Όταν έχεις να παρουσιάσεις έναν φίλο, μια φίλη οφείλεις να εστιάσεις σε δύο σημεία. Το πρώτο είναι να μπορέσεις να απομονώσεις τα θετικά του στοιχεία και το άλλο είναι να είσαι αντικειμενικός.
Στην περίπτωση της Νάντιας Περιστεροπούλου αρκεί να την γνωρίσεις και να πάρεις μια πρώτη γεύση τι άνθρωπος είναι.
Χαιρόμαστε που γίνεται πρόσωπο με την έναρξη του 2013 και της ευχόμαστε μέσα στο νέο έτος να πραγματοποιήσει τους στόχους της, έχοντας φυσικά πάντα υγεία, χαρές και δίπλα σε ανθρώπους που την αγαπούν και αγαπά.
Με σημαντικές μέχρι τώρα συνεργασίες στον χώρο του θεάτρου η Νάντια αυτήν την περίοδο γράφει μαζί με τον Νικόλα Μακρή ένα μιούζικαλ, το οποίο θ’ ανέβει τον Απρίλιο στο Δημοτικό Ωδείο Λάρισας.
* Όταν πέρασα στο Πανεπιστήμιο Πειραιώς καταλάβαινα ότι τα χρηματοοικονομικά, το αντικείμενο των σπουδών μου, δεν με κάλυπτε. Από μικρή, όμως, έπαιρνα μέρος σε ερασιτεχνικές θεατρικές παραστάσεις γιατί ήταν μια διέξοδος για να εκφραστώ και να δημιουργήσω. Έτσι σιγά – σιγά γεννήθηκε το μικρόβιο μέσα μου, μέχρι που το πήρα απόφαση να δώσω εξετάσεις και να περάσω στη δραματική σχολή του Ωδείου Αθηνών.
* Μπορεί να ακουστεί απαισιόδοξο αλλά δεν πιστεύω ότι οι άνθρωποι αλλάζουν πολύ κατά τη διάρκεια της ζωής τους. Νομίζω ότι συνειδητοποιούν κάποια πράγματα, δέχονται ερεθίσματα, τα οποία φιλτράρουν ή τα διαχειρίζονται, και ανάλογα με την προσωπικότητα τους τα αφήνουν να τους εξελίξουν ή να τα θάψουν μέσα τους. Μπορούν δηλαδή να αλλάξουν οπτική (όπως π.χ. μέσα από την παιδεία) για κάποια πράγματα αλλά το ένστικτο είναι αυτό που τους οδηγεί.
* Όπως και πριν την κρίση, ένας ηθοποιός αντιμετωπίζει τα πράγματα με υπομονή κι επιμονή. Είναι ένας χώρος που η λέξη ανεργία είναι στην καθημερινότητά μας από τη σχολή ακόμα.
* Ξέρω ότι αυτός ο χώρος έχει πολλές ιδιαιτερότητες, που δεν έχουν άλλα επαγγέλματα, γιατί βασίζεται στην καλλιτεχνική δημιουργία, η οποία δεν μπορεί να κοστολογηθεί. Αλλά θα ήθελα να μη βλέπω πια ηθοποιούς να είναι αναγκασμένοι να δουλεύουν παράλληλα σε άλλες δουλειές για να μπορέσουν να επιβιώσουν. Να γίνει το θέατρο η κύρια και μοναδική τους απασχόληση, μέσα από την οποία θα μπορούν μεν να εκφράζονται, αλλά και να επιβιώνουν. Να σταματήσει να έχει τη μορφή ‘χόμπι’.
* Είχα την τύχη να συνεργαστώ με ανθρώπους που είχαν εμπειρία στο χώρο και με καθοδήγησαν στα πρώτα βήματα, αλλά και με ανθρώπους που πρωτοξεκινούσαν στο χώρο. Μαζί προσπαθήσαμε να χαράξουμε την πορεία μιας παράστασης, από τη μετάφραση του κειμένου μέχρι το τελικό στήσιμο, και που καταφέραμε να κοινωνήσουμε τις σκέψεις μας και τους προβληματισμούς μας. Μ΄ αρέσει να συνεργάζομαι με καινούρια άτομα γιατί αισθάνομαι ότι σε μια δουλειά είμαστε συγκοινωνούντα δοχεία…Θα δώσεις και θα πάρεις γνώσεις, εμπειρίες…. Με λίγα λόγια εξέλιξη. Αρκεί βέβαια να σέβονται και να υποστηρίζουν την παράσταση.
* Στο Δημοτικό Ωδείο Λάρισας θα ανέβει ένα μιούζικαλ «ΥΠΕΡπαραγωγής» από την μουσικοχορευτική ομάδα ΖouBurlesque. Το κείμενο το γράφουμε μαζί με τον Νικόλα Μακρή, ο οποίος θα σκηνοθετήσει την παράσταση, οι χορογραφίες θα είναι της Φαίης Σούκου, η οποία είχε την αρχική ιδέα, και τη διεύθυνση ορχήστρας έχει αναλάβει ο κ. Χρήστος Κτιστάκης. Ο θίασος αποτελείται από 37 ταλαντούχους ανθρώπους (ηθοποιούς, χορευτές, μουσικούς) με πείρα πάνω σε τόσο απαιτητικές παραστάσεις και η πρεμιέρα θα γίνει στις 21 Απριλίου. Η αλήθεια είναι ότι είμαι πολύ ενθουσιασμένη γι’ αυτή τη συνεργασία γιατί μέσα από το κείμενο σατιρίζουμε κάποια από τα κακώς κείμενα της εγχώριας πολιτιστικής και οικονομικής κατάστασης.
* Οι διαφορές του να γράφεις ένα κείμενο από το να παίζεις με βάση το κείμενο κάποιου άλλου υπάρχουν, όμως δεν είναι πολλές. Ακόμα και ως ηθοποιός έχεις την ευθύνη του κειμένου, βάζεις τη δική σου οπτική, τη δική σου ερμηνεία του έργου. Πρέπει να παρατηρείς όπως και ο συγγραφέας που πρέπει να φανερώνει συναισθήματα, αλήθειες, ανθρώπινες ψυχές. Η μία διαδικασία συμπληρώνει την άλλη αλλά σκοπός και των δύο είναι η επικοινωνία με το κοινό.
* Στην Αθήνα μου αρέσει που οι άνθρωποι κινητοποιούνται, δραστηριοποιούνται σε ομάδες, βάζουν στόχους σε συλλογικό επίπεδο και δεν παραιτούνται ακόμα κι όταν οι συνθήκες είναι δύσκολες. Με στεναχωρεί όμως, όταν βλέπεις την πόλη από Φιλοπάππου και συνειδητοποιείς ότι υπάρχουν λίγες εστίες πρασίνου…
* Στο All4fun μου αρέσει η θεματική πολυφωνία του, το βήμα που δίνει σε νέους ανθρώπους να εκφραστούν και να παρουσιάσουν δουλειές τους και οι νότες αισιοδοξίας στα άρθρα του!
Με αφορμή τον εθελοντισμό η Νάντια μας είχε γράψει ένα υπέροχο άρθρο, το οποίο μπορείτε να διαβάσετε στον σχετικό σύνδεσμο: http://www.all4fun.gr/various/articles/artists-point-of-view/5130-2012-11-24-10-10-26.html
Του Κυριάκου Κουρουτσαβούρη 9/1/2013