Όταν ετοιμαζόταν να δώσει πανελλήνιες το μυαλό της ήταν στις πρόβες της θεατρικής ομάδας του σχολείου. Και όταν πια πέρασε στο Royal Holloway στο Λονδίνο τα πράγματα είχαν πάρει τον δρόμο τους…
Η Αλκμήνη Σταθάτου το είχε πάρει απόφαση να γίνει ηθοποιός και τα κατάφερε! Μέλος τα τελευταία χρόνια των Non Sense ετοιμάζει τη νέα δουλειά με την ομάδα της από τον Οκτώβριο, όμως μέχρι τα μέσα Ιουνίου ο κόσμος μπορεί να την απολαμβάνει στο Vault στην ξεκαρδιστική κωμωδία Elizadeth σε σκηνοθεσία και διασκευή του Δημήτρη Καρατζιά. Εκεί υποδύεται την Ντέπυ Σολωμού, μια κακομαθημένη ενζενί, η οποία επανέρχεται στο θέατρο έπειτα από δύο χρόνια παρουσίας σε καθημερινό σίριαλ.
Σχετικά με τη δική της δουλειά στην τηλεόραση το ευρύ κοινό την έμαθε μέσα στα «Σφηνάκια», όπου όπως παραδέχεται στο All4fun έμαθε πολλά για τη μετέπειτα πορεία της στον χώρο…
* Θυμάμαι έντονα τις παραστάσεις που ανεβάζαμε με τον αδερφό μου τα καλοκαίρια, την πρώτη φορά που με πήγαν οι γονείς μου στην Επίδαυρο, την παιδική σκηνή της Ξ. Καλογεροπούλου. Αργότερα, στο γυμνάσιο, μπήκα στη θεατρική ομάδα του σχολείου και μέχρι το λύκειο ήμουν σίγουρη πλέον πως αυτό ήθελα να κάνω στη ζωή μου. Ακόμα και την περίοδο των πανελληνίων εξετάσεων, το μυαλό μου ήταν στις πρόβες της ομάδας. Πήγα στο Λονδίνο, πέρασα στο Royal Holloway, και κάπως έτσι ξεκίνησαν όλα…
* Υποκριτική για μένα είναι ανάγκη και τρόπος έκφρασης… είναι ελευθερία, γνώση, συναίσθημα, παρατήρηση, πειθαρχία, εμπειρία και κυρίως αλήθεια. Ουσιαστικά είναι τρόπος ζωής.
* Η κρίση έχει επηρεάσει αρκετά τον κλάδο των ηθοποιών στις μέρες μας, τα ποσοστά ανεργίας είναι πολύ υψηλά. Παρ’ όλα αυτά θεωρώ πως ο ηθοποιός έχει συνηθίσει να ψάχνει για δουλειά κάθε έξι μήνες, οπότε θα βρει και τον τρόπο να επιβιώσει. Το θέμα για μένα είναι να μη φτάνουμε στο σημείο να κάνουμε εκπτώσεις στην τέχνη μας και να διατηρούμε όσο μπορούμε την ποιότητα της δουλειάς μας σε υψηλά επίπεδα. Στο video που προβάλλεται πριν την παράστασή μας, Elizadeth, οι ηθοποιοί αναγκάζονται σε περίοδο μεγάλης οικονομικής κρίσης να κάνουν ένα σωρό άλλες δουλειές, αφού όλα τα θέατρα έχουν πια κλείσει. Ακραίο και ελπίζω μη προφητικό.
* Η τέχνη από μόνη της δε μπορεί να σώσει την τωρινή κατάσταση της χώρας, μπορεί όμως να δώσει κάποιες απαντήσεις. Είναι απαραίτητη πάντοτε για να αφυπνίζει, να προβληματίζει, να δίνει αφορμή για διάλογο, να οδηγεί ακόμα και σε λύσεις. Δεν είναι τυχαίο ότι η τέχνη ανθίζει πάντα σε δύσκολες εποχές.
* Η παράστασή μας, Elizadeth, είναι βασισμένη στο έργο του Χάρη Ρώμα, Βασιλικοί Μετά Τρούλου. Με τη σημερινή της μορφή ανέβηκε το 2011 σε διασκευή και σκηνοθεσία Δημήτρη Καρατζιά (στο θέατρο Ράγες), και φέτος ανεβαίνει και πάλι στον πολυχώρο Vault με διαφορετική διανομή. Το Elizadeth είναι μια θεότρελη κωμωδία, πολύ επίκαιρη, καθώς αναφέρεται στην ανεργία των ηθοποιών σε περίοδο μεγάλης οικονομικής κρίσης. Σε μια τέτοια δύσκολη εποχή, ένας τρελός θίασος αποφασίζει να ανεβάσει μια παράσταση μιας κατά λάθος συγγραφέως, και φυσικά στην πορεία όλα ανατρέπονται.
* Νιώθω ειλικρινά ιδιαίτερη χαρά που βρίσκομαι σ’ αυτήν τη δουλειά με τους συγκεκριμένους συναδέλφους. Μια ομάδα ανθρώπων που λειτουργεί ως σύνολο και αγαπά ουσιαστικά το θέατρο. Αυτή η μαγική στιγμή που οι άνθρωποι ενώνονται πάνω στη σκηνή μ’ έναν κοινό στόχο, με καλοπροαίρετη διάθεση, ειλικρινείς προθέσεις και χαρά γι’ αυτό που κάνουν. Και βέβαια το κοινό που δείχνει ν’ ανταποκρίνεται σε όλο αυτό και να περνάει καλά. Εξάλλου στόχος της παράστασης είναι κυρίως να προσφέρει γέλιο, σε μια τόσο δύσκολη εποχή, και νομίζω ότι το καταφέρνει σε πολύ μεγάλο βαθμό.
