τέσσερις “Ψυχοκόρες”, αλλά διότι διαθέτει όλα εκείνα τα απαραίτητα συστατικά για μια λαμπρή πορεία.
Πέρα μάλιστα από τις δεδομένες της υποκριτικές της ικανότητες (που έχω διαγνώσει και στις δύο θεατρικές παραστάσεις, που την έχω παρακολουθήσει μετά την δραματική σχολή), δε ξεχνά και την ενασχόλησή με την κινηματογραφική σκηνοθεσία, όπως αποκαλύπτει στο All4fun ως πρόσωπο της εβδομάδας. Μεταξύ άλλων μας μιλάει – και με ιδιαίτερη θέρμη μάλιστα – και για την παράσταση “Αβελάρδος και Ελοϊζα” του Γιάννη Καλαβριανού, που παίζεται αυτήν την στιγμή στο θέατρο Πλύφα.

* Στη δευτέρα δημοτικού ο αδελφός μου επέμενε να γραφτούμε μαζί στην θεατρική ομάδα του σχολείου μας. Εγώ στην αρχή δεν ήθελα καθόλου να πάω, τον ακολούθησα μόνο για να του κάνω το χατίρι. Άλλα μόλις τελείωσε το πρώτο μάθημα για κάποιο λόγο ήμουν σίγουρη πως όταν μεγαλώσω θέλω να γίνω ηθοποιός. Το κρατούσα μυστικό από τους γύρω μου και το παραδεχόμουν μόνο στο ημερολόγιο μου. Θυμάμαι όταν με ρωτούσαν ως παιδί τι θέλω να γίνω όταν μεγαλώσω, τους έλεγα ψέματα πως θέλω να γίνω διασώστρια.
* Στη συγκεκριμένη φάση της ζωής μου, όταν σκέφτομαι την έννοια υποκριτική την ταυτίζω στο μυαλό μου με την λέξη πάρτι. Μια παρέα που οργανώνει ένα ανοιχτό πάρτι και προσκαλεί ανθρώπους να έρθουν να ζήσουν μαζί τους μια εμπειρία. Για τους διοργανωτές του πάρτι είναι σημαντικό αυτό το πάρτι να πάει καλά. Συνήθως ένα καλό πάρτι σημαίνει ότι οι καλεσμένοι μπορεί να επηρεαστούν από εκείνο, να ζήσουν κάτι έντονο, κάτι πρωτόγνωρο.
* Αυτό που έχω καταλάβει μέχρι στιγμής είναι ότι η τέχνη στην Ελλάδα δεν αντιμετωπίζεται ως επάγγελμα, ούτε από την κοινωνία αλλά ούτε και από τους ίδιους τους καλλιτεχνικούς φορείς.

* Οι καλλιτέχνες πληρώνονται ελάχιστα σε σχέση με αυτό που προσφέρουν, με τον χρόνο που αφιερώνουν και με την ίδια την φύση του επαγγέλματος, που είναι εποχική.
* Στον κλάδο της υποκριτικής συγκεκριμένα αυτό που μου φαίνεται προβληματικό είναι πως οι ηθοποιοί λόγω οικονομικών συνθηκών αναγκάζονται να κάνουν πολλές δουλειές ταυτόχρονα, κάτι το οποίο φαίνεται να έχει αρνητικές επιπτώσεις για το συνολικό αποτέλεσμα της δουλειάς τους.
* Κατά την γνώμη μου θα ήταν γόνιμο ένας καλλιτέχνης να μην δουλεύει ταυτόχρονα σε πολλά projects, αλλά να έχει τον χρόνο να διαβάζει, να εμπνέεται και να εμβαθύνει. Οι νεκρές περίοδοι είναι καλό να υπάρχουν στην ζωή ενός ηθοποιού, αλλά δυστυχώς είμαστε πολύ μακριά από αυτό στην Ελλάδα.

* Για να είμαι απόλυτα ειλικρινής, επειδή είμαι πολύ νέα στον χώρο δεν μπορώ να απαντήσω με σιγουριά στο ποιο είναι το μερίδιο που αναλογεί στους ίδιους τους καλλιτέχνες για αυτές τις δυσμενείς συνθήκες. Εικάζω πως είναι ένα σύνολο παραγόντων.
* Από τη μια απορώ πως γίνεται να επιτρέπουμε και εμείς οι ίδιοι ως εργαζόμενοι να δουλεύουμε με τόσο άδικες εργασιακές συνθήκες.
* Από την άλλη μιλώντας εντελώς ρεαλιστικά τα πτυχία μας ισοδυναμούν μ’ ένα απολυτήριο λυκείου. Από την στιγμή που θεσμικά αντιμετωπιζόμαστε ως απόφοιτοι λυκειου, αντίστοιχα αντιμετωπίζονται και οι μισθοί και τα δικαιώματα μας.

