Ξεκίνησε από το παιδικό θέατρο και στη συνέχεια ασχολήθηκε επαγγελματικά με την υποκριτική. Ο Μάνθος Καλαντζής την υπηρετεί πιστά εδώ και 20 (!) χρόνια και αυτήν την στιγμή βρίσκεται σε πυρετώδεις ρυθμούς, αφού συμμετέχει σε δύο παραστάσεις.
Η μία πραγματοποιείται κάθε Δευτέρα και Τρίτη στο “Θέατρο κάτω από τη γέφυρα” με την παράσταση Micrasia και η άλλη ξεκίνησε πριν από λίγες ημέρες στο ΒΕΤΟΝ 7 και λέγεται Or Not To Love.
* Απ’όσο θυμάμαι τον εαυτό μου, ήθελα πάντα ν’ασχοληθώ με την υποκριτική, από την παιδική μου κιόλας ηλικία. Μετράω ήδη στο ενεργητικό μου 20 χρόνια , όταν πρωτοξεκίνησα με το παιδικό θέατρο όντας παιδί όταν έπαιζα σε πολύ νεαρή ηλικία. Αργότερα συνειδητοποίησα ότι θέλω ν’ασχοληθώ και επαγγελματικά πλέον με αυτό και πέρασα στη Δραματική Σχολή του Θεάτρου Τέχνης Καρόλου Κουν.
* Δε νομίζω ότι έχω αλλάξει και πολύ. Η εμπειρία σίγουρα είναι κάτι πολύ σημαντικό σ’αυτό τον χώρο που κατακτιέται δύσκολα και σε κάνει να βλέπεις τα πράγματα πιο καθαρά και με περισσότερη ευθύνη και άγχος για το κάθε σου επαγγελματικό βήμα.
* Η υποκριτική δυστυχώς ή ευτυχώς είναι ένα μικρόβιο που δύσκολα ξεκολλάει από πάνω σου. Ένας τρόπος έκφρασης που εκδηλώνεται κάθε φορά μέσα από τους ρόλους που καλείσαι να υποδυθείς. Μία σχέση αλληλένδετη που αναπτύσσεται μεταξύ του ρόλου και του ίδιου σου του εαυτού.
* Πιστεύω ότι έτσι όπως έφτασαν τα πράγματα σήμερα, όχι μόνο ο ηθοποιός σαν επάγγελμα, αλλά ο οποιοσδήποτε νέος σήμερα, βιώνει το πρόβλημα της κρίσης…Σίγουρα στον χώρο της τέχνης, αλλά και οι ηθοποιοί ειδικότερα, το αντιμετωπίζουν αλλιώς. Το ευτύχημα είναι ότι τον τελευταίο καιρό, ο κόσμος στρέφεται προς την τέχνη και δη προς το θέατρο. Ανέκαθεν όμως, ο ηθοποιός πιστεύω διέρχετο από κρίση, απλά στις μέρες μας το βιώνει εντονότερα.
* Όπως στο θέατρο, έτσι πιστεύω και η κάθε μορφή τέχνης, μπορεί να ”ανακουφίσει” κατά κάποιο τρόπο το όποιο πρόβλημα μπορεί να αντιμετωπίζει ο καθένας μας σήμερα, να δώσει λύσεις, να προβληματίσει αλλά και να αφυπνίσει συνειδήσεις και νοοτροπίες που υιοθετούμε καθημερινά, αλλά με άλλον τρόπο.
* Σίγουρα θα έλεγα ότι η συνεργασία μου με το Θέατρο Τέχνης, ακόμα και στη Σχολή όταν φοιτούσα, στάθηκε σταθμός στη μέχρι τώρα πορεία μου. Δεν μπορώ να παραβλέψω όμως και τις δουλειές που έχω κάνει με τις θεατρικές ομάδες όλα αυτά τα χρόνια, με παιδιά που αγαπούν το θέατρο και δουλεύουν πιστά και αφοσιωμένα. Επίσης σταθμοί στη καριέρα μου στάθηκαν και οι ομάδες που μετέχω σ’αυτές, όπως είναι η Dramatis Personae αλλά και η τελευταία μου συνεργασία με την ομάδα Γέφυρα που υπήρξα ιδρυτικό στέλεχος και δουλεύουμε μαζί τα δύο τελευταία χρόνια. Αυτό που προσδοκώ για το μέλλον είναι καλές συνεργασίες σε ενδιαφέροντα έργα με ενδιαφέροντες ρόλους.
