Ταλέντο υπάρχει άφθονο στην αθηναϊκή σκηνή! Αυτό που χρειάζεται είναι ψάξιμο ή καλή πληροφόρηση. Σε μια σεζόν με περισσότερες από 600 θεατρικές παραστάσεις μπορείς να ανακαλύψεις διαμάντια, τα οποία έχουν όλο το μέλλον μπροστά τους. Όπως η Σοφία Αντωνίου!
Το William saved the queen παρουσιάστηκε για 8 μόλις παραστάσεις στο BETON7 με αφορμή ένα φεστιβάλ αφιερωμένο στον Γουίλιαμ Σαίξπιρ και έκλεψε τις εντυπώσεις.
Σε σκηνοθεσία της Κίρκης Καραλή και με συμπρωταγωνιστή τον καλό της φίλο Γιάννη Σοφολόγη η Σοφία είχε την ευκαιρία να ξεδιπλώσει τις υποκριτικές της ικανότητες, παίζοντας πολλούς αντρικούς και γυναικείους ρόλους.
Η εξαιρετική αυτή νεανική παράσταση έχει πολλά να δώσει ακόμα στο μέλλον (από Σεπτέμβριο και μετά), με τη Σοφία να προετοιμάζεται αυτήν την περίοδο και για «Το σύστημα Δ-Π-Α», το οποίο θ’ ανέβει για πρώτη φορά στο Bob theatre festival στο Bios στα μέσα Μαϊου.
50ο πρόσωπο της εβδομάδας από την καθιέρωση της στήλης, όπως φαίνεται και από τις απαντήσεις της έχει μια ιδιαίτερη αίσθηση του χιούμορ…
* Ένα χειμωνιάτικο πρωινό (Απρίλης ήταν) μιας ανομολόγητης ανάγκης, καθώς ντυνόμουν τα ρούχα κάποιας εξαδέλφης υπομονής, έρχεται που λες η υποκριτική και μου λέει: Προκύπτω!
* Ήταν μια γιαγιούλα, μικροκαμωμένη, με καμπουριαστή πλάτη και μια τεραστία ελιά στο πηγούνι. Είχε χαθεί και έψαχνε το δρόμο για το σπίτι της (αν πίστευε πως εγώ, με αυτή την αίσθηση προσανατολισμού που έχω, θα την βοηθούσα να το βρει ήταν πολύ γελασμένη!) Ψάξαμε, παρολ’ αυτά, για αρκετή ώρα αλλά το σπίτι άφαντο! Επιπλέον, είχε αρχίσει να σκοτεινιάζει και η γιαγιά από το άγχος της έπαθε κάτι σαν κρίση.
* Έπρεπε λοιπόν, να την αντιμετωπίσω. Άρχισα ,λοιπόν, να της λέω ιστορίες και ανέκδοτα για να ξεχαστεί. Δεν κατάφερα να τη βγάλω από την κρίση αλλά τουλάχιστον γελούσε με τα αστεία μου. Οι ώρες περνούσαν όμως και αρχίσαμε να πεινάμε. Ξάφνου, εμφανίζεται μια κυρία, πολύ γοητευτική και μοιραία, ταυτόχρονα πολύ σοβαρή και κάπως ψηλομύτα.
*-Συγγνώμη, κυρία! Μήπως μπορείτε να μας βοηθήσετε; Έχουμε χαθεί. Ξέρετε που βρισκόμαστε; Επίσης, μήπως σας βρίσκεται κάνα πατατάκι γιατί μας έχει κόψει λίγο…
-Σαν τι απαντήσεις να σας δώσω; Κι εγώ χαμένη είμαι σ’ αυτό το δάσος.
-Πως σας λένε;
-Τέχνη.
-Ωραίο όνομα.
-Δε βαριέσαι. Δεν το διάλεξα εγώ.
-Άμα διαλέγατε εσείς, πως θα σας λέγαν;
-Ελευθερία.
-Ααα, σαν την Αρβανιτάκη!
-Εεε, δεν σκεφτόμουν αυτό ακριβώς.
-Α, οκ. Τα πατατάκια που λέγαμε;
-Δεν έχω πατατάκια, μου έχει μείνει όμως λίγο φαγητό από το μεσημέρι.
-Α! Τελεια!Τι φαγητό;
-Κουλτουρόσουπα.
-Ω! Δεν μου αρέσουν οι σούπες. Προτιμώ τα πατατάκια.
-Να σου πω την αλήθεια κι εγώ τα προτιμώ.
-Ωραία, συμφωνούμε. Τώρα τι κάνουμε όμως;
-Πιασε τη γιαγιά απ’το χέρι και ακολουθείστε με. Νομίζω μπορώ να μας βγάλω από δω.