* Οι “Ψυχοκόρες” παρόλο που ήταν μια πολύ σημαντική εμπειρία, ήταν ταυτόχρονα και μια πολύ απαιτητική δουλειά. Ως νέα ηθοποιός ήταν η πρώτη φορά που λόγω ρόλου ένιωσα ότι είχα ευθύνη απέναντι στο σενάριο και στη ροή της ιστορίας, κάτι το οποίο στην αρχή με άγχωνε και με βάραινε.
* Αλλά όσο περνούσε ο καιρός και αποκτούσα εμπειρία και εμπιστοσύνη στους συνεργάτες μου πιστεύω πως έμαθα να διαχειρίζομαι τη συνθήκη των γυρισμάτων και να την αγαπώ.
* Οι Ψυχοκόρες κατά κοινή ομολογία είναι μια σειρά που το σενάριο πρωταγωνιστεί. Μια σειρά είναι δύσκολο να μπορεί να είναι καλή χωρίς καλογραμμένο σενάριο και στην δική μας περίπτωση αυτή είναι η βάση στην οποία μιλάμε.

* Πέρα όμως από την ιστορία το οπτικό αποτέλεσμα και οι ερμηνείες της σειράς είναι αντιστοίχου επιπέδου. Άρα δεν βρίσκω λόγο κάποιος θεατής να μην δει Ψυχοκόρες.
* Η ιστορία της Βασιλικής είναι μια ιστορία που ξετυλίγεται πιο αργά από τις υπόλοιπες ιστορίες, αλλά κατά την γνώμη μου έχει πολύ ενδιαφέρουσα εξέλιξη. Είναι ένας ρόλος που στο πρώτο επεισόδιο όσο είναι με τις αδελφές της δείχνει πολύ ισχυρή και επαναστάτρια.
* Στη συνέχεια όμως όταν αποχωρίζεται από εκείνες και τυχαίνει να βρεθεί σ’ ένα σπίτι που φαίνεται πως όλα της τα όνειρα μπορούν να γίνουν πραγματικότητα τυφλώνεται από φιλοδοξία, από έρωτα, από την αγάπη της στα βιβλία και δυσκολεύεται να βρει την ισορροπία.

* Σε όλη τη σειρά η Βασιλική ψάχνει τον εαυτό της και κάνει λάθη. Αυτό είναι που την κάνει πολύπλευρη και ενδιαφέρουσα.
* Αυτό το διάστημα συμμετέχω στην παράσταση “Αβελάρδος και Ελοΐζα”, ένα κείμενο του Γιάννη Καλαβριανού σε σκηνοθεσία Δημήτρη Σταυρόπουλου στο θέατρο ΠΛΥΦΑ. Πρόκειται για μια παράσταση που μιλάει για τον αιώνιο έρωτα και για τα εμπόδια που υπάρχουν, όταν δυο άνθρωποι ερωτεύονται μέχρι θανάτου!
* Αν με ρωτούσε κάποιος γιατί να δει την παράσταση αυτή η απάντηση για εμένα είναι μία και την δίνει ο ίδιος ο Καλαβριανός στο κείμενο του: «Για να συνεχίσουν οι μεγάλες αγάπες να τραγουδιούνται».

* Η παράσταση αυτή είναι μια παράσταση που έχει χτιστεί με πολύ αγάπη και πολλές δυσκολίες από εμένα και τους συμμαθητές μου. Ήμασταν όλοι στο ίδιο έτος στην δραματική σχολή του Εθνικού Θεάτρου, μαζί και ο σκηνοθέτης μας. Είναι μια προσωπική δουλειά και μέχρι στιγμής έχει συγκινήσει ιδιαίτερα το κοινό.
* Πριν δυο μήνες ολοκληρώθηκαν τα γυρίσματα της πτυχιακής μου ταινίας μικρού μήκους που σκηνοθέτησα για το τμήμα κινηματογράφου ΑΠΘ και τώρα βρισκόμαστε στο στάδιο του post production.
* Φαντάζομαι ότι αν όλα πάνε καλά με την πτυχιακή μου θα πάρω το πτυχίο μου μέσα στον επόμενο χρόνο.

