* Ασχολήθηκα με το θέατρο γιατί η επιθυμία μου είναι να είμαι αγωγός ενός κειμένου, ή μίας ενότητας δράσεων και συναισθημάτων. Μέσα από αυτή την επεξεργασία και την αναζήτηση της θεατρικής τέχνης να εκφράζω τις σκέψεις και τις αγωνίες μου, να τις μοιράζομαι και να τις κοινωνώ προς τους άλλους. Αυτό που μ’ ενδιαφέρει πολύ είναι να βελτιώνω και να εξελίσσω τον σκηνικό μου εαυτό καθημερινά, να συνεργάζομαι δημιουργικά με ανθρώπους που υπάρχει ανάμεσα μας εμπιστοσύνη και έχουμε ή δημιουργούμε εκ νέου ένα κοινό θεατρικό κώδικα. Η διαρκής πίστη και δουλειά είναι ζητούμενο και επιθυμία μου σε όλες τις παραστατικές τέχνες με τις οποίες ασχολούμαι.
* Δεν ήθελα από παιδί να γίνω ηθοποιός. Απλά ως θεατής βίωνα έντονα συναισθήματα και μετά είπα πως θέλω ν’ ανέβω και εγώ στην σκηνή. Παίρνεις κάτι καλό και το μεταδίδεις. Μαθαίνεις ένα κείμενο και το μεταφέρεις στον κόσμο. Να μου πεις γιατί να το κάνεις με το θέατρο; Αν θες να το μεταφέρεις υπάρχουν και άλλοι τρόποι. Με το θέατρο, όμως, συνδυάζονται όλες οι τέχνες…
* Όσοι βιοπορίζονται από την τέχνη του θεάτρου γνωρίζουν ότι η ανεργία υπήρχε, υπάρχει και θα συνεχίσει να υπάρχει. Όμως ταυτόχρονα ζούμε σε μία πόλη που είναι γεμάτη θέατρα και παραστάσεις σε μη θεατρικούς χώρους. Πάντα ένας ηθοποιός θα αναζητάει το επόμενο βήμα, σε μία συνεργασία σε έναν άλλο τόπο, σε ένα κείμενο, ακόμη και αν είναι σε μία ομάδα που συνεργάζεται για μεγάλο χρονικό διάστημα. Δεν υπάρχει ποτέ κάτι μόνιμο και ευτυχώς γιατί αλλιώς θα υπήρχε ο κίνδυνος να γίνουμε μόνιμοι υπάλληλοι. Όσον αφορά στους κουκλοπαίκτες είναι ακόμη σχετικά λίγοι οπότε και ο κλάδος δεν μαστίζεται από ανεργία. Μπορεί να ακουστεί τετριμμένο, αλλά πιστεύω ότι όποιος αγαπά αυτό που κάνει μπορεί και βρει τους τρόπους να το κάνει να συμβεί.
*Δεν μπορώ να απαντήσω αν είμαι περισσότερο ηθοποιός ή κουκλοπαίκτρια. Αν μιλήσω για την «Λεμονιά» μπορώ να πω ότι είναι μία παράσταση που συνδυάζει στοιχεία θεάτρου, μιμικής και κουκλοθεάτρου. Πιστεύω ότι το θέατρο εμπεριέχει το κουκλοθέατρο και το κουκλοθέατρο αντίστοιχα εμπεριέχει το θέατρο. Άλλωστε το ερευνητικό πεδίο εργασίας της ομάδας μου (Τέχνης Νεύμα) περιλαμβάνει το χώρο της μιμικής τέχνης, διερευνά το χειρισμό αντικειμένων και δουλεύει πάνω στο παραδοσιακό κουκλοθέατρο με τις νέες και καινοτόμες τεχνικές που το διέπουν.
* Η αίτηση για τη συμμετοχή μας στο φεστιβάλ στο Καζακστάν έγινε στις 31 Μαϊου του 2012, και η θετική απάντηση για τη συμμετοχή στο επίσημο μέρος του φεστιβάλ ήρθε την επόμενη μέρα. Από κει και πέρα λοιπόν ξεκίνησα να απευθύνομαι σε φορείς και οργανισμούς που θα μπορούσαν να βοηθήσουν στην χρηματοδότηση των εξόδων μεταφοράς της ομάδας, διότι το συγκεκριμένο φεστιβάλ όπως και αρκετά άλλα δεν τα καλύπτει. Το πρόγραμμα κινητικότητας του Υπουργείου Πολιτισμού ακόμη δεν είχει απαντήσει, ενώ πολλοί από τους φορείς που απευθύνθηκα μου έδωσαν αρνητική απάντηση. Στις 24 Ιουλίου το Ίδρυμα Κακογιάννη, μου προτείνει να οργανώσω μία ή περισσότερες παραστάσεις για την ενίσχυση της συμμετοχής της παράστασης στο φεστιβάλ. Η χαρά μου ήταν απερίγραπτη. Έτσι, οργανώθηκαν 3 παραστάσεις που θα πραγματοποιηθούν στις 11,12 και 13 Σεπτεμβρίου στις 21.00 στην αίθουσα Black Box του Ιδρύματος Κακογιάννη με σκοπό να συγκεντρωθεί το ποσό για τα εισιτήρια.