(…to be continued)
* Αφού γλύτωσα από τις πρώτες δύσκολες ερωτήσεις με έντιμο δόλο τώρα που ήρθε η ώρα να διαφημιστώ, θα μιλήσω κανονικά! Η συμμορία μου (Κίρκη Καραλή, Γιάννης Σοφολόγης) κι εγώ μάθαμε για το φεστιβαλ του Beton7 με αφορμή τα έργα του Σαίξπηρ και είπαμε « Ας δυσκολέψουμε τη ζωή μας για ακόμη μια φορά. Ας κάνουμε ένα δικό μας έργο.»
Ένα έργο για τη ζωή αυτού του τέρατος, αυτής της ιδιοφυίας που όλα τα χει γράψει κι όλα τα χει ζήσει και καθόλου δεν σε ενθαρρύνει να γράψεις κι εσύ ένα έργο!
Τα χει γράψει όμως όλα αυτός;
Τα χει ζήσει όλα;
Πως κατάφερε να γίνει αυτός που έγινε;
Είχε κι αυτός τις δημόσιες σχέσεις του;
Είχε γίνει κι εκείνος «πρόσωπο της εβδομάδας»;
Ποια η σχέση του με τη βασίλισσα Ελισάβετ;
Όλα αυτά κι άλλα πολλά ερωτήματα, τα μαζέψαμε και προσπαθήσαμε να τα απαντήσουμε, σε κάποια σημεία με όσο το δυνατόν περισσότερη ακρίβεια βάσει έρευνας και σε αλλά με όσο το δυνατόν περισσότερη φαντασία.
* Θέλω τόσο πολύ να πω αυτή τη γραφική φράση που λένε όλοι «περνάμε καλά στις πρόβες και αυτό περνάει στο κοινό». Δεν τη λέω όμως! Η διαδικασία δημιουργίας της παράστασης με τον Γιάννη Σοφολόγη ήταν δύσκολη και αγχωτική. Όπως όλες οι φυσιολογικές παραστάσεις στη χώρα μας. Επιβιώσαμε όμως και καταφέραμε να φτιάξουμε κάτι που μας αρέσει. Και η αλήθεια είναι ότι περνάμε καλά εκείνη την ώρα πάνω στη σκηνή, οπότε αυτό περνάει και στο κοινό. Ορίστε, το πα! Το ταξίδι αυτής της παράστασης έχει μόλις ξεκινήσει, οπότε του χρόνου σκοπεύουμε και ελπίζουμε να είμαστε σε κάποιον επόμενο σταθμό.
* Ο Γιάννης είναι δίδυμος κι εγώ ζυγός. Όλα τα άλλα είναι περιττά. Η φιλία και η χημεία σου δίνουν ένα σημαντικό προβάδισμα, έχεις έναν έτοιμο κώδικα επικοινωνίας. Επίσης, με τον Γιάννη μοιραζόμαστε την κοινή αίσθηση του χιούμορ (δηλαδή έχει αυτός μισή αίσθηση,έχω κι εγώ άλλη μισή, οπότε συμπληρώνουμε μια ολόκληρη). Όταν τα πράγματα γίνονται επικίνδυνα, σταματάμε τη πρόβα και πάμε για μπύρες.
* «Η διαταραχή πολλαπλής προσωπικότητας (ΔΠΠ) είναι μια ψυχιατρική διαταραχή που χαρακτηρίζεται από την ύπαρξη μίας τουλάχιστον «άλλης» προσωπικότητας που ελέγχει τη συμπεριφορά. Οι «άλλες» αυτές προσωπικότητες λέγεται ότι προκύπτουν αυθόρμητα και ακούσια, και λειτουργούν λίγο-πολύ ανεξάρτητα μεταξύ τους. Λέγεται ότι στη διαταραχή αυτή, δεν υπάρχει η έννοια της συνείδησης, με βάση την οποία αναγνωρίζουμε τον εαυτό μας.» Ως ψυχολόγος, επίσης, πρέπει να σας πω ότι # στα σουτζουκάκια πρέπει να βάζεις κύμινο# ΠΑΟΚ σ” αγαπώ, ΠΑΟΚ είσαι ο ένας, θα πάμε στο τρελάδικο όλοι ένας ένας# σαν αυγό με ρούφηξε η νύχτα-σαν τσόφλι με πέταξε# δεν κινδυνεύω από κάτι τέτοιο, δόξα τω Θεώ.