* Στην σχολή κινηματογράφου ήμουν πριν μπω στην δραματική σχολή, ζούσα στη Θεσσαλονίκη μάλιστα για τρία χρόνια και παρακολουθούσα κανονικά την σχολή μου.
* Στη συνέχεια όταν πέρασα στην δραματική σχολή υπήρχε μια παύση στις σπουδές του πανεπιστημίου και τώρα τα τελευταία δυο χρόνια έχω ξανά επαφή με το πανεπιστήμιο, διότι μ’ ενδιαφέρει πολύ το σινεμά απ’ όλες τις πλευρές του.
* Επομένως και η σκηνοθεσία κινηματογράφου είναι κάτι που όσο μεγαλώνω μ’ ενδιαφέρει να ακολουθήσω και για αυτό μπήκα στην διαδικασία να κάνω τη δική μου ταινία και να ολοκληρώσω τις σπουδές μου στο σινεμά. Αν και στην πτυχιακή μου ταινία επέλεξα να γράψω το σενάριο, το γράψιμο είναι κάτι που με δυσκολεύει και μου φαίνεται αρκετά ψυχοφθόρο.

* Ωστόσο ο λόγος που έγραψα το δικό μου σενάριο για την πτυχιακή μου είναι επειδή είχα την ανάγκη να πω την συγκεκριμένη ιστορία με τις δικές μου λέξεις.
* Ο μπαμπάς μου παίζει ερασιτεχνικά μπάσο και κιθάρα, όποτε από μικρή τραγουδούσα μαζί του και μου μάθαινε να κάνω δεύτερες. Αισθάνομαι άνετα μέσα σ’ ένα μουσικό περιβάλλον, διότι αν και ποτέ δεν ήθελα να ασχοληθώ με την μουσική το επάγγελμα μου και τα παιδικά μου βιώματα συνδέονται μαζί της.
* Τον χορό τον αγάπησα μέσα στην δραματική σχολή. Πριν την σχολή, είχα παρακολουθήσει μαθήματα σύγχρονου χορού και μπαλέτου και πραγματικά βαριόμουν απίστευτα. Ένιωθα το σώμα μου περιορισμένο, ότι δεν εκτονώνεται, δεν καταλάβαινα γιατί κάποιος να χορεύει, δεν έβρισκα νόημα στις χορογραφίες, είχα την ανάγκη να κουνάω το σώμα μου αλλιώς κάθε φορά που άκουγα την μουσική.

* Ευτυχώς όμως στην δραματική σχολή η γνώμη μου για τον χορό άλλαξε, χάρη στους δασκάλους μου, τον Φωκά Ευαγγελινό και την Αγγελική Στελλάτου. Χωρίς εκείνους, ακόμα και τώρα δε θα είχα ανακαλύψει την ποίηση, την οποία μπορεί κρύβει ένα σώμα.
* Πλέον σκέφτομαι πως για το μέλλον δεν μ΄ ενδιαφέρουν τόσο οι ρόλοι ή τα έργα, αλλά οι συνεργασίες.
* Μ’ ενδιαφέρει να κάνω όμορφες συνεργασίες με καλές εργασιακές συνθήκες και με ανθρώπους που έχουμε κοινό καλλιτεχνικό στόχο.

* Οσο για τους “Προβοκάτορες” του Γιάννη Αποσκίτη, που ήταν η πρώτη μου δουλειά στην Αθήνα μετά την σχολή και σου άρεσε πολύ ήταν για μένα μια πολύ αστεία εμπειρία. Έχω να θυμάμαι μόνο θετικά από τη συγκεκριμένη συνεργασία.
* Στην Αθήνα μου αρέσουν οι θέες της, μου αρέσουν τα διατηρητέα κτίρια, οι άνθρωποι και τα ηλιοβασιλέματα της. Δε μου αρέσουν οι τεράστιες λεωφόροι, τα μικροσκοπικά πεζοδρόμια, τα βρώμικα στενάκια γεμάτα σκουπίδια. Δε μου αρέσει που δεν υπάρχουν ράμπες αναπήρων και ποδηλατόδρομοι.
* Στο All4fun πάνω απ’ όλα μου αρέσει που δίνει φωνή σε νέους ανθρώπους.

& Αναλυτικές πληροφορίες για τον “Αβελάρδο και Ελοϊζα” ΕΔΩ:
&& Αναλυτικές πληροφορίες για τις “Ψυχοκόρες” στην επίσημη σελίδα τους στον ΑΝΤ1 ΕΔΩ:

Του Κυριάκου Κουρουτσαβούρη, 9/5/2024


Η Μαργαρίτα είναι από τα καλά παιδιά. Από μικρή την απολαμβάνουμε σε σχολικές παραστάσεις, τραγούδι, θέατρο και χορό. Είναι αγαπητή, απλή, ταπεινή, και πολύ δυνατή. Χαίρεσαι να τη βλέπεις. Μπράβο ταλαντούχα, πάντα ψηλά.