* H Λεμονιά δημιουργήθηκε κατά τη διάρκεια του ετήσιου εργαστηρίου θεατρικής μαριονέτας του κουκλοθεάτρου Αγιούσαγια και δίπλα στον δάσκαλο μου Στάθη Μαρκόπουλο το 2009. Η παράσταση γεννήθηκε από την επιθυμία και την ανάγκη μου να μιλήσω για την μοναξιά. Η Λεμονιά ζυμώνει και πλάθει ιστορίες με το ζυμάρι της, και εγώ κοντά της μοιράζομαι και ακολουθώ την αγωνία, τις ανησυχίες τη χαρά και τον ενθουσιασμό της. Η σχέση τελικά που έχει αναπτυχθεί τα τελευταία 3 χρόνια με τη Λεμονιά είναι μία σχέση αγάπης. Περιλαμβάνει πολύ χαρά μα και μόχθο, όπως και ευθύνη. Και είμαι σίγουρη ότι νιώθουμε βαθιά ευγνωμοσύνη η μία για την άλλη.
* Έκτοτε πολλοί είναι οι άνθρωποι που με βοήθησαν στην συνέχεια και την εξέλιξη της παράστασης όπως η Ντέμη Παπαδά, η Rene Baker, η Σταυριάνα Κουσκουβελάκου και ο Θάνος Πρίτσας. Το ότι έχει ταξιδέψει σε πάρα πολλά μέρη στην Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό (Ιταλία, Ισπανία, Ν. Αφρική) είναι κάτι πραγματικά που δεν περίμενα ότι θα συμβεί. Όλα αυτά τα ταξίδια μου έχουν δώσει μεγάλη χαρά και κάθε ένα από αυτά είναι μία ξεχωριστή ιστορία.
* Το κουκλοθέατρο και η εμψύχωση μίας κούκλας περιέχουν κάτι το μαγικό και συνάμα κάτι το τελετουργικό. Είναι τόσο ιδιαίτερα μοναδική η σχέση του κουκλοπαίκτη με τη κούκλα και το σύμπαν της, που δεν μπορεί παρά να σε παρασύρει να μπεις μέσα σ’ αυτό. Μία κούκλα μπορεί να είναι ένα κουμπί, ένα κομμάτι φελιζόλ, ένα μπουκάλι, αλλά από οποιοδήποτε υλικό και αν είναι κατασκευασμένη, η κούκλα είναι ειλικρινής και αυτό που σου ζητάει είναι να την αφουγκραστείς και να της επιτρέψεις να ζήσει απλά και ελεύθερα. Αυτή είναι και η ομορφιά της σχέσης που δημιουργείται. Είναι πολύ ενθαρρυντικό ότι τα τελευταία χρόνια το ενδιαφέρον για το κουκλοθέατρο αυξάνεται συνεχώς και επίσης το γεγονός ότι οι κουκλοπαίχτες στη χώρα μας έχουμε την τύχη να έχουμε πολύ καλές σχέσεις μεταξύ μας, μας επιτρέπει συναντήσεις και δράσεις αληθινά συλλογικές όπως τη γιορτή για την Παγκόσμια Μέρα Κουκλοθεάτρου που γίνεται κάθε χρόνο το Μάρτη.
* Μπαίνοντας στο All4fun μου δημιουργείται η αίσθηση ότι διαβάζω εφημερίδα Κυριακή πρωί. Καταπιάνεται με πολλά και διαφορετικά θέματα καθαρά και απλά.
Η Εύα με τη «Λεμονιά» της θα δώσει τρεις παραστάσεις στο ίδρυμα Κακογιάννη από τις 11 έως τις 13 Σεπτεμβρίου, προκειμένου να συγκεντρώσει τα χρήματα για να συμμετάσχει στο φεστιβάλ του Καζακστάν. Το εισιτήριο έχει μόλις 7 ευρώ και το All4fun φυσικά στηρίζει την προσπάθεια της. Αναλυτικές λεπτομέρειες στον σχετικό σύνδεσμο: http://www.all4fun.gr/fun/theater/4412-2012-09-06-15-51-57.html
Του Κυρ. Κουρουτσαβούρη, 16/9/2012