* Τους λατρεύω όλους τους ρόλους αυτής της παράστασης. Με επισκέπτονται κάθε μέρα! Ειδικά οι αντρικοί! Δεν μπορώ να ξεχωρίσω κάποιον. Άντε καλά, ίσως τον Μπος, είναι κάτι σαν τον Νονό. Ήταν το αφεντικό του Ουίλιαμ, όταν πρωτοπήγε στο Λονδίνο. Από τους γυναικείους, έχω ξεχωρίσει την Άννα, την γυναίκα του Ουίλ. Με συγκινεί πολύ η σχέση τους, νομίζω είναι από τις γυναίκες που είναι μια ζωή ερωτευμένες με τον άντρα τους, τον όποιο φροντίζουν μέχρι και την τελευταία πνοή τους.Ο πιο απαιτητικός είναι φυσικά αυτός της βασίλισσας Ελισάβετ. Είναι τόσο πολύπλοκη και ενδιαφέρουσα προσωπικότητα, νομίζω θα μπορούσε να γίνει ένα έργο όλο πάνω της.
* Η παράσταση που θα ανεβάσουμε στο bob theatre festival ονομάζεται «Το σύστημα Δ-Π-Α». Είναι για το τένις. Μια παράσταση για το πώς ο οποιοσδήποτε μπορεί να μάθει τένις. Ποια είναι τα βήματα που πρέπει να ακολουθήσει κάνεις για να φτάσει στη κορυφή και να απολαύσει τα πλεονεκτήματα αυτού του υπέροχου αθλήματος.
* «Δεν υπάρχει τίποτα το αρνητικό, δεν υπάρχει τίποτα το επιλήψιμο, που να αφορά το τένις. Καταπίεση, απάτη, εγωισμοί, υπερβολές, θρασύτητα, ανελαστικότητα, ζήλεια, αδικία, έλλειψη σεβασμού, απογοήτευση, υπερβολικά προτερήματα… Εκλείπουν αυτού του είδους οι χαρακτηρισμοί για τους αρχάριους του συστήματος Δ-Π-Α. Με αυτόν τον τρόπο αποβαίνει το τένις, για όλους όσοι το ασκούν, σε απασχόληση που ξεκουράζει, σε σωματική ανανέωση και σε ισόβιο άθλημα.»
* Πρόκειται περί παρωδίας, εμπνευστές της οποίας είναι η Ελένη Ευθυμίου και ο Στέφανος Αχιλλέως. Επιλέχτηκα μέσω ακρόασης, είχε πάρα πολύ κόσμο, ήμουν εγώ και ένας σκύλος. Ευτυχώς μας πηρέ και τους δυο! Τώρα, τι ακριβώς θα κάνω, θα το κρατήσω για έκπληξη! Φυσικά και το περιμένω και χαίρομαι πολύ που στο φεστιβάλ συμμετέχουν και οι φίλοι μου από τη Θεσσαλονίκη, η ομάδα «C for Circus»! Να πάτε να τους δείτε οπωσδήποτε!
* Θέλω να δουλεύω με ανθρώπους που αγαπούν αυτό το βάσανο όσο εγώ, που προσπαθούν μέσω αυτού να εξυψωθούν, να αυτοπραγματωθούν, να λυτρωθούν, να τρελαθούν άλλα κυρίως να ελαφρύνουν τις πλάτες των ανθρώπων που έρχονται να μας δουν. Θέλω να συνεργαστώ με ανθρώπους που έχουν δυνατές πλάτες. Τα σχέδια μου μετά την παράσταση στο φεστιβάλ είναι η παραλία, ο ήλιος, το χωριό μου, η ησυχία, δυο μάτια.
* Μου αρέσει η γειτονιά μου, το Κουκάκι. Μου αρέσει που μπορώ ανά πάσα στιγμή να ανεβαίνω στο λόφο του Φιλοπάππου και να νομίζω ότι είμαι στο χωριό μου στο Πήλιο. Μου αρέσει που βλέπω θέατρο, όσο πιο πολύ μπορώ. Μου αρέσει να κάνω βόλτες με το ποδήλατο αργά το βράδυ στους άδειους δρόμους. Τότε, μου αρέσει πολύ η Αθήνα. Μου αρέσει η Αθήνα το βράδυ. Το πρωί, δεν μου αρέσει και πολύ…
* Στο All4fun μου αρέσει πολύ η στήλη «Το πρόσωπο της εβδομάδας»!!Χεχε… Για να είμαι ειλικρινής, η αγαπημένη μου είναι η «Συνταγή της εβδομάδας»! Καλά τα πατατάκια άλλα και τα μάφινς μπανάνας με τσιπς σοκολάτας είναι αρρώστια!
Tου Κυρ. Κουρουτσαβούρη, 2/5/2013