* Η παράσταση με την Ομάδα Γέφυρα λέγεται MIKRASIA σε διασκευή και σκηνοθεσία του Λεωνίδα Παπαδόπουλου και παίζεται ήδη εδώ και δύο μήνες με επιτυχία στην Κεντρική Σκηνή του Θεάτρου Κάτω Από Την Γέφυρα. Είναι ουσιαστικά ένας φόρος τιμής στις αλησμόνητες πατρίδες με αφορμή τα 90 χρόνια που έκλεισαν πέρυσι από την Μικρασιατική καταστροφή, κεντημένος με αφηγήσεις, τραγούδια και μνήμες μιας εποχής που σημάδεψε τη σύγχρονη ελληνική ιστορία. Μία παράσταση που συγκινεί και ταυτόχρονα τόσο δυνατή που ξυπνά μνήμες από το παρελθόν, βασισμένη σε αληθινά γεγονότα και μαρτυρίες. Η άλλη παράσταση λέγεται …Or not to love και παίζεται στο BETON 7, στα πλαίσια του φεστιβάλ που κάνει με αφιέρωμα στον Σαίξπηρ. Πρόκειται για μια σκηνική σύνθεση σε σκηνοθεσία της Κατερίνας Παπαναστασάτου, όπου 4 σαιξπηρικά ζευγάρια από 4 διαφορετικά έργα του Σαίξπηρ, βιώνουν τον έρωτα με τον δικό τους τρόπο.
* Ο ρόλος μου στη MIKRASIA είναι σύνθετος καθώς καλούμαι να υποδυθώ πολλόυς ρόλους στα πλαίσια των κομματιών/κειμένων που συνθέτουν το παζλ της παράστασης. Βασίζεται κυρίως στις αφηγήσεις ενός πρόσφυγα από την Θεσ/νίκη, θυμούμενος το παρελθόν με νοσταλγία και συγκίνηση. Στην παράσταση …Or not to love υποδύομαι τον Πετρούκιο από το έργο Το ημέρωμα της Στρίγγλας του Σαίξπηρ, όπου εκεί ενσαρκώνω έναν δόλιο χαρακτήρα που εκστρατεύει κάθε μηχανορραφία, προκειμένου να ”ρίξει” την Κατερίνα, να την υποτάξει και να την παντρευτεί. Και οι δύο ρόλοι και στις δύο παραστάσεις θα έλεγα ότι είναι στην ουσία μακριά από μένα, αφού είναι κόντρα στο ”είναι” μου και στη νοοτροπία μου.. Από την άλλη μεριά δεν παύει ν’αποτελούν και το κέντρο του ενδιαφέροντος μου, αφού όπως λένε ένας κόντρα ρόλος σε μία παράσταση, δεν παύει ν’αποτελεί και πρόκληση για τον ηθοποιό.
* Σίγουρα η τηλεόραση και ο κινηματογράφος διαφοροποιούνται σε μεγάλο βαθμό από το θέατρο που θεωρείται και η βάση του ηθοποιού. Στο σινεμά συμμετείχα ως τώρα σε δύο ταινίες μικρού μήκους στα πλαίσια φεστιβάλ ταινιών μικρού μήκους και ετοιμάζομαι για μία ακόμη ταινία μικρού μήκους που τα γυρίσματα ξεκινούν τέλος του μήνα. Στην τηλεόραση συμμετείχα στην σειρά του MEGA Η Ζωή της άλλης. Θεωρώ ότι στο μέλλον, τόσο η τηλεόραση, όσο και ο κιν/φος θα θεωρούνται ακόμα πιο δύσκολα με λιγότερες ευκαιριακές δουλειές για τον ηθοποιό, αφού η κρίση χτύπησε αδυσώπητα και αυτούς τους χώρους.
* Η Αθήνα είναι μια πόλη που λατρεύω. Την θαυμάζω γιατί δεν ”κοιμάται”ποτέ. Έχει έντονη ζωή και ρυθμούς που με ξυπνάνε καθημερινά. Μου αρέσει το βράδυ φωτισμένη, οι δρόμοι και τα πολυσύχναστα σοκάκια. Πολλοί την κατακρίνουν λάθος κατ’εμέ καθώς πιστεύω ότι οι ομορφιές της είναι μοναδικές που πρέπει κάποια στιγμή να εκτιμήσουμε όλοι μας και να την κάνουμε ακόμα καλύτερη.
* Το All4fun από την αρχή μου κέντρισε το ενδιαφέρον για το μεράκι και τη σωστή και οργανωμένη δουλειά που κάνει στον τομέα της διασκέδασης και της ψυχαγωγίας. Δίνει πολές ευκαιρίες τόσο στον ίδιο τον θεατή/αναγνώστη, όσο και στον ίδιο τον καλλιτέχνη να αδράξει της ευκαιρίας και να παρακολουθεί αυτά που θέλει όποτε τα θέλει. Ενημερώνει και ταυτόχρονα ενεργοποιεί την ”τέχνη” που όλοι μας λίγο πολύ το έχουμε ανάγκη.
Toυ Κυρ. Κουρουτσαβούρη, 20/2/2013