* Θεωρώ ότι ο Δημήτρης Καρατζιάς έθεσε τις βάσεις και δημιούργησε τις κατάλληλες συνθήκες, ώστε ν’ αναπτυχθεί ένα ευνοϊκό κλίμα και να δημιουργηθεί μια καλή παράσταση. Με τον Δημήτρη είναι η δεύτερη φορά που συνεργάζομαι, καθώς ήμουν και στην πρώτη διανομή του έργου. Οπότε τον γνωρίζω πλέον καλά και έχουμε μία φιλική σχέση. Τον διακρίνουν η ευγένεια, το χιούμορ, η επιμονή και το πάθος του γι’ αυτό που κάνει. Εκτιμώ πολύ το γεγονός ότι, ως σκηνοθέτης, αφήνει τον ηθοποιό να δοκιμάζει, να προτείνει, ν’ αυτοσχεδιάζει και στη συνέχεια τον καθοδηγεί στον ρόλο μ’ έναν πολύ έξυπνο και διακριτικό τρόπο.
* Η Ντέπυ Σολωμού, που υποδύομαι, είναι μια κακομαθημένη ενζενί σταρ, μια φιλόδοξη ηθοποιός που πρωταγωνίστησε δύο χρόνια σε καθημερινό σίριαλ, και τώρα επανέρχεται δριμύτερη στην παράσταση Elizadeth, για να διεκδικήσει και πάλι τον πρωταγωνιστικό ρόλο, αυτή τη φορά στο θέατρο. Παρ’ όλα αυτά μένει έγκυος, οπότε αναγκάζονται να της δώσουν έναν πολύ μικρό και βουβό ρόλο. Κάπως έτσι ξεκινούν οι ανατροπές, οι υστερίες και τα ευτράπελα του ρόλου… Η αλήθεια είναι πως τον ρόλο αυτόν τον έχω αγαπήσει πολύ, αν και δε θεωρώ πως έχουμε πολλά κοινά σημεία. Άλλος αγαπημένος ρόλος της παράστασης, αυτός της Λυδίας Λενιόρδου ή του Έλτον Λεμπέση. Όλοι οι χαρακτήρες του έργου έχουν πάντως κάτι πολύ ιδιαίτερο και ξεχωριστό.
* Είναι πολύ σημαντικό στην εποχή μας να υπάρχουν πολυχώροι όπως το Vault, όπου νέοι καλλιτέχνες συσπειρώνονται και εκφράζονται μέσω της τέχνης τους. Και πολύ θετικό το γεγονός ότι σε περίοδο κρίσης, δημιουργούνται νέες ομάδες, όμορφοι χώροι και μικρές θεατρικές σκηνές που παράγουν πολιτισμό. Πιστεύω πολύ στην έννοια της ομάδας, κι αυτό το θέατρο με αφορά. Η διαδικασία των προβών και κυρίως η χαρά της δημιουργίας είναι εμπειρία πραγματικά ανεπανάληπτη για έναν ηθοποιό. Κάπως έτσι, μέσα από αυτήν την ανάγκη, δημιουργήσαμε το 2008 την ομάδα Nonsense μαζί με τις Ιουλία Ριζοπούλου, Μαρία Ροβάκη και Σταυρούλα Θωμοπούλου, με την παράσταση Έγκλημα στη Negromikele, όπου παίχτηκε τρεις συνεχόμενες χρονιές, αργότερα με την παράσταση Αυγά Μύγας σε Ιστό Αράχνης, και τώρα κάνουμε πρόβες για τη νέα παραγωγή της ομάδας που θ’ ανέβει τον Οκτώβρη.
* Δε θα έλεγα ότι η τηλεόραση είναι κάτι που μου λείπει, αλλά αν μου δινόταν η ευκαιρία να συμμετέχω και πάλι σε μια σειρά μ’ ένα καλό σενάριο θα το έκανα με χαρά. Θέλω να πιστεύω ότι θα ξαναγίνουν καλές δουλειές στην τηλεόραση, και ήδη έχουν ξεκινήσει κάποιες.
*Μόνο ευχάριστες στιγμές έχω να θυμάμαι από την συμμετοχή μου στα “Σφηνάκια”.Γνώρισα ανθρώπους ταλαντούχους, γελάσαμε πολύ, κι έμαθα πολλά που με βοήθησαν στη μετέπειτα πορεία μου. Μέσα απ’ αυτήν την παρέα δημιουργήθηκε και το ComedyLab.gr ,με κωμικές σειρές και σκετσάκια, εκπομπες standup και σάτιρας.
* Λατρεύω την Αθήνα φωτισμένη τη νύχτα, τις βόλτες στην Διονυσίου Αρεοπαγίτου, στο Θησείο, στην Πλάκα, τις μικρές γειτονιές (όπου υπάρχουν ακόμα), τα Εξάρχεια. Αυτό που δεν αντέχω καθόλου είναι η κίνηση στους δρόμους, οι γρήγοροι ρυθμοί ζωής και το άγχος της καθημερινότητας.
* Είμαι fan του All4fun για τα ενδιαφέροντα θέματά του, τις όμορφες φώτο της ημέρας αλλά κυρίως γιατί αγαπά και στηρίζει το θέατρο και τους νέους ηθοποιούς!
Aναλυτικές λεπτομέρειες για το Elizadeth ακολουθούν στον σχετικό σύνδεσμο: http://www.all4fun.gr/columns/epilogi-evdomadas/6329–elizadeth.html
Του Κυρ. Κουρουτσαβούρη, 21/